Τα καλά των ανδρών.

Σε γενικές γραμμές το μυαλό μου το έχω στις γυναίκες και σε πολιτικά ζητήματα. Όμως, ορισμένες μέρες όπως η σημερινή που έχει άσχημο καιρό, σκέφτομαι περισσότερο τους άντρες και με ωραίο τρόπο. Λέω λοιπόν να αναφέρω ποια είναι τα χαρακτηριστικά των ανδρών που μου αρέσουν πολύ, που με εξυπηρετούν, που με έχουν ωφελήσει -και πολλά από αυτά έχουν ωφελήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα. 

Αυτά που μου αρέσουν είναι οι διαφορές μας, κυρίως οι βιολογικές, αλλά και μερικές που οφείλονται στην ανατροφή. 

Μου αρέσει που οι άντρες είναι βιολογικά δυνατοί και -πιθανόν λόγω ανατροφής- πιο ανθεκτικοί στις ταλαιπωρίες. Είμαι ευγνώμων που υπάρχουν και κάνουν όλες τις σκληρές δουλειές, σε συνθήκες καμιά φορά έως και απάνθρωπες. Εάν ζούσα σε μια μικρή φυλή της Αφρικής η δύναμη κι η ανθεκτικότητα των ανδρών δεν θα είχε σημασία, αλλά επειδή ζω στην βιομηχανοποιημένη Δύση που έχει τόσα πολλά έργα υποδομής, έχει. Εκτιμώ την σκληρή δουλειά τους στις οικοδομές, τους δρόμους και τις γέφυρες, την συντήρηση του δικτύου ηλεκτροδότησης, τις επισκευές στο σύστημα ύδρευσης, το στήσιμο των κεραίων κινητής τηλεφωνίας, τις επισκευές στο δίκτυο αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ, τους άντρες που δουλεύουν στα ναυπηγεία και στα πετρελαιοφόρα, αυτούς που είναι σε ορυχεία και πετρελαιοπηγές κι εκείνους που βρίσκονται πάνω στα σκάφη εμπορικής αλιείας. 

Έπειτα μου αρέσει που οι άντρες (σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας) επινοούν και σχεδιάζουν  όσα βελτιώνουν την ζωή των μεγάλων συνόλων πληθυσμού: τα πλοία, τα αεροπλάνα, τα αυτοκίνητα, τις μηχανές διαφόρων ειδών, τις μεγάλες οικοδομικές κατασκευές όπως τα υδροηλεκτρικά φράγματα. Υπάρχουν πολλές θεωρίες γύρω από το τι τους παρακινεί, αλλά το θέμα είναι ακόμα προς διερεύνηση. Σημασία για μένα έχει το αποτέλεσμα, οτι για κάποιο λόγο θέλουν να διακριθούν στα μάτια όλων, οραματίζονται θεότρελα όνειρα όπως το πέταγμα στους ουρανούς κι από αυτά τα όνειρα έχουμε βγει συνολικά ωφελημένοι.

Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που οι άντρες σκέφτονται και διεξάγουν μια συζήτηση, που μερικοί τον ονομάζουν "απλοϊκό", εγώ τον λέω γραμμικό. Από το Α, πάνε στο Β, από κεί στο Γ και δεν γυρνάνε ποτέ στο Α. Αυτό με εξυπηρετεί, θέλω οι συζητήσεις να βγάζουν κάποιο συμπέρασμα και να μην χαώνονται σε μικρά παρακλάδια και λεπτομέρειες. Βεβαίως οι λεπτομέρειες έχουν κι αυτές την σημασία τους κι είναι επιζήμιο να μην εξετάζονται ποτέ, παρόλα αυτά προτιμώ την γραμμική συζήτηση. 

Εκτιμώ το ότι όταν διαφωνείς μαζί τους σε μια συζήτηση -ακόμα κι αν το κλίμα καταλήξει τεταμένο- όταν τελειώσει η συζήτηση, οι περισσότεροι ξεχνάνε τα πάντα κι είστε πάλι φίλοι. Δύσκολα παίρνουν κάτι προσωπικά κι αυτό είναι καλό, γιατί όσο πιο εύθικτοι είναι οι άνθρωποι, τόσο λιγότερο περιθώριο αφήνουν για ανταλλαγή απόψεων. 

Με ενοχλεί που δεν καταλαβαίνουν από υπαινιγμούς, όμως μου αρέσει που καταλαβαίνουν και εκτελούν τις απλές οδηγίες -χωρίς να προσβάλλονται. Ο άντρας μου ποτέ δεν καταλαβαίνει πως όταν βλέπουμε τηλεόραση και λέω "Κρυώνω" εννοώ "φέρε μια κουβέρτα", αν όμως του πω "φέρε μια κουβέρτα" θα σηκωθεί αμέσως και θα δώσει σε εμένα την πιο ζεστή.

Εάν μου επιτρέπεται να αναφέρω κάτι προσωπικό, μου αρέσουν οι άντρες σεξουαλικά. Εννοώ όχι λόγω φυσικής προδιάθεσης όπως στις περισσότερες γυναίκες, αλλά λόγω της δικής μου ιδιοσυγκρασίας. Το σώμα τους έχει πολύ απλή λειτουργία κι είναι τα πάντα ορατά, γι αυτό με βολεύει. Με βολεύει επίσης ότι ανταποκρίνονται στο ερωτικό κάλεσμα με το παραμικρό κι είναι πάντα διαθέσιμοι. Το ξέρω ότι υπάρχουν και ιδιότροποι εκεί έξω, αλλά έτυχε να γνωρίσω μόνο τους απλούς -γι αυτό όλες οι εντυπώσεις που έχω είναι καλές . 

Γιατί τα σκέφτομαι όλα αυτά σήμερα; Επειδή όταν χιονίζει  θυμάμαι την παιδική μου ηλικία και τον μπαμπά μου. Τις μέρες που είχε βρωμόκρυο σηκωνόταν νύχτα ακόμα, μας άναβε την σόμπα, τύλιγε τις κουβέρτες κάτω από το σώμα εμένα και της αδερφής μου να μας φτιάξει κάτι σαν κουκούλι ώστε να μην κρυώνουμε, και μετά, έβαζε μια ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ διπλωμένη ανάμεσα στο θώρακα και την φανέλα του για να κρατάει τον αέρα έξω, από πάνω την φόρμα των εργατών  κι έφευγε για την οικοδομή. Δεν μπορούσε να φορέσει μπουφάν γιατί θα εμπόδιζε τις κινήσεις του, αλλά ούτε μπορούσε να μην πάει στην δουλειά επειδή έβρεχε και χιόνιζε, οι πολυκατοικίες έπρεπε να τελειώσουν. 

Αυτό το κείμενο λοιπόν είναι αφιερωμένο στον πατέρα μου κι όλους τους άντρες που με την εργασία τους και την διαγωγή τους, έχουν κάνει την ζωή μου ευκολότερη.