Τα πολιτικά ημερολόγια

 Εχετε δει την ταινία "το αριστερό μου πόδι" με τον Ντάνιελ Νταιη Λιούις;  Ο πρωταγωνιστής ήταν ένας ανάπηρος άνθρωπος που κατάφερε να ζήσει μια κανονική ζωή επειδή ζούσε σε μια πολύ φτωχή γειτονιά όπου όλοι έκαναν παρέα με όλους, χωρίς διακρίσεις. Μέχρι ποδόσφαιρο έπαιζε ως παιδί, τον κουβαλούσαν από θέση σε θέση οι συνομίληκοί του στην γειτονιά. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα ακόμα στην Παλαιστίνη ας πούμε, σε χώρες της Αφρικής, όλοι ζούν μαζί με όλους τους άλλους.              Οι άνθρωποι με προβλήματα υγείας σωματικά και διανοητικά, δεν έχουν ανάγκη να τους αποκαλούμε "ανθρώπους με ειδικές δεξιότητες" κι άλλες άρες-μάρες-κουκουνάρες που δεν βγάζουν νόημα ούτε στο δικό τους το κεφάλι. Τα ειδικά σχολεία, τα ειδικά οχήματα, είναι μια κάποια βοήθεια αλλά δεν λύνουν το βασικό ζήτημα της αποδοχής τους από το κοινωνικό σύνολο. Χρειάζονται κυρίως έμπρακτη υποστήριξη και συμμετοχή στις συνηθισμένες δραστηριότητες της καθημερινότητας, π.χ. ένα φιλί στο μάγουλο για χαιρετισμό

Ναι, πρόσεξε τον εαυτό σου. Η ψυχή σου, το μυαλό και το σώμα σου, όλα μαζί συνιστούν ένα πολύπλοκο μηχανισμό που χρειάζεται να θραφεί με αγάπη, να ποτιστεί με κατανόηση, να του συμπεριφερθούν τόσο λεπτά όσο σε ένα λουλούδι. Μην επιτρέπεις στους ανθρώπους να σε μεταχειρίζονται σαν να είσαι αγκάθι που πρέπει να κοπεί ή άγριος θάμνος που χρειάζεται "αναμόρφωση"  προκειμένου να ταιριάξεις στα δικά τους γούστα περί λουλουδιών. Σεβάσου τον εαυτό σου και προστάτεψε τον ολόκληρο:  ψυχή, μυαλό και σώμα. Αν δεν το κάνεις εσύ, δεν θα το κάνει κανείς.

Yes, take care of yourself. Your soul, your mind and your body, all together constitute a complex mechanism that needs to be nourished with love, to be watered with understanding, to be treated as delicately as a flower. Don't allow people to treat you as a thorn who needs to be cut off, or as a wild bush who needs re-shaping in order to fit their taste of flowers. Respect yourself and protect all of you. If you won't, no one will.

Πάω στοίχημα πως πολλοί από όσους διάβασαν αυτό το αστείο    στο σάιτ με ανέκδοτα θα γέλασαν και θα είπαν «μα καλά, είπαμε, οι γυναίκες είναι χαζές, αλλά όχι και τόσο χαζές». Το είπαν χωρίς να αναρωτηθούν καθόλου: τι εννοούμε όταν λέμε «σέξ». Εννοούμε την πράξη η οποία φέρνει σεξουαλική ικανοποίηση, δηλαδή οργασμό; Αν αυτό εννοούμε, τότε υπάρχει τύπος σεξουαλικής πράξης που να ικανοποιεί ταυτόχρονα τις γυναίκες και τους άντρες; Η απάντηση είναι «όχι, δεν μας ικανοποιούν οι ίδιες πράξεις». Στους άντρες το επίκεντρο της ηδονής βρίσκεται στο πέος και στις γυναίκες στην κλειτορίδα. Η κλειτορίδα και το πέος δεν συναντώνται σε τίποτα που να έχει «μπες-βγες». Πώς λοιπόν καταλήξαμε όταν λέμε «Σεξ»    να εννοούμε όλοι αυτό που οι άντρες λένε σεξ; Είναι απλό: το περιεχόμενο των λέξεων το καθορίζει πάντα αυτός που έχει την εξουσία. Σε όλους στους τομείς της ζωής συμβαίνει αυτό. Ποιος είναι τρομοκράτης, ποιος κλέφτης, τι σημαίνει ιερό, τι σημαίνει ελευθερία, τι σημαίνει πειθαρχία, τι σημαίνε

Το γυναικείο σώμα υπάρχει σε πολλών αποχρώσεων δέρματα, πολλές διαστάσεις και πολλές διαφορετικές σιλουέτες. Αγάπα το σώμα σου όπως είναι και μην παριστάνεις την αστυνομία αισθητικής για τα σώματα των άλλων γυναικών.

Ναι, αυτά είναι τα γνωρίσματα που έχουν οι πριγκίπισσες στα παραμύθια, αλλά πως μπορούν να μπουν αυτές οι εικόνες μέσα στο κεφάλι κάποιας και να τυπωθούν τόσο πολύ που όχι σε ένα παρτυ μεταμφιεσμένων την αποκριά,  αλλά στο πάρτι γενεθλίων της στα 32 της να ντυθεί πριγκίπισσα, με τιάρα; Πού είδε τις κατάλληλες εικόνες και πόσες φορές τις είδε ως που να υποδύεται μισο-σοβαρά μισο-αστεία την πριγκίπισσα; Πρώτα από όλα η πριγκίπισσα είναι παντελώς άγνωστο πολιτειακό αξίωμα σε εμάς που ζούμε σήμερα στην χώρα και σε όλους όσους έζησαν στις ΗΠΑ, από όπου νομίζω πως ξεκίνησε αυτό το πανηγύρι. Υπάρχουν χώρες της Ευρώπης που έχουν πριγκίπισσες, εμείς και οι ΗΠΑ πάντως όχι, επομένως δεν έχουμε εικόνες από την καθημερινή μας ενημέρωση που να αναφέρουν την λέξη αυτή, ή να μας δείχνουν πριγκίπισσες, ακριβώς διότι δεν έχουμε βασιλεία. Τα παραμύθια είναι το μέρος που μπορείς να μάθεις γι αυτές, όσα γράφτηκαν πριν εκατοντάδες χρόνια, σε χώρες που είχαν βασιλεία, π.χ. τις σκανδιναβικές, των αδερφών

Τελευταια συνέβη ένα περιστατικό στην δουλειά. Μια συνάδελφος γύρω στα 32 είχε γενέθλια, έκανε πάρτυ και την άλλη μέρα μας έδειξε τις φωτογραφίες από το πάρτυ της. Φίλοι, διάφορες φιλες της κυρίως, μια πολυόροφη τούρτα φτιαγμένη λες με φρου-φρου, μικρά βεγγαλικά στα χέρια όλων, σαμπάνια με χρυσό περίβλημα, πιατάκια με χρυσά μοτίφ, χρυσά χάρτινα ποτηράκια, στην μέση η εορτάζουσα … και στο κεφάλι της μια τιάρα. Ναι, μια λεπτοφτιαγμένη τιάρα γεμάτη μικρά διάφανα στρας που τα μοτίφ της κάλυπταν όλο το μπροστινό μερος της κεφαλής. «Φοράς τιάρα»; την ρώτησα. «Ε, αν δεν είμαι πριγκίπισσα στα γενέθλιά μου και στον γάμο μου, πότε θα είμαι;» μου απάντησε. Το θέαμα της φωτογραφίας και η απάντησή της θα ήταν γελοία αν ήταν έως 18 χρονών, αλλά επειδή είναι 32 χρονών, είναι τρομακτικά. Πώς είναι αυτή η συνάδερφος, τι τύπος είναι, πώς θα την περιέγραφα εγώ πριν από αυτό το περιστατικό; Μοιάζει με πολλές νέες συναδέλφους στα βασικά, διαφέρουν στο τι χρώμα μαλλιά έχουν και τι χρώμα αυτοκίνητο, ό

Βιντεο και μετάφραση ποιήματος Melusine.