Τα πολιτικά ημερολόγια

Κυριακή στο μπαλκόνι. Έχω ακούσει τρεις γυναίκες να φωνάζουν έως τώρα και το πρωί άκουσαν οι άλλες εμένα. Η ιστορία είναι παρόμοια για όλες, κάποιος στο σπίτι τους δεν έχει κάνει κάτι που έπρεπε να έχει γίνει πριν από ώρες ή μέρες και του το υπενθυμίζουν για 5η, 6η, 100στη φορά: - Ακόμα τα σκουπίδια είναι εδώ; -Τι θα γίνει με τα μπουκάλια μπύρες, δεν μπορώ να πατήσω στο μπαλκόνι. - Θα βγάλεις ποτέ τα σορτς από το κομοδίνο; Κι ακούγονται οι απαντήσεις σε αντρική φωνή, του άντρα ή του γιού: -Πώς κάνεις έτσι; Θα πιω τον καφέ μου πρώτα. -Καλά και τι φωνάζεις; -Δεν πας καλά, πρωί-πρωι μουρμούρα; Έτσι βγάζουν οι γυναίκες τον τίτλο της τρελής και της υστερικής. Πότε θα ακούσω αντρική φωνή να λέει: -Ακόμα άπλυτα τα πιάτα; Έπρεπε να έχουν πλυθεί από την Παρασκευή! Ε; Πότε; ( γράφει η Melusine)

(παράκληση προς φωτογράφο που κάνει φωτοσόπ) - Γειά σου Τζέιμς, μπορείς να αφαιρέσεις τον τύπο που ποτίζει τα φυτά πίσω μου; - Και βέβαια! Έτσι είναι. Η παραμικρή επιλογή έχει αλυσιδωτές συνέπειες.

Γνωρίζετε ότι οι γυναίκες δεν γράφονται ποτέ στην Ιστορία, όσο σημαντική κι αν είναι η παρουσία τους στα πολιτικά δρώμενα της εποχής τους; Η Χάριετ Τάμπαν είναι μια τέτοια περίπτωση ηρωίδας που δεν την έγραψαν τα επίσημα βιβλία, αλλά φρόντισαν οι άνθρωποι να την κάνουν γνωστή, δηλαδή οι αδύναμοι, φτωχοί και καταπιεσμένοι μαύροι των ΗΠΑ .  Η Χάριετ Τάμπαν που απεικονίζεται στην τοιχογραφία, γεννήθηκε ως Αραμίτα Ρος το 1822, στην εποχή της δουλείας, στο Μέριλαντ των ΗΠΑ. Δραπέτευσε το 1849 στην Φιλαδέλφεια, όμως επέστρεψε στο Μέριλαντ για να ελευθερώσει την οικογένειά της. Δημιούργησε ένα δίκτυο από άλλους ακτιβιστές και ασφαλή σπίτια (ανθρώπων που αντιτίθονταν στη δουλεία) που ονομάστηκε "υπόγειος σιδηρόδρομος". Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να ελευθερώσει σε 13 αποστολές, 70 σκλάβους, τις οικογένειες και τους φίλους τους.  Από το 1850 και μετά βοήθησε στην Βόρειες πολιτείες των ΗΠΑ απελευθερωμένους σκλάβους να βρουν δουλειά. Όταν ο Εμφύλιος Πόλεμος άρχισε, η Tubman

Ενας διαφορετικός τρόπος να βλέπουμε την ζωή, το σφάλμα, την συλλογική ευθύνη για το σφάλμα και την αλληλεγγύη. ******************** Στους Himba της Ναμίμπιας στη Νότια Αφρική, καθορίζεται η ημερομηνία γέννησης ενός παιδιού, όχι από την ώρα της άφιξής του στον κόσμο, αλλά πολύ νωρίτερα: από την ημέρα που το παιδί επισκέφτεται το μυαλό της μητέρα του. ⠀ ⠀ Όταν μια γυναίκα αποφασίσει ότι θα κάνει παιδί, ξεκουράζεται και χαλαρώνει επί ώρα κάτω από ένα δέντρο, μέχρι να ακούσει το τραγούδι του παιδιού που θέλει να γεννηθεί. Και αφού ακούσει αυτό το παιδικό τραγούδι, επιστρέφει στον άνθρωπο, που θα είναι ο πατέρας του παιδιού, για να του το μάθει. Και μετά, όταν κάνουν έρωτα, τραγουδούν το τραγούδι του παιδιού μαζί για να το καλέσουν. Όταν η μητέρα είναι έγκυος, διδάσκει το τραγούδι αυτού του παιδιού στις μαίες και τις μεγαλύτερες γυναίκες του χωριού. Έτσι, όταν γεννιέται το παιδί, οι ηλικιωμένες γυναίκες και οι άνθρωποι γύρω του τραγουδούν το τραγούδι του για να το

Γυναικεία δουλειά (της Μάγιας Αγγέλου) ************************************ Έχω να κοιτάξω τα παιδιά Να μαντάρω ρούχα μια αγκαλιά Το πάτωμα να σφουγγαρίσω Στα μαγαζιά να πάω να ψωνίσω Ύστερα το κοτόπουλο να ψήσω Το μωρό να καθαρίσω Μια παρέα να τραπεζώσω Πουκάμισα να σιδερώσω Τον κήπο να βοτανίσω Και τα μικρά να ντύσω Την κονσέρβα να ανοίξω Το αχούρι να τακτοποιήσω Τους αρρώστους να γιατροπορέψω Και τα βαμβάκια να μαζέψω Λάμψε πάνω μου, ήλιε Βρέξε με, βροχή Πέσετε απαλά δροσοσταλίδες Το μέτωπό μου να δροσιστεί. Θύελλα, πάρε με από εδώ Με τον άνεμο τον πιο δυνατό Άσε με να αιωρούμαι στον ουρανό Μέχρι να ξεκουραστώ. Πέσετε απαλά, χιονονιφάδες Με λευκά παγωμένα Φιλιά καλύψτε με και Αφήστε με να κοιμηθώ μια βραδιά. Ήλιε, βροχή, ανάγλυφε ουρανέ Βουνό, ωκεανέ, πέτρα και φύλλο Αστέρι λάμψε, φεγγάρι γέλα Μόνο εσάς έχω για φίλο. (μετάφραση της Χριστίνας Λιναρδάκη) (φωτό του 1970, επεξεργασία της Melusine)

Η ποιήτρια Μάγια Αγγέλου αριστερά με την φεμινίστρια Γκλόρια Στάινεμ δεξιά, στην επετειακή πορεία για τα 20 χρόνια από το One million march του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. 27 Αυγούστου του 1983.

Αλλάζουν τα πράγματα στον κόσμο. Δύο νέες γυναίκες ιδιοκτήτριες του καφέ No65 Yard στην Τεχεράνη. Η Νεγκίν και η Σαγκαγιέ.

Εχετε ποτέ αναρωτηθεί ποιός ενδιαφέρεται για τον φεμινισμό; Ποιός σκέφτεται τον φεμινισμό, διαβάζει φεμινιστικά κείμενα ή δεν διαβάζει αλλά και πάλι σκέφτεται γύρω από το ζήτημα της Πατριαρχίας, της απελευθέρωσης των γυναικών, της κουλτούρας του βιασμού κλπ;  Η απάντηση είναι πολύ απλή: α) οι άνθρωποι που σιχαίνονται τον φεμινισμό και β) εκείνοι που σιχαίνονται την Πατριαρχία, δηλαδή οι εχθροί του και οι φίλοι του. Ολοι μαζί είναι το πολύ 20% του πληθυσμού. Αυτοί που σιχαίνονται τον φεμινισμό είναι κυρίως άντρες, πάνω-κάτω το 30% των αντρών. Εκείνοι που σιχαίνονται την Πατριαρχία είναι κυρίως γυναίκες, που δεν πρέπει να είναι πάνω από 10% των γυναικών. Όλοι οι άλλοι δεν απασχολούν την σκέψη τους καθόλου με το ζήτημα αυτό, δηλαδή το 80% των ανθρώπων της χώρας. Ζουν την ζωή τους, πάνε στην δουλειά τους, βλέπουν τους φίλους τους, βλέπουν ταινίες, διαβάζουν βιβλία και γενικά κάνουν οτιδήποτε, χωρίς ούτε να σκέφτονται ποτέ τον φεμινισμό, ούτε να συζητούν γι αυτόν οποτεδήποτε. Στο ζή

" Ο Γκάτσμπυ πίστευε στο πράσινο φως, στο οργιαστικό μέλλον που χρόνο με το χρόνο χάνεται από μπροστά μας. Μας ξέφυγε τότε, αλλά δεν έχει σημασία – αύριο θα τρέξουμε γρηγορότερα, θ’ απλώσουμε τα χέρια μας μακρύτερα… Και μια ωραία μέρα… Έτσι παλεύουμε πάντα, βάρκες κόντρα στο ρεύμα, που αδιάκοπα μας ρίχνει πίσω στο παρελθόν.»  "Gatsby believed in the green light, the orgastic future that year by year recedes before us. It eluded us then, but that’s no matter—tomorrow we will run faster, stretch out our arms farther. . . . And then one fine morning... So we beat on, boats against the current, borne back ceaselessly into the past." (οι τελευταίες λέξεις από τον μεγάλο Γκάτσμπυ του Φ.Σ. Φιτζέραλντ)

Κυρίες και κύριοι, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μνημείο μισογυνισμού, γελοιότητας κι υποκρισίας, χαρακτηριστικό του τρόπου που αντιμετωπίζονται οι γυναίκες από τα ΜΜΕ.   Αυτή είναι μια φωτογραφία του περιοδικού Μαρί Κλαίρ της Μέγκαν, συζύγου ενός από τους διαδόχους του θρόνου της Αγγλίας. Είναι το 3ο-4ο ζουμ σε φωτογραφία που πάρθηκε από απόσταση σε κάποια δημόσια εκδήλωση, ώστε να βγει το άρθρο με συντάκτη την Σάλυ Χολμς που τιτλοφορείται: "Η Μέγκαν Μάρκλ έχει μια και μοναδική γκρίζα τρίχα" με  τεράστια γράμματα πάνω, "και αυτό είναι θαυμάσιο" με πολύ μικρούλια γράμματα, από κάτω. Όχι μόνο στο περιοδικό ασχολούνται με αυτήν την μία τρίχα, αλλά το κυρίως άρθρο αρχίζει λέγοντας  "ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ νέα, η Μέγκαν έχει μια άσπρη τρίχα". Προφανώς μας καθοδηγεί πώς να ταξινομήσουμε κι αξιολογήσουμε την πληροφορία ύπαρξης της τρίχας ετούτης, γιατί μόνες μας είμαστε κάπως απλοϊκές,  δεν θα σκεφτόμασταν να την χαρακτηρίσουμε ούτε είδηση/news, ούτε σημαντική/imp

"Ο Γκάτσμπυ πίστευε στο πράσινο φως, στο οργιαστικό μέλλον που χρόνο με το χρόνο χάνεται από μπροστά μας. Μας ξέφυγε τότε, αλλά δεν έχει σημασία – αύριο θα τρέξουμε γρηγορότερα, θ’ απλώσουμε τα χέρια μας μακρύτερα… Και μια ωραία μέρα… Έτσι παλεύουμε πάντα, βάρκες κόντρα στο ρεύμα, που αδιάκοπα μας ρίχνει πίσω στο παρελθόν.» "Gatsby believed in the green light, the orgastic future that year by year recedes before us. It eluded us then, but that’s no matter—tomorrow we will run faster, stretch out our arms farther. . . . And then one fine morning... So we beat on, boats against the current, borne back ceaselessly into the past." (οι τελευταίες λέξεις από τον μεγάλο Γκάτσμπυ του Φ.Σ. Φιτζέραλντ)

Σε πολλά άρθρα δεν μπορώ να διακρίνω από τον τρόπο που είναι γραμμένα πώς τοποθετούνται οι συντάκτες, μπορώ όμως να τοποθετηθεί εγώ. Έχω δει το βίντεο, μάλλον σε ακροδεξιό σάιτ. Δεν έχει τίποτα επιλήψιμο. Αντιθέτως είναι σε πολύ φιλική ατμόσφαιρα όλη η συνομιλία, χαλαρά και με γέλια: το τρανς άτομο που βρίσκεται στην πορνεία μοιράζει την επαγγελματική του κάρτα, σε άντρες που τους θεωρεί πιθανούς πελάτες. Γελάνε, λένε 5 σαχλαμάρες κι η ζωή συνεχίζεται. Τώρα, το αν θα μπορο ύσαν αυτοί οι άντρες να είναι λίγο πιο λεπτοί στους τρόπους και να μην ζητούν μια μικρη επίδειξη, ναι, θα μπορούσαν, αλλά δεν φημίζονται για την λεπτότητα τους αυτές οι επαγγελματικές συναλλαγές κι ούτε είναι σημαντικό. Το σημαντικό είναι ότι οι πιθανοί πελάτες είναι αστυνομικοί, που για μένα κάνουν πολύ σωστά και παραβλέπουν την επαγγελματική τους ιδιότητα και κρατάνε το περιστατικό σε φιλικά πλαίσια. Φιλικά σημαίνει ανθρώπινα, γιατί τα μη φιλικά εδώ θα ήταν σύλληψη. Για αυτό γίνεται η ΕΔΕ προ

Το μίσος κατά των γυναικών πάντα μασκαρεύεται με κάποιο τρόπο το κρύβει συνήθως μια "δικαιολογημένη" αγανάκτιση εκείνου που μιλάει και δρα για την ψεύτρα, την τεμπέλα,  την άχρηστη μάνα, το ξέκ@λο, την βρωμιάρα που δεν κοίταγε το σπίτι της αλλά τον κεράτωνε (κάποιον). Το μίσος κατά των γυναικών στις ποινικώς κολάσιμες πράξεις, όπως π.χ. να πετάξεις το νεογέννητο μωρό στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας, εσύ που το γέννησες μόνη σου στην μπανιέρα, παρατημένη από τον άντρα που το φύτεψε , καλύπτεται πολύ πιο αποτελεσματικά, από την "ιερή" αγανάκτιση για την ζωή που χάθηκε. Πολύ το ενδιαφέρον για τις αθώες ζωές που χάνονται, πολύ μεγάλη η κατακραυγή για τις αμαρτωλές που δεν σεβάστηκαν το σπουδαιότερο πράγμα από όλα, την ζωή. Άφαντος από την συζήτηση και την κατακραυγή το άλλο μισό της τεκνοποίησης. Ούτε στο έδρανο των κατηγορουμένων, ούτε πουθενά.  Αυτήν την στιγμή ακριβώς, 26/06/2020, βρισκόμαστε μάρτυρες μιάς περίπτωσης ομαδικής εκδήλωσης μισογυνισμού, απένα

Είναι απαραίτητο ένα τέτοιο κείμενο για τα βασικά; Όλοι ξέρουμε τι είναι ο μισογυνισμός, σωστά; Οχι, όλοι ακούμε την λέξη και βγάζουμε συμπέρασμα για το τι σημαίνει από τα συμφραζόμενα κυρίως. Αυτό είναι πολύ κατώτερο επίπεδο γνώσης από εκείνο που μας χρειάζεται για να βγάλουμε πέρα την ζωή μας -εμείς οι γυναίκες ειδικά, που υποφέρουμε από τον μισογυνισμό. Πάμε λοιπόν... Μισογυνισμός είναι η συστημική υποτίμηση όλων των γυναικών και το μίσος εναντίον όλων των γυναικών.  Τι είναι ο συστημικός; Δεν είναι λέξη ελληνική, ας ακούγεται σαν ελληνική, είναι δάνειο από την αγγλική (που εμπνεύστηκε από την ελληνική) και σημαίνει αυτό που είναι αποτέλεσμα ενός συστήματος, εμπεριέχεται στο σύστημα και το ανατροφοδοτεί. Ένας φαύλος κύκλος δηλαδή.  Ωραία, και το Σύστημα, ποιό είναι; Είναι το κοινωνικό σύστημα στο οποίο βρισκόμαστε, η Κοινωνία μας.  Επομένως μισογυνισμός είναι το παθογενές φαινόμενο που σε μια ολόκληρη κοινωνία η υποτίμηση όλων των γυναικών  είναι πανταχού παρούσα  και το

"Προς όλους τους άντρες: Τρώτε σωστά για τον σωματλοτυπό σας; Κατασκευάζετε με τα χέρια σας χάρτινα λουλούδια; Αφαιρεί το χτένισμα σας χρόνια από το πρόσωπο σας; Καταναλώνετε αρκετές κίτρινες τροφές; Επιτρέπεται να έχει κανείς λαιμό;"    (Αν υπάρχουν άντρες που διαβάζουν αυτά τα λόγια και εκπλήσσονται, αυτά διαβάζουν κι ακούνε οι γυναίκες κάθε μέρα/ όλη μέρα/ από γνωστούς κι άγνωστους. Την ανάρτηση πήρα από αντρική σελίδα που κάνει χιούμορ)

Σε ό,τι με αφορά, πολύ σωστές είναι οι αναλύσεις για το ομοφοβικό σχόλιο του Τσιάρτα, πλην όμως με αφήνει παντελώς αδιάφορη η διαφήμιση του ίδιου του Βασιλόπουλου. Εχω προσωπική εμπειρία από τις κοινωνικές ευαισθησίες της επιχείρησης, που την 1η φορά είδα να ξεφτιλίζουν μια γυναίκα Ρομά μπροστά σε όλο τον κόσμο ότι τάχα κάτι έκλεψε και την 2η να καλούν την αστυνομία σε Πακιστανό για δυό πακέτα ρύζι. Από μένα ο Βασιλοπουλος πήρε delete, πριν πολλά χρόνια. Δηλαδή ναι, ο σεξισμός κι η ομοφοβία είναι προβλήματα, αλλά ο καπιταλισμός είναι μεγαλύτερο.

Δεν υπάρχουν φεμινίστριες που μπαίνουν στο Διοικητικό Συμβούλιο οίκων ειδών πολυτελείας, μαζί με τραπεζίτες. Οι φεμινίστριες δεν προωθούν τα ιδεώδη του καπιταλισμού.

Σε σημερινό άρθρο εφημερίδας free press με τίτλο "τα 20 πιο WTF πράγματα της εβδομάδας" φιγουράρει κι αυτή η επιγραφή με το λογοπαίγνιο μανάβης - μ' ανάβεις. Χαχαχα, τι σέξυ άντρας είναι ετούτος ο ιδιοκτήτης μανάβικου. Να θυμίσω ότι οι φεμινίστριες δεν γελάνε με αυτά τα λογοπαίγνια, ούτε εγκρίνουν τίτλους άρθρων με την λέξη F@ck και τα παράγωγά της. Δεν γελάνε διότι τέτοιο τίτλο είχε στο μαγαζί του ο μανάβης που βίασε κι έκαψε ζωντανή την Ζωή Δαλακλίδου το 2012, στην Ξάνθη. Να μην κάνετε πλάκα με αυτά που μας πάνε ως τον τάφο. ( https://www.protothema.gr/…/ayto-einai-to-kthnos-ths-ksant…/ )

Όχι κυρίες και κύριοι, δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος που θα μας αγαπήσει όπως ακριβώς είμαστε. Γιατί; Απλούστατα, ούτε εμείς αγαπούμε τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι. Για την ακρίβεια, οι μισοί από εμάς δεν θα πλησιάζαμε καν κάποιον που θα είχε τον χαρακτήρα μας -και με το δίκιο μας. Ολοι μας έχουμε όμορφα χαρακτηριστικά προσωπικότητας αλλά και αρνητικά. Είμαστε ευγενείς, καλοπροαίρετοι, τίμιοι, αλλά και ακατάστατοι, τσιγκούνηδες, αναβλητικοί. Μπορού με να πούμε μια κουβέντα παρηγοριάς στον καθένα, αλλά μπορούμε να αφήσουμε τα πιάτα άπλυτα στον νεροχύτη ως που να χρησιμοποιήσουμε και το τελευταίο. Μπορούμε να είμαστε αξιόπιστοι και αποτελεσματικοί, αλλά ταυτόχρονα σαρκαστικοί και ειρωνικοί με κάθε μας κουβέντα. Βεβαίως όλοι θα αγαπήσουν την αξιόπιστηι πλευρά μας, αλλά ποιός θα αγαπήσει την σαρκαστική; Εμείς οι ίδιοι δεν θα ανεχόμασταν κάποιον που μας σαρκάζει -ή κάνω λάθος;  Πάμε πίσω στο 1965. Ο λόγος που ένα τέτοιο άρθρο θα ήταν απαράδεκτο τότε, ήταν απλώς π

Η φωτογραφία είναι από ανάρτηση γνωστού μου άντρα, περίπου 50-55 ετών και με εξέπληξε τόσο πολύ, που είπα να γράψω ένα κείμενο.  Το 1965, όταν γεννήθηκε αυτός που έκανε την ανάρτηση, δεν υπήρχε περιοδικό κι εφημερίδα που θα φιλοξενούσε άρθρο με αυτόν τον τίτλο -συμπεριλαμβανομένου του Ρομάντζου που είχε πολύ λαϊκό κοινό και της Μανίνας που απευθυνόταν σε κοριτσάκια από 10-14 χρονών. Ολος ο κόσμος ήταν αρκετά έξυπνος και αρκετά μέσα στην Κοινωνία για να καταλαβαίνει πως αυτό που εύχεται η λεζάντα, απλούστατα δεν μπορεί να συμβεί. Μόνο στον κινηματογράφο και στα τραγούδια το έχουμε δει, π.χ στο "Ημερολόγιο της Μπριτζετ Τζόουνς" όπου ο Ντάρσυ λέει στην Μπρίτζετ "I like you just the way you are". Οι ταινίες και τα τραγούδια όμως, τα μυθιστορήματα και τα ποιήματα, είναι η xώρα της φαντασίας όχι της πραγματικότητας. Σε αυτήν την χώρα συμβαίνουν όλα τα καταπληκτικά. Άγγελοι κατεβαίνουν από τον ουρανό και δείχνουν στον μελλοντικό αυτόχειρα πώς θα ή

Αυτά  είναι τα ευρήματα της τοξικολογικής ανάλυσης στο αίμα της 10χρονης Μαρκέλλας που απήχθη προ ολίγων ημερών.Διάφορα ναρκωτικά που γέρνουν αμνησία και μειώνουν τις αναστολές. Καταρχάς να βάλουμε τα πράγματα σωστά στην θέση τους, αν και σωστά γράφηκε το κείμενο του ΑΠΕ ελλείψει άλλων λέξεων:  η φράση "μειώνουν τις αναστολές" τις σεξουαλικές δηλαδή, ΔΕΝ επινοήθηκε για τα παιδάκια, αλλά για τους ενήλικες. Οι μεγάλοι έχουν αναστολές, οι μικροί έχουν άλλες επιθυμίες, όχι το σεξ. Δεν υπάρχει κάτι που αναστέλλει τις σεξουαλικές τους ορμές, τώρα μαθαίνουν πώς να κατουράνε σωστά με αυτά που εμείς χρησιμοποιούμε για το σεξ. Κατανοητό;  Έπειτα, να σκεφτούμε πώς ακριβώς θα αλλάξουμε τον νόμο ώστε να απαλλαχθούμε από αυτού του τύπου τους εγκληματίες. Δεν προβλέπονται ποινές ανάλογες με το έγκλημα στον Ποινικό κώδικα, σίγουρα όχι, γιατί αυτό είναι καινούργιο έγκλημα. Στην Μαρκέλλα συνέβησαν πολύ λίγα πράγματα, η πορεία όμως θα μπορούσε να είναι πολύ σοβαρή κι οι εγκληματίες μας έδ

Στο έγκλημα με το βιτριόλι, η δράστης συνελήφθη με αδιάσειστες αποδείξεις περί της ενοχής της -όπως λέει η αστυνομία- και της αποδόθηκαν κατηγορίες, ωστόσο τα άρθρα στις εφημερίδες συνεχίζονται, παρά το ότι επόμενο βήμα που έχει κάποιο νόημα για άρθρο είναι η αίθουσα του Δικαστηρίου. Με τι ασχολούνται; Με τον άνδρα που ήταν αντικείμενο ερωτικής εμμονής.  Τα καινούργια άρθρα έχουν το ίδιο κίνητρο με τα προηγούμενα, να απαξιώσουν τον γυναικείο πληθυσμό γενικώς. Γι αυτό γράφονται χρησιμοποιώντας ειδικές φράσεις που δημιουργούν συνειρμούς επαινετικούς για εκείνον,  υποτιμητικές για τις γυναίκες και φυσικά, πολλές φορές δυό μέτρα και δυό σταθμά για τον ίδιο γεγονός, για την ίδια συμπεριφορά. Έχω βάλει στο κολάζ κομματάκια από ένα μόνο άρθρο, για να τα δούμε.   Οι δυό γυναίκες από την αρχή χαρακτηρίζονται "κορίτσια της διπλανής πόρτας" μια φράση που ουσιαστικά δεν σημαίνει τίποτα, αφού όλοι μένουμε στην διπλανή πόρτα από κάποιον, αλλά λέγεται για τα ασήμαντα συνηθισμένα άτο

Η φωτογραφία λέει: "Πιστεύω στην ριζοσπαστική ιδέα πως τα κοριτσάκια, όπως οι εμείς οι υπόλοιποι, είναι πολύπλοκοι άνθρωποι. Δεν υπάρχουν εδώ παραμύθια και πριγκίπισσες. Τα κοριτσάκια είναι επίσης queer, διεμφυλικά, KINKY, αποκλίνοντα, ευγενικά, όμορφα, άσχημα, έξοχα,  και περίεργα. Υπήρξα ένα μικρό χαριτωμένο κορίτσι" . Μάλιστα. Είχαμε τόσα χρόνια mansplaining που μας εξηγούσε τι είναι οι γυναίκες μια που εμείς δεν καταλαβαίνουμε καλά ( κι είναι  όμορφες αλλά χαμηλής ηθικής, απαραίτητες αλλά άπληστες, χαριτωμένες αλλά ψεύτρες, κλπ) και τώρα το mansplaining  έφτασε σε level pro,  μας εξηγεί κάποιος τι είναι τα κοριτσάκια.  Κοιτάξτε, δεν επιτρέπεται η λέξη "kinky" δίπλα από την λέξη "κοριτσάκι". Προτείνω να αφήσουμε τα κοριτσάκια στην ησυχία τους, να πάνε στο σχολείο τους και να κάνουν τα συνηθισμένα πράγματα για την ηλικία τους. Όταν μεγαλώσουν, θα μας πει το καθένα μόνο του τι είναι και τι δεν είναι.

Εντάξει. Αφού απαγορεύεται η χειραψία, είναι ασφαλείς οι ιερόδουλες.

Εάν δεν θέλεις να ασχοληθείς με τίποτα κοινό, θα βρεθούν δικαιολογίες (μετάφραση κι επεξεργασία αγγλόφωνου σκίτσου Πολιτικά Ημερολόγια)

(Αυτό το κείμενο δεν έχει κανένα σκοπό, οπότε μπορείτε και να το προσπεράσετε. Δεν χάνετε τίποτα) Εχθές είχα πάει σε μια καφετέρια με κάτι φίλους μου. Είναι ένα από αυτά τα μαγαζιά που έχει όλων των ηλικιών άτομα, από 15 έως 70 χρονών. Κοιτούσα λοιπόν γύρω τους θαμώνες, έξω τους περαστικούς και μια σκέψη τριγυρνούσε συνεχώς στο κεφάλι μου, που τριγυρνάει από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι: η ζωή σε κάποιες λεπτομέρειες που κρατάνε μια ζωή επανερχόμενες ξανά και ξανά κάθε μέρα, είναι πολύ άδικη για τους άντρες. Ναι. Φταίει η Πατριαρχία εν μέρει, η Φύση κυρίως, τι σημασία έχει; Είναι άδικη και αν είσαι άντρας πρέπει να το πάρεις απόφαση πως αυτό είναι το παιγνίδι. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.  Σε τι είναι άδικη; Να, είναι αδικία ότι κανείς δεν κοιτάει τους άντρες, ποτέ και πουθενά. Το βλέμμα των ανδρών και των γυναικών, στέκεται μόνο στις γυναίκες. Περνάει και πάνω από τους άντρες αλλά φευγαλέα, απειροελάχιστα, όσο πατάει η γάτα. Στις καφετέριες, στις δουλειές, στον δρόμο, στην

Κρίμα που δεν είδα την φωτογραφία! Ήθελα κι εγώ να μάθω πώς είναι οι εξωγήινες...

Ισως ξέρετε πως τελευταία η συγγραφέας του Χάρυ Πότερ J.K. Rowling με αφορμή σχόλια της πως το βιολογικό φύλο (sex) είναι αδιαμφισβήτητο και σημαντικό για τις γυναίκες (που θέλουν να συζητήσουν π.χ. την αντισύλληψη, την μητρότητα, τους βιασμούς, το ξύλο, με λίγα λόγια αυτά που υπόκεινται οι γυναίκες παγκόσμια), έγινε στόχος πληθώρας μισογύνικων σχολίων από τρανς ακτιβιστές και μεμονωμένα φυσικά πρόσωπα. Όταν λέω "μισογύνικων σχολίων" εννοώ τα συνηθισμένα που ακούνε οι γυναίκες, π.χ "πάρε μου μια πί@@". Να θυμίσω ότι η συγγραφέας που έγραψε τα γνωστά βιβλία με το μυαλό της, πάνω στο τραπέζι της κουζίνας της, αναγκάστηκε να σβήσει το γυναικείο μικρό της όνομα από την υπογραφή της για να εκδώσει τα βιβλία της, ο ανδροκρατούμενος κόσμος των εκδόσεων δεν είχε σκοπό να δώσει ευκαιρία σε γυναίκα. Να θυμίσω επίσης οτι η Rowling είναι ευκατάστατη, αλλά θα ήταν πολύ πλουσιότερη αν δεν έδινε μεγάλο μέρος των εισοδημάτων της για φιλανθρωπίες (160 εκατομμύρια λίρες το 2