Τα πολιτικά ημερολόγια

  Η Κάτια Ζυγουλη (και κάποιες άλλες ταυτόχρονα) δηλώνει "έχω κυτταρίτιδα από την κοιλιά μέχρι τον αστράγαλο". Πολύ τολμηρό βήμα, αποκαθήλωση της τέλειας ομορφιάς που είναι το πρότυπο.    Είναι πολύ αργά για τολμηρά βήματα για όσες έφτιαξαν με τα χέρια τους, με τις ρετουσαρισμενες φωτογραφίες τους, τις πλαστικές εγχειρήσεις τους κλπ, τα ανέφικτο πρότυπα ομορφιάς μέσα στα οποία ζούμε. Είναι πολύ αργά γιατί η ζημιά που έκαναν στις υπόλοιπες γυναίκες δεν αναστρέφεται: οι πλαστικές που έκαναν οι υπόλοιπες, οι αποτριχώσεις με λέιζερ παντού, οι αλλοπρόσαλλες δίαιτες κι οι νευρικές ανορεξίες, τα άπειρα "πάλι σαν σκατα είμαι σήμερα " των χιλιάδων κοριτσιών μπροστά στον καθρέφτη κλπ.    Είναι πολύ αργά για όσες πλασαραν τον εαυτό τους ως τέλειες πλαστικές Μπάρμπι κι έβγαλαν χρήματα κι έγιναν διάσημες και πήραν 5.000 like ανά ψεύτικη φώτο, τώρα να παραστήσουν τις απλές γυναίκες της διπλανής πόρτας. Το παρελθόν δεν παραγράφεται. Όχι όταν είναι τόσο ζημιογόνο για τους άλλους

  Να αποδώσω ευθύνες στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για το ατύχημα με τον πίνακα του Πικάσο, μπορεί. Να αποδώσω ευθύνες ή να γελάσω με τον αστυνομικό που του έπεσε ο πίνακας και μετά ακούμπησε με τα χέρια του την μπροστινή επιφάνεια, όχι, για λόγους ταξικούς, αυτό δεν θα το κάνω. Γιατί να το κάνω; Τι ξέρει ο αστυνομικός κι εγώ από πινακες; Είχαμε και στο σπίτι μας; Εκείνος κι εγώ κι άλλοι πολλοί, κάτι πίνακες κεντημενους σε βελονια γκομπλεν ειχαμε στον τοίχο, και κάτι φωτογραφίες από τους παππούδες μας σε κορνίζα απο γύψο (όχι από αληθινό ξύλο σκαλιστό). Δεν πάθαιναν τίποτα αυτά αν τα ακουμπούσαμε με τα δάχτυλα μας -κι ήταν φτηνοπραγματα μάλιστα, όχι καλά και σπουδαία έργα σαν τον πίνακα του Πικάσο! Κανονικά τα καλά πράγματα αντέχουν περισσότερο την ταλαιπωρία, οι λόρδοι έχουν στους πύργους τους 400 ετών πίνακες. Πώς δεν παθαίνουν τίποτα, δεν τους ξεσκονιζουν ποτέ; Αν τυχόν ο αστυνομικος έκανε ατόπημα που δεν φόρεσε γάντια για να πιάσει τον πίνακα, ασφαλώς δεν φταίει αυτό

  Άλλος ένας λόγος να αγαπάμε τους ντελιβεράδες.

    Η Βαλερί Μπακο δεν αθωώθηκε, απλώς δεν θα κάνει περισσότερη φυλακή. Ένας χρόνος της προφυλάκισης και 4 με αναστολή είναι η ποινή της. ΔΕΝ αθωώθηκε, καταδικάστηκε. Δεν αθωώθηκε διότι δεν υπάρχει φόνος σε άμυνα όταν το έγκλημα για το οποίο αμύνεσαι δεν είναι ορατό και ήδη αναγνωρισμενο ως έγκλημα από τους νομοθετες. Επίσης, δεν υπάρχει άμυνα όταν το έγκλημα είναι διάρκειας . Φυσικά δεν υπάρχει άμυνα όταν το έγκλημα είναι προδιαγεγραμμένο (διότι το έχεις ξαναδεί να συμβαίνει από τον ίδιο δράστη) όμως δεν έχει λάβει χώρα ακόμα.      Βεβαίως θεωρητικά , πρέπει να περιμένουμε να τελεστεί το έγκλημα διότι ο άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση και παντα ενδέχεται να δράσει διαφορετικά από ο,τι στο παρελθόν, μπλαμπλα...Ναι, αλλά αυτά τα λέει η Βίβλος για τον άνθρωπο. Είναι άνθρωπος ο βιαστής και προαγωγος της Βαλερί; Αλλάζει τρόπο σκέψης ο επί 40 χρόνια βιαστής και προαγωγός, ώστε να μας εκπλήξει με διαφορετικό πράττειν; Το αντρικό κατεστημένο των νομοθετων, αυτό που πρόσφατα στην χώρα μας

  Ο Σταύρος Μπαλάσκας, συνδικαλιστής αστυνομικός, εχθές 24/06/2021 παραιτήθηκε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ). Στις δηλώσεις του άφησε να εννοηθεί ότι δέχεται πόλεμο από άλλους συνδικαλιστές που τον εχθρεύονται για προσωπικούς λόγους, όχι διότι με τις δηλώσεις του εξοργίζει το κοινό και επιδεινώνει την Κοινή γνώμη περί Αστυνομίας. Γι αυτό λοιπόν, ας θυμηθούμε ορισμένες  κορυφαίες στιγμές της καριέρας του Μπαλάσκα, μόνο από τα 2 τελευταία έτη, πηγαίνοντας από το σήμερα προς τα πίσω. *18 Ιουνίου του 2021, διατάσσεται ΕΔΕ εναντίον του διότι σε ειδησεογραφική εκπομπή δηλώνει ότι ο γυναικοκτόνος της Καρολάιν Κρουτς θα μπορούσε να "πέσει στα μαλακά" εάν φερόταν πιο έξυπνα και δήλωνε στους αστυνομικούς ότι έδρασε εν βρασμώ ψυχής. Αυτό εκλαμβάνεται ως οδηγίες προς μελλοντικούς κακοποιητές. ** 5/06/2021 διατάσσεται ΕΔΕ εναντίον του διότι δηλώνει πως οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν τους κακούργους, αλλά η Δικαιοσύνη τους ξαναβγάζει στον δρόμο, δηλαδή οι δικαστι

  (ΑΠΌΔΟΣΗ ΚΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΊΑ ΑΓΓΛΌΦΩΝΟΥ ΣΚΙΤΣΟΥ, MELUZINE)

  Η πρώτη γυναικεία απεργία που κηρύχθηκε στην Ελλάδα,  αποφασίστηκε πριν 130 ολόκληρα χρόνια, δηλαδή στις 14 Απριλίου του 1892 από τις εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας Ρετσίνα, στον Πειραιά. O λόγος ήταν η περικοπή κατά 20% των αποδοχών τους, οι οποίες ήταν ήδη μισές σε σχέση με των ανδρών. Εκείνη την εποχή η οικογένεια Ρετσίνα απασχολούσε περίπου 400 εργάτες σε όλα τα παραρτήματα και η πλειοψηφία τους ήταν γυναίκες. Ο Τύπος της εποχής ήταν γενικώς εχθρικός προς τους εργάτες, όμως ιδιαιτέρως απαξιωτικός για τις εργάτριες. Οι δημοφιλείς εφημερίδες προσπάθησαν να αποκρύψουν το γεγονός, θάβοντας την είδηση στο τέλος κάποιας ενδιάμεσης σελίδας και γράφοντας μόνο δύο λόγια επιγραμματικά. Η μόνη εφημερίδα που ανέδειξε το θέμα ήταν η "Εφημερίς των Κυριών" της Καλλιρρόης Παρρέν, που ερχόταν 2η σε κυκλοφορία, γράφοντας: " Απεργία εργατριών εν Πειραιεί «Περί τας 60 εκ των εργαζομένων γυναικών εις το εν Πειραιεί Νηματουργείον των αδελφών Ρετσίνα, ενήργησαν απεργία άμα ως εγένετο

  Χαριτωμένη ανάρτηση από αντρικό σάιτ, με θέμα την αποτρίχωση των ανδρών, και η παράγραφος της φωτογραφία μας αφορά συγκεκριμένα την αποτρίχωση των γεννητικών οργάνων.  Ο αρθρογράφος θέλει να μιλήσει καθαρά, αλλά δυστυχώς, επειδή επιμένει ότι η αποτρίχωση χαμηλά είναι απαραίτητη, κι επειδή δύσκολα θα δεχθούν αυτή την σκέψη οι άντρες,  οι άντρακλες, οι αρσενικοί, αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει όλα τα τερτίπια του γραπτού λόγου: μεταφορές, παρομοιώσεις κι αγγλικούς όρους.    Ξεκινάει λέγοντας ότι η αποτρίχωση είναι "θέμα marketing", πράγμα πολύ περίεργο. Πουλάτε κάτι ή έγραψε το κείμενο ένας λογιστής που λογαριάζει κέρδη και ζημίες;   Συνεχίζει παρομοιάζοντας τα αντρικά γεννητικά όργανα με "κήπο στον οποίο εσύ  θέλεις να προσελκύσεις γυναίκες προς επίσκεψη". Δεν ισχυρίζομαι ότι τα αντρικά όργανα είναι άσχημα, αλλά λίγο κράττει στις υπερβολές, όχι και κήπος! Δεν έχουν καμία ποικιλία στα χρώματα και στα σχήματα, ούτε ασφαλώς μυρωδιά σαν των λουλουδιών.  Μετά ο συντάκτης

  H Σελέστ Μπάρμπερ που βλέπουμε στην κάτω φωτογραφία, είναι μια Αυστραλιανή με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ. Αναπαράγει φωτογραφίες διάσημων μοντέλων του Ίνσταγκραμ σε εξωφρενικές πόζες που δημιουργούν ασυνάρτητες εικόνες,  διακωμωδώντας τους διάσημους και χρησιμοποιώντας ως μοντέλο τον εαυτό της. Αυτή η φωτογραφία της Σελέστ δεν έχει τίτλο, αλλά μπορούμε να την ονομάσουμε "το αληθινό κορίτσι της πίτσας". Νομίζω πως περισσότερο μοιάζουμε στην Σελέστ εμείς που τρώμε πίτσα, παρά στην ξανθιά, διότι απλούστατα η πίτσα έχει πολλές θερμίδες και δημιουργεί πλούσιες καμπύλες. Αυτό δεν νομίζω πως ενοχλεί τους εραστές της πίτσας, έχουν αρκετή λογική για να καταλάβουν πως 1+1=2, δηλαδή ότι η ξανθιά της πάνω φωτογραφίας τρώει μόνο ένα γιαουρτάκι για βραδινό. Δεν γίνονται όλα παιδιά ΚΑΙ μεσούλα δαχτυλίδι ΚΑΙ πίτσα. Τα αληθινά κορίτσια της πίτσας, μοιάζουν στην Σελέστ.

  Ενας από τους τρόπους με τους οποίους η Πατριαρχία περνάει τις αντιλήψεις της ως αποδεκτές, είναι η Τέχνη. Ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία, η ζωγραφική, η Ποίηση, είναι τα μέσα με τα οποία μαθαίνουμε ποιές είναι οι αξίες, τι επαινούμε και τι λοιδωρούμε ως γνωρίσματα του χαρακτήρος. Οι άντρες κυριαρχούν στις Τέχνες, γι αυτό έχουν βρει τον τρόπο να φορέσουν φωτοστέφανο έως και στους σκληρότερους εγκληματίες  (π.χ τον Νονό), αλλά και να περιβάλουν με γκλάμουρ όλων των ειδών τα σοβαρά ελαττώματα: το ποτό, τα ναρκωτικά, τον τζόγο, τον ευέξαπτο χαρακτήρα - εν ολίγοις  αυτά που έχουν κλείσει σπίτια, έχουν φτάσει ανθρώπους στην φυλακή, οικογένειες στον δρόμο πεινασμένες, κλπ. Βεβαίως οι άντρες καλλιτέχνες αυτά τα κάνουν για το φύλο τους μόνο, για τους άντρες πρωταγωνιστές. Οι γυναίκες ηρωίδες που πίνουν, που παίρνουν ναρκωτικά, που χαρτοπαίζουν και τσακώνονται, αντιμετωπίζονται με τον χειρότερο τρόπο από το αντρικό κατεστημένο: απεικονίζονται ως παράδειγμα προς αποφυγή, ως αιτία ψυχικών τραυμ

  Δεκαετία του ΄40, την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δηλαδή. Τρεις νεαρές φίλες ποζάρουν για την αναμνηστική φωτογραφία του καλοκαιριού φορώντας πρώτες τα ρούχα για ξεκούραση και παιγνίδι (leisure and pleasure) που έγιναν τότε της μόδας.

  Εξώφλλο του Life στην δεκαετία του 50. Τρεις νεαρές γυναίκες με σορτς περπατούν στο Wilshire Boulevard του Λος Άντζελες. Φωτογραφία Allan Grand

  Οι γυναίκες μπορούν να φωνάζουν 365 μέρες τον χρόνο για την αντρική βία, μπορεί να επινοούν λέξεις που περιγράφουν πρώτη φορά τα φαινόμενα βίας που τις αφορούν (π.χ. γυναικοκτονία), όμως η πατριαρχία έχει τον τρόπο να δείχνει την συμπαράσταση της προς όλους τους άντρες, ακόμα και τους δολοφόνους. Όλοι οι άντρες αξίζουν έναν κάποιο σεβασμό που το Πατριαρχικό κατεστημένο, φροντίζει πάντα να τον αποδίδει, ακόμα και στους δολοφόνους ειδεχθών εγκλημάτων. Η συμμετοχή του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου στην κηδεία της δολοφονηθείσας από αυτόν γυναίκας του, είναι μια τέτοια περίπτωση απόδοσης σεβασμού.    Όλες εμείς καταλαβαίνουμε πολύ καλά γιατί ο Αναγνωστόπουλος απέκρυψε την δολοφονία και γιατί πήγε στην κηδεία ως χαροκαμένος σύζυγος: είναι λογικό κι αναμενόμενο. Ποιός θέλει να συλληφθεί; Κανείς.  Δεν καταλαβαίνουμε όμως γιατί η Αστυνομία του επέτρεψε να λάβει μέρος στην κηδεία και να παίξει αυτό το θέατρο. Αφού η ΕΛΑΣ γνώριζε ότι αυτός είναι ο ένοχος, ποιός ο λόγος να συλληφθεί με φανφάρες και πυ

Ενα από τα πιο εξευτελιστικά χαρακτηριστικά της Πατριαρχικής κοινωνίας είναι το γεγονός ότι ακόμα και στην φρικτότερη αντρική βία, υπάρχουν εκείνοι που επιμένουν ότι είναι "οικογενειακό περιστατικό" και μάλιστα επισημαίνουν ότι οι γυναίκες ΕΠΙΣΗΣ έχουν δολοφονήσει άντρες. Να, όπως ο Χρύσανθος Λαζαρίδης σε αυτό το βίντεο ειδησεογραφικής εκπομπής που στο 11.25 λέει: "Τέτοιες υποθέσεις τραγικές,  τέτοια δηλαδή τραγικά οικογενειακά συμβάντα υπάρχουν συνέχεια, υπάρχουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια, εξίσου ή και περισσότερο στυγερά. Πρόσφατα σχετικά είχα κοιτάξει την δικογραφία της περίπτωσης Αθανασόπουλου -αν σας λέει κάτι-  όπου τον σφαγίασαν η γυναίκα του κι η πεθερά του, τον τεμάχισαν, αρνούντο τα πάντα και τελικά απεκαλύφθη ότι τον είχαν σκοτώσει αυτές".  Αγαπημένο θέμα των μισογύνηδων η περίπτωση Αθανασόπουλου. Αν δεν την ξέρετε, αυτό συμβαίνει επειδή γεννηθήκατε κάπως πρόσφατα και δεν προλάβατε να είστε έστω 20 χρονών το 1931 ώστε να αντιληφθείτε τι έγινε. Ναι, τότε,

  Διαφήμιση για μπαρ που βγήκε κατευθείαν από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Όπως βλέπετε λέει πως κάθε Κυριακή έχει "pussy yard", δηλαδή "αυλή με αιδοία", αφθονία με λίγα λόγια από αιδοία.    Προφανώς οι ιδιοκτήτες δεν έχουν καταλάβει πού βρίσκονται. Αυτοί που έχουν το μαγαζί κι οι άντρες που έλκονται από τέτοιες ηλίθιες διαφημίσεις, δεν πήραν χαμπάρι ότι οι καιροί άλλαξαν. Ότι δεν γίνεται να μειώνεις τις γυναίκες μετατρέποντάς τες από ανθρώπους, σε γεννητικά όργανα. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να είσαι συνέχεια μόνος σου σαν τον κούκο και να γκρινιάζεις στις αναρτήσεις σου: "Είναι όλες γιόλες. Σκύλες κακιασμένες που δεν ξέρουν τι ζητάνε από έναν άντρα. Εμένα δεν με προτιμούν επειδή δεν έχω λεφτά, αν είχα λεφτά θα λυνόταν το πρόβλημα. Δεν τους αρέσουν τα τίμια λαϊκά παιδιά που μιλάνε στα ίσια ".    Μαγαζάτορες και θαμώνες του καταστήματος, μαζέψτε το κεφάλι σας. Αυτός ο καιρός της ματσίλας και των τσιτάτων του Καφενείου των Φιλάθλων, έχει τελειώσει. Λίγ

  Η ζωγράφος Μαίρη Κάσατ  (1844-1926) είχε σαν κύριο θέμα της τις γυναίκες στην ιδιωτική τους ζωή. Σε αυτόν τον πίνακα του 1878 που τιτλοφορείται "μικρό κορίτσι σε γαλάζια πολυθρόνα", η Κάσατ εγκαινιάζει την στροφή της προς τον εμπρεσιονισμό. Με καθαρές πινελιές και πολύ ζωντανό χρώμα αποδίδει την απόλυτη βαρεμάρα του μικρού κοριτσιού και την παραίτηση στην πόζα του σκύλου.  Η Μαίρη Κάσατ πέθανε σαν εχθές,  14 Ιουνιού.   

  "Στην υπόθεση Γιακουμάκη, ένοχοι κρίθηκαν οι 8 από τους 9 Κρητικούς για επικίνδυνη σωματική βλάβη". Ορίστε μια είδηση που θα χαροποιήσει ορισμένους, που στην δικιά τους ανάρτηση θα γράψουν "να γαληνέψει η ψυχή του πατέρα του". Και εχθές γέμισε το FB εχθές με αναρτήσεις θλίψης για τον Δημήτρη/ Δήμητρα από την Συκαμνιά που χάθηκε σε αυτοκινιτιστικό δυστύχημα, επειδή τον εγκατέλειψε ο οδηγός. "Θα γίνει άγγελος εκεί που θα πάει" κι "ήθελα να της στείλω μια κάρτα αλλά με τις δουλειές, ξεχάστηκα".  Και πριν μια βδομάδα το Facebook γέμισε άλλες αναρτήσεις για την γυναίκα που δολοφονήθηκε από τον σύζυγο στην Αγία Βαρβάρα. "Κρίμα στην γυναίκα, μια ζωή την βασάνιζε και τώρα αυτό...καλό Παράδεισο νά 'χει". Εγώ δεν συμμερίζομαι καθόλου αυτές τις αναρτήσεις και δεν βλέπω τι νόημα έχουν. Οι δηλώσεις συμπαράστασης μετά θάνατον δεν έχουν καμιά αξία, οι άνθρωποι είναι νεκροί. Τέλος.  Η συμπαράσταση πρέπει να εκδηλώνεται μόνο προς τους ζωντανούς, α

  "Οικογενειακή τραγωδία " ονομάζεται η γυναικοκτονία στην Αγία Βαρβάρα. Γιατι άραγε; Μάλλον επειδή ο δράστης συνελήφθη και θα φυλακιστεί. Όχι επειδή η γυναίκα είναι νεκρή, δεν νομίζω ότι αυτό εννοεί κανείς. Γιατι αυτό εδώ δεν είναι ένα περιστατικό, είναι το τέλος μιας 30 χρονης τραγωδίας : ξύλο, ξύλο και ξανά ξύλο, στην γυναίκα, στις κόρες, ξύλο γενικώς. Ποιος νοιαστηκε όλα αυτά τα χρόνια και ποιος βοήθησε τις 3 γυναίκες να γλυτώσουν; Κανείς φυσικά , ξέρουμε τι τους έλεγαν όλοι: - Κάνε υπομονή, θα χαλάσεις το σπίτι σου; Με το καλό να του μιλάς, άντρας είναι, αν του πας κόντρα νομίζει πως τον υποτιμάς. Μην το τραβάς το σκοινί, δεν θα τα καταφέρεις χωρίς αυτόν. Έχεις και δύο παιδιά, μην το ξεχνάς. Πού θα πας μόνη σου; Εξαλλου τα παιδιά χρειάζονται τον πατέρα τους. - Κάντε υπομονή, ο μπαμπάς σας είναι νευρικός, αλλά είναι καλός κατά βάθος. Μην του πάτε κόντρα, είστε μικρές κι είναι μεγαλύτερος . Υπομονή, θα περάσουν τα χρόνια, θα παντρευτείτε και θα φύγετε από εδώ. Η τρ

  Διαβάζουμε συνεχώς λάθος τίτλους ειδήσεων, κι εντός των άρθρων  παραπλανητικές ασήμαντες λεπτομέρειες που μας ζαλίζουν το κεφάλι με κουτσομπολιά κι ανοησίες, π.χ. "ο δράστης είναι μετανιωμένος", ενώ τα γεγονότα είναι πολύ απλά: βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμα γυναικοκτονία, όπου ένας άντρας που μια ολόκληρη ζωή ήταν κακοποιητικός, τελικά σκότωσε την γυναίκα του. Τα συνηθισμένα δηλαδή. Γι αυτό λοιπόν κι εγώ γράφω τον δικό μου τίτλο που είναι πολύ λιτός και σαφής.  Μήπως είμαι άδικη λόγω φεμινισμού; Μήπως στραβώνομαι και δεν βλέπω μπροστά μου; Κρίνετε μόνοι σας: " Οι πληροφορίες  τον περιγράφουν ως έναν άνθρωπο αυταρχικό, με συχνά ξεσπάσματα βίας  σε βάρος της συζύγου και των δυο κοριτσιών του τα οποία αναγκάστηκαν, λένε οι ίδιες πηγές (στην εφημερίδα) να παντρευτούν απο πολύ μικρή ηλικία για να «δραπετεύσουν» απο το σπίτι και να αφήσουν πίσω τους όλα όσα εφιαλτικά βίωναν. Η 64χρονη βρισκόταν  σε διάσταση  με τον 75χρονο εντούτοις, όπως λένε πρόσωπα που γνωρίζουν την οι

  Να κι ένα ωραίο νέο: μαθητές σε σχολείο Ξάνθης κάνουν σήμερα Παρασκευή 4/06/2021 αποχή από τα μαθήματά τους, σε ένδειξη συμπαράστασης σε συμμαθήτριά τους που δέχθηκε σεξουαλική επίθεση. Η αποχή τους είναι ταυτόχρονα διαμαρτυρία προς την Διεύθυνση του σχολείου που αδιαφόρησε για την καταγγελία της μαθήτριας, λέγοντας ότι η μαθήτρια-θύμα "ήταν ντυμένη προκλητικά".  Η σεξουαλική επίθεση έγινε ως εξής: ο μαθητής επιτέθηκε σεξουαλικά στην κοπέλα, αφού την απομόνωσε μέσα σε αίθουσα  κλειδώνοντας πίσω του την πόρτα. Τα κλάματα του θύματος άκουσε άλλο κορίτσι που περνούσε έξω από την αίθουσα και με βοήθεια τρίτων άνοιξαν την πόρτα και το περιστατικό έληξε. Η καταγγελία έγινε αμέσως από το σύνολο των παρευρισκόμενων, όμως η Διεύθυνση του σχολείου και ο Σύλλογος διδασκόντων απο κοινού, έριξαν το βάρος όχι στον δράστη αλλά στο θύμα και το ντύσιμό του.  Το 15μελές συμβούλιο των μαθητών αποφάσισε αμέσως την σημερινή αποχή λέγοντας οτι η στάση του σχολείου διαιωνίζει πατριαρχικά στερεότυ

  Εξαιτίας της πολιτευόμενης γυναίκας που πρόσφατα αποκήρυξε όλα τα αντισυμβατικά πρότυπα ομορφιάς, δηλαδή όλες τις γυναίκες με τρίχες, τους άντρες χωρίς τρίχες, τους χοντρούς, αυτούς με σπυράκια και δεν ξέρω τι άλλο, πολλοί έσπευσαν να δηλώσουν την αγανακτησή τους προς τον στιγματισμό της φυσικής εμφάνισης. Στην πραγματικότητα η πλειονότητα των δηλώσεων είναι υποκριτικές. Βγαίνουν από άτομα που όχι απλώς ασπάζονται τα καταπιεστικά πρότυπα ομορφιάς, αλλά ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ. Οχι μόνο άτομα όμως, αλλά και επιχειρήσεις καλλυντικών που όλα τους τα έσοδα τα βγάζουν από τη ανασφάλεια των γυναικών, κάνοντας ό,τι μπορούν με τα προϊόντα και τις διαφημίσεις τους να αυξήσουν την ανασφάλειά αυτή και να δημιουργήσουν τεχνητές ανάγκες, για πλαστά προβλήματα.    Η Dove υπεραμύνθηκε εχθές με ανακοίνωσή της στο δικαίωμα στην  ραγάδα, στη τρίχα, στην κυτταρίτιδα κλπ.  Απόλυτη υποκρισία, τυχαία ανακοίνωση που προσπαθεί να πιάσει τον παλμό της στιγμής κι εντελώς ασύμβατη με την πραγματική δράση της ετα

  (απόδοση και επεξεργασια αγγλικού σκίτσου Μελουζίν)

  Πηγαίνω σήμερα το πρωί στο γραφείο φορώντας μια μάσκα μικρή, που τα λάστιχά της με πονάνε στα αυτιά. Βλέπω πως ο περιπτεράς μόλις έχει αρχίσει να ανοίγει το περίπτερό του, έχει μόνο ανεβάσει το ρολό. Τον πλησιάζω, ενώ πίσω μου έρχεται ο ιδιοκτήτης μεγάλου  καταστήματος ρούχων που αυτή την ώρα κάνει παραλαβή εμπορευμάτων.  - Καλημέρα, μια μάσκα σε παρακαλώ, λέω στον νεαρό του περιπτέρου. - Τι μάσκα θέλεις; ρωτάει εκείνος γιατί έχει χάρτινες, υφασμάτινες, μονόχρωμες, πολύχρωμες, παιδικές, διάφορες μάσκες με λίγα λόγια. - Μία να ταιριάζει με τα ρούχα μου, απαντάω.  Ο έμπορος από πίσω μου αγανακτεί - Τι άλλο θα ακούσουμε! Μάσκα να ταιριάζει με τα ρούχα... - Εχω μία ίδια με το πουκάμισο σου, λέει ο νεαρός σχεδόν μαζί με τον έμπορο και ψάχνει στα πακέτα με τις μάσκες.  - ...Ελα κυρία μου, τελείωνε με τις ιδιοτροπίες, συνεχίζει την πρότασή του ο έμπορος. Ο νεαρός περιπτεράς αμέσως απλώνει και τα δυό του χέρια προς το μέρος μας, σε μένα δίνει μια μάσκα και στον κύριο ένα πακέτο τσιγάρα γιατί

  Στις 1/06/2021 κυκλοφόρησαν πολλές αναρτήσεις εμψυχωτικές (κυρίως  προς τις γυναίκες) με τίτλους "κανονικοποιήστε τα κανονικά σώματα" και φωτογραφίες σαν αυτή που υπάρχει κάτω από το παρόν κείμενο -που είναι από αντρική σελίδα. Υποτίθεται ότι η φωτό δείχνει ένα άσχημο σώμα και μας καλεί εξαντλώντας την επιείκειά μας να το θεωρήσουμε όχι όμορφο, αλλά "κανονικό" όπως λέει. Μόνο που αυτό το σώμα είναι ήδη πολύ ωραίο. Ανήκει σε κάποια που έχει  πλούσιο στήθος και τέλειο στήθος,  δεν έχει τρίχες, δεν έχει ραγάδες, δεν έχει ακμή, δεν έχει χαλάρωση κι αν ήταν όρθια θα βλέπαμε ότι είναι λεπτή και νέα. Η μιάμιση δίπλα που φαίνεται στο στομάχι οφείλεται στην ενίσχυση του σουτιέν που σπρώχνει την κοιλιά προς τα κάτω και το λάστιχο του σλιπ που σπρώχνει την κοιλιά προς τα πάνω. Αυτό λέτε "νορμάλ σώμα"; Είστε μήπως οι κύριοι της επιτροπής των καλλιστείων; Είστε οι υπεύθυνοι φωτογραφίας του καταλόγου εσωρούχων Victoria's sectrets; Είστε ιδιοκτήτες γυμναστηρίων;  Α