Τα πολιτικά ημερολόγια

Στην 1η φωτογραφία η ηθοποιός Seyi Ommomba που απολύθηκε από θέατρο στην Αγγλία  διότι αρνήθηκε να παίξει την πρωταγωνίστρια Σέλι του έργου "το Πορφυρούν χρώμα" (Color Purple) ως λεσβία, επειδή είναι χριστιανή. Ο σκηνοθέτης δεν την είχε ενημερώσει σχετικά κατά τις ακροάσεις και πριν την υπογραφή του συμβολαίου. Η εταιρεία για να εδραιώσει την θέση της, έβγαλε στην δημοσιότητα ένα τουητ της ηθοποιού του 2014 που έλεγε "πιστεύω ότι η ομοφυλοφιλία είναι λάθος, παρά το ότι ο νόμος της "χώρας την έκανε νόμιμη". Με αυτόν τον τρόπο διεξήχθη μια καμπάνια στο Τουήτερ εναντίον της με την κατηγορία του ομοφοβικού λόγου μίσους. Στην δεύτερη φωτό η Gina Garano που απολύθηκε από την τηλεοπτική σειρά που δούλευε, την Ντίσνευ και την Lucas film για δήλωση της στο Τουήτερ ότι η καταδίωξη που διενεργείται σήμερα σε ανθρώπους για τις πολιτικές τους αντιλήψεις, μοιάζει με την καταδίωξη των Εβραίων από τους Γερμανούς. Η Γκαράνο έγραψε ότι πριν τους στείλει ο Χίτλερ στα στρατόπεδα σ

  Έως τώρα δεν έχουμε γράψει απολύτως τίποτα για τον νόμο της συνεπιμέλειας, εκτός από ένα κείμενο πάνω στην φριχτη δήλωση παρουσιαστή που ανήκει στους "Ενεργούς μπαμπάδες" κι είχε δηλώσει ότι η διατροφή είναι μεγάλο τίμημα για 9 μήνες ενοίκιο. Ενοίκιο της μήτρας που έφερε το παιδί στον κόσμο, εννοεί. Η πρώην γυναίκα του είναι αυτή που συρρικνώνεται σε μήτρα που νοικιάστηκε. Σήμερα εμφανίστηκε αυτό το πανό του μαχητικού μισογυνισμού, συγνώμη, της μαχητικής πατρικότητας - ήθελα να πω. Γράφει: "κουφ@λες φεμινίστριες, δικαστικοί, πολιτικοί, δώστε τα παιδιά μας πίσω, ισότητα και συνεπιμέλεια ΤΩΡΑ". Εγώ δεν μπορώ να συμφωνήσω με το σύνθημα, διότι δεν μου αρέσουν τα ημίμετρα. Είμαι των καθαρών λύσεων. Προτείνω το εξής κοινωνικό πείραμα: όχι συνεπιμέλεια. Να δώσουμε όλα τα παιδιά στους χωρισμένους μπαμπάδες, σε όσους τα θέλουν κι όσους δεν τα θέλουν, σε όλους. Οι δικαστές θα επανεκτιμήσουν την κατάσταση και θα ακούσουν τις μαρτυρίες τις δικές τους, των σχετιζόμενων εκπαι

  Το θεατρικό έργο του Μολιέρου "Σχολείο για συζύγους" του 1661, έχει ως θέμα του τον αλαζονικό κι οπισθοδρομικό σύζυγο και πατέρα, τον οποίο ο Μολιέρος καταδικάζει. Τα δύο κύρια πρόσωπα είναι ο Σγαναρέλος κι ο Αρίστος. δυό αδέρφια με διαφορετικό χαρακτήρα. Ο Σγαναρέλος είναι ατομιστής κι έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, ενώ ο αδερφός του κρίνει πως είναι σωστό να υποτάσσεσαι στις συνήθειες της κοινωνίας, έτσι ώστε αυτή να λειτουργεί καλύτερα. Όταν το ζήτημα όμως έρχεται στον τρόπο που ανατρέφουν τις κηδεμονευόμενες τους νεαρές κοπέλες, δηλαδή την Ισαβέλλα και την Λεωνόρα, ο φιλελεύθερος Σγαναρέλος αποδεικνύεται δεσποτικός, ενώ ο Αρίστος γεμάτος κατανόηση. Ακολουθεί ο σχετικός διάλογος των δυό αδερφών από την Α' πράξη. (Το κείμενο είναι σε ανέκδοτη μετάφραση του Βασίλη Ρώτα.)  ************************ ΑΡΙΣΤΟΣ: Το φύλο τους την θέλει λίγη ελευθερία, δύσκολα συγκρατείται με την πειθαρχία κι όσες προφυλάξεις, κλειδαριές, καδένες, δεν κάνουν τίμιες τις γυναίκες, ούτε τις π

 

  Για εμάς που ζούμε στις φτωχές συνοικίες, στο Μενίδι, στο Περιστέρι, στον Βύρωνα, είναι γνωστό ότι υπάρχει ανδρική πορνεία. Δηλαδή είναι γνωστό ότι υπάρχουν άντρες πελάτες που πληρώνουν ΜΟΝΟ για σεξ με αγόρια. Η αντρική πορνεία είναι όπως την περιγράφω κι όχι αλλιώς: αυτοί που καθορίζουν το είδος της πορνείας είναι οι πελάτες, όχι οι εκδιδόμενοι. Οι πελάτες είναι 99% άντρες. Θέλουν γυναίκες; βρίσκονται. Θέλουν αγόρια;  βρίσκονται. Αγόρια, όχι άντρες, γιατί οι πελάτες ομοφυλόφιλοι και ειδικώς αμφιφυλόφιλοι (αυτοί με την οικογένεια που ψάχνουν για κάτι γρήγορο, αυτό που λέμε "γούστα"), δεν ενδιαφέρονται για άντρες, μόνο για έφηβους. Ο Εθνικός Κήπος, η πλατεία Κουμουνδούρου κι η πλατεία Μεταξουργείου ήταν πάντα πιάτσες των φτωχών νεαρών Ελλήνων. Το 1987 προστέθηκαν στους δικούς μας οι ανήλικοι ομογενείς από την Ρωσία. Το 1990 οι ανήλικοι Αλβανοί. Το 2011 οι αφραγκοι πρόσφυγες. Οι πιάτσες πολλαπλασιάστηκαν, οι τιμές κατέβηκαν και μαζί η ηλικία των νεαρών. Σήμερα το στοματικό σε

  Ποια είναι η υπερασπιστική γραμμή του δικηγόρου του Λιγνάδη; Ότι δεν βίαζε αλλά συναναστρεφόταν με επαγγελματίες ομοφυλόφιλους. Γιατί το είπε αυτό; Άραγε δεν γνωρίζει ότι η ομοφυλοφιλία είναι μόνο ένας σεξουαλικός προσανατολισμός ή μήπως δεν γνωρίζει καλά ελληνικά και μπερδεύτηκε;  Τίποτα από τα δυό. Απλώς ο Κούγιας επιδιώκει  α) να τραβήξει όσο περισσότερη δημοσιότητα μπορεί, εδώ αρνητική κι αναμενόμενη, αφού προσβάλλει όλους τους άντρες ομοφυλόφιλους β) να θυμίσει στους ετεροφυλόφιλους αυτό που γνωρίζουν από προσωπική εμπειρία, ότι πολλά αγόρια εκπορνεύονται. Με λίγα λόγια χρησιμοποιεί την διάσημη "πολιτική ταυτοτήτων" και στηρίζεται ΣΤΑ  ΑΔΥΝΑΜΑ σημεία της για να πετύχει την αθώωση του πελάτη του.  Ναι, πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα κινήματα κοινωνικής δικαιοσύνης έχουν χάσει τον δρόμο τους - όλα- κι έχουν προδώσει τα μέλη τους. Αδιαφορούν για τις μεγάλες μάζες των πολλών κι ασήμαντων της κάθε ομάδας που εκπροσωπούν κι ενδιαφέρονται μόνο γι αυτούς που έχουν λύσει όλα τα

Story time Πριν πολλά χρόνια έπιασα δουλειά σε ένα αντικείμενο που πρώτη φορά δούλευαν γυναίκες. Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες, πάντως έως εκείνη την στιγμή η δουλειά αυτή θεωρούνταν πολύ σκληρή. Είμαστε 120 άτομα ακριβώς και μόνο 4 μεταξύ μας ήταν γυναίκες, 4 νέες κοπέλες. Μια που είμαστε οι νεότερες, μας αντιστοιχούσαν πιο πολλές νυχτερινές βάρδιες τον μήνα και πιο δύσκολες (τα Σαββατοκύριακα). Εργάστηκα λοιπόν από Δευτέρα έως Παρασκευή πρωί στο γραφείο και μετά ήταν η σειρά μου να κάνω βάρδια σε εξωτερικό χώρο, από το βράδι της Παρασκευής στις 10.00 έως το Σάββατο πρωί στις 6.00. Εμφανίστηκα στην θέση μου 9.30 το βράδυ με καφέ σε θερμός, CD player Sony και δισκάκια για μουσική, την στολή μου, ίσια παπούτσια, μαζεμένα μαλλιά, έτοιμη για δράση. Ένας άντρας συνάδερφος με περίμενε και έμεινε μαζί μου ως το πρωί να μου δείξει τα καθήκοντά μου (άριστος, κύριος, ευγενής, κλπ, τέλειος). Η βάρδια γινόταν σε κάτι σαν κιόσκι, περίπου ένα χιλιόμετρο μακριά από τα γραφεία, σε εξωτερικό χώρο.

  Εχθές είδα σε μια ανάρτηση αυτό το σχήμα  "Πώς οι γυναίκες ασκούν βία και έλεγχο στους άντρες". Βλέπετε τι γράφει: είναι ένας κύκλος που στην μέση του γράφει "εξουσία και έλεγχος", δηλαδή οι γυναίκες είναι αυτές που έχουν την εξουσία και τον έλεγχο, ενώ σε 8 φέτες-υποδιαιρέσεις του κύκλου αναφέρει πώς ασκείται ο έλεγχος μέσω εξαναγκασμού και απειλών, μέσω οικονομικής βίας, με το γυναικείο προνόμιο, μέσω των παιδιών, με ελαχιστοποίηση και άρνηση κατηγοριών, με κοινωνική απομόνωση, με συναισθηματική βία και φυσικά με εκφοβισμό.  Γέλασα αμέσως κι έβαλα ΧΑΧΑ, διότι θεώρησα ότι είναι τρολιά, ένα σουρεαλιστικό αστείο για να γελάσουμε. Δεν μου πέρασε από τον νου πως κάποιος θα έβλεπε τον όρο "γυναικείο προνόμιο" και δεν θα σκεφτόταν ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, ή θα έβλεπε "οικονομική βία" και δεν θα σκεφτόταν ότι οι γυναίκες δεν είναι σε θέση να ασκήσουν οικονομική βία αφού δεν υπάρχουν γυναίκες που δουλεύουν έχοντας έναν άντρα στο σπίτι "νοικ

 Φωτογραφία του Edouart Boubat

  Μια οικογένεια χωρικών της Ινδιας φωτογραφημένη από τον Edouart Boubat. O αρχηγός της οικογένειας Babourao Balwant Kouradhe τρώει με το δέκατο και μικρότερο όλων παιδί του όρθιο αριστερά του, τον Ramesh,  ενώ η νέα σύζυγός του και μητέρα του μικρού παιδιού, η 18χρονη Lahmi που παντρεύτηκε 12 χρονών, τον σερβίρει και παρακολουθεί όρθια στα δεξιά του . (σελίδα του περιοδικού τέχνης  Réalités, 12/1962)

  Πρόσφατα, μια νεαρή κοπέλα αποκάλυψε ότι το 2019 βιάστηκε μέσα στο Κοινοβούλιο της Αυστραλίας, στο γραφείο της Υπουργού Εθνικής Άμυνας Λίντα Ρέυνολντς. Στην συνέχεια εκβιάστηκε ανάμεσα στο να καταγγείλει τον βιασμό στην Αστυνομία ή να χάσει την δουλειά της. Η υπόθεση δημιούργησε δημόσια κατακραυγή στην Αυστραλία και ο Πρωθυπουργός Σκοτ Μόρισον που ανήκει στο ίδιο κόμμα με τον βιαστή ζήτησε δημόσια συγνώμη για το γεγονός. Η Δημοσιογράφος Σαμάνθα Μέηντεν αποκάλυψε εχθές σε ένα tweet πως ο Μόρισον, παντρεμένος με την Τζεν Μόρισον με την οποία έχουν δυό παιδιά την Αμπι και την Λίλη είπε: "Η γυναίκα του η Τζεν του είπε πως θα πρέπει να σκύψει πάνω στο θέμα του βιασμού και να το σκεφτεί ως πατέρας, να αναλογιστεί πως αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί στην κόρη του".  Στο τέλος της ανάρτησης υπάρχει ένα μικρό χθεσινό βίντεο που ο Πρωθυπουργός λέει ακριβώς αυτά τα λόγια "θέλω κάθε κοπέλα στο Κοινοβούλιο να είναι ασφαλής, όπως οι δικές μου κόρες αν αποφάσιζαν να εργαστούν εδώ&quo

Σε γενικές γραμμές το μυαλό μου το έχω στις γυναίκες και σε πολιτικά ζητήματα. Όμως, ορισμένες μέρες όπως η σημερινή που έχει άσχημο καιρό, σκέφτομαι περισσότερο τους άντρες και με ωραίο τρόπο. Λέω λοιπόν να αναφέρω ποια είναι τα χαρακτηριστικά των ανδρών που μου αρέσουν πολύ, που με εξυπηρετούν, που με έχουν ωφελήσει -και πολλά από αυτά έχουν ωφελήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα.  Αυτά που μου αρέσουν είναι οι διαφορές μας, κυρίως οι βιολογικές, αλλά και μερικές που οφείλονται στην ανατροφή.  Μου αρέσει που οι άντρες είναι βιολογικά δυνατοί και -πιθανόν λόγω ανατροφής- πιο ανθεκτικοί στις ταλαιπωρίες. Είμαι ευγνώμων που υπάρχουν και κάνουν όλες τις σκληρές δουλειές, σε συνθήκες καμιά φορά έως και απάνθρωπες. Εάν ζούσα σε μια μικρή φυλή της Αφρικής η δύναμη κι η ανθεκτικότητα των ανδρών δεν θα είχε σημασία, αλλά επειδή ζω στην βιομηχανοποιημένη Δύση που έχει τόσα πολλά έργα υποδομής, έχει. Εκτιμώ την σκληρή δουλειά τους στις οικοδομές, τους δρόμους και τις γέφυρες, την συντήρηση του δικτύ

  Άρθρο από το Βήμα με τίτλο: "Αφίσες με το πρόσωπο του Λιγνάδη. Θα γίνουμε Άγρια Δύση; Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω" Συγνώμη, μην τα μπερδευουμε όλα, δεν είναι σουπα. Εδώ έχουμε 3 θέματα, τρία παιγνίδια στο θυμικο μας και το μυαλό μας, ένα ανά πρόταση. 1)Επίκληση στην αστική δικαιοσυνη. Ναι, να μην γίνουμε Άγρια Δυση, παρά το ότι οι νόμοι φτιάχτηκαν για να προστατεύουν τους βιαστες. Εκτός από το ότι το θύμα πρέπει να αποδείξει τον βιασμό του μέσα στο δικαστήριο, "παραγράφεται" κάποια στιγμή ο βιασμός με σιδερένια ράβδο στον πρωκτό σου, αλίμονο, κάτι που ξεχνάς μετά θανατον. 2)Η διαπόμπευση ως μεγάλο κακό. Δεν ξέρω αν οι αφίσες είναι ωραία ιδέα, αλλά μιλώντας προσωπικά από την μεριά των θυμάτων και των πιθανών θυμάτων στο μέλλον (γιατί είμαι γυναίκα και δεν έχω πεθάνει ακόμα), καλά θα ήταν να γνωρίζουμε τα μούτρα των βιαστών, να τους αποφεύγουμε ακόμα και για καλημέρα. Θα μου πεις τι θα κάνουν οι βιαστές αν δεν τους μιλάει κανείς; Δεν με νοιάζει καθολου. Δ

Η Μαίρη Κάσατ είναι αμερικανίδα ζωγράφος που ζωγράφησε τον πίνακα "Το μπάνιο του παιδιού" ή και απλώς "Το μπάνιο" του 1893.  Η ίδια ανήκει στο ρεύμα του εμπρεσιονισμού κι ήταν η πρώτη που αγόρασε εμπρεσιονιστικό έργο στην Αμερική, έναν πίνακα με παστέλ του Εντγκάρ Ντεγκά το 1875. Δύο χρόνια αργότερα παρουσίασε στο κοινό τα δικά της έργα, που περιείχαν όλες τις αρχές του συγκεκριμένου ρεύματος τέχνης.  "Το μπάνιο" απεικονίζει μια καθημερινή σκηνή της ζωής της μητέρας και του παιδιού, η οποία δεν έχει τίποτα ιδιαίτερο αλλά ακτινοβολεί μητρική τρυφερότητα και φροντίδα. Η γυναίκα καθισμένη σε ένα χαμηλό ταμπουρέ, έχει το παιδί πάνω στους μηρούς της, το κρατάει σταθερά από τους γοφούς με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο του πλένει προσεκτικά τα πόδια με νερό μέσα στην πορσελάνινη λεκάνη. Το παιδί, μπορεί να είναι αγόρι ή κορίτσι, το σώμα του είναι ακόμα ασχημάτιστο και το χτένισμά του ήταν τότε κοινό για τα δυό φύλα στην παιδική ηλικία. Η στάση του δείχνει την οικει

Διαβάζω "αποκλειστικές φωτογραφίες της γατούλας που υιοθέτησε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Καλυψώ, η φωτογενής σταρ του Προεδρικού Μεγάρου" και βλέπω φωτό της Κατερίνας Σακελλαροπούλου με την ασπρόμαυρη γάτα πάνω στο γραφείο της. Τι ωραία! Είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα στο Προεδρικό Μέγαρο! Αυτή η φωτογραφία και το άρθρο που την συνοδεύει εδώ και σε όλα τα  ειδησεογραφικά σάιτ της χώρας, δεν έπρεπε ποτέ να είχε γραφεί. Είναι μεγάλος ξεπεσμός για την δημοσιογραφία να γράφονται  άρθρα που θα μπορούσαν να μπουν σε μεσημερινή εκπομπή κουτσομπολιού. Αυτό ονομάζεται λειτούργημα του δημοσιογράφου; Το συγκεκριμένο άρθρο απλούστατα είναι μέρος της προπαγάνδας και των δημοσίων σχέσεων και βοηθάει στο χτίσιμο του επικοινωνιακού προφίλ (όπως το ονομάζουν μερικοί) των πολιτικών, αυτού που προσπαθεί να στρέψει το μυαλό μας στην "ανθρώπινη πλευρά" των προσώπων. Το επικοινωνιακό προφίλ στοχεύει στο να προσθέσει προσθέσει δημοφιλία κι αποδοχή στους πολιτικούς μέσω μικρών και στημέ

Αναγνωρίζετε αυτές τις λοξές γραμμές στους γοφούς της γυναίκας; Μάλλον ναι, αφού το Google search όταν έγραψα stretch marks μου έβγαλε 82.000.000 αποτελέσματα σε 36 δευτερόλεπτα, δηλαδή 82 εκατομμύρια άρθρα γραμμένα μέχρι τώρα.  Είναι οι ραγάδες, ένα από τα προβλήματα ομορφιάς του σώματος που απασχολεί την πλειοψηφία του γυναικείου πληθυσμού και που δεν διορθώνεται με τίποτα. Πρώτα από όλα έχουν φριχτό όνομα που σε ανησυχεί αμέσως μόλις το ακούς: ραγάδες. Η λέξη θυμίζει κάτι που ράγισε, που έχει καταστραφεί, που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί πια σωστά. Τον περισσότερο χρόνο είναι αθέατες, όμως  το καλοκαίρι στην πλάζ φαίνονται  πολύ. Κι όχι μόνο φαίνονται αλλά  ενώ όλα τα άλλα προβλήματα σιλουέτας (κυτταρίτιδα, ευρυαγγεία, ακμή) διακρίνονται λιγότερο κάτω από το καλοκαιρινό μαύρισμα, οι ραγάδες ασπρίζουν και γίνονται πιο ορατές από πριν. Ακριβώς την στιγμή που θέλουμε να βάλουμε ένα σορτσάκι, ένα μικρό μαγιουδάκι,, κάτι λίγο παιγνιδιάρικο, έρχονται οι ραγάδες και γίνονται αντιλη

  Φωτογραφία από έναν τοίχο στην Φυλής, εκεί που βρίσκονται οι οίκοι ανοχής. Μια ομάδα φεμινιστική πήγε παλιότερα κι έγραψε με στένσιλ "Εσύ πληρώνεις για να βιάζεις". Μια άλλη ομάδα πήγε χτες κι έγραψε "support your local sexworker" δηλαδή υποστηρίξτε την τοπική σας σεξεργάτρια (όπως λέμε τον τοπικό σας μανάβη). Καταρχάς και τα δύο συνθήματα γράφτηκαν εκεί επειδή τα κτήρια είναι μπουρδέλα κι όποιος θέλει πάει και κάνει τον μάγκα, μέσα κι έξω, με λίγα ευρώ ή και δωρεάν. Γιατί δεν πάτε να κάνετε μαγκιες στην πολυκατοικία σας, να το δουν οι πελάτες που κατοικούν εντός της; Έπειτα το γράψιμο και των δύο συνθηματων είναι κίνηση παιδαριώδης. Οι πελάτες εντελώς σκασιλα τους τι γράφετε απέξω, έχουν αποφασίσει τι θα κάνουν μέσα. Ειδικά το δεύτερο σύνθημα, είναι για τα πανηγύρια έτσι όπως είναι γραμμένο στα αγγλικά. Πού ζείτε ρε φίλε, σε νηπιαγωγείο του Ivy League; Ουκρανες ιερόδουλες κι αγράμματες δικές μας βρίσκονται μέσα, γιδέμποροι από την επαρχία είναι οι πελάτες,

  Πρόσφατα διαβάσαμε την είδηση αποπλάνησης 13χρονου αγοριού από την 36χρονη καθηγήτριά του. Οι δυό τους είχαν σεξουαλικές επαφές στο σπίτι του αγοριού, στο αυτοκίνητο της καθηγήτριας και σε ξενοδοχεία ημιδιαμονής της Εθνικής οδού. Στις εφημερίδες επαναλήφθηκε πολλές φορές το σχόλιο που βλέπετε στην φωτογραφία, σχεδόν με τα ίδια λόγια: "Εντύπωση ωστόσο προκαλεί πως οι υπάλληλοι της ρεσεψιόν άφηναν ΕΝΑΝ ΑΝΗΛΙΚΟ να ανεβαίνει στα δωμάτια του ξενοδοχείου, κάτι που ενδεχομένως να προκαλέσει την παρέμβαση του εισαγγελέα".  Οι αρθρογράφοι αυτών των ειδήσεων είναι μάλλον γυναίκες κι όχι ιερόδουλες. Γιατί οι άντρες, οι ιερόδουλες και οι υπάλληλοι των ξενοδοχείων γνωρίζουν οτι συνεχώς ανεβαίνουν στα δωμάτια αγόρια 13 χρονών με γυναίκες μεγαλύτερες, αφού ο πατέρας τους έχει πληρώσει βίζιτα με μια ιερόδουλη με σκοπό να τους "κάνει άντρες". Δεν το κάνουν όλοι οι πατεράδες φυσικά, αλλά το κάνουν αρκετοί ώστε ένας 13χρονος σε ξενοδοχείο να μην αποτελεί έκπληξη για τους ρεσεψιονίστ

(https://dailyuknews.com/uk-news/green-activists-fury-as-transgender-campaigner-is-made-head-of-its-womens-section/) Δεκάδες ακτιβιστές εγκατέλειψαν το Πράσινο Κόμμα, καθώς γίνεται επικεφαλής του τμήματος των Γυναικών, μία γυναίκα που προωθεί τα δικαιωματα των τρανς. Η Έξοδος, στην οποία συμμετέχουν τουλάχιστον 40 γυναίκες, ακολουθεί τον διορισμό τον Δεκέμβριο στην θέση αυτή της Kathryn Bristow που γεννήθηκε άντρας, αλλά τώρα αυτοπροσδιορίζεται ως  ως τρανς γυναίκα Η κ. Μπρίστοου θεωρείται ανερχόμενο αστέρι σε ένα κόμμα φημισμένο για τις προοδευτικές (Woke) αντιλήψεις του.  Εμφανίστηκε στη  Λίστα 2020 του περιοδικού Pink με τα σημαντικότερα μέλη της κοινότητας των ΛΟΑΤ στην πόλη του Μπρίστολ Οι επικριτές της ισχυρίζονται ότι ο νέος ρόλος της κ. Μπρίστοου σημαίνει ότι οι γυναίκες χάνουν την εκπροσώπησή τους στο κόμμα Ορισμένοι μάλιστα φοβούνται ότι η εστίασή του κόμματος στα trans ζητήματα θα μπορούσε να επισκιάσει την παραδοσιακή του εκστρατεία κατά της περιβαλλοντικής καταστροφής. Δεκ

Είναι πολύ ωραίο ότι ανοίγουν τα στόματα και μιλούν για μεγαλόσχημους του Θεάτρου και του κινηματογράφου που εκμεταλλεύονται την θέση τους για να αντλήσουν σεξουαλικά οφέλη με το ζόρι από νέους ηθοποιούς. Ομως για να είμαστε ρεαλιστές, πρέπει να σκεφτούμε τα πρακτικά προβλήματα που προκύπτουν από τις καταγγελίες, δηλαδή το εξής ένα: Οι περισσότερες καταγγελίες αφορούν ποινικά αδικήματα, δηλαδή παρενόχληση, βιασμό, εκβιασμό σε ασελγείς πράξεις, που έχουν γίνει παλιότερα κι έχουν παραγραφεί. Ακόμα κι όσα γεγονότα φτάσουν σε δίκη, είναι αμφίβολο αν θα έχουν καταδικαστική απόφαση, μια που γνωρίζουμε ότι οι τρέχοντες νόμοι προστατεύουν τους βιαστές κι ενοχοποιούν τα θύματα. Επομένως δεν μένει παρά το συνδικαλιστικό όργανο των ηθοποιών να τιμωρήσει τους δράστες. Είναι όμως δυνατόν να γίνει αυτό; Σίγουρα όχι. Οποιοδήποτε συνδικαλιστικό όργανο δεν μπορεί να διώξει από τις τάξεις του κανέναν που δεν έχει καταδικαστεί από τα Δικαστήρια. Πιθανόν ούτε τότε μπορεί να τον διώξει οριστικά, π.χ. να το

  Βρισκόμαστε ακριβώς μέσα στην δίνη του ελληνικού MeToo, ειδικώς στον χώρο του θεάτρου. Κάθε μέρα καινούργιες καταγγελίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας κι ανεβαίνουν στο YouTube βίντεο ιδιωτικά που δεν καταγγέλλουν κανέναν συγκεκριμένα αλλά  υποδεικνύουν τα κακώς κείμενα του Θεάτρου. Κάθε τι έχει την σημασία του κι ασφαλώς θα ήταν ωραία να ζούσαμε σε ιδανικές συνθήκες,  όμως δεν εμπίπτουν τα πάντα στο κίνημα του MeToo που ενδιαφέρει τον φεμινισμό. Το Me Too αφορά μόνο την κουλτούρα βιασμού, δηλαδή αφορά την προσπάθεια σεξουαλικής επαφής με το ζόρι ή μέσω εκβιασμού, που ξεκινάει από αυτόν που βρίσκεται σε θέση ισχύος και κατευθύνεται προς τον αδύναμο -εδώ, τον νέο  ηθοποιό.  Οι κατηγορίες περί αυταρχικότητας του Κιμούλη, δεν είναι μέσα στο MeToo. Η βάναυση συμπεριφορά εργοδοτών ή προϊσταμένων προς τους υφισταμένους τους είναι πρόβλημα εργασιακό αλλά όχι φεμινιστικού ενδιαφέροντος, διότι δεν είναι φαινόμενο με δράστες αποκλειστικά τους άντρες -όπως γνωρίζουν όσοι έτυχε να έχουν κυρίως

  ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΤΟΣΟ "ΦΩΣ" ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΤΟ ΠΙΟ ΒΑΘΥ ΣΚΟΤΑΔΙ... Με την εξαφάνιση του Βαγγέλη Γιακουμάκη ενεργοποιούνται οι μιντιακές μηχανές του θεάματος και της υποκρισίας που αναλαμβάνουν να καθηλώσουν το θανατολαγνικό τηλεοπτικό κοινό στους δέκτες του με όρους σίριαλ, ενώ κάθε είδους "ευαίσθητοι" υπόσχονται να ρίξουν άπλετο φως στην υπόθεση. Με την αποκάλυψη των τραμπουκισμών από παλικαράδες συμφοιτητές του -εξευτελισμούς, ταπεινώσεις, ξυλοδαρμούς- αρχίζει να διαμορφώνεται το τέλειο σχήμα αφήγησης της ιστορίας, στη βάση του απλουστευτικού διπόλου "θύμα-θύτης": εκείνοι, οι επιθετικοί, οι δυνατοί, κι εκείνος ο πολύ ευαίσθητος, ο αδύναμος, ο εσωστρεφής: το τέλειο "θύμα" για να προσαρμοστούν πάνω του οι νεοεισαγόμενοι λόγοι περί bullying. Το "καθάρισμα" της υπόθεσης με ψυχολογικούς όρους, με την παθολογικοποίηση των υποκειμένων και τον υποβιβασμό της ως ακόμη ένα περιστατικό σχολικού εκφοβισμού καταφέρνει να συγκαλύψει τις πολιτικ