Τα πολιτικά ημερολόγια

  Δυο φωτογραφίες σκύλων, πριν και μετά την υιοθεσία. Στην 1η μέσα στο κλουβί του κυνοτροφείου, με κατεβασμένα αυτιά και θλιμμένο ύφος. Στην 2η και στο αυτοκίνητο εκείνου που τους υιοθέτησε, μέσα στην τρελή χαρά, με αυτοπεποίθηση, με αέρα, γελάνε, με ανοιχτό το στόμα! Έτσι είναι η ζωή, οι πάντες και τα πάντα πάνω στην Γη χρειάζονται αγάπη, αποδοχή, αναγνώριση.

Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που ζουν στον κόσμο τους τελείως. Να, σαν τον Γκιωνάκη στα "κίτρινα γάντια" που είναι αναπληρωτής καφετζής. Ο Σταυρίδης μπαίνει στο καφενείο κι ανακαλύπτει σε ένα τραπέζι δύο πορτοκαλάδες συν τα κίτρινα γάντια της γυναίκας του. Τον ζώνουν τα φίδια, προσπαθεί να αντλήσει πληροφορίες για το ζευγάρι που ήπιε τις πορτοκαλάδες, αλλά ο Γκιωνάκης δεν καταλαβαίνει γιατί έχει τον χαβά του. - Πορτοκαλάδα δεν θέλετε, λεμονάδα δεν θέλετε, μα τι θέλετε τέλος π άντων;  Να, έτσι κι η κυρία εδώ. Δεν καταλαβαίνει ότι τα μέτρα εναντίον του κορονοϊού αυξάνουν, οι τιμωρίες προς τους παραβάτες εντείνονται κι έχουν αφήσει απέξω μόνο όσους είναι κάτω των 5 ετών ( πριν το Νηπιαγωγείο δηλαδή), αλλά είναι όλα ΜΟΝΟ προς την κατεύθυνση της ατομικής ευθύνης. Μετά από 18 σχόλια ρωτάει λοιπόν γιατί γκρινιάζουμε τέλος πάντων, τι μιζέρια είναι αυτή στην Ελλάδα; Δεν έχω τίποτα να πω: υποκλίνομαι στον αναρτήσαντα που της απαντάει με τόση υπομονή.  

  ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΠΟΙΗΣΗ Ή ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ; Κάποιος μου είπε πως κακώς βλέπω το τσηρλήντινγκ ως σεξουαλικοποίηση κι αντικείμενοποίηση των γυναικών και πολύ κακώς βλέπω παντού σεξισμό, η κοινωνία έχει αλλάξει κι όλα αυτά είναι απελευθερωτικά από αστικές δεσμεύσεις καθωσπρεπισμού. Τώρα, μαλιστα, αυτό είναι σοβαρό επιχείρημα κι αυτή μια πολύ ωραία θεωρία, παραμυθένια, αρκεί να αποδειχθεί. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν: θα μετρήσουμε πόσες ομάδες αντρικού cheerleading θα φτιαχτούν. Είμαι σίγουρη πως αν υπάρχει κάποιο αθλητικό ιδεώδες που υπηρετειται από το κούνημα των πονπομ και το στριφογυρισμα του μπατόν, οι άντρες θα το αντιληφθούν και θα τρέξουν να σχηματίσουν δικές τους ομάδες "αθλητικού ομαδικού χορού". Έτσι κι αλλιώς καταγίνονται με τα αθλήματα, γενικά.    Ελπίζω βέβαια να το κάνουν με καλύτερη στολή από αυτή την συντηρητικούρα της φωτογραφίας, δηλαδή με crop top μπλουζάκι με έξω την κοιλιά και καυτό σορτσάκι, κατά προτίμηση λυκρα για να κολλαει και να διαγραφεί σωστ

      Πολύ απλά τα πράγματα, ναι. Σε αναρχικό καφέ στα πολύ προοδευτικά Εξάρχεια, αριστερά οι σοβαροί λιγομίλητοι άντρες που θα πουν τις 5 κουβέντες, τις στιβαρές και περιεκτικές και δεξιά οι γυναίκες, οι γαλιάντρες, οι κουτσομπόλες, οι φλύαρες, που όλο σαχλαμαριζουν και ζουμί δεν βγαίνει από την κουβέντα τους. Προοδευτικά τα Εξάρχεια πολύ, αλλά στον σεξισμό παραδοσιακά σαν καφενείο του 1800, λίγο πριν την απελευθέρωση από τους Τούρκους.

  <<Εχθές μια γνωστή μου πήγε με την οικογένειά της για φαγητό κοντά στην θάλασσα. Η καλύτερη φίλη της την φώναξε και βγήκαν έξω, να μιλήσουν. Λίγα λεπτά αργότερα η γνωστή μου ξαναμπήκε μέσα κλαίγοντας. Μια ομάδα αντρών προσπέρασε τα κορίτσια, αλλά ξαναγύρισε. Ενας από αυτούς την πλησίασε και της είπε " Κούκλα, σου δίνω 5 δολάρια για να μου κάνεις ένα στοματικό". >>   Αυτή είναι η απόδοση tweet της @medusaisdone που μιλάει για περιστατικό με 13χρονο κορίτσι και αυτό είναι ένα από τα αποτελέσματα της πορνοποίησης: η γενική εντύπωση του πληθυσμού ότι όλες οι γυναίκες κάνουν σεξ για λεφτά.

Τι γελοίο άτομο που είμαι, πόσο φαιδρό και στραβό! Προχτές παρεξηγούσα το Netflix που διαφημίζει ταινία για 11χρονες Σενεγαλέζες που κάνουν twerking και σήμερα πρέπει να λουστώ το τσηρλήντινγκ ως μάθημα στο Γυμνάσιο ΚΑΙ το Δημοτικό. Το Σχέδιο δεν κάνει για το σχολείο, η μουσική επίσης, οι αρχαίοι λυρικοί ποιητές επίσης, οι Τέχνες και τα Γράμματα γενικά περισσεύουν, αλλά τα κομπιουτεριστικα κόλπα κ αι τώρα το σωστό πέταγμα του μπατόν, κάνουν.  Η Πατριαρχία κυρίες μου θα βρει τον τρόπο να δημιουργήσει τις γυναίκες που χρειάζεται, με το ζόρι αν δεν γίνεται αλλιώς, ή με την προπαγάνδα. Το μοντέλο της γυναίκας που της κάνει είναι ένα, το ίδιο πάντα, το εξής: "Χείλια μισάνοιχτα Πόδια ορθάνοιχτα Μυαλό μεσάνυχτα"

  Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει αλλά είμαι φανατική των ελληνικών και κατά την γνώμη μου οι διαφημίσεις και τα άρθρα έπρεπε να γράφονται στην Ελλάδα, στα ελληνικά. Αυτή είναι η αγαπημένη μου μορφή διαφήμισης: "άμεσο τσιτωμα ματιών, προσώπου, λαιμού". Πες τα μου έτσι να καταλάβω, μην μου λες λατινικά "test in vitro", επιστημονικά "υαλουρονικό" ή αφηρημένα κι αναπόδεικτα "αναδόμηση". Μίλα κανονικά να καταλάβουν κι όσοι τελείωσαν το Δημοτικό, να συνεννοηθούμε. Πάω να παραγγείλω την κρέμα...

Δεν μας έφταναν τόσα χρόνια οι αρετές που αποδίδονται στους άντρες με όρους ξενικής προέλευσης, δηλαδή οι ακατανόητοι, όπως η μαγκιά κι η μπέσα, έχουμε και τους νεο- φιλοσόφους που ψάχνουν πώς να αποδώσουν τις ίδιες αρετές στις γυναίκες.  Τι είναι η μπέσα; Απλώς, ο λόγος τιμής. Ποιος έχει μπέσα; Όποιος κρατάει τον λόγο του - σιγά το πράγμα δηλαδή, αυτονόητο. Δεν έπρεπε ποτέ να γίνει τόσος λόγος για τις βασικές υποχρεώσεις του ηθικού ανθρώπου. Αλλά μια που χτ ίστηκε τόση μυθολογία και γράφτηκαν τόσα λαϊκά τραγούδια για τους μπεσαλήδες άντρες, ας φτιάξουμε άλλη μια μυθολογία για τις μπεσαλίδικες γυναίκες. Ποιες είναι αυτές; Μήπως απλώς όσες κρατούν τον λόγο τους; Όχι, όχι, η μπέσα είπαμε πως δεν είναι ψιλοπράγματα, είναι για γίγαντες - αλλά με θηλ υκού τύπου γιγαντοσύνη. Ορίστε, οι μπεσαλούδες περπατούν κι η αξιοπρέπεια ξεχειλίζει, άρα είναι ντυμένες σεμνά, άρα δεν φοράνε τίποτα σορτσάκια με τον κωλο έξω. Είναι άραγε τσαμπουκαλούδες κι έτοιμες να ζητήσουν το δίκιο τους;

Με την ευκαιρία της πρόσφατης γυναικοκτονίας στα Τρίκαλα  που άλλη μια φορά περιγράφεται στα ΜΜΕ ως "οικογενειακή τραγωδία", ας θυμηθούμε λίγο τα βασικά  (δημιουργία εικονογράφησης Πολιτικά ημερολόγια)

Σκιτσάκι-παραλλαγή  στο κλασικό μισογυνικό μοτίφ "η προσωποποίηση της χαζομάρας είναι γένους θηλυκού", όπου βλέπουμε σε εικόνες την ιστορία της λέξης "ειδικός" που όλο και ξεπέφτει. Το 1975 ειδικός λεγόταν ο επιστήμονας (σκίτσο άντρα με μουστάκι και ρυτίδες στο μέτωπο), το 1990 αυτός με τα μεταπτυχιακά (άντρας με γυαλιά και δυο πτυχία στο χέρι), το 2005 ο δημοσιογράφος (άντρας με γυαλιά και μικρόφωνο), όμως το 2020 ξαφνικά ειδικός γίνεται η Μαρία από το Fb, γυναίκα με γυαλάκια και κοντό καρέ.   Μέσα σε 4 εικονίτσες γίνεται η μετάβαση από τον αληθινά ειδικό, τον άντρα με το κύρος, τις ρυτίδες, την αρχή καράφλας και το μουστάκι, στον τελείως άσχετο που πετάει κοτσάνες για όλα τα θέματα, που -τρομερή σύμπτωση- είναι γυναίκα. Στο τσάκ μπαμ, χλευασμός όλων των γυναικών που διατυπώνουν διάφορες απόψεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και υποτίμηση της γυναικείας ευφυίας συνολικά.  Ο σκιτσογράφος να μας απαντήσει παρακαλώ, ποια είναι τα στοιχεία με τα οποία έβαλε στο σ

Πολλές φορές διάφοροι γνωστοί μου στα Μέσα κοινωνικής Δικτύωσης, με βάζουν με ετικέτα (tag) σε σχόλιο κάτω από ανάρτηση κι εγώ, αν και το βλέπω, δεν γράφω τίποτα. Στην πραγματική ζωή επίσης γνωστοί μου με ρωτάνε τι λέω για το Χ ζήτημα κι απαντάω πως δεν έχω γνώμη. Πολλοί όταν το λέω αυτό νομίζουν ότι υπεκφεύγω, ότι δεν μιλάω για να μην εκτεθώ, διότι τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως οι πάντες έχουν γνώμη για τα πάντα. Αυτό σημαίνει δυο πράγματα, ή ότι οι πάντες πραγματικά ασχολούνται με τα πάντα, ή ότι η λέξη "γνώμη" έχει χάσει το ειδικό της βάρος.   Είμαι αποφασισμένη να επιμείνω παλιομοδίτικα και να μην έχω γνώμη για πολλά θέματα: για την κλιματική αλλαγή, για θρησκευτικά ζητήματα, για  γεωπολιτικά, για είδη μουσικής που δεν ακούω, για πρόσωπα της δημοσιότητας (όλα τα προσωπικά τους ή το ντύσιμό τους), για τον πόλεμο στην Συρία, για τα Όσκαρ και -τρόπον τινά- ακόμα και για τον κορονοϊό.  Δεν θέλω να παρανοηθώ: γνωρίζω τα βασικά για το κάθε θέμα και αρκετά ελληνικά ώστε να φτ

Οι απαλές τέχνες είναι τομέας των γυναικών και τα τελευταία χρόνια όλο κια πιο πολλές ασχολούνται μαζί τους. Η Sheena Liam είναι μια από αυτές και φτιάχνει κεντήματα που σχεδόν μιλάνε. Εδώ ζωγραφίζει τον εαυτό της την ώρα που πλέκει τις κοτσίδες της.    (φωτογραφία από περιοδικό κι επεξεργασία Melusine)

Η αφανής γυναικεία εργασία είναι σταθερός πυλώνας επιβίωσης της ελληνικής οικογένειας και μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας μας, όχι μόνο με όσα προσφέρουν οι γυναίκες στο σπίτι ισοβίως, αλλά και με όσα προσφέρουν στους επαγγελματικούς χώρους των συζύγων και των παιδιών τους. Το πρόβλημα είναι:  1) πως κανένας δεν την πληρώνει 2) κανένας δεν την βλέπει.  Απόδειξη αυτή εδώ η ανάρτηση. Ο αναρτήσας περιγελάει την κυβέρνηση λέγοντας "ευτυχώς που έχουν ενταθεί οι έλεγχοι κι οι υπεύθυνοι για την χρεωκοπία μας αποκαλύπτονται και τιμωρούνται" ενώ στην φωτογραφία με έντονα γράμματα γράφει "ηλικιωμένες 76 και 81 ετών βοηθούσαν τα παιδιά τους σε ταβέρνα στα Τρίκαλα: 21.000 ευρώ πρόστιμο". Του φαίνεται εξωφρενικό το πρόστιμο και εντελώς άδικο.  Καταρχάς αυτός που έκανε την ανάρτηση δεν έχει ίχνος ταξικής συνείδησης. Αν είχε θα ήξερε ότι είναι ανήθικο να βιοπορίζεσαι από την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία των άλλων. Θες να μην είσαι εργάτης ή υπάλληλος, αλλά να είσαι αφεντικό κα

  Κυριακή σήμερα, μια από τις χειρότερες μέρες της εβδομάδας για την γυναίκα με οικογένεια - πατροπαράδοτα κι αντικειμενικά η πιο κουραστική. Το Κυριακάτικο τραπέζι είναι η αιτία. Ναι, η Κυριακή είναι η μέρα που τα παιδιά δεν έχουν σχολείο ή φροντιστήριο, ο σύζυγος ή και οι δυό του ζευγαριού δεν πάνε στην δουλειά, γι αυτό είναι η ευκαιρία για ένα καλό Κυριακάτικο τραπέζι με κάποιο φαγητό που θέλει πολλή προετοιμασία σαν το παστίτσιο,  δύο σαλάτες, 3 τυριά, κρασί κλπ. Αυτό σημαίνει πιο πολλές ώρες μαγείρεμα και περισσότερα σκεύη για πλύσιμο, δηλαδή περισσότερη κούραση για την μάνα της οικογένειας. Τα πράγματα είναι χειρότερα για την θρησκευόμενη γυναίκα που θα πάει από τις 8 έως τις 10 στην εκκλησία, οπότε πρέπει να φτιάξει το καλό φαγητό  η πριν ή μετά από την λειτουργία- κι αλίμονό της αν τύχει κάποιο μνημόσυνο γείτονα ή συγγενούς. Και βέβαια, είναι πολύ χειρότερα για εκείνη που βρίσκεται στο εξοχικό της για διακοπές ή κατοικεί μόνιμα σε παραθαλάσσιο χωριό, η οποία πρέπει να προλάβει

  "Αυτή είναι η στιγμή σου" γράφει το στυλό που ακουμπάει πάνω στο τετράδιο της φωτογραφίας κι έχει δίκιο. Όλοι χρειαζόμαστε χρόνο με τον εαυτό μας κι εμείς οι γυναίκες που τρώμε τόση πίεση κάθε μέρα, χρειαζόμαστε αυτόν τον χρόνο οπωσδήποτε.    Ένα τετράδιο, ένα στυλό, λίγη ησυχία - ας πούμε, αργά την νύχτα που όλοι κοιμούνται - και...πάμε! Τι μπορούμε να γράψουμε σε ένα ημερολόγιο; Οτιδήποτε, αυτό είναι το καλό του. Κανείς δεν θα μας βαθμολογήσει όπως στην έκθεση, για αυτό μπορούμε να γράψουμε ανορθόγραφα, με παλιογραμματα, να κάνουμε μουτζούρες ή να σκιτσαρουμε ανάμεσα. Κανείς δεν θα το δει, για αυτό μπορούμε να είμαστε όσο βλάκες, μνησίκακοι και φτηνοί θέλουμε. Δεν βάζω καθόλου ότι μπορούμε να κάνουμε το ημερολόγιο κουκλί, με αυτοκόλλητα κι όμορφες εικόνες από περιοδικά, γιατί μπορεί να γίνει κι αυτό αλλά δεν παίζει ρόλο στο αποτέλεσμα που έχει το ημερολόγιο στην ψυχή μας. Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει στην ψυχή μας; Εξαρτάται. Μπορεί να είναι διερευνητικό

  Τι είναι οι MAP? MAP σημαίνει Minor Attracted Persons, Ατομα που Ελκονται από Ανήλικους. Καινούργιο ακρωνύμιο για τους Παιδόφιλους, που ακούγεται ήδη και θα ακουστεί πιο πολύ, για να κάνουν τις βρωμοδουλειές τους χωρίς να ξεφτιλίζονται δημόσια. Εδώ δυό φωτογραφίες από το τρέιλερ της νέας σειράς του Netflix, Cuties (ομορφούλες), όπου πρωταγωνιστούν μικρά κοριτσάκια που τα βλέπετε στην φωτογραφία τι κάνουν, αλλά και το ίδιο το Netflix μας δίνει μια ιδέα με την λεζάντα του στην δεύτερη φωτό που γράφει: " Η Άμυ, 11 χρονων, εντυπωσιάζεται από μια ομάδα που κάνει twerking. Eλπίζοντας πως θα ενωθεί μαζί τους, αρχίζει να ΕΞΕΡΕΥΝΑ ΤΗΝ ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ, αψηφώντας την παράδοση της οικογένειάς της". Είναι πολλά τα λεφτά στην παιδοφιλία, το Netflix θέλει ένα κομματάκι από την πίτα.

    Το σκίτσο δείχνει τη Μπιγιονσέ με βασιλική κορόνα στο κεφάλι και τα φισεκλίκια σταυρωτά στο στήθος έτοιμη για φεμινιστική μάχη ως υποκείμενο που ορίζει την ζωή του σε πλήρες agency. Όμως κρατάει κι ένα βούρδουλα με τον οποίο μαστιγώνει την γαζώτρια που ράβει τα ρούχα της σειράς Ivy Park της Adidas που σχεδίασε η Μπιγιονσέ. Η λεζάντα του σκίτσου γράφει: "Η Μπιγιονσέ, το είδωλο του αστικού νεοφιλελεύθερου φεμινισμού πληρώνει 64 σεντς/ ώρα τις εργάτριες στην Σρι Λάνκα που φτιάχνουν τα ρούχα της, την ώρα που μας κάνει κήρυγμα περί ενδυνάμωσης". Προσωπικώς την περιφρονώ βαθύτατα από την ώρα που την είδα να γονατίζει μπροστά από τους άντρες στο βίντεο who run the World. Και το θέμα δεν είναι ότι γονατίζει η ίδια, αλλά ότι πείθει κι άλλες να γονατίσουν ακολουθώντας το παραδειγμά της.

  Αυτά  έχουν μεγάλη σημασία για το άτομο, δηλαδή είναι στα δικά μου μάτια ΑΝΑΣΤΑΛΤΙΚΟΙ παράγοντες της ατομικής εξέλιξης, διότι οι άνθρωποι εξελίσσονται όταν μπορούν μόνοι τους να σκέφτονται και να εμβαθύνουν πάνω στις πράξεις τους , επομένως  όταν περνούν ώρα μόνοι τους, με τον εαυτό τους. Φυσικά έχουν ιδιαιτέρως επιβαρυντική βαρύτητα στις ερωτικές σχέσεις.  Βεβαίως, δεν αποκλείεται δυό άνθρωποι με τα ίδια ενδιαφέροντα να περνούν ωραία μαζί, αλλά αυτό δεν εγγυάται καθόλου την εξέλιξη της σχέσης τους. Η σχέση βαθαίνει μόνο όταν τα δυο άτομα γνωρίζονται καλύτερα, μιλάνε μεταξύ τους, ΑΚΟΥΝΕ τον άλλον , προσπαθούν να τον καταλάβουν, συναισθάνονται. Δυο απολύτως διαφορετικοί άνθρωποι, ένας εντελώς εξωστρεφής και κοινωνικά δραστήριος κι ένας εσωστρεφής, του σπιτιού και της γαλήνης, μπορούν να εξελίξουν την σχέση τους και να την φτάσουν στο βαθύ δέσιμο, μόνο συζητώντας μέσα στο σπίτι τους, χωρίς να κάνουν τίποτα εκτός σπιτιού μαζί. Για την ακρίβεια, όχι μόνο η ιδέα πως το ζευγάρι πρέπει να κ

 Στην ταινία Hollywood ending έχει μια σκηνή όπου ο Βαλ μιλάει με την πρώην γυναίκα του την Έλι και λένε: (Βαλ) Δεν κατάλαβα ποτέ για ποιό λόγο πήραμε διαζύγιο. (Έλι) Ο γάμος μας, δεν εξελισσόταν, δεν πήγαινε πουθενά. (Βαλ) Πού ήθελες να πάει; Πού πάνε οι γάμοι; Μετά από λίγο απλώς στέκονται ακίνητοι. Αυτό είναι το ζήτημα με τους γάμους. Αυτή είναι η αγαπημένη μου κωμική σκηνή στην ταινία. Η φράση "η σχέση μας δεν εξελίσσεται" δεν υπήρχε πριν 20 χρόνια, πουθενά στην γη, εμφανίστηκε τότε. Στην αρχή στα αγγλικά, σήμαινε "δεν θα οδηγήσει σε γάμο", πράγμα κατανοητό για όσους είχαν στα σχέδια της ζωής τους να παντρευτούν . Μετά όμως άρχισε να χρησιμοποιείται τόσο για τις σχέσεις όσο και για τους γάμους που είχαν ήδη γίνει και σήμαινε κυρίως "δεν κάνουμε πράγματα μαζί, εκτός σπιτιού". Τι είναι αυτά τα "πράγματα"; Είναι δραστηριότητες γενικώς, για άλλους λάτιν χοροί, για άλλους εξτρήμ σπορ, για άλλους θέατρο και βιβλιοπαρουσιάσεις, για ορισμένους συμμετ

  " Όταν έφυγε εκείνος, ξαναβρήκα την ηρεμία. Ήμουν εξαντλημένος και ρίχτηκα στο στρώμα μου. Πιστεύω πως κοιμήθηκα, γιατί ξύπνησα με τ' αστέρια πάνω στο πρόσωπό μου. Θόρυβοι της εξοχής έφταναν ως εμένα. Μυρουδιές της νύχτας από χώμα κι από αλάτι, δρόσιζαν τα μηλίγγια μου. Η εξαίσια όψη του αποκοιμισμένου καλοκαιριού έμπαινε μέσα μου σαν πλημμυρίδα. Αυτή την στιγμή και στο σύνορο της νύχτας ουρλιάξανε σειρήνες. Αναγγέλανε ξεκινήματα για ένα κόσμο που τώρα μου ήταν για πάντα αδιάφορος. Για πρώτη φορά από πολύν καιρό, σκέφτηκα την μητέρα. Μου φάνηκε πως καταλάβαινα γιατί στο τέλος μιας ζωής είχε αποκτήσει έναν "αρραβωνιαστικό', γιατί διακινδύνεψε να ξαναρχίσει. Εκεί κάτω, εκεί κάτω επίσης, γύρω από αυτό το άσυλο όπου οι ζωές σβήνανε, το βράδυ ήταν σα μια μελαγχολική ανάπαυλα. Τόσο κοντά στο θάνατο, η μαμά θα 'πρεπε να αισθάνεται απελευθερωμένη κι έτοιμη να ξαναζήσει τα πάντα. Κανείς, κανείς δεν είχε το δικαίωμα να κλάψη πάνω της. Κι εγώ το ίδιο, νιώθω έτοιμος να ξανα

 Τήνος 1986. Οι δυό Ελλάδες σε μια εικόνα. 

    Ο Μάικ Κουασάρ σκηνοθέτης πορνό ταινιών με πάνω από 500 φιλμ μόνο στο πορνό, σε πρόσφατο ντοκυμαντέρ του Channel 4 είπε: " Εάν η κόρη μου μού έλεγε πως θα κάνει πορνό οποιουδήποτε είδους, θα έπεφτα στις γραμμές του τραίνου. Το ξέρω πως αυτό με κάνει έναν τεράστιο υποκριτή, γιατί ασφαλώς είμαι πρόθυμος να κινηματογραφήσω τις κόρες των άλλων ενώ κάνουν τρομερά πράγματα".

  Κανιβαλισμός γιατί τάχα μου το θέλει το κοινό. Φωτό με φρικιαστικές περιγραφές για την εμφάνιση της Ιωάννας τώρα, μετά την επίθεση με βιτριόλι, συν ένας αποκεφαλισμός πάνω δεξιά, συν λίγη τσόντα κάτω αριστερά. Αυτά όλα συντείνουν στην αναισθητοποίηση των ανθρώπων και στην άνοδο της κτηνωδίας. Ο Μάνος Χατζιδάκις σε ένα κείμενο του που αναφέρεται παντού μισό ( αλλά υπάρχει ολόκληρο στο βιβλίο του) σε κάποιο σημείο μιλάει για την ποπ κουλτούρα που έβαλε τα πόστερ του Φρανκενστάιν σε τοίχους εφήβων. Σε αυτό το σημείο ακριβώς λέει: " Όταν φτάσεις να κοιτάζεις το Τέρας στα μάτια και να μην τρομάζεις, έχεις αρχίσει να του μοιάζεις" .

  Έχω σκεφτεί πολύ το ζήτημα των αντρικών επικριτικών σχολίων για τις γυναίκες που φοράνε σορτς, καυτά σορτς, με έξω τα μισά οπίσθια σορτς κλπ. Την ξέρω την ανάλυση, πατριαρχία, μισογυνισμός, πουριτανισμός, κλπ. Η ειλικρινής μου γνώμη είναι πως όλα αυτά είναι λάθος ή πάντως όχι ουσιαστικά. Ο μόνος λόγος που οι άντρες βρίζουν καθαρά ή καλυμμένα τις γυναίκες με σορτς είναι ότι τις ζηλεύουν. Ζηλεύουν που αν βάλουν αυτοί σορτς, κανείς δεν θα τους κοιτάξει πάνω από έ να δευτερόλεπτο. Τους φαίνεται αδικία που μπορεί ακόμα και η χοντρή να βγει έξω με σορτσάκι κι όλα τα μάτια να την ακολουθούν. Ο καλύτερος, ο πιο παίδαρος, ο Σπαλιάρας ας πούμε με σορτς θα τραβήξει τα βλέμματα το πολύ για ελάχιστα δευτερόλεπτα, κι αμέσως θα περάσει μια κοπελίτσα με σορτς, παγκοσμίως άγνωστη, ΜΕ κυτταρίτιδα, και τα πρόσωπα θα μισο-χαμογελασουν. Ο,τι κι αν κάνουν οι γυναίκες, ο,τι κι αν φορέσουν είναι και πάλι αξιοπρόσεκτες. Μερικοί το παίρνουν απόφαση και λένε "σε ευχαριστώ Θεούλη μου που

Γαργαλιστικός τίτλος άρθρου για την Ωραία Ελένη, που σκοπό έχει να σταματήσει να δουλεύει το μυαλό μας λογικά. Πάνω μια φωτογραφία της πανέμορφης ηθοποιού που υποδύθηκε την ωραία Ελένη στην ταινία Τροία, κι από κάτω ο τίτλος: << Η "καυτή" ζωή της ωραίας Ελένης του Μενελάου. Σε ηλικία 12 ετών την έκλεψε ο...>>    Ας ρίξουμε μια ματιά στο άρθρο, μη τυχόν εμείς οι σημερινές γυναίκες μπορέσουμε να αντιγράψουμε κάτι από την ζωή της Ελένης, να κάνουμε την δική μας ζωή πικάντικη.  Μιλάμε λοιπόν για την ωραία Ελένη που έκανε καυτή ζωή, παρά το ότι ήταν μόλις 12 ετών όταν την έκλεψε πρώτη φορά άντρας. Αυτό, εμείς  στον φεμινισμό  δεν το λέμε καυτή ζωή, το λέμε παιδεραστία. Καυτή είναι η ζωή που αποφασίζεις μόνη σου, όχι φυσικά στα 12 διότι έως και τα 14 ο νομοθέτης λέει πως δεν έχεις όσο ώριμη σκέψη χρειάζεται για να παίρνεις συνειδητές αποφάσεις.  Ο πρώτος άντρας που έκλεψε την Ελένη ενώ ήταν ακόμα παιδάκι ήταν ένα ξάδερφός της που δεν ξέρουμε την ηλικία του,  ο δεύτερος

Τι βλέπουμε στην φωτογραφία; Ανεκδιήγητη ανάρτηση δημοφιλούς σάιτ, που δείχνει φωτογραφίες με το πριν και το μετά ηθοποιών και τραγουδιστών που έχασαν κιλά, όπως η Αντέλ. Ο αρθρογράφος μας λέει "10 διασημότητες που άλλαξαν τόσο δραστικά, ώστε δεν μπορούμε παρά να είμαστε υπερήφανοι γι αυτούς".   Μισό λεπτό: ετοιμάζεται η Αντέλ ή οι υπόλοιποι διάσημοι για μόντελινγκ; Αν όχι,  τι ρόλο παίζει για εμάς το ότι ο ηθοποιός ή ο τραγουδιστής που ήταν παχύς, αδυνάτισε; Αλλάζει η φωνή του ή η υποκριτική του ικανότητα; Ήδη ως παχύς είχε κερδίσει το κοινό με το τραγούδι και το παίξιμό του, οι άνθρωποι τον είχαν ήδη αποδεχθεί και εγκρίνει γι αυτό που πρόσφερε καλλιτεχνικά. Τα λιγότερα κιλά τι θα προσθέσουν; Είναι ανάγκη να είσαι λεπτός για να τραγουδάς καλά; Σίγουρα όχι.  Τα λόγια της ανάρτησης ήδη βάζουν το αδυνάτισμα σε μεταφυσικές διαστάσεις, λες και το περίβλημα του σώματος είναι η ουσία του ανθρώπου, λένε "10 διασημότητες που άλλαξαν τόσο δραστικά...". Οχι, δεν άλλαξαν ο

  Φωτοαστείο με ζευγάρι 200 ετών. Ο άντρας λέει "Σ' αγαπάω" κι η γυναίκα απορεί "Μα με ξέρεις μόνο δύο βδομάδες". Το μυστήριο λύνεται με αυτόν να εξηγεί "Ναι, αλλά έχω να γ@@@σω 14 μήνες". Χαχαχα!   Ένας υπανάπτυκτος άνθρωπος θα γελάσει με τόσο κτηνώδες αστείο. Οι υπανάπτυκτοι χλευάζουν τον έρωτα. Στοχεύει ο συντάκτης σε κτηνώδες αναγνωστικό κοινό; Όχι. Ο συντάκτης είναι ένας σκατόψυχος που στοχεύει μόνο στις γυναίκες. Είναι η σύγχρονη έκδοση του παλαιότερου σκατόψυχου που είπε τ ην διάσημη φράση "οι γυναίκες δίνουν σεξ για να πάρουν αγάπη, οι άντρες επικαλούνται την αγάπη για να πάρουν σεξ", απλώς είναι αγράμματος και τα λέει χύμα. Ο συντάκτης μας, νεκρωμενος ψυχικά και ζωώδης, ανίκανος ο ίδιος να αγαπήσει γενικότερα, διατηρεί παρόλα αυτά το μίσος του εναντίον των γυναικών και προσπαθεί να μας ενημερώσει, για το καλό μας φυσικά, ώστε να βλέπουμε την ζωή ρεαλιστικα. Θέλει να μας αποκαλύψει την αλήθεια που ισχύει για όλους το

Ανάρτησή γυναίκας σχετικά με το τουρκικό πλοίο Oruc Reis. Κάποιος άντρας γράφει "βυθίστε το τώρα" κι η φίλη σχολιάζει "σίγουρος για την νίκη μας, ε;" για να πάρει ως απάντηση "Ναι είμαι. Εσύ πού υπηρέτησες φαντάρος;", ισοδύναμο του "σκάσε και κοίτα την κουζίνα ή τα νύχια σου, η κουβέντα για τον πόλεμο είναι αντρική υπόθεση".    Από πού αντλεί ο άντρας την πεποίθηση ότι είναι μεγάλος πολέμαρχος; Απο το ίδιο μέρος που όσοι βλέπουν Τσάμπιονς Ληγκ στον καναπέ τους, έχουν την εντύπωση ότι οι ίδιοι είναι Μέσι ή Κλοπ, από την φαντασία τους. Κρίνει οτι η θητεία του στον στρατό ισοδυναμεί με κάποιο είδος ειδίκευσης στον Πόλεμο, αν κι εμείς γνωρίζουμε ότι η θητεία είναι λίγη εκπαίδευση σε όπλα και πολλή εκπαίδευση στο πώς να στρώνεις το κρεβάτι σου (κάτι που έπρεπε να ξέρεις από 10 χρονών). Επίσης γνωρίζουμε τον άπειρο αριθμό φαντάρων που περνούν όλη τους την θητεία χωρίς τα μη-πολεμικά-καθήκοντα της σκοπιάς, διότι απασχολούνται σε διοικητικές δουλειές γρα

Οι ψυχολόγοι λένε πως χιλιάδες πράγματα που κάνουμε ως ενήλικες είναι παρεπόμενα γεγονότων της βρεφικής και παιδικής μας ηλικίας. Μεταξύ αυτών βρίσκεται ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την αγάπη, πόση αυτοπεποίθηση έχουμε, πώς αντιδράμε στην εργασιακή πίεση κλπ. Δυστυχώς, για να καταλάβουμε τον εαυτό μας και να μπορούμε να του επιβληθούμε (ώστε να ενεργεί για το συμφέρον μας) πρέπει να ξεδιπλώσουμε μόνοι μας το παρελθόν μας -μόνο εμείς είμαστε μέσα στα γεγονότα και μπορούμε να θυμηθούμε τι έγινε κάποτε. Προσπαθώ λοιπόν πάρα πολλά χρόνια να καταλάβω γιατί κάνω αυτό ή εκείνο και καμιά φορά, μετά από χρόνια προσπάθειας, τα καταφέρνω. Πήγα εχθές μια βόλτα στην θάλασσα. Ο καιρός ήταν άσχημος γιατί το προηγούμενο βράδυ (Σάββατο 8 Αυγούστου του 2020) έκανε μια δυνατή πολύωρη βροχή.  Εχθές, Κυριακή,  είχε  συννεφιά και ψυχρό αέρα, οπότε η θάλασσα ήταν για καφέ, όχι για μπάνιο. Φόρεσα χοντρό παντελόνι φόρμας, κοντομάνικο μακό, μακρυμάνικο φανελένιο πουκάμισο αντί για μπουφάν, μαντήλι φαρδύ για το

Οι δυο εβδομάδες διακοπές εδώ στο χωριό πέρασαν. Άλλη μια φορά που σπαταλώ σε βλακείες άδεια δυό εβδομάδων, αντί να την αξιοποιώ. Τι φταίει άραγε γι αυτό;  Θα πρέπει να είμαι ειλικρινής: φταίει που παίρνω τον εαυτό μου μαζί. Εάν τον άφηνα πίσω, τότε ναι, θα περνούσα ωραία.  Γιατί είναι ακατάλληλος ο εαυτός μου για διακοπές; Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι έχει μνήμη. Θυμάται αυτό το χωριό διαφορετικό. Όταν πρωτοήρθα σε αυτήν την θάλασσα δυο χρόνια μετά τον γάμο μου, κατεβήκαμε με τον σύζυγο όλη την απόσταση από τον κεντρικό ασφάλτινο δρόμο ώς την θάλασσα, με ένα μεταχειρισμένο Peugot που είχαμε αγοράσει, πηδώντας πάνω σε πέτρες και αγκάθια, καταστρέφοντας τρόπον τινά τα λάστιχα. Ήταν αρχές Ιουνίου και σε ολόκληρο τον κόλπο δεν υπήρχε κανείς. Το νερό σταματούσε στα βότσαλα, τα βότσαλα στα χωράφια που το καλοκαίρι έμεναν ακαλλιέργητα και πάνω από τα χωράφια υπήρχε το βουνό, με σκέτα αγκάθια και βράχια. Αν και είχαμε φτάσει ως εκεί μόνο για βόλτα, η μέρα ήταν τόσο ζεστή που βγάλαμε τα ρούχα μ

Εδώ καθηγητές που έχουν σχέση με 14χρονες, εκεί πρώην υπουργοί που επιδιώκουν σεξ με μαθήτριες, παραπέρα κάτι αποφθέγματα "ο έρωτας δεν κοιτά ηλικία", γέμισε ο τόπος με παιδεραστές. Είπα να σας πω μια ιστορία από την εποχή που ήμουν εγώ 14 χρονών μαθήτρια. Το καλοκαίρι της Β' Γυμνασίου το πέρασα με την καινούργια μου φίλη,την Δήμητρα. Είχαμε γνωριστεί πριν δυο τρεις μήνες μόνο, αλλά είχαμε πολλά κοινά οι δυο μας: είμαστε κι οι δυο γραμμένες σε κόμματα, βαθειά χωμένες στο σοβαρό διάβασμα, από πολύ φτωχές οικογένειες, με μανάδες που δούλευαν ως το βράδυ κι είχαμε από ένα μικρότερο αδερφάκι η κάθε μια. Η ζωή μας ήταν μια ατέλειωτη σειρά από καθήκοντα στο σχολείο, στο κόμμα, στο σπίτι, όμως οι γονείς μας μάς άφηναν εντελώς ελεύθερες να κανονίσουμε το πρόγραμμά μας, γιατί μας είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη. Έτσι αποφασίσαμε το εξής: Κάθε πρωί, ξυπνούσαμε νωρίς, φτιάχναμε το φαγητό της οικογένειας, και μετά εγώ πήγαινα τρέχοντας ως το σπίτι της Δήμητρας γιατί στο διπλανό τετράγωνο ή