Τα πολιτικά ημερολόγια

Ο κόσμος των διαφημίσεων είναι ο τόπος που αναπαράγονται συνεχώς τα στερεότυπα ανδρών - γυναικών ή πλούσιων - φτωχών, με εικόνες ιδανικές από την χώρα της Φαντασίας που ποτέ δεν βλέπουμε στην πραγματικότητα να επαληθεύονται. Μερικές διαφημίσεις όμως δεν είναι μιάς χώρας που δεν υπάρχει πουθενά, είναι από άλλο πλανήτη, από τον πλανήτη του υπαρκτού σουρεαλισμού, όπως αυτή εδώ η διαφήμιση.    Μια εταιρεία με συνεργεία καθαρισμού, προσφέρει τις υπηρεσίες της δείχνοντας μας αυτήν την εκπληκτική εικόνα. Η γυναίκα, εργαζόμενη καθαρίστρια, με μετρίως περιποιημένο ντύσιμο, φορώντας ποδιά κι αρκετό μακιγιάζ,  καθαρίζει. Χαμογελάει πλατιά, ευτυχισμένη, μάλλον επειδή είναι πολύ διασκεδαστική η δουλειά που κάνει. Θα πρέπει να είναι διασκεδαστική γιατί το μακιγιάζ της είναι στην θέση του, άρα δεν ίδρωσε η γυναίκα. Μπορεί και το σπίτι να ήταν ήδη καθαρό και να την προσέλαβαν για γούστο, γιατί κι η ποδιά της είναι κατάλευκη, δεν λερώθηκε καθαρίζοντας. Είναι να απορείς αν την πληρώνουν για να κ

(σ.σ της Melusine: σας το ορκίζομαι, μόλις βρω καλή είδηση θα σας την βάλω) Το κουρδικό κίνημα έχει υπερασπιστεί με κάθε τρόπο την γυναικεία υπόσταση! Άλλωστε οι γυναίκες κι οι άντρες τ ου Κουρδιστάν δεν πολεμούν μόνο τους ορατούς εχθρούς, που ήδη είναι πολλοί. Στην πραγματικότητα πολεμούν και για τη θέση της γυναίκας σε μια άλλη κοινωνία, που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση της γυναίκας και κάθε ανθρώπου από άνθρωπο. Ως εκ τούτου καταδικάζουμε απερίφραστα την γυναικοκτονία που συνέβη στο Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων Λαυρίου. Επιπροσθέτως καταγγέλλουμε τη στάση του Α.Τ. Λαυρίου που αν και σε απόσταση αναπνοής, αγνόησε τα ουρλιαχτά της γυναίκας και των παιδιών της. Η υπεράσπιση της γυναικείας υπόστασης, της ζωής και της αξιοπρέπειας κάθε γυναίκας ήταν, είναι και θα είναι πάντα μέλημα και ευθύνη μας. Οι γυναίκες του Κουρδιστάν μάχονται για να κερδίσουν την ελευθερία όχι μόνο της πατρίδας, αλλά και του φύλου τους.  Ως κουρδική κοινότητα απαιτούμε την παραδειγματική

Πρόσφατα κάτω από  είδηση για ζευγάρι που ο άντρας σκότωσε την γυναίκα κι αυτοκτόνησε, διάβασα ένα σχόλιο που έλεγε: "Εκείνη του ζήτησε να χωρίσουν μετά από 20 χρόνια γάμου κι αυτός ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ έτσι ". Εμείς που διαβάζουμε το κείμενο και εκείνοι που βρίσκονταν στην είδηση, όλοι μας γνωρίζουμε πως το "αντέδρασε" σημαίνει "την σκότωσε".  Κατά την γνώμη μου εδώ έχουμε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα: μια λέξη εντελώς θολή, με χιλιάδες πιθανά περιεχόμενα, μια λέξη που δεν μας δίνει καμιά πληροφορία για το γεγονός εάν ήδη  δεν το γνωρίζουμε, χρησιμοποιείται αντί του πολύ ξεκάθαρου "την σκότωσε" που τα λέει όλα. Αυτή είναι η γλώσσα της εξουσίας και χρησιμοποιείται κυρίως από τα ΜΜΕ, για να περιγράψει πολύ άσχημες καταστάσεις. Το κοινό χαρακτηριστικό σε όλη την γλώσσα είναι η ασάφεια. Από τότε που τα ΜΜΕ έγιναν προσβάσιμα στην πλατιά μάζα, δηλαδή σε όλη την διάρκεια του 20ου αιώνα, οι σωστές και κυριολεκτικές λέξεις που κατονόμαζαν τις ασχήμιες με σαφ

(Υπότιτλος: πώς να γίνεις παλιοχαρακτήρας από μικρός) Όταν ήμουν μικρούλα, ζούσα σε μια λαϊκή γειτονιά που όλοι ήταν φτωχοί εκτός από τον συμβολαιογράφο και κάποιον που είχε μια τριώροφη έκθεση επίπλων. Τα Σαββατόβραδα του καλοκαιριού βγαίναμε όλοι στην πλατεία, οι γονείς μας έπιναν μια πορτοκαλάδα στα ζαχαροπλαστεία κι εμείς παίζαμε παραδίπλα. Όταν ερχόταν ο παγωτατζής, οι γονείς μας μάς έπαιρναν από ένα χωνάκι με μια μπαλίτσα παγωτό. Τα δυό πιο πλούσια παιδιά αγόραζαν δυό μπαλίτσες κι εμείς τα ζηλεύαμε που είχαν ένα παγωτό μεγάλο, ψηλό, με δυό χρώματα. Δεν τα ζηλεύαμε βέβαια για πολλή ώρα, γιατί αυτά τα παγωτά,  τότε, έλιωναν γρήγορα. Η κάτω μπάλα χυνόταν σε χοντρές σταγόνες  γύρω από το χωνάκι, μέσα στο χωνάκι και τελικά κατέληγε στα σκουπίδια αφάγωτη. Εγώ έπρηζα την μαμά μου κάθε Σάββατο να μου δώσει λεφτά για δυό μπάλες παγωτό και δεν μου έδινε ποτέ, όμως μετά από λίγη ώρα αν δεν είχα ξεχαστεί τελείως στο παιγνίδι και της το ξαναζητούσα, μου έδινε χρήματα για ένα κα

Γκράφιτι στα Εξάρχεια από τον Achilles (φωτό Melusine)

"Καμιά γυναίκα στην Γη δεν γεννήθηκε για να πονάει και να εξευτελίζεται, ώστε να διευκολύνει τον αντρικό αυνανισμό" Γκέηλ Ντάινς

Η γυναίκα της φωτογραφίας δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της, που απεικονίζεται εδώ δίπλα της. Το αίτιο ήταν η ζήλεια του -λένε οι εφημερίδες. Νομίζω πως το αίτιο ήταν πως την θεωρούσε ιδιοκτησία του και δεν χωρούσε στο κεφάλι του πως δεν μπορούσε να την ελέγξει, να την κατευθύνει, ίσως και να την κρατήσει κοντά του. Πάντως οι γείτονες λένε πως την ζήλευε, σε χρόνο Παρατατικό, δηλαδή όχι σήμερα, όχι μια μέρα, αλλά καιρό. Ορίστε που όλα τελείωσαν. Είναι νεκρή . Εχει με κάποιο τρόπο δικαιωθεί μετά θάνατον; Κάθε άλλο. Ακόμη και νεκρή σύσσωμη η Κοινωνία την θεωρεί κτήμα του, αφού οι γονείς του και οι γονείς της συμφωνούν να θαφτούν ο ένας δίπλα στον άλλον. Κανένας δεν ενδιαφέρεται που αυτή είναι η δολοφονημένη κι αυτός ο δολοφόνος της. Κανενός δεν φαίνεται προσβλητικό να θαφτεί το θύμα κι ο δράστης μαζί. Απόλυτη περιφρόνηση για την γυναίκα, που δεν μπορεί να γλυτώσει από αυτόν τον άντρα ούτε μετά Θάνατον. Απόλυτη προσβολή προς το πρόσωπό της και την αξιοπρέπειά τη

Στους μεγαλοφυείς ανθρώπους ορισμένοι συγχωρούν τα πάντα, ο φεμινισμός όμως όχι. Εδώ ο Σαλβαντόρ Νταλί σε παροξυσμό μισογυνισμού χρησιμοποιεί ως αντικείμενα πολλά γυναικεία γυμνά σώματα, για να σχηματίσει ένα απεχθές σύμβολο θανάτου. Οι γυναίκες έχουν στερηθεί την αξιοπρέπεια τους με ετούτη την δημόσια γύμνια, την ταυτότητα τους αφού δεν βλέπουμε καμίας το πρόσωπο, κι ούτε καν διαφαίνεται πουθενά πως είναι πλάσματα με αισθήματα και μυαλό, μια που παρουσιάζονται τελείως παθη τικές και άβουλες, σαν πτώματα που κοκκάλωσαν σε αυτήν την στάση. Μέσα στο tableaux vivant o ίδιος ο Νταλί σε απόλυτη αντίθεση, διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά της ηγεμονικής αρρενωπότητας: Είναι ενδεδυμένος την αξιοπρέπεια του και μάλιστα με πολύ επίσημο κοστούμι, είναι πολύ σοβαρός όπως πρέπει να είναι ο άνδρας, ενώ βρίσκεται σε κυριολεκτική και ψυχική απόσταση από τις δούλες του, όπως ο σωστός αφέντης. Λυπάμαι πολύ αλλά αυτό δεν είναι Τέχνη κύριε Νταλί, είναι το παραλήρημα ενός διε

Έχετε ακούσει ποτέ κάποιον να λέει πως μια κοπέλα μοιάζει με γλυκάκι, ενώ μια άλλη με πατσά; Από πού προκύπτουν αυτές οι παρομοιώσεις των γυναικών με φαγητό; Ποιός τις επινόησε; Τι σημαίνουν για τις γυναίκες; Κατα την γνώμη μου όλες τις παρομοιώσεις τις επινόησαν οι άντρες, εκείνοι που είχαν το δικαίωμα στον δημόσιο λόγο, σε αυτόν που κυκλοφορεί, γράφεται, αναπαραγεται και γίνεται τελικά η γλώσσα της εξουσίας. Οι πρώτοι άντρες που έκαναν τετοια γλωσσικά παιγνίδια ήταν πιθανόν οι ποιητές και στην συνέχεια τους ακολούθησε μεγάλο μέρος της Κοινωνίας.  Νομίζω πως όλες οι παρομοιώσεις προκύπτουν από μισογυνισμό, ακόμα και οι επαινετικές, διότι με αυτές επιτυγχάνεται ο υποβιβασμός των γυναικών από ανθρώπους σε τρόφιμα. Πιθανόν πίσω από αυτό να κρύβεται μια υποσυνείδητη σύνδεση των γυναικών με την σεξουαλική πείνα των ανδρών, την πολυδιαφημισμένη, αυτήν που πρέπει  εξάπαντος να κορεστεί γιατί είναι "βιολογική" ανάγκη. Όμως η γυναίκα είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν είναι τ

Ολα τα σώματα του 2020 έχουν κυτταρίτιδα, των γυναικών, των ανδρών και των μωρών ακόμα. Τι να κάνουμε; Φταίει η διατροφή κι ο τρόπος ζωής μας, δεν γυρνάει προς τα πίσω το ρολόι του χρόνου, ώστε να μεταφερθούμε στο 1900, η ζωή είναι αυτή που είναι σε κάθε εποχή. Αν και έχουμε όλοι κυτταρίτιδα, οι γυναίκες φαίνεται πως είναι οι μόνες που δέχονται διαρκώς κριτική κι ακούν απαξιωτικ ά σχόλια. Τα παιδιά, εξαιρούνται γιατί τι να πει κάποιος για άτομα που δεν έχουν την ευθύνη της διατροφής τους, οι άντρες επίσης εξαιρούνται γιατί τα δυνατα τους σημεία πρέπει να βρίσκονται μέσα στο κεφάλι τους υποτίθεται, ποιός μένει λοιπόν; Εμείς οι γυναίκες. Εμείς που για να ευχαριστήσουμε τους πανταχού παρόντες εστέτ κριτικούς του σώματός μας , αυτούς που είναι τόσο λεπτεπίλεπτοι ώστε να ομολογούν σε παρέες πως "τους ήρθε εμετός με την χοντρή μόλις ξεντύθηκε" ή αγανάκτησαν κιόλας διότι " μικρό κοριτσάκι και λεπτό ήταν κι είχε κυτταρίτιδα ως τον λαιμό!", εμείς είμαστε

Τι είναι αυτό; Ένα απόφθεγμα φιλοσοφίας του Κομφούκιου ή του Γκάντι; Όχι, είναι το απόφθεγμα ύπουλου μισογυνισμού του Φιλόσοφου Μισογύνη,  που πολύ μεθοδικά μας σκάβει τον λάκκο, υποτιμώντας μας όλες.  Τι μας λέει για τις γυναίκες; Καταρχάς πως η ζωή τους περιστρέφεται κυρίως γύρω από την ανεύρεση του σωστού ανά εποχή άντρα. Είναι αλήθεια αυτό; Οχι, δεν είναι. Οι άντρες είναι ένα από ΤΑ ενδιαφέροντα των γυναικών, μαζί με τις σπουδές τους, την δουλειά τους, τους φίλους, τις πολιτικές οργανώσεις στις οποίες εμπλέκονται, τα χόμπυ τους κλπ. Πολλές φορές οι άντρες έρχονται ΜΕΤΑ από τα άλλα τους ενδιαφέροντα και σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ. για τις ομοφυλόφιλες γυναίκες που υπάρχουν γύρω μας), δεν περιλαμβάνονται καθόλου στα ενδιαφέροντα.  Πώς τις χωρίζει ο φιλόσοφός μας τις γυναίκες; Δεν τις χωρίζει, τις κατηγορεί, με τακτ. Αυτός λέει τα δικά του, αλλά εγώ θα πω τα ίδια πραγματα με άλλα λόγια, με τα συνηθισμένα που λέγονται όταν κατηγορούμε τις γυναίκες: 1) υπάρχουν οι νεαρές

Στο μετρό σήμερα το πρωί: κάθομαι σε μια θέση, στην άλλη πλευρά του συρμού κι απέναντί μου κάθεται μια νέα συνάδελφος από παραπάνω όροφο στο κτήριό μας. Είναι πολύ νέα, 23-24 χρονών, ένα λεπτό όμορφο κορίτσι, ευγενικό, ήσυχο, μια ζωγραφιά. Ξαφνικά την χτυπάει κάποιος στον ώμο. Είναι κάποιος που κι αυτός δουλεύει στον πάνω όροφο, καμιά 35αριά χρονών, ψιλοχάλια, κοιλίτσα, τα μαλλιά αραιώνουν, με εκείνες τις μεγάλες δερμάτινες τσάντες που είναι σαν βαλίτσες αλλά δεν έχουν μέσα τίποτα, κλπ. Ένας μπακούρης 35 χρονών. Της λέει: -"Έχεις αργήσει ένα τέταρτο" Η κοπέλα τινάζεται και κοιτάει το κινητό της. Χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει του απαντάει: -"Εχω αργήσει τρία λεπτά" Αυτός επίμονος στα μαθηματικά του, της κάνει: -"Ε, καλά, μέχρι να φτάσουμε, να βγούμε, να ανεβούμε την μια σκάλα, την άλλη σκάλα, να περπατήσουμε, την τρίτη σκάλα, θα έχεις αργήσει ένα τέταρτο". Η κοπέλα τσιμουδιά. Φτάνει η στάση μας, εγώ κι εκείνη βρισκόμαστε δίπλα-δίπλα στη

Cancel culture ή διαδικασία "ακύρωσης" είναι η ιντερνετική διαπόμπευση ενός μέλους κοινότητας του Ιντερνετ από πολλά άλλα μέλη, με στόχο τον εξοστρακισμό του από την κοινότητα ( το Facebbok, το Twitter ή το Instagram), δηλαδή το κατέβασμα μιάς ανάρτησής του, μετά κι άλλης, έως το κλείσιμο του λογαριασμού του. Η διαδικασία ακύρωσης ξεκίνησε από το Twitter ως ανταποδοτική τακτική, διότι καταφερόταν κατα ενός διάσημου και δυνατού ατόμου που είχε διαπράξει αξιόποινες πράξεις και ήταν η οργανωμένη προσπάθεια πολλών απλών μελών χωρίς δύναμη, τα οποία ενωμένα είχαν μεγάλη ισχύ. Η κραυγή ήταν "ακυρώστε τον Χ". Ηταν πολύ αποτελεσματική, μια απόδοση δικαιοσύνης που αλλιώς δεν θα συνέβαινε ποτέ.  Η πρώτη φορά που ακούστηκε το αίτημα "ακυρώστε τον Χ" ήταν στο Twitter κατα του χιπ χοπ καλλιτέχνη  R-Kelly, ενός βιαστή ανήλικων κοριτσιών. Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι πως η φράση Cancel this one, πρωτακούστηκε σε μισογύνικο περιεχόμενο από τον Wesley Snipes στην τ

Μην αφήνετε τις προσβολές αναπάντητες, ούτε κι όταν είναι σε μορφή "αστείου". Αντισταθείτε κι απαντήστε.

(ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ/ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΊΑ     MELUSINE)

Εχετε δει αυτούς τους τύπους που τάσσονται κατά του δημόσιου θηλασμού; Αναρωτιέστε ποτέ τι εννοούν αυτοί που φωνάζουν πως το θέαμα της γυναίκας που θηλάζει το μωρό της είναι αισχρό, όταν όλοι ξέρουμε πως το στήθος προβλέφθηκε από την φύση για την επιβίωση των μωρών κι όχι για την απόλαυση των ανδρών; Μερικοί από αυτούς έχουν σεξουαλικοποιήσει τελείως το στήθος και το βλέπουν μόνο ερωτικά. Μερικοί άλλοι είναι πιο πολύπλοκες περιπτώσεις. Αυτή η ιστορία που ακολουθεί είναι από τα πιο απροσδόκητα περιστατικά που μου έτυχαν ως σήμερα και τα μπερδεύει όλα: σεξουαλικά και θηλασμό, σεξουαλική παρενόχληση κι εμετό (= μην μου πείτε τίποτα μετά, σας προειδοποίησα). Παντρεύτηκα στα 26 μου και ένα χρόνο μετά έμεινα έγκυος όπως όλος ο κόσμος: κατά λάθος. Δεν είχα κανένα σχέδιο να μείνω έγκυος, το σχέδιό μου ήταν μόνο να κάνω σεξ με τον σύζυγο, απλώς δεν πρόσεχα και τόσο την αντισύλληψη πια, οπότε το σποράκι και το αυγουλάκι συναντήθηκαν κι έφτιαξαν το μωρό. Το πρώτο πράγμα που έκανα

Έτυχε και πήρε το μάτι μου σε ανάρτηση πολύ καλής φεμινιστικής σελίδας, το σχόλιο μιάς γυναίκας που έλεγε πως το πορνό ΔΕΝ  καταδικάζεται πια ακόμη και από τα γυναικεία περιοδικά, όπως το Marie Claire.  Μισό λεπτό: γυναικεία περιοδικά, δεν σημαίνει φεμινιστικά περιοδικά. Το εντελώς αντίθετο, αυτά τα διάσημα γυναικεία περιοδικά είναι αφοσιωμένα μόνο στον καπιταλισμό (στους διαφημιζόμενους) και πουθενά αλλού. Αναπαράγουν όλα τα πρότυπα της πατριαρχίας πολλαπλασιασμένα στην δύναμη ν, από το εξώφυλλο έως το οπισθόφυλλο και δεν κάνουν τίποτα άλλο. Είναι γεμάτα με εικόνες ανέφικτης ομορφιάς όπου εκείνες οι λίγες πανέμορφες γυναίκες της γης φωτογραφίζονται ΚΑΙ ρετουσάρονται πριν τις δούμε εμείς, είναι γεμάτα με άρθρα για πλαστικές εγχειρίσεις και λογιών-λογιών προσθέσεις υλικών εκεί που λείπουν, αφαιρέσεις αληθινών κομματιών σώματος,  (ακόμα και κομματιών που χρειάζονται 100% στις γυναίκες, όπως τα χείλη του αιδοίου) κι όλες οι συμβουλές τους για το σεξ είναι αφιερωμένες στον εντυπωσιασ