Τα πολιτικά ημερολόγια

Είναι τραγικό ότι μέσα στο 2019 έχουμε κιόλας 8 γυναίκες δολοφονημένες από συζύγους ή εραστές(και ποιος ξέρει πόσες κακοποιημένες), όμως όχι τόσο τραγικό όσο η συνειδητοποίηση πως όλες αυτές οι γυναίκες υπήρξαν ερωτευμένες με τους δολοφόνους τους. Ποιος είναι αυτός που βάζει στον νου του την πλήρη σκηνή: την έκπληξη και την φρίκη της ερωτευμένης γυναίκας που  από εκεί που έπαιρνε χάδια και φιλιά, μια μέρα τρώει ένα χαστούκι στα μούτρα; Αυτός που της έγραφε ποιήματα, τώρα την βρίζει με τα χειρότερα βρωμολογα. Αυτός που την έλεγε ζουζούνα του, τώρα την κυνηγάει με μαχαίρι για να την σφάξει. Αυτός που τον κοιτούσε κι έβλεπε στο πρόσωπο του έναν άγγελο, τώρα είναι ένα τέρας με παραμορφωμένο πρόσωπο από την κακία, που θέλει να την λιώσει. Δεν υπάρχουν γυναίκες που φαντάζονται πως όταν ακούνε "θα πεθάνω αν σε χάσω", αυτό σημαίνει "θα πεθάνεις αν σε χάσω". Υπάρχουν μόνο οι άντρες που το εννοούν, αλλά το αποκρύπτουν. (Υπογράφει η Melusine) ( Φωτό από την ταινία the arti

(γράφει ο Panos Flow) Eρατώ 24χρονών : 9η Δολοφονημένη μέσα στο 2019 επειδή ήθελε διαζύγιο και δεν επιθυμούσε να επανασυνδεθεί με τον μετέπειτα εκτελεστή της. Αμαλία 14χρονών : Έπεσε  στις ράγες του τρένου επειδή ένας αρρωστημένος τύπος 43χρονών την οδήγησε εκεί. MME : Έγκλημα πάθους/Τραγωδία/Η ζήλια του όπλισε το χέρι/Ο 43χρονος είχε συνάψει ''σχέση'' με την 14χρονη Γείτονες και Νυκοκυραίοι : Ηταν καλό παιδί/Ηταν καλός οικογενειάρχης/Ηταν κακιά στιγμή/Έγινε με την θέληση της.Δεν ήταν βιασμός/Έτσι κανουν τώρα τα 14χρονα Ο 43χρονος Δημήτρης Λάππας παραδέχθηκε με απίστευτο κυνισμό στους αστυνομικούς ότι είχε καταφέρει να αποπλανήσει αρκετές φορές το κοριτσάκι δίνοντας μάλιστα λεπτομέρειες που προκαλούν αηδία και σοκάρουν.ο συγκεκριμένος άνθρωπος πριν ενάμισι χρόνο είχε αποπλανήσει άλλο ένα κοριτσάκι ηλικίας 14 ετών.Μάλιστα στο κινητό του βρέθηκαν αποθηκευμένες γυμνές φωτογραφίες οι οποίες είναι από τη συγκεκριμένη μαθήτρια η οποία είχε πέσει και αυτή

Γελοιογραφία περασμένων δεκαετιών για την γαμήλια ευτυχία και πώς αυτή επιτυγχάνεται: μια κρεββατοκάμαρα με χωριστά κρεββάτια, οι σύζυγοι κοιμούνται πλάτη με πλάτη και πάνω από το κρεββάτι ο καθένας έχει τα "όπλα του", η γυναίκα τον πλάστη για το άνοιγμα φύλλου και ο άντρας την καραμπίνα.  Θα  ☺ ☺ ☺  γελούσα κι εγώ με αυτήν την -εκ πρώτης όψεως- χαριτωμένη γελοιογραφία, αν δεν αποκάλυ πτε την ωμή αλήθεια. Ναι, όταν αρχίζουν οι διαφωνίες, οι καυγάδες, τότε ο οπλισμός που έχει ο άντρας κι η γυναίκα που διαβιούν μαζί είναι δυσανάλογος. Τραγικά τα αποτελέσματα για τις γυναίκες. Όπως ξέρουμε, κανένας άντρας δεν πέθανε από πλάστη, ενώ πολλές γυναίκες δολοφονήθηκαν με καραμπίνα (τελευταίο θύμα στην Ελλάδα, η Ερατώ από την Λέσβο εχθές).  Χμ... ναι, θα ήταν ωραία γελοιογραφία, αν δεν ήταν αλήθεια. (γραφει η Melusine)

(γράφει ο Ούτις Ουδείς) Στην εξαιρετική αυτή χώρα, τα Νοσοκομεία™  υπο-λειτουργούν με ρυθμούς φρενήρεις και φαίνεται η ροή να είναι πολλαπλάσια συγκριτικά με τη δυνατότητα τους να ανταπεξέλθουν. Σαν σενάριο βγαλμένο από το πιο σκοτεινό δυστοπικό έργο, οι πτωχοί ως τραγικές φιγούρες, στοιβάζονται σε διαδρόμους, παγκάκια, πεζοδρόμια, σχεδόν ο ένας πάνω στον άλλον και δεν έχουν καμία άλλη δύναμη παρά μόνο την φθίνουσα υπομονή τους και το νούμερο.  Εκείνο το μαγικό χαρτάκι που δεν εγγυάται την απαραίτητη βοήθεια ή εξυπηρέτηση αλλά απλώς μία ανάγνωση του οποίου προβλήματος αντιμετωπίζεις. Μέσα, καρτερούν, επιτηρούν και σχεδόν τιμωρούν ενίοτε οι φύλακες/μπράβοι -εφόσον κρίνουν αυτοι πως είναι απαραίτητο πάντα- τους όποιους ανήσυχους ή απρεπείς ανθρώπους για τα της αστικής δημοκρατίας τους δεδομένα, αλλά και για την "ομαλή" λειτουργία τους καταστήματος.  Πάντα με το αντικειμενικό, κομψό, ομόχρωμο και στρατοκαυλικό ντύσιμο από την κορφή μέχρι τα νύχια. Χρειάζεται

Eχετε προσέξει ότι οι μισές αναρτήσεις στα social media είναι inspirational quotes; Ολες τείνουν στην αυτοδυνάμωση και την φιλόδοξη εσωτερική στοχοθεσία. Χμ... Είναι γεγονός πως μια τρυφερή παιδική ηλικία και δυό καλοί φίλοι μπορούν να βοηθήσουν πολύ να μεγαλώσουμε ως άτομα με αυτοπεποίθηση, αλλά είναι επίσης γεγονός πως η αυτοπεποίθηση οφείλεται εξίσου σε αντικειμενικούς παράγοντες. Οι άνθρωποι γεννιούνται άνισοι σε ομορφιά, σε δεξιότητες, σε υγεία και σε οικονομική τάξη. Πόση αυτοπεποίθηση να έχει ένας παχύς, ανάπηρος, φτωχός άνθρωπος; Και ναι, ας υποθέσουμε πως για κάποιο λόγο ο ίδιος νομίζει πως είναι ο καλύτερος του χωριού; Τι σημαίνει αυτό; Πώς ξαφνικά θα δημιουργηθούν ράμπες για να περνάει, θα του δοθούν ηλεκτρικά αμαξίδια σε όλα τα χρώματα -ασσορτί με την γκαρνταρόμπα του- και της μόδας θα γίνουν οι στάσεις του σεξ που είναι ιδανικές για ανάπηρους;  Όχι. Μπορεί να νομίζει ότι είναι ο πρώτος του χωριού, αλλά θα είναι πάλι μόνος του, κλεισμένος στους 4 τοίχους του σπιτι

Στην Τασία Φ., την Τούλα Μ., την Άννα Τσ.

Μια που σκέφτομαι πολύ τελευταία αυτόν τον νόμο των υποχρεωτικών γεννήσεων στις ΗΠΑ, σκέφτηκα να αφηγηθώ την ιστορία μιας γνωστής μου, της κυρίας Γιώτας. Κάποτε εργαζόμουν σε ένα μεγάλο κτήριο που το κυλικείο ανήκε στον κύριο Αλέκο, έναν τύπο περίπου 75 χρόνων και την γυναίκα του, την κύρια Γιώτα. Η Γιώτα φαινόταν περίπου 70 χρόνων, όμως ήταν απλώς ταλαιπωρημένη, όταν συνέβη η ιστορία μας ήταν μόνο 49. Στην φωτό του γάμου της που είχε στο πορτοφόλι, ήταν σαν την Μπάρμπι, ένα ξανθό κοριτσάκι λεπτουλι, με μικρή μύτη, μεγάλα μάτια, πανέμορφη, μόνο 15 χρόνων. Είχαν δύο αγόρια, ένα 33 χρόνων σαν εμένα, κι ένα 32.   Ο κυρ- Αλέκος ήταν ένας απαισιος τύπος, αισχρός, που γυρνούσε όλες τις συζητήσεις στα σεξουαλικά. Ήταν επίσης πολύ βίαιος, οι Χριστοπαναγίες έφευγαν βολίδα προς την κυρά Γιώτα μόλις έσκαγε μια φουσκάλα από καϊμάκι στον καφέ. Έβριζε επίσης πολύ τους γιους του που είχαν κάβα ποτών κι έφερναν κάθε μέρα αναψυκτικά, νερά και μπύρες στο κυλικείο. Κανένας δεν έβγαζε άχνα ό

Ο νέος νόμος που απαγορεύει τις αμβλώσεις στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ είναι εδώ. Θα ισχύει από το 2020 και θα απαγορεύει την άμβλωση σε ελεύθερες και παντρεμένες γυναίκες από την στιγμή που το έμβρυο γίνεται έξι εβδομάδων και μετά, για όλες τις περιπτώσεις, ακόμα και στον βιασμό ή την αιμομιξία. Τι νόμος οπισθοδρομικός είναι αυτός; Σε τι οφείλεται; Το ξέρουμε ότι οι υποστηρικτές του δεν είναι υπέρ της Ζωής, διότι το ενδιαφέρον τους περιορίζεται στο έμβρυο. Από την στιγμή που το έμβρυο γεννηθεί εξαφανίζονται, όλη η ευθύνη για το πώς αυτή η νέα ζωή θα μείνει εν ζωή, τι θα φάει, πού θα στεγαστεί, πώς θα σπουδάσει κλπ, όλα αυτά πέφτουν στους ώμους των γονιών ή τουλάχιστον της μάνας, αυτής που αναγκάστηκε να το γεννήσει. Για όλα αυτά αδιαφορούν εντελώς. Αφού το κίνητρο τους δεν είναι η αγάπη για την Ζωή, τότε ποιο είναι; Τι θέλει να πετύχει ο νόμος; Νομίζω πως γενικά τους νόμους μπορούμε να τους χωρίσουμε σε 2 είδη, ρυθμιστικούς και τιμωρητικούς. Ρυθμιστικοί είναι κυρίως όσοι ρυθμίζουν

Ο επίδοξος Κοπέρνικος δεν χάνει ευκαιρία να δείξει τις γνώσεις του στην Αστρονομία, διαπομπεύοντας ταυτόχρονα μια γυναίκα για την σεξουαλικότητά της. Κατά την γνώμη μου, κυρίως ζηλεύει. Ζηλεύει πρώτα από όλα την γυναίκα που έχει πολύ περισσότερες ευκαιρίες από αυτόν να βρει ερωτικούς παρτενέρ. Έπειτα ζηλεύει τους άντρες που έπεσαν πάνω στην γλυκομίλητη και καλόκαρδη γυναίκα. Δεν είναι μικρό πράγμα να σε πει κάποια "ο κόσμος μου", ο αστρονόμος μας πότε θα το ακούσει αυτό; Α, δυστυχώς, δεν θα το ακούσει ποτέ γιατί οι όλες οι γυναίκες πίσω από τον πνευματώδη χιουμορίστα, διακρίνουν επίσης τον σκατόψυχο μισογύνη. (Γράφει η Melusine)

Τώρα που έρχεται το καλοκαίρι, εδώ στο Fb αφθονούν οι διαφημίσεις για προϊόντα κατά της κυτταρίτιδας, δίαιτες ή βοήθεια των ινστιτούτων ώστε εμείς οι γυναίκες να αποκτήσουμε  το λεπτό σώμα για την παραλία, ειδικώς την μέση της Κιμ Καρντάσιαν. Πολύ περίεργο που το σώμα μας είναι ακατάλληλο  για την παραλία, δηλαδή για τα αντρικά μάτια, αλλά παρόλα αυτά κατάλληλο για όλες τ ις δωρεάν δουλειές που εξυπηρετούν τον αντρικό πληθυσμό, π.χ. για το μαγείρεμα του φαγητού στο σπίτι, για την φροντίδα των παιδιών και των γερόντων, και φυσικά για όλες τις εργασίες που παράγουν υπηρεσίες ή προϊόντα που καταναλώνουν οι άντρες.  Πολλά είπα. Για να μαζέψω το κεφάλι μου και να καθαρίσω τα τζάμια φορώντας μέσα από τα ρούχα μου την ζώνη από neoprene που θα μου προσφέρει και την μέση της Κιμ...

Η μητέρα μου δεν γιορτάζει. Θρηνεί Το θαύμα της φύσης Την γέννηση της ελπίδας Το τέλος του πρωινού ύπνου. Η μητέρα μου δεν γιορτάζει. Φωνάζει Για την εκμετάλλευση της μήτρας Για την ανισότητα των ίσων Για ο,τι πρέπει να ακουστεί. Η μητέρα μου δεν γιορτάζει. Θυμώνει Με την συναισθηματική δουλεία Με τα αλλοτριωμένα αντικείμενα Με τα βίαια υποκείμενα Με τους μαριονετίστες συνειδήσεων. Θρηνεί η μητέρα μου και δεν γιορτάζει το πανηγύρι της σιωπής. (ποίημα από τον άνθρωπο που έγινε αόρατος)

Το ζήτημα είναι να σε αγαπάνε όταν είσαι μικρός. Τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα.

Πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, μια μέρα που είχα βγει για ψώνια με την μαμά μου στην Ερμού κι ενώ περιμέναμε να ανάψει το φανάρι πράσινο, μπροστά μας βρέθηκε μια μαύρη γυναίκα με ένα μωρό σε μάρσιπο στην πλάτη. Η μαμά μου άρχισε αμέσως να του κάνει χαρές και να του χαϊδεύει τα ποδαράκια του. Το μωρό της γελούσε και άπλωνε τα χέρια του να την πιάσ ει. Αυτό το ίδιο περιστατικό είχε συμβεί πολλές φορές πριν. Το φανάρι έγινε πράσινο, περπατήσαμε κι η μαμά μου μου είπε:  - Πόσο θα ήθελα να είχα ένα μαύρο μωρό! Γέλασα με την ψυχή μου. - Τι λες ρε μαμά, γίνονται αυτά; Εσύ είσαι άσπρη, ο μπαμπάς άσπρος, πώς να γίνει; -Ναι, δεν γίνεται, αλλά θα ήταν ωραία να βγαίνουν τα μωρά μαυράκια, κινεζακια, σε όλα τα χρώματα, για όλες τις γυναίκες. Εμένα θα μου άρεσε πολύ να έχω κι ένα κινέζικο κι ένα μαύρο μωρό, ειδικά μαύρο, είναι τόσο όμορφα! Την κοίταξα λιγάκι και την ρώτησα - Και ποιανού να μοιάζουν δηλαδή; Κι η μαμά μου μου απάντησε: -Δεν τις νοιάζει τις μάνες ποιανού μοιάζει τ

Πολλές φορές απορώ με την βία των αντρών που εκτοξεύεται προς όλες τις κατευθύνσεις 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την βδομάδα. Τους βλέπω τι κάνουν και τι λένε: όλη την ώρα κάτι έχουν, κάποιος τους φταίει, κάποιος τους έφτασε στο αμήν. Ποιός; Οι γυναίκες πρώτα από όλα. Ποιές γυναίκες; Όλες. Από το πρωί που ξεκινάνε για την δουλειά, τους φταίνε όλες οι γυναίκες οδηγοί που συναντάνε στον δρόμο, άλλες πάνε πολύ αργά, άλλες πολύ γρήγορα, άλλες έστριψαν χωρίς φλας, άλλες δεν έστριψαν ενώ είχαν προτεραιότητα και καθυστέρησαν την κίνηση των αυτοκινήτων, "ζώον, ε, ζώον". Μετά τους βλέπω στα ΑΤΜ, "άντε κυρά μου, θα ξημερώσουμε;" σε όποια βρίσκεται στο μηχάνημα για πληρωμή λογαριασμών. Στα λεωφορεία σε σπρώχνουν να περάσουν ή τους πειράζει η τσάντα σου. Στις δημόσιες υπηρεσίες, όλο κάτι θα λένε και θα βρίζουν τις γυναίκες υπαλλήλους που είναι στα γκισέ, αφηγούμενοι μετά "έπεσα πάνω σε μία κ@ριόλα". Φυσικά στις συζητήσεις σε καφέ ή σε πολιτικές οργανώσεις, πάντα κάποια

Σίγουρα δεν είμαι άνθρωπος της τηλεόρασης, έχω περάσει ορισμένες εποχές που για 6 μήνες δεν έχω δει τίποτα. Με εξαίρεση τις ταινίες στα κρατικά κανάλια, δεν μου κάνει τίποτα από το πρόγραμμα των σταθμών. Περισσότερο από όλα  στην τηλεόραση με εκνευρίζουν οι διαφημίσεις,  δεν τις καταλαβαίνω. Ναι, δεν καταλαβαίνω τι δείχνουν, δεν θυμάμαι το όνομα του προϊόντος, δεν διακρίνω εντός της διαφήμισης γιατί να διαλέξω αυτό το προϊόν έναντι άλλων ομοειδών. Όλες σχεδόν οι διαφημίσεις που βλέπω μου φαίνονται από σουρεαλιστικές έως ασυνάρτητες. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι πράγματι ασυνάρτητες, ή μήπως είμαι κάποιο είδος χαζής /ειδικού τύπου χαζής που δεν είναι ικανή να αντιληφθεί το νόημά τους; Νομίζω πως το πρόβλημα είναι το εξής: οι διαφημίσεις δεν μιλάνε πια για το προϊόν, μιλάνε για τον χρήστη που θα το αγοράσει. Δεν αναφέρουν τα χαρακτηριστικά του προϊόντος ώστε να πείσουν τον θεατή/ καταναλωτή, απλώς δίνουν μια υπόσχεση κάποιου είδους παραδείσου για τον καταναλωτή στο μέλλον. Στοχεύο