Τα πολιτικά ημερολόγια

  Η Εκκλησία πέφτει σε σοβαρό σφάλμα με την απόφαση να μην βαφτίζει τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών -εάν την κάνει πράξη. Τα νεογέννητα παιδιά δεν βαρύνονται με καμία αμαρτία των γονιών τους, μόνο με το προπατορικο αμάρτημα όπως όλοι μας κι αυτό αποτινάζουν από πάνω τους με την βάφτιση. Οι γονείς, ενάρετοι ή αμαρτωλοί, δεν είναι ούτε εμπόδιο ούτε ενίσχυση για την είσοδο του νέου ανθρώπου στην κοινότητα των Χριστιανών, είναι άσχετοι. Στην βάφτιση όλο το ζήτημα είναι το νεογέννητο, μόνο. Ο ισχυρισμός ότι με την βάπτιση του νεογέννητου η Εκκλησία αναγνωρίζει τον γάμο των ομόφυλων είναι εντελώς αστήρικτος και συνιστά πρωτοφανή ιδέα που δεν είχε ποτέ πριν αντίστοιχο της. Εάν η ομοφυλοφιλία είναι ηθικό σφάλμα και ο γάμος ομόφυλων απαράδεκτος χριστιανικά, ομοίως ηθικό σφάλμα είναι ο φόνος. Αρνείται η Εκκλησία την βάφτιση παιδιών με δολοφόνους γονείς; Όχι, δεν την αρνείται, διότι δεν θεωρεί ότι με την βάπτιση αποδέχεται εμμέσως το ηθικό σφάλμα του φόνου που διέπραξε ο γονιός.   Τι θα συμβεί

  Στην φωτογραφία μας ένα περιοδικό μόδας από αυτά που κληρονόμησα από την μοδίστρα μητέρα μου ή μου εμπιστεύτηκαν ορισμένες εκλεκτές πελάτισσές της. Είναι Modes et Travaux Οκτωβρίου 1953, δηλαδή 70 χρόνια πριν από σήμερα. Όπως βλέπουμε πάνω στο περιοδικό είναι τυπωμένο κατευθείαν από την Γαλλία το όνομα κι η διεύθυνση του αποκλειστικού διανομέα στην Ελλάδα, του κυρίου Κάουφμαν, στο 28 της οδού Σταδίου: Librαirie Kauffmann , 28, Rue du Stade.    To βιβλιοπωλείο Kauffmann είναι για εμένα συνδεδεμένο με την Γαλλία, την κομψότητα, την πολυτέλεια των εκδόσεων που διέθετε και την άριστη εξυπηρέτηση των πελατών του. Ήταν το μέρος που μπορούσες να βρεις τόσο ό,τι πιο φρέσκο υπήρχε στην διανόηση, όσο και ό,τι εκλεκτό υπήρχε στην ομορφιά, δηλαδή από εικονογραφημένα λεξικά Larousse με τα κεφαλαία γράμματα σχεδιασμένα από τον Christian Lacroix, έως πολυτελή φωτογραφικά λευκώματα και τα τελευταία θεατρικά έργα της Γαλλίας.    Δυστυχώς το βιβλιοπωλείο μετά από τις πιέσεις των βιβλιοπωλείων σούπ

  Η Μις Μαρπλ, ηρωίδα μυθιστορηματων της Άγκαθα Κρίστι, μια πανέξυπνη ιδέα 100% φεμινιστική. Η Μις Μαρπλ είναι μια γυναίκα που δεν της δίνει κανείς σημασία: ηλικιωμένη, ανύπαντρη, χωρίς κάτι σπουδαίο να επιδείξει εκτός από τον κήπο της, δεν μαγειρεύει, δεν καθαρίζει και πολλοί νομίζουν ότι δεν βλέπει και δεν ακούει καλά. Κι όμως επειδή δεν της δίνει κανείς σημασία, ούτε την φοβάται ώστε να την αποφεύγει, η Τζέην Μαρπλ μπορεί να τρυπώσει παντού, να κάνει ερωτήσεις που θεωρούνται περιέργεια της κουτσομπόλας γεροντοκόρης και μετά να συλλέγει τις απαντήσεις και να εντοπίζει τις αντιφάσεις τους -λύνοντας το μυστήριο. Πώς το καταφέρνει; Απλούστατα, είναι μεγάλη και ανύπαντρη, αλλά έξυπνη. Το μυαλό της τρέχει με την ταχύτητα του φωτός και δεν εμποδίζεται από προκαταλήψεις, περιμένει τα πάντα από οποιονδήποτε. Επίσης, δεν κρίνει. Γνωρίζει ότι η ανθρώπινη φύση είναι επιρρεπής στο ηθικο σφάλμα, κανείς μας δεν είναι αμόλυντος, ούτε η ίδια - ως νέα κοπέλα είχε δεσμό με έναν παντρεμένο αξιωματ

  1954, φωτογραφία του Fan Ho, με τίτλο "Approaching shadow"

  Ζεστός πίνακας του Νόρμαν Ρόκγουελ, ο οποίος φιλοτεχνήθηκε το 1942. Βλέπουμε τον οικογενειακό γιατρό που σε εκείνη την εποχή έκανε επισκέψεις κατ' οίκον, να εξετάζει την κούκλα του μικρού κοριτσιού. Η κούκλα είναι μωρό, το κορίτσι η μητέρα, ο γιατρός παίρνει τον παλμό του μωρού κι έτσι κερδίζει την εμπιστοσύνη της μητέρας.    Ο πίνακας έγινε πολύ δημοφιλής, βγήκε σε αφίσες ή επίσημα αντίγραφα και στόλισε χιλιάδες φαρμακεία, ιατρεία και αίθουσες αναμονής νοσοκομείων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ήταν ένας από τους παράγοντες που ενδυνάμωσαν την σχέση των πολιτών και γιατρών.

  Είδα εχθές σε είδηση πως σεφ στο εξωτερικό, δολοφόνησε την γυναίκα σύντροφό του, διαμέλισε το σώμα της και τέλος ξερίζωσε την καρδιά της.  Κάτω από την είδηση υπήρχουν σχόλια που θα τα λέγαμε μισογυνικά και προτίθεμαι να τα ταξινομήσω σε βαθμίδες μισογυνισμού από το 1 έως το 10, με υπέρτατο βαθμό το 10.  Επίπεδο μισογυνισμού 10, αυτός που λέει: "Οι γυναίκες είναι βλαμμένες, τέλος. Κοίτα με τι κακάσχημους πάνε και μπλέκουν, που τις σφάζουν κιόλας!".  Βάζω 10 επειδή σύμφωνα με τον σχολιαστή για την δολοφονία κάθε γυναίκας, φταίει όχι ο δολοφόνος της αλλά η ίδια η γυναίκα -κυρίως επειδή υπολείπεται σε ευφυΐα. Είναι σαφές νομίζω πως όποιες είναι βλαμμένες, είναι αναμενόμενο να δολοφονηθούν.   Βεβαίως αυτό δεν είναι το χειρότερο σχόλιο , υπάρχει και το Επίπεδο μισογυνισμού 10+, π.χ. ο σχολιαστής που λέει: "Ε, κάτι θα του 'κανε κι αυτή, δεν μπορεί!" Ναι, κυρίες και κύριοι, δεν έχουμε όλα τα δεδομένα. Ας ερευνήσουμε πρώτα τι του έκανε αυτή και μετά θα αποφασίσουμε αν

  Είμαι στο χωριό, στην κουζίνα του σπιτιού με παρέα το Β' Πρόγραμμα και προσπαθώ να επεξεργαστώ κάτι δικές μου φωτό για την σελίδα μου με μόδα. Ξαφνικά περνάει μια σκέψη από το μυαλό μου: άραγε ποια είναι η πιο παλιά φωτογραφία που έχω από κινητο; Μπαίνω στις φωτογραφίες του Google στο e-mail μου γιατι εκει τις φορτωνω πριν τις σβησω και βλέπω, 11 Μαρτίου του 2018 κατι φώτο με τα μαλλια μου, η πρωτη με πρόσωπο και μάσκα είναι το 2020 τον Δεκεμβριο. Άραγε πότε είναι η προηγούμενη φωτογραφία μου; Είναι το 2001, στο Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι της μαμάς μου, με αναλογική μηχανή Olympus - η οποία αμέσως μετά χάλασε και δεν αγοράσαμε αλλη. Κυρίες και κύριοι, ναι, δεν έχω καμία φωτογραφία από 20 χρόνια της ζωής μου. Πάλι καλά που είχαμε μηχανή όταν πήγαμε στην Βενετία το 2000 κι είμαι σε μια αρκετά κοντινή στο Καφέ ντε Φλόρ. Ποιος φταίει που δεν έχω φωτογραφίες από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου; Η μαμά μου. Η μαμά μου που δεν είχε στο σπίτι καθόλου καθρέφτες. Είχαμε έναν μικρό στρογγυλό κ

  Κάποια διάσημη (ας πούμε του Ινσταγκραμ κλπ) εδώ ποστάρει φώτο από το μπαλκόνι με την πολύ πρωτότυπη λεζάντα "Ρουφώντας την θαυμάσια ελληνική λιακάδα". Δεν πάτε στο διάολο εσείς οι πλούσιοι με τις εξυπνάδες; Ναι, φυσικά, όλοι θα ήθελαν να ρουφάνε τον ελληνικό ηλιο ξαπλωμένοι στο μπαλκόνι στις 12 το μεσημέρι, αλλά δεν γίνεται. Πολύς κόσμος είναι στην δουλειά στις 12, δεν το χτενιζει, είναι εργάσιμη μέρα σήμερα. Το ξεχάσατε; Έπειτα και για αυτούς που έχουν άδεια ή είναι συνταξιούχοι, πού να βρεθεί μπαλκόνι ρετιρέ, με θέα την Ακροπολη κι όλα τα λοιπά κτήρια γύρω του κοντύτερα, ώστε να το βλέπει ο ήλιος αληθινά; Εμάς το μπαλκόνι μας το βλέπει ο ήλιος 11-12 αυτές τις μέρες, δηλαδή από την ώρα που περνάει πάνω από την ταράτσα και τους ηλιακούς θερμοσίφωνες στην απέναντι πολυκατοικια, έως που να ανέβει λίγο ακόμα ψηλότερα και να πέσει ο ίσκιος του επάνω μπαλκονιού στο δικό μας. Δεν έχουμε ήλιο από τις 12 το μεσημέρι έως τις 11 το άλλο πρωί. Δεν βλέπουμε ήλιο ρε βλήματα, κι ας ζού