Τα πολιτικά ημερολόγια

 Όλες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην Πατριαρχία φαίνονται στις σωστές τους διαστάσεις εάν βάλουμε δυό άντρες (αντί για μια γυναίκα κι έναν άντρα) στο κάθε περιστατικό, ή ένα γιό και μια μάνα (στην θέση του πατέρα και της κόρης),  δηλαδή φαίνονται τόσο εξωφρενικές και τόσο παραλογές όσο είναι. Να, ας πούμε στα εξής.  * )Είναι ποτέ δυνατόν άντρας με συγκάτοικο άντρα να περιμένει ότι ο άλλος θα κάνει τις δουλειές το σπίτι; *)Υπάρχει περίπτωση άντρας σε εργασιακό meeting να αισθανθεί το χέρι του αφεντικού του στο μπούτι του και να πρέπει να γελάσει χαχαχα και να σπρώξει με τακτ το χέρι, για να μην προσβάλλει κιόλας  τον προϊστάμενο;  * )Υπάρχει άντρας που κερνάει ποτό άλλον άντρα και περιμένει πως θα πάρει σεξ ως αντάλλαγμα;  *)Υπάρχει κανείς που συζητάει με φίλο του πού θα πάνε διακοπές και καταλήγει να του δίνει μπουνιές, επειδή δεν τον πείθει;  *) Υπάρχουν άντρες που τα βίντεό τους με στοματικό σεξ σε πρώην φίλες τους  κάνουν το γύρο του διαδικτύου; Εκβιάστηκε κανείς μ

  Στα φεμινιστικά κείμενα συνήθως μιλάμε για τα ειδικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες από τους άντρες ή για την εις βάρος τους διάκριση, σε σχέση με τους άντρες. Μιλάμε δηλαδή για την διαφορά στις εργασιακές απολαβές, για την απλήρωτη οικιακή εργασία, για την παρενόχληση στον δρόμο, για την σεξουαλική παρενόχληση στην δουλειά, για τους ξυλοδαρμούς των γυναικών (και των παιδιών τους), για την διαπόμπευση των γυναικών λόγω σεξουαλικής δραστηριότητας, για τους βιασμούς, για το revenge porn και για την γυναικοκτονία. Επειδή μιλάμε κατακερματισμένα, σπάνια αναφερόμαστε στον συνδετικό κρίκο όλων αυτών των φαινομένων και πηγή τους, δηλαδή στην Πατριαρχία.  Τι είναι η Πατριαρχία; Είναι το κοινωνικό σύστημα που έχει ως κεντρική αξία την ΑΝΤΡΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ, για αυτό οι άντρες κατέχουν την πολιτική εξουσία, κληρονομούν την οικονομική εξουσία, βρίσκονται επικεφαλής στην Εκκλησία, στα Γράμματα, στις Καλές Τέχνες και όλα όσα χαρακτηρίζουν τον δημόσιο βίο, ενώ ταυτόχρονα θέτουν τους κανόνες τ

Μια καινούργια  εξαγγελία της κυβέρνησης για τα σχολεία θα δει το φως της ημέρας σήμερα (με διάγγελμα και όλα τα σχετικά της show business), η οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες θα ανακοινώνει το άνοιγμα των σχολείων στις 7 Δεκεμβρίου 2020, σταδιακά κλπ. Οι εικασίες των γονιών είναι ότι το άνοιγμα θα κρατήσει 11 μέρες, ως τα Χριστούγεννα και μετά τα σχολεία πάλι θα κλείσουν ως το Πάσχα κλπ.   Ολα αυτα είναι πασαλλείματα, ή (για να είμαστε κοσμικοί κι ευπρεπείς) ημίμετρα. Είναι ημίμετρα διότι υπάρχει αυτή η φωτογραφία, τα 5 παιδιά σε ένα χωριό που προσπαθούν να κάνουν τηλε-μάθημα, ακουμπώντας 2 κινητά σε μια κολοκύθα, πάνω στο τραπέζι του καφενείου. Εκτός από το ότι το μάθημα χρειάζεται δασκάλους, ζωντανή παρουσία εκείνον που θα σκύψει από παιδί σε παιδί ξεχωριστά και θα του δώσει βοήθεια ανάλογα με την συγκεκριμένη ανάγκη του κάθε παιδιού, δεν έχουμε καν εξασφαλίσει ότι έχουν όλοι οι μαθητές πρόσβαση στο τηλεμάθημα.  Τι δεν θα ήταν ημίμετρο; Μια γενναία απόφαση. Να βγει η κυβέρνηση τον Ι

Η Φωτεινή ζωγραφίζει τα παγκάκια στην περιοχή Παναγίτσα της Πετρούπολης και κάνει τα πάντα ομορφότερα.  

Ο μήνας Νοέμβριος είναι για τις ΗΠΑ αφιερωμένος στην κληρονομιά που άφησαν στον πολιτισμό οι αυτοχθονες κάτοικοι της Αμερικής, οι Ινδιάνοι. Η Μαρία Τόλτσηφ (Maria Tallchief ) είναι η 1η Ινδιάνα γυναίκα που πέτυχε να γίνει επαγγελματίας χορεύτρια κλασικού μπαλέτου, φτάνοντας σε παγκόσμιου επιπέδου φήμης. Γεννήθηκε το 1925 στον καταυλισμό Ινδιάνων Osage της Οκλαχόμα και παρακολούθησε μαθήματα μπαλέτου. Το αξιοπρόσκετο στην περίτπωσή της είναι πως ήταν υπερήφανη για την ινδιάνικη καταγωγή της, γι αυτό κράτησε το όνομα της. Εργάστηκε ως πριμα μπαλαρίνα από το 1942-1947 με το Ballet Russe του Μόντε Κάρλο και από το 1947 (ημερομηνία ίδρυσης του) έως το 1965 με το New York City Ballet, ενώ ο χορογράφος Ζωρζ Μπαλανσίν έγραψε γι αυτή  μια καινούργια χορογραφία για το "πουλί της Φωτιάς" του Ιγκόρ Στραβίνσκι.  Η φωτογραφία που βλέπουμε είναι από το Πουλί της Φωτιάς (στον οποίο είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο.) Βιβλίο για παιδιά για την Μαρία Τόλτσηφ εδώ.    

  Αυτές οι δυό φωτογραφίες είναι μέρος μιάς ανάρτησης για την πρώτη σεξουαλική επαφή. Η πρώτη θέτει το ερώτημα "Ηλικία για πρώτη φορά σεξ;"  κι αμέσως αποκάτω τοποθετείται ο κάτοχος της σελίδας "Δεν είμαι μισογύνης, πιστεύω ότι οι κοπέλες μετα τα 17 και τα αγόρια ίσως και από τα 15".  Στη 2η φωτό δέχεται ερώτημα αναγνώστριας "Για ποιό λόγο οι κοπέλες μετά τα 17; " και απαντάει "είναι κάτι ιερό για αυτές κατά την γνώμη μου και δεν είναι ίδια η πρώτη φορά για τις κοπέλες όσο για τα αγόρια". Να τονίσω ότι αυτή η αντρική ανάρτηση και κάτι άλλες αντρικές επίσης για το δικαίωμα στη έκτρωση κλπ, πιάνουν ταβάνι από θράσος. Από πού κι ως πού δικαιούνται οι άντρες να έχουν γνώμη για την σωστή και την λάθος ηλικία της 1ης φοράς κάποιου άλλου, εκτός από τον εαυτό τους; Ποιός τους έβαλε αστυνόμους στα γεννητικά όργανα των άλλων;  Έστω όμως ότι αυτό το κορυφαίο θράσος οφείλεται σε κορυφαία βλακεία (βλεπε "δικαιωματισμό") κάποιου που νομίζει ότι τον κ

Είμαστε σε περσινή ανάρτηση για τις ταραχές στην Χιλή και βλέπουμε ένα βίντεο όπου οι αστυνομικοί έχουν πιάσει μια 16χρονη κοπέλα και προσπαθούν να την βάλουν σε ένα φορτηγάκι. H ανάρτηση γράφει: Μπαμπά! φωνάζει η κοπέλα. Ο πατέρας την την βρίσκει, την αγκαλιάζει και δεν την αφήνει πια. Τους παίρνουν και τους δυό.   Κάτω από την ανάρτηση έρχεται ο τυπικός μισογύνης για να πει "δεν θα μιλήσουμε σήμερα για την Πατριαρχία;" υπονοώντας ότι οι γυναίκες όταν θέλουν να σωθούν στρέφονται στον Πατριάρχη (οι κόρες, κυριολεκτικά, στον πατέρα τους). Ο σχολιαστης αναφέρει δηλαδή την πολύ γνωστή κυκλική λογική "από την Πατριαρχία σε σώζει η Πατριαρχία" η οποία είναι εντελώς λάθος.  Είναι λάθος σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά και στο συγκεκριμένο βίντεο, αφού την κοπέλα δεν την σώζει κανείς ,  και για την ακρίβεια μαζί της εξαφανίζεται και ο πατέρας της.  Γιατί είναι λάθος όμως αυτή η θεωρία; Απλούστατα διότι η Πατριαρχία δεν είναι ένα σύστημα ισοτιμίας αλλά ένα σύστημα ιεραρχικό, δ

Εχθές κυκλοφόρησε μια φωτογραφία στο ιντερνετ όπου ένας αστυνομικός των ΜΑΤ πατάει με το πόδι του γυναίκα πεσμένη στον δρόμο, μεταξύ άλλων και στην φεμινιστική σελίδα το Μώβ. Η φωτογραφία εύλογα μπέρδεψε όσους την ανέβασαν, γιατί το πόδι του αστυνομικού έχει την ίδια προστατευτική στολή και χρώμα με των δικών μας ΜΑΤ (τύπου Robocop), η δε γυναίκα είναι ίδια με τις δικές μας. Υπήρξαν ορισμένοι αναγνώστες που διαμαρτυρήθηκαν ότι η φωτογραφία δεν ήταν από την Ελλάδα στις 17/11/2020, αλλά από το Βέλγιο το 2019 ή την Γαλλία το 2020. Οι ερωτήσεις λοιπόν είναι δύο: 1) οι διαμαρτυρόμενοι είναι άνθρωποι που αναζητούν δημοσιογραφική ακρίβεια;  2) Εχουν συμβεί τέτοια πράγματα στην Ελλάδα; Εχουν φάει ξύλο γυναίκες από τα ΜΑΤ εδώ, στην χώρα μας;  κι οι απαντήσεις είναι οι εξής: 1) Οι διαμαρτυρόμενοι ενδέχεται να επιζητούν την ακρίβεια αλλά οπωσδήποτε κι όπου την βρίσκουν, δεν τους χρησιμεύει τίποτα γιατί δεν κρατάνε κανενός είδους αρχείο στο μυαλό τους. Διαβάζουν, πάνε παρακάτω και ξεχνάνε τα πάντα

Όταν ήμουν μικρή υπήρχε ένα τραγούδι δημοφιλές, που το τραγουδούσε πολύς κόσμος, που στις μεγάλες συναυλίες υπήρχε πάντα, που το είχε γράψει ένας διάσημος ποιητής -ο Ναζίμ Χικμέτ- και ... που δεν το καταλάβαινα καθόλου. Έλεγα "μα, τι λεει ο χαζός, πώς μπορεί κάποιον να τον εμποδίζουν να βαδίζει;". Γιατί, ναι, αυτό έλεγε το τραγούδι. Μιλούσε για κάποιον που δεν κοιτούσε τα άστρα τα πολύ λαμπερά και μακρινά, και μάλιστα, τους έβγαζε την γλώσσα του. Γιατί; Διότι πιο παράξενο και μυστηριακό από όλα του φαινόταν πως έπιασαν κάποιον στην Καλκούτα και του απαγόρευσαν να βαδίζει.  Είναι δυνατόν το βάδισμα να γίνει πράξη επαναστατική, τόσο που την απεχθάνεται το καθεστώς;  Ναι, είναι.  Το βάδισμα του Μαχάτμα Γκάντι το 1930 σε αυτό που έμεινε στην ιστορία ως "πορεία του αλατιού", ήταν μια πράξη πολύ απλή και πλήρως επαναστατική. Ο Γκάντι, με αφορμή την αύξηση του φόρου στο αλάτι που επέβαλαν οι Αγγλοι αποικιοκράτες της Ινδίας, αποφάσισε να βαδίσει 300 χιλιόμετρα ως την θάλασσ

Αποσπάσματα  από το βιβλίο ¨Η αναγνώριση των δικαιωμάτων της γυαίκας" της Μαίρης Γούλστονκραφτ, εκδόσεις Οξύ.  "Θλίβομαι που οι γυναίκες υποτιμώνται συστηματικά λαμβάνοντας ευχαρίστως την ασήμαντη προσοχή που οι άνδρες θεωρούν πως αρμόζει να δείχνουν στο γυναικείο φύλο. Τόσο γελοία μου φαίνονται όλα αυτά τα μικρά τελετουργικά, που με δυσκολία συγκρατώ τα νεύρα μου όταν βλέπω έναν άνδρα να σπεύδει με πάσα προθυμία να πιάσει ένα πεσμένο μαντίλι ή να ανοίξει μια πόρτα, τη στιγμή που μια κυρία θα μπορούσε να το κάνει και μόνη της με μία κίνηση".   "Εύχομαι οι γυναίκες να έχουν εξουσία όχι πάνω στους άντρες, αλλά πάνω στον εαυτό τους". "Η ελευθερία είναι η μητέρα της αρετής και αν στις γυναίκες απαγορεύεται να αναπνέουν τον αναζωογονητικό αέρα της ελευθερίας, θα εξακολουθήσουν να μαραίνονται σαν εξωτικά λουλούδια και να αντιμετωπίζονται σαν όμορφα ελαττώματα της φύσης.  Όσο για το επιχείρημα υπέρ της υποταγής τους ως φύλο, ας αποδοθεί καλύτερα στον άνδρα. Οι πο

Υπήρξαν ορισμένες γυναίκες που ήταν φεμινίστριες πριν γεννηθεί ο φεμινισμός και η Μαίρη Γούλστονκραφτ είναι μια από αυτές. Γεννημένη το 1759 έζησε μόλις 38 χρόνια, αλλά πρόλαβε να γράψει βιβλία και να θέσει το ζήτημα της ισότητας των πολιτικών δικαιωμάτων της γυναίκας με σαφή και συστηματικό τρόπο, ιδιαιτέρως στο βιβλίο "A Vidnication of the rights of woman", "H αναγνώριση των δικαιωμάτων της γυναίκας" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ. Προχθές στο Λονδίνο έγιναν αποκαλυπτήρια του αγάλματος που αποφάσισε να φτιάξει το αγγλικό Κοινοβούλιο για να την τιμήσει, αξίας 143.000 λιρών και φιλοτεχνημένο από την Μάγκι Χάμπλινγκ. Τι έκπληξη όμως, το άγαλμα είναι μια μικρή γυναικεία φιγούρα πάνω σε μια αφηρημένη φόρμα και είναι εντελώς γυμνή .  Η γλύπτρια είπε πως το κάτω μέρος είναι "ένας αφρός από τον οποίο βγαίνει η γυναικεία μορφή που προκαλεί τον κόσμο κι είναι έτοιμη να δεχθεί κάθε πρόκληση". Είπε ακόμα πως η μορφή αντιπροσωπεύει "την κάθε γυναίκα και προ

 Η ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΕ ΒΊΝΤΕΟ

    (Είδα αυτήν την φωτό σε ανάρτηση σήμερα και είχε πολλά ειρωνικά σχόλια, αλλά εγώ δεν ικανοποιήθηκα από τα σχόλια που ανέφεραν τον άντρα της φωτογραφίας ως ασυνάρτητο ανόητο. Διαφωνώ και κάνω την δική μου ανάλυση.) Λέει εδώ ο άντρας σχολιαστής. "Βρες κάποιον που να ΜΗΝ τον νοιάζει ο οργασμός σου. Δεν νοιαζόμαστε όλοι για τον γυναικείο οργασμό. Για μένα είναι τελείως ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ. Πιστεύω είναι δεδομένο ότι 95% των γυναικών θα αντάλλαζαν έναν οργασμο με το τέλειο ραντεβού ακολουθούμενο από τέλεια προκαταρκτικά ακολουθούμενο από τέλεια διάρκεια και τεχνική σεξ ακολουθούμενο από τέλεια συζήτηση με αγκαλιές και φιλιά. " Η αρχική σκέψη όποιου το διαβάζει αυτό είναι "Καλά, τι λέει; Δεν καταλαβαίνω τίποτα". Μέρος της σύγχυσης οφείλεται στην έλλειψη σημείων στίξης, λείπουν διακόσια κόμματα και μια παύλα. Ένα άλλο μέρος της σύγχυσης οφείλεται απλώς στο μυαλό του Κώστα -του σχολιαστή μας. Τι θέλει να πει ο Κώστας; Απλούστατα ότι 95% των γυναικών θα προτιμούσε μόνο αγκαλ

      Στην φωτό ο πρωθυπουργός δηλώνει: "Γνωρίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι εξαρτημένοι από τον μισθό τους". Καταρχάς όταν λέει "γνωρίζω ότι" εννοεί "μου έχουν πει, έχω ακούσει, οι φήμες λένε", όχι ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στον κύκλο του. Αλλιώς θα έλεγε "γνωρίζω ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ που είναι εξαρτημένοι από τον μισθό τους". Έπειτα, έχει σημασία εδώ η χρήση της λέξης "εξαρτημένοι". Μπήκε γιατί 1) ο Μητσοτάκης δεν ξέρει ελληνικά, π.χ. την λέξη "μισθωτός" ή την πολύ δραματικότερη "μισθοσυντήρητος", ή μπήκε 2) διότι ξέρει ελληνικά αλλά βάζει αυτόν που ζει απο μισθό στο ίδιο σημείο με αυτόν που έχει εξάρτηση από ναρκωτικά, αλκοόλ, τζόγο; Δεν είμαι μέσα στο μυαλό του, αλλά μάλλον και τα δύο. 1) Μισθωτός και μισθοσυντήρητος είναι λεξιλόγιο της τρισκατάρατης Αριστεράς που από το 1848 έχει ζαλίσει την ανθρωπότητα με αυτό το ζήτημα, τους μισθούς των πληβείων. Ο Μητσοτάκης δεν θα χρησιμοποιήσει τέτοιο λεξιλόγιο, η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ

  Sonia Delaunay "Φθινόπωρο".

  Τα μνημόνια πριν κι ο κορονοϊός συνεχόμενα δημιούργησαν τον παράδεισο των καθ' ευφημισμό "γραφείων ευρέσεως εργασίας". Να, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα γραφείου που τύπωσε φυλλάδια κι απευθύνεται σε εργοδότες Έλληνες, σε μεγαλοκτηματίες, σε ιδιοκτήτες κτηνοτροφικών μονάδων ή θερμοκηπίων. Οι εργαζόμενοι που προσφέρουν είναι "με καταγωγή από την Αφρική", δηλαδή όσοι δεν πνίγηκαν διασχίζοντας με παλιόβαρκες την Μεσόγειο. Και τι εργαζόμενοι είναι; "Χαμηλόμισθοι" και "με μεγάλο ζήλο για δουλειά". Και το γραφείο ευρέσεως εργασίας, τι σόι γραφείο είναι; Με έδρα την Βουλγαρία κυρίες και κύριοι, δεν κρύβονται οι άνθρωποι, το λένε απερίφραστα, "για αποφυγή της υψηλής φορολογίας". Συμπέρασμα θα έλεγα σαφές, νοικιάζουν δούλους για ένα κομμάτι ψωμί κι έχουν υψηλά κέρδη λόγω έδρας. Γιατί όχι; Νόμιμο είναι. Θα μου πεις, δεν είναι ηθικό. Ναι, διότι όπως είχε παραδεχτεί διάσημος υπουργός παλιότερα, εμπλεκόμενος σε οικονομικό σκά

  Η πρώτη φωτογραφία είναι από σάιτ και δείχνει εικόνα από την διαδήλωση στην Πολωνία για τον καινούργιο νόμο περί αμβλώσεων. Να θυμίσω ότι στην Πολωνία γίνονται τουλάχιστον 120.000 εκτρώσεις των χρόνο κι από αυτές μόνο το 2% αφορά εγκυμοσύνη που προέκυψε από βιασμό ή αιμομιξία, τους λόγους για τους οποίους ακόμα θα επιτρέπεται να κάνεις έκτρωση.    Το ενδιαφέρον βέβαια είναι τα δύο σχόλια αποκάτω, το 1ο που λέει το ευφυέστατο "δηλαδή ψάχνεις λόγους για την νομιμοποίηση της δολοφονίας;" και το 2ο, βαθύτατα ηθικό "Απαγόρευση της άμβλωσης; Μπράβο στην κυβέρνηση και ντροπή στις καριόλες που φωνάζουν ότι θα έπρεπε να υπάρχουν εκτρώσεις...ο Θεός σου στέλνει το παιδί για κάποιο λόγο και όλες αυτές διαδηλώνουν για να υπάρχει νόμος να τα σκοτώνουν, ντροπή..." Άραγε πρέπει να διευκρινίσω ότι τα δύο σχόλια έγραψαν άντρες ή μήπως δεν χρειάζεται, διότι είναι σαφές το δηλητήριο τους; Δεν υπάρχει λόγος να ξανα-επιχειρηματολογήσουμε για το δικαίωμα στην άμβλωση που είναι μόνο γυ

    Δεν είχα σκοπό να γράψω τίποτα για τον Σων Κόνερι που πέθανε σήμερα, γιατί δεν τον εκτιμώ, όμως έπεσα σε μια ανάρτηση που είχε αυτήν την εικόνα εδώ. Γράφει: "Το γέλιο σκοτώνει τον φόβο και χωρίς φόβο δεν μπορεί να υπάρξει πίστη. Γιατί χωρίς τον φόβο του Σατανά, δεν υπάρχει η ανάγκη του Θεού. Σων Κόνερι AZ quotes".    Λοιπόν, αυτό δεν είναι απόφθεγμα ( quote) του Κόνερι, γιατί δεν ήταν τόσο ευφυής ώστε να μπορεί να σκεφτεί αυτά τα λόγια. Αυτά τα σκέφτηκε ο Ουμπέρτο Έκο που έγραψε το Όνομα του Ρόδου, κι ο Κόνερι απλώς τα πρόφερε ως πρωταγωνιστής της ομώνυμης ταινίας. Ο Κόνερι είπε άλλα λόγια, δικά του. Ότι δεν πειράζει να χτυπάς τις γυναίκες. Δεν είναι καλό, πάντως δεν πειραζει. Οχι με την μπουνιά σου όπως έναν άντρα, αλλά με ανοιχτό το χέρι. Ποτέ να τις χτυπάς; Όταν το αξίζουν. Πότε το αξίζουν; Όταν έχεις εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες συζήτησης, αλλά δεν πείθονται.  Αυτά όλα είπε ο Κόνερι το 1965 στο Playboy και 13 χρόνια μετά το επανέλαβε στην Μπάρμπαρα Γουωλτερς. Το

      Υπάρχουν άνθρωποι και σελίδες που σβήνουν τα σχόλια στις αναρτήσεις τους. Λογικά, έπρεπε να σβήνουν τα σχόλια που είναι υβριστικά κι απειλητικά μόνο, γιατί όλα τα άλλα ειναι μεσα στο πλαίσιο του διαλόγου. Όμως δεν συμβαίνει αυτό, απλώς σβήνουν οποιοδήποτε σχόλιο τους χαλάει την σούπα, π.χ. εκείνα που έχουν ένα σοβαρό επιχείρημα ή οσα υποδεικνύουν ότι η ανάρτηση τους δεν ευσταθεί. Εμένα μου διαγράφουν συνέχεια σχόλια, παρά το ότι δεν βρίζω ποτέ στην ζωή μου. Διατυπώνω την σκέψη μου. Να, όπως εδώ: Η φωτογραφία δείχνει μια τεράστια ουρά έξω από βιβλιοπωλείο στην Γαλλία, με πολίτες που περιμένουν για να ψωνίζουν πριν το Lockdown. Τι τρομερό έγραψα και το διέγραψαν; "Κι εδώ θα γινόταν το ίδιο στο Public, απλώς δεν έχουμε lockdown" Και ξέρετε γιατί το έγραψα; Δεν το φαντάστηκα, το έχω δει τον Μάρτιο, όταν έγινε lockdown, ήμουν εγώ έξω από το Public επί 45 λεπτά - να μην αναφέρω πως όπου παρήγγειλα βιβλια με κούριερ τους επόμενους μήνες, μου είπαν ότι έχουν πολλές παραγγελίες