Τα πολιτικά ημερολόγια

Ας έρθουμε στο 2ο ερώτημα, τι σημαίνει σάτιρα;  Σάτιρα είναι ο  σχολιασμός και η καυστική κριτική των δυνατών από τους αδύναμους ή από ίσης δύναμης άτομα. Σάτιρα είναι τα αστεία που φτιάχνουν οι καθαρίστριες για το αφεντικό τους. οι πιστοί για τους παπάδες τους, ο ψηφοφόρος για τους πολιτικούς, ο χαζός για τον έξυπνο. Σάτιρα είναι το αστείο που φτιάχνει ο κουτσός γι αυτόν που έχει δύο πόδια ή για εκείνον που επίσης έχει ένα πόδι -όλοι δικαιούνται να σατιρίζουν την ομάδα στην οποία ανήκουν ή την ανώτερή τους.  Σάτιρα ΔΕΝ είναι το αστείο που φτιάχνει το αφεντικό για την καθαρίστρια, ειδικά εάν το λέει μπροστά της. Απλούστατα, η καθαρίστρια δεν μπορεί να απαντήσει ίσα σε αυτό το αστείο γιατί κινδυνεύει να απολυθεί. Δεν υπάρχει ισορροπία δύναμης σε αυτήν την αλληλεπίδραση. Το αφεντικό που αστειεύεται τοιουτοτρόπως, απλώς καταχράται την δύναμη του για να εξευτελίσει την καθαρίστρια. Η καθαρίστρια, όσο κι αν αυτό δεν την ωφελεί σε τίποτα, για μένα είναι λογικό να προσπαθήσει να τον εκδικηθεί

Σήμερα έχει γενέθλια ο Μαραντόνα, γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 1960. ο Μαραντόνα είναι λαϊκός ήρωας και μου αρέσει σε όλα του αλλά ειδικά σε αυτό εδώ το παιγνίδι, Νάπολη -Γιουβέντους 1-0 στις 3/11/1985, από το οποίο είναι το βίντεο που διάλεξα.  Γιατί σε αυτό το παιγνίδι; Επειδή είναι συμβολικό, οι φτωχοί εναντίον των πλούσιων. Η Γιουβέντους είναι μια ομάδα καλοζωισμένων ανθρώπων, με αρχηγό της τότε τον Μισέλ Πλατινί, ιδιοκτησίας του Ανιέλι που έχει την βιομηχανία αυτοκινήτων του Τορίνο FIAT. Οι Γιουβεντίνοι φίλαθλοι, όπως πολλές φορές συμβαίνει με τους φιλάθλους, μοιράζονται αυτό το φαντασιακό ιδεώδες της ανωτερότητας του πλούτου. Θεωρούν τους εαυτούς τους αήττητους κι έχουν κάποιο δίκιο γιατί στο πρωτάθλημα που έχει αρχίσει έχουν 8 νίκες σε 8 παιγνίδια, ενώ η Νάπολη έχει 30 χρόνια να τους κερδίσει. Μέσα στο γήπεδο έχουν κρεμάσει πανό που γράφουν Νάπολη αλλά έχει τα χρώματα των αφρικάνικων χωρών, άλλα πανό γράφουν "απαρντχάιντ", ενώ βρίζουν τραγουδιστά τους φιλάθλους της

  Το πρώτο σκίτσο της φωτογραφίας μας δείχνει το καινούργιο σκίτσο του περιοδικού Charlie Hebdo που εξόργισε τους μουσουλμάνους και τους οδήγησε σε πορείες διαμαρτυρίας για ασέβεια προς τη θρησκεία τους: ο Μωάμεθ ξαπλωμένος σε ένα κρεββάτι μπρούμυτα γυμνός ρωτάει τον κινηματογραφιστή "Και τα οπίσθιά μου; Σου αρέσουν τα οπίσθιά μου;". Το προηγούμενο που οδήγησε στην επίθεση των εγκαταστάσεων του Σαρλί Εμντό, είχε τον Μωάμεθ γυμνό και γονατιστό, με ένα αστέρι στον πρωκτό του και κάποιος του φώναζε "Κοίτα Μωάμεθ, ένα αστέρι γεννιέται". Δεν τολμάω να φανταστώ τι αντίδραση θα είχαν οι χριστιανοί της χώρας μας σε ένα σκίτσο που θα έδειχνε τον Ιησού να κάνει τα ίδια. Ο σκιτσογράφος, η εφημερίδα του, το σπίτι του και το αυτοκίνητό του θα είχαν καεί όλα την ίδια μέρα. Αλλά δεν μιλάμε για εμάς στην Ελλάδα που είμαστε πιο οπισθοδρομικοί, μιλάμε για την Γαλλία την χώρα του Διαφωτισμού και της Δημοκρατίας. Εκεί "η σάτιρα επιτρέπεται κι αν δεν αρέσει στους μουσουλμάνους, να

Την πρώτη φορά που διάβασα τον "Εμπορο της Βενετίας" του Γουίλιαμ Σαιξπηρ, πέρασα από  τρεις θάλασσες αισθημάτων. Στην αρχή αηδίασα με τον Σάυλοκ που ήθελε ως αντάλλαγμα για τα χρήματα που δάνειζε να πάρει μιά λίβρα από την σάρκα   του πελάτη του -τι σόι τέρας ήταν αυτός;  Στην συνέχεια λυπήθηκα τον Σάυλοκ γιατί τον εξαπάτησαν και τον πρόδωσαν όλοι, αφού τον έσυραν στα δικαστήρια και κατάφεραν με απατεωνιές να χάσει τα λεφτά του, συν να κινδυνεύει να αλλάξει την θρησκεία του για να επιβιώσει. Στο τέλος κατέληξα να περιφρονώ τον Σαίξπηρ ως έναν ηλίθιο συγγραφέα που έγραψε μια παράλογη ιστορία απλώς προς εντυπωσιασμό, αφού ασφαλώς ποτέ δεν θα μπορούσε να συμβεί αυτό στην πραγματικότητα. Το μόνο πράγμα που με προβλημάτιζε ήταν για ποιό λόγο οι υπόλοιποι αναγνώστες δεν έβλεπαν πόσο βλάκας ήταν ο Σαίξπηρ. Τον είχαν σε πολλή μεγάλη εκτίμηση, οι Άγγλοι κυρίως - όπως μάθαινα. Πώς στους Άγγλους φαινόταν λογική η ιστορία του Σάυλοκ;  Οταν πρωτοδιάβασα το βιβλίο του Σαίξπηρ ήμουν 14 χρο

  Σήμερα, κατά τύχη, έβγαλα μια σελφι που την έστειλα στον σύζυγο στο messenger και μου είπε "είσαι σαν Χιλιανή επαναστάτρια". Ξεράθηκα στα γέλια διότι είχε δίκιο, στο πρόσωπο μου μια γκρι μάσκα με κάτι διαόλους goth πάνω της, κόκκινο φουλαρι γύρω γύρω στον λαιμό, μια φραντζα στο μέτωπο, κλπ.   Μετά όμως που το ξανασκέφτηκα, σκοτείνιασα: με αυτήν την ιδια μάσκα και τα ίδια ρούχα πήγα σε δύο τράπεζες. Πάτησα το κουμπί και μου άνοιξαν. Δεν έβλεπαν τίποτα απο μένα εκτός από τα μάτια μου -ούτε καν τα φρύδια μου. Θυμάμαι πολύ καλά τις μέρες που στην τράπεζα δεν μου άνοιγαν γιατί φορούσα καπέλο ή γυαλιά ηλίου. Θυμάμαι τις μέρες που σε πορείες, για απλή κουκούλα σε μπλούζα, οι αστυνομικοί σταματούσαν τους πεζούς και έψαχναν τα σακίδια των πολιτών -τους νέους και τους μεγαλύτερους ομοίως. Θυμάμαι τις μέρες που έβγαλα διαβατήριο κι ο φωτογράφος μου είπε να αφαιρέσω το μακιγιάζ, γιατί η αστυνομία το θεωρεί μεταμφίεση - στον λόγο μου, αυτό είπε. Υπήρχε λοιπόν ένας καιρός που δεν άνοιγε

 Ποίημα από το σάιτ https://thediariesoftheinvisibleman.wordpress.com/category/%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%80%cf%84%ce%b1/

  "Αυτή η μαμά, όλη την ώρα νεύρα έχει. Τι έχει; Είναι στα καλά της;" Χμ... Το σκίτσο του παιδιού στην Α' Δημοτικού μας δίνει μια ιδέα για το τι έχει. Η εργασία ήταν απλώς "ζωγράφισε την μαμά σου". Τι έφτιαξε; Μια γυναίκα ξανθιά με σκούπα και φαράσι στο χέρι. Αυτό βλέπει συνέχεια το παιδί, κάποια που όλη την ώρα καθαρίζει το σπίτι. Δυστυχώς, δεν γίνονται όλα. Αν θέλετε να γελάει η μαμά, πρέπει να ζει σαν άνθρωπος, όχι σαν υπηρέτρια.

Στις αντρικές αφηγήσεις περιστατικών για εντελώς άγνωστες γυναίκες, υπάρχουν δυο σενάρια με τα οποία οι γυναίκες αποτυγχάνουν να είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι: 1) τη μέρα είναι όλες σκύλες, κακιασμένες, παραλογές, αγενέστατες, κλπ (π.χ. οι πωλήτριες, οι υπάλληλοι της εφορίας, οι επιβάτισσες του μετρό) 2) την νύχτα είναι όλες πουτάνες. Αυτή εδώ η αφήγηση είναι ένα πολύ καλό παράδειγμά μυθοπλασίας που διαπομπεύει πλήρως την γυναίκα, ψυχοπονιάρικα όμως και καλλιτεχνικά. Ναι, υπάρχει πολύς μισογυνισμός γύρω μας για τα καημένα τα αρνάκια που έχασαν τον δρομο τους. Πάμε να τον δούμε.  Το περιστατικό  αν το περιγράψουμε δημοσιογραφικά είναι το εξής: 3,45 την νύχτα σταματάει σε φαγάδικο, αμάξι με γυναίκα και άντρα, βγαίνει η γυναίκα, μια όμορφη ξανθιά με μίνι φόρεμα, κι αγοράζει φαγητό για τον άστεγο που κοιμάται στο πεζοδρόμιο. Το αφήνει, φεύγει, σηκώνεται ο άστεγος και πετάει το φαγητό στα σκουπίδια. Τέλος περιστατικού. Δεν ξέρομε τίποτα για την γυναίκα, όμως ο άντρας αφηγητής δίνει τον τόνο στ

Επιμένω τόσο πολύ στις συνθήκες της δολοφονίας του Ζακ, διότι με ενιδαφέρει πολύ η δίκη. Στα δικά μου μάτια ειναι πιο σημαντική από την δίκη που τελείωσε της ναζιστικής οργάνωσης*. Κατά την γνώμη μου η δολοφονία του Φύσσα είναι απεχθής, ωστόσο είναι λογικά εξηγήσιμη (εντός της φασιστικής λογικής): οι φασίστες κινούνται εναντίον των ιδεολογικών τους αντιπάλων, αυτούς θεωρούν μίασμα που πρέπει να ξεπαστρέψουν. Ο εχθρός μας λέγεται φασίστας και συναντάται στην κοινωνία σε ορισμένες χιλιάδες ανθρώπων. Στην περίπτωση της δολοφονίας του Κωστόπουλου, ο εχθρός μας δεν είναι ορατός, αλλά θα πρέπει να βρίσκεται σε εκατοντάδες χιλιάδες μεταξύ μας ή και εκατομμύρια -εάν σκεφτούμε ότι από όσους παρακολούθησαν το γεγονός με τον Ζακ, μόνο ένας έσπευσε σε βοήθεια. Είναι δύσκολο να εντοπίσουμε ποιοί γύρω μας έχουν ίδια χαρακτηριστικά προσωπικότητας με τους δολοφόνους του Ζακ και πιθανόν θα γίνουν οι εγκληματίες του μέλλοντος, μπορούμε όμως να εντοπίσουμε ποιόν θεωρούν αυτοί μίασμα για ξεπάστρεμα: τους

Στις 23/09/2018 πήγα στην πρώτη πορεία που έγινε για την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Είχε λίγο κόσμο κι αυτό στην φωτογραφία ήταν το κύριο σύνθημά της "Στην Ομόνοια δεν ήταν ληστεία, μπάτσοι κι αφεντικά κάναν δολοφονία". Μετά από δυόμισυ μήνες (στις αρχές Δεκεμβρίου) πήγα σε μια άλλη πορεία για τον Ζακ, που αυτή την φορά είχε πολύ κόσμο, ίσως 5.000 ανθρώπους, όμως ήταν τελείως διαφορετική από την πρώτη: ο Ζακ Κωστόπουλος είχε μετατραπεί σε Ζακί στα πανό, υπήρχαν άτομα που σκόρπιζαν γκλίτερ στον δρόμο, αγόρια του αντιεξουσιαστικού χώρου που φορούσαν φορέματα πάνω από το τζην τους, το κύριο σύνθημα που ακουγόταν ήταν "η Ζάκι ζει, τσακίστε τους ναζί" και γενικώς υπήρχε μια θεατρικότητα στην κατάσταση, κάτι φεστιβικό. Σήμερα δυό χρόνια μετά, η δολοφονία του Ζακ προβάλλεται ως γεγονός που είχε κύριο κίνητρο την ομοφοβία κι όλες οι αφίσες απεικονίζουν τον Ζακ με ξανθιά ή καστανή περούκα.  Καταλαβαίνω ότι η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ενδιαφέρεται να αποκτήσει συμμάχους στο ευρύτε

  Μερικοί ισχυρίζονται ότι είναι εμμονή του φεμινιστικού κινήματος πως οι γυναίκες κι οι άντρες αντιμετωπίζονται διαφορετικά από την ώρα που γεννιούνται. Ας το δούμε μαζί άλλη μια φορά, συγκρίνοντας τις περιγραφές προϊόντος σε αυτά τα σχολικά παιδικά παπούτσια της πολύ μεγάλης εταιρείας Clarks. <<Αγόρι: Τα σχολικά παπούτσια για αγόρι από την σειρά Στομπόσαυρος, διαθέτουν ανθεκτική σόλα από λάστιχο, με ειδικό προστατευτικό στα δάκτυλα -τέλεια για να τρέχεις γύρω-γύρω στην αυλή. Διπλές λωρίδες χράτς εξασφαλίζουν καλή εφαρμογή στο πόδι, ενώ οι λπετομέρειες του δεινόσαυρου προσθέτουν μια διασκεδαστική πινελιά κι η φόδρα από υλικό Agion κραταει το πόδι δροσερό όλη την μέρα. >> <<Κορίτσι: Φωτίστε την γκαρνταρόμπα της με αυτά τα κομψά δερμάτινα παπούτσια. Εχουν μια ταινία χρατς με κεντημένα λουλουδάκια ως τα δάχτυλα και τεχνολογία Agion που κρατάει τις μυρωδιές μακριά. >> Όπως βλέπετε τα αγόρια χρειάζονται ανθεκτικά υλικά, διπλό κούμπωμα με χρατς και προστασία στα

Σε σχόλιο ανάρτησης για τα κουνούπια που συχνάζουν στις γλάστρες σε ταράτσα κάποιου, είδα αυτήν την φωτογραφία ασύλληπτης ομορφιάς για άλλες γλάστρες που επίσης ενοχλούν - για άλλο λόγο, επειδή καταλαμβάνουν το πεζοδρόμιο, τον δημόσιο χώρο. Δεν υπάρχει λόγος να λέμε παραμύθια και να κοροιδευόμαστε μεταξύ μας : οι γλάστρες ενοχλούν για την ομορφιά τους. Για το κέφι και την υψηλή αισθητική αυτών που τις βάζουν και τις περιποιούνται. Για το ότι  μας φέρνουν σε κάποια επαφή με την απλότητα της Φύσης και διατηρούν την ψυχική υγεία μέσα μας. Φυσικά είναι αλήθεια ότι το πεζοδρόμιο λέγεται έτσι για να περπατούν οι πεζοί, όχι να τοποθετούνται οι γλάστρες. Και φυσικά είναι αλήθεια ότι οι γλάστρες προσελκύουν κουνούπια. Αλλά τα πεζοδρόμια έχουν καταληφθεί προ πολλού από τυροπιταδικα που με τραπεζοκαθίσματα στο πεζοδρόμιο γίνονται καφετέριες. Ή από περίπτερα που με τα ποικίλα ψυγεία τους και stand γίνονται μίνι μάρκετ. Επίσης αλήθεια είναι πως τα κουνούπια έλκονται από τα ούρα και τα κόπρανα που π

  (από ανάρτηση φίλης μου: Όταν διαφωνείς με κάποιον στο fb και μεταξύ άλλων σου πετάει την μ@@@@κία :"Μήπως φταίει η λακ που χρησιμοποιείς;" , απλά τον βρίζεις ευγενικά και τον μπλοκάρεις. Όλοι το ξέρουν αυτό!!! )

  Αυτό είναι το καινούργιο στρατόπεδο προσφύγων στην Μυτιλήνη, σήμερα 13/10, στις 14.24 το μεσημέρι.

  "Το ελαφρυντικό ΤΗΣ ΜΕΤΕΦΗΒΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ αναγνώρισε το δικαστήριο στους κατηγορούμενους Αναδιώτη, Τσακανίκα..." Φαίνεται πως αληθεύει ότι οι άντρες μένουν για πάντα παιδιά. Αδικία, γιατί αυτήν την επιείκεια εμείς οι γυναίκες δεν την βλέπουμε ποτέ στην ζωή μας, ούτε από την επίσημη Πολιτεία, ούτε από την Κοινωνία. Ελαφρυντικό μετεφηβικής ηλικίας δεν έχουμε για τίποτα, από κανέναν, όχι μετά την εφηβεία, αλλά ούτε πριν. Οι γονείς μας στα 12 μας λένε "Είσαι γυναίκα τώρα, πρόσεχε κακομοίρα μου -και πρόσεχε και την αδερφή σου."

Ωπα! Τι έχουμε εδώ; Ανάρτηση άντρα που λυπάται πολύ για εμάς τις γυναίκες και το δηλώνει από την αρχή, βάζοντας φατσούλα με στεναχωρημένο μούτρο. Ώστε λοιπόν πρόκειται περί ευαίσθητου ανθρώπου; Για να δούμε τι λέει.    Ξεκινάει με ένα κατεβατό ψεύτικων χαρακτηριστικών στις γυναίκες "ψεύτικα φρύδια, βαμμένα, ψεύτικες βλεφαρίδες, ψεύτικα χείλι (sic), ψεύτικα μάτια, φουσκωμένο στήθος, τραβηγμένο πρόσωπο, φουσκωμένοι γλουτοί, βαμμένα πρόσωπα ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΑ..." Μιλάει άραγε για τις λίγες γυναίκες που έχουν κάνει πλαστικές ή για τις πιο πολλές που φοράνε μακιγιάζ; Αντιτίθεται μόνο στην ριζική αλλαγή της εμφάνισης μέσω χειρουργικής ή σε όλα τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν οι γυναίκες για να βελτιώσουν την εμφάνισή τους, π.χ. στο κραγιόν; Γιατί κι εγώ αντιτίθεμαι στην μεταμόσχευση μαλλιών και βλέπω  τα τεχνάσματα των ανδρών, π.χ. το μούσι που σε πολλούς κρύβει ένα διπλοσάγονο, ή το ξυρισμένο κεφάλι που έχει απαλλάξει πολλούς από την ορατή καράφλα, αλλά δεν κάνω κι έτσι πια, δεν βρίσκω τί

  Κυκλάμινα που φύτρωσαν σε φερμένο χώμα, μέσα σε σχισμή βράχου.

  Ενα μικρό βίντεο για τον Λουκάνικο, των σκύλο των διαδηλώσεων και των διαδηλωτών. Πάντα υπερ των διαδηλωτών κι εναντίον της Αστυνομίας, βρέθηκε σε πολύ λογικά εξηγήσιμη σύγχυση και δεν ήξερε πού να σταθεί μόνο μία (1) φορά: όταν από την μία μεριά ήταν αστυνομικοί που έκαναν πορεία διαμαρτυρίας για αιτήματα του κλάδου τους, κι από απέναντι τα ΜΑΤ. Αναπαύσου εν γαλήνη Λουκάνικε.