Το θέατρο κι οι σκηνοθέτες

 

Βρισκόμαστε ακριβώς μέσα στην δίνη του ελληνικού MeToo, ειδικώς στον χώρο του θεάτρου. Κάθε μέρα καινούργιες καταγγελίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας κι ανεβαίνουν στο YouTube βίντεο ιδιωτικά που δεν καταγγέλλουν κανέναν συγκεκριμένα αλλά  υποδεικνύουν τα κακώς κείμενα του Θεάτρου. Κάθε τι έχει την σημασία του κι ασφαλώς θα ήταν ωραία να ζούσαμε σε ιδανικές συνθήκες,  όμως δεν εμπίπτουν τα πάντα στο κίνημα του MeToo που ενδιαφέρει τον φεμινισμό. Το Me Too αφορά μόνο την κουλτούρα βιασμού, δηλαδή αφορά την προσπάθεια σεξουαλικής επαφής με το ζόρι ή μέσω εκβιασμού, που ξεκινάει από αυτόν που βρίσκεται σε θέση ισχύος και κατευθύνεται προς τον αδύναμο -εδώ, τον νέο  ηθοποιό. 

Οι κατηγορίες περί αυταρχικότητας του Κιμούλη, δεν είναι μέσα στο MeToo. Η βάναυση συμπεριφορά εργοδοτών ή προϊσταμένων προς τους υφισταμένους τους είναι πρόβλημα εργασιακό αλλά όχι φεμινιστικού ενδιαφέροντος, διότι δεν είναι φαινόμενο με δράστες αποκλειστικά τους άντρες -όπως γνωρίζουν όσοι έτυχε να έχουν κυρίως προϊσταμένες γυναίκες. Δεν οφείλεται σε "τοξική αρρενωπότητα" οφείλεται στην αλλοτρίωση που επιφέρει στον χαρακτήρα η εξουσία. 

Δεν εμπίπτουν στο MeToo οι πληροφορίες περί έκλυτης ζωής ή φλογερού ταμπεραμέντου (όπως θέλετε ονομάστε το) θιασαρχών που κάθε βράδυ μετά την παράσταση φεύγουν για όργιο μαζί με την γυναίκα τους κι δυό ηθοποιούς. Τα όργια δεν είναι φεμινιστικού ενδιαφέροντος και ούτε δική μας δουλειά, εφόσον γίνονται με την θέληση όλων των συμμετεχόντων. Ο φεμινισμός δεν σκοπεύει να αστυνομεύσει το σεξ. Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου αν οι θιασάρχες κι οι ηθοποιοί έχουν όλη μέρα το μυαλό τους στα όργια, μας ενδιαφέρει μόνο να τα οργανώνουν με όσους ελεύθερα θέλουν να λάβουν μέρος σε αυτά. 

Οι "άσεμνες" προτάσεις εάν δεν είναι εκβιασμός, επίσης δεν βρίσκονται στο MeToo. Ναι, μπορεί σε πολλές γυναίκες να φαίνεται άσεμνη η πρόταση ενός 70χρονου ηθοποιού προς μια 20χρονη κοπέλα, όμως δεν απαγορεύεται από κανέναν γραπτό ή άγραφο νόμο η εκδήλωση ενδιαφέροντος οποιουδήποτε ατόμου, προς οποιοδήποτε άλλο άτομο, εάν γίνεται σε πλαίσια ευπρέπειας. Εχουν όλοι δικαίωμα να κυνηγήσουν αυτό που επιθυμούν: κι οι γέροι κι οι άσχημοι κι οι χοντροί κι οι παντρεμένοι και τα άτομα του ίδιου φύλου. Αυτοί έχουν δικαίωμα να το κυνηγήσουν κι εμείς δικαίωμα να αρνηθούμε την αταίριαστη ή γελοία πρόταση. Εξάλλου, αυτό που σε εμάς φαίνεται γελοίο, σε άλλες/ άλλους φαίνεται ταιριαστό, γιατί διαλέγουν με άλλα κριτήρια ερωτικούς παρτενέρ. 

Η κακή συμπεριφορά συναδέρφων ηθοποιών μεταξύ τους, οι βρισιές, οι κατάρες και τα σαμποτάζ του ενός προς τον άλλον, φυσικά και δεν είναι μέσα στο MeToo. Όλα αυτά είναι ιδιωτικά και παντελώς ασήμαντα ζητήματα για την κοινωνία, που ο καθένας οφείλει να τα λύσει μόνος του με ό,τι μέσο προσφέρεται στο εργασιακό περιβάλλον του. 

Ναι λοιπόν στο MeToo και ναι στην εξαλειψη της σεξουαλικής επιθετικότητας στους εργασιακούς χώρους. Οχι στο να χώνουμε τα πάντα στο MeToo. To ΜeΤοο είναι κίνημα, όχι σούπα μινεστρόνε. 

(φωτογραφία "Το θέατρο κι οι σκηνοθέτες" της Melusine)