Τα πολιτικά ημερολόγια

  Η 14η γυναικοκτονία για φέτος -όπως βλέπετε- οφείλεται στο πιο συνηθισμένο αίτιο γυναικοκτονιών: στο αίσθημα ιδιοκτησίας του άντρα.  Πρέπει να κάνει τρομερή εντύπωση στους άντρες πως αυτό το παράλογο αίσθημα ιδιοκτησίας ανθρώπου από άνθρωπο, παρουσιάζεται ΜΟΝΟ στους αρσενικούς ανθρώπους κι όχι στους θηλυκούς. Άραγε τι θα γίνονταν εάν κι οι γυναίκες διεκδικούσαν τίτλο ιδιοκτησίας επί των ανδρών τους; Πόσους δολοφονημένους άντρες θα είχαμε τον χρόνο;

  Ακούμε διάφορες δικαιολογίες για την σωματική βία κατά των γυναικών, και μάλιστα πριν λίγο καιρό έφτασε κάποιος να ισχυριστεί οτι σκότωσε την κοπέλα του "επειδή χάλασε η φάση". Ο μέσος αναγνώστης λέει πως "αυτός ο άνδρας ήταν εξαίρεση και προφανώς δεν ήταν στα καλά του.  Ωραία, ας ακούσουμε λοιπόν λόγους για τους οποίους πολλές άλλες γυναίκες ξυλοκοπήθηκαν, μέσα από δικές τους μαρτυρίες σε  ανάρτηση με τίτλο "παραθέστε τον πιο ηλίθιο λόγο που ο φίλος σας σάς άσκησε σωματική βία". Έχουμε και λέμε: -Βρήκα φλασάκι που είχε τραβήξει βίντεο χωρίς να το ξέρω, ενώ κάναμε σεξ. Δεν έπρεπε να το βρω.  - Κατά τα λεγόμενά του επειδή είμαι "στομαρού".  - Ζήτησα να πηγαίνει πιο σιγά γιατί είχα στρωτά. Για δυό χιλιόμετρα με πήγαινε με μπουνιές. Περπατώντας.  -Του είπα ότι η μπλούζα που φορούσε δεν είναι για συνέντευξη δουλειάς. Με χαστούκισε. - Περπατώντας. Καλοκαίρι, σε κοινή θέα. Κανείς δεν σταμάτησε.  - Με κεράτωσε, το έμαθα, έκλαιγα. Με έβαλε κάτω και με χτυπο

  Δεν πρόλαβε να γίνει το μνημοσυνο για τον Νίκο Σαμπάνη, τον 18χρονο Ρομα που πυροβόλησαν οι αστυνομικοί ενώ ήταν άοπλος, νέο περιστατικό ρατσισμού προς τους Ρομα καταδεικνύει το μέγεθος της απανθρωπιάς στην Κοινωνία μας. Ενα Ρομά κοριτσάκι 8χρονο πριν λίγες μέρες σφηνώθηκε σε πόρτα εργοστασίου και εχθές ήρθε στο φως βίντεο από κάμερα κλειστού κυκλώματος, που δείχνει την μεταχείριση που είχε το εγκλωβισμένο στην πόρτα παιδί. 1) Έμεινε 3 ώρες αβοήθητο, σε κοινή θέα, έως ότου μετακινηθεί νεκρό πια για το νοσοκομείο. 2) Πέρασαν διάφοροι εργάτες του εργοστασίου δίπλα του και δεν το βοήθησε κανείς. Στο τέλος μάλιστα, πέρασαν ΟΛΟΙ οι εργάτες της βάρδιας με τα αυτοκίνητά τους, αποχωρώντας προφανώς με εντολή της διεύθυνσης,  χωρίς να σταματήσει κανείς. 3) Στο τέλος, για να διαπιστώσουν αν ήταν νεκρό ή ζωντανό το κορίτσι, δεν έσκυψαν πάνω του αλλά το έσπρωχαν με το πόδι.  Όλο αυτό που περιγράφω, μοιάζει με ψέματα. Στις ταινίες με τους εγκληματίες κάνουν τέτοια, η μια εγκληματική ομάδα προς τα

  Σήμερα που είναι Παγκόσμια μέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, εμφανίστηκε αυτή η είδηση: η Φωτεινή Μπακογιώργου που εξαφανίστηκε πριν 40 μέρες, βρέθηκε νεκρή στο κέντρο της Αθήνας και η σωρός της ταυτοποιήθηκε.  Η Φωτεινή συγκεντρώνει στο πρόσωπο της, όλα τα είδη της βίας που οδηγούν τις γυναίκες στον θάνατο.  1) Καταρχάς η ίδια η εμφάνισή της κραυγάζει για όσα της έχουν συμβεί. Η γυναίκα που βλέπετε είναι μόνο 23χρονών.  2) Εγκατέλειψε το σπίτι της έγκυος 6 μηνών και πέθανε έγκυος 8 μηνών. Μπορούμε να φανταστούμε εύκολα πόσο άσχημα ζούσε, για να αποφασίσει να φύγει σε αυτήν την ευάλωτη κατάσταση από το σπίτι και να μείνει εν γνώση της άστεγη.  3) Αυτή δεν ήταν η πρώτη της εγκυμοσύνη, έχει ήδη 3 παιδιά, το μεγαλύτερο 4 ετών, επομένως στα 18 της έμεινε έγκυος στο πρώτο παιδί.  Δεν πρόλαβε να ανοίξει τα μάτια της στον κόσμο, κλήθηκε να γίνει μάνα -και κάθε χρόνο να ξαναπαίζει τον ίδιο ρόλο από την αρχή. 4) Εθεάθη να επαιτεί στους δρόμους. Φυσικά, πώς αλλιώς θα γινόταν; Ποιός πε

  Υπάρχουν πολλοί που θυμούνται την παιδική ηλικία ή την εφηβεία τους με συγκίνηση, γι αυτό και γράφουν κείμενα όλο νοσταλγία για τις "παλιές καλές μέρες". Εγώ δεν είμαι από αυτούς κι ούτε καταλαβαίνω τι λένε. Αυτό που θυμάμαι περισσότερο από την παιδική κι εφηβική μου ηλικία είναι η φτώχεια. Θα μπορούσε να έχει σβηστεί, αφού πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι η ατομική μου οικονομική  κατάσταση άλλαξε. Δυστυχώς, δεν γίνεται. Η φτώχεια της οικογενείας μου και του υπόλοιπου κύκλου μου, επεμβαίνει στο δικό μου καλύτερο παρόν και δημιουργεί μαύρες σελίδες,  ακριβώς σαν να μην ξέφυγα ποτέ από όλα αυτά, όπως π.χ. αυτήν: Οταν ήμουν μικρή, η αγαπημένη διασκέδαση της οικογενείας μου ήταν  ο κινηματογράφος κάθε Σάββατο βράδυ κι η βόλτα στην Ακρόπολη με περαντζάδα στο Μοναστηράκι κάθε Κυριακή πρωί. Στην αρχή τα χρήματα των γονιών μου έφταναν μόνο για εισιτήρια και μια πορτοκαλάδα στον καθένα μας. Καθώς πήγα στο Γυμνάσιο κι η μητέρα μου άρχισε να δουλεύει για τον εαυτό της, τα οικονομικά μ

    Το 2018 σε ένα ντοκυμαντέρ για το Πολυτεχνείο άκουσα εκτεταμένες πληροφορίες για τον 17χρονο μαθητή Λυκείου Διομήδη Κομνηνό που ήταν ο πρώτος νεκρός του Πολυτεχνείου. Δολοφονήθηκε στην διασταύρωση 3ης Σεπτεμβρίου και Αβέρωφ από τον αστυνομικό Ηλ. Τσαμπούρα που βρισκόταν ως ελεύθερος σκοπευτής στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως που το 1973 στεγαζόταν απέναντι, σε 10 μέτρα απόσταση.  Λοιπόν, το σκεφτόμουν όλη την νύχτα και την επόμενη μέρα πήγα στο σημείο, με σκοπό να συγκεντρώσω την σκέψη μου και να αποτίσω φόρο τιμής στον Διομήδη -νοερώς. Εκεί με περίμενε μια έκπληξη, αληθινό μνημείο αδιαντροπιάς της Αστυνομίας: το πειστήριο του εγκλήματος, δηλαδή οι τρύπες από τις σφαίρες που έπεσαν γύρω από το σώμα του Διομήδη Κομνηνού είναι ΑΚΟΜΑ στον τοίχο. Τόσα χρόνια μετά, κανείς δεν προσπάθησε να τις καλύψει. Τις φωτογράφησα λοιπόν. Στην κοντινή φωτογραφία είναι σημειωμένες με τόξα από μαρκαδόρο πορτοκαλί, στην πιο μακρινή βρίσκονται εντός του κίτρινου κύκλου. Το 2021, οι τρύπες από τις σφαίρες π

  Μήπως έχει έρθει η ώρα να μιλήσουμε  ως Κοινωνία για την γυναικεία βία; Υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται πως η γυναικεία βία αποσιωπάται παγκοσμίως από τα ΜΜΕ και από το φεμινιστικό κίνημα ειδικώς, όλοι μαζί κάνουμε πως δεν βλέπουμε. Φαινεται πως πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι όχι οι άντρες είναι βίαιοι, αλλά οι άνθρωποι είναι βίαιοι, άντρες και γυναίκες -απλώς είναι της μόδας τελευταία να προβάλλεται μόνο η αντρική βία. Εντάξει, ας μιλήσουμε λοιπόν για την γυναικεία βία, να δούμε τι συμβαίνει, εάν οφείλεται σε ιδεοληψίες του φύλου, ειδικά πλεονεκτήματα του φύλου και να σκεφτούμε πώς μπορούμε να την εξαλείψουμε.  1)Θα φτιάξουμε μια λιστα με τις δολοφονίες που διέπραξαν οι γυναίκες τα τελευταια χρόνια στην Ελλάδα. Δολοφονίες σημαίνει ανθρωποκτονίες που έγιναν με δόλο, οπότε εξαιρούνται αυτές που έγιναν σε άμυνα.  2).... Μας λείπει η λίστα, οπότε προτείνω να αναβάλουμε αυτήν την συζήτηση έως ότου δημιουργηθεί και να μιλήσουμε για την έλλειψη γυναικείας βίας.  Είναι εκπληκτικό πόσες

  Ορίστε η 49χρονη γυναίκα που πυροβόλησε τον γιατρό στο Χαλάνδρι. Δεν τον σκότωσε καν, τον τραυμάτισε μόνο, κι όμως αντιμετωπίζεται πολύ χειρότερα από δολοφόνους που σκότωσαν γυναίκα +κόρη+ πεθερά κι όλη η δράση τους περιγράφηκε ως "οικογενειακή τραγωδία", χωρις ειδική μνεία στον δράστη (φωτό στο πρώτο σχόλιο). Αυτή η δράστις είναι η γυναίκα-τέρας, γενικότερα. Γιατί; Συγκεντρώνει πάνω της 3 χαρακτηριστικά που γεννούν το μίσος: 1)Προσπάθησε αυτή, μια γυναίκα, να σκοτώσει άντρα. Ο φόνος είναι η ανωμαλία στην τάξη πραγμάτων της κοινωνίας, όμως εντός της ανωμαλίας παραμένει η κοινωνική ιεραρχία, η ομαλότητα είναι οι άντρες να σκοτώνουν γυναίκες ΚΑΙ άλλους άντρες, επομένως οι άντρες να σκοτώνονται ΜΟΝΟ από άντρες. Σχετική η παροιμία "σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι".   2) Εχει κάνει παιδί εκτός γάμου, δηλαδή όχι μόνο έχει αποδεδειγμένα σεξουαλική δραστηριότητα, αλλά δρα εκτός θρησκευτικής αποδοχής. 3) Είναι Αλβανή. Υπάρχει ολόκληρη παραφιλολογία γύρω από τις α

  Αναγνώστρια διαμαρτύρεται πως σε κατάστημα λιανικής της ζήτησε χαρτιά και ταυτότητα Πακιστανός.  Μας διευκρινίζει πως δεν έχει τίποτα με τον άνθρωπο, άλλωστε πριν ένα μήνα αλλού της έπλυνε το αυτοκίνητό της, πρόβλημα έχει μόνο στο να δώσει την ταυτότητά της. Και καταλήγει πως για να είναι τελείως ειλικρινής στην χώρα ΤΗΣ θα ήθελε να την ελέγχουν μόνο Έλληνες και μόνο ορθόδοξοι χριστιανοί. Κι αναρωτιέται: Είναι ρατσίστρια;     Η ερώτηση "είμαι ρατσίστρια;" είναι προβοκατόρικη. Έχει σκοπό να τραβήξει κυρίως την προσοχή των σχολιαστών,  όμως δείχνει αληθινά ανόητο άνθρωπο, ανίκανο να σκεφτεί πάνω από την επιφάνεια, γι αυτό και μιλάει με ταμπέλες. Νομίζω ότι  η αναρτήσασα δεν εστιάζει στο σωστό πρόβλημα. Μας πειράζει ο έλεγχος ή αυτός που κάνει τον έλεγχο; Ο ίδιος ο έλεγχος αλλάζει όταν τον κάνει Έλληνας, από όταν τον κάνει Πακιστανός;  Μας πειράζουν οι καπιταλιστές που εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη βγάζοντας υπερκέρδη ή συμφωνούμε με αυτήν την οργάνωση της εργασίας, αλλά

  Καλά κορίτσια, φρόνιμα, αυτά που μας περιγράφουν οι γονείς κι οι παπούδες μας πως υπήρχαν στο τέλος της δεκαετίας του 40, τα διάσημα παιδιά του Πολέμου. Νά 'τα, με τις φουστίτσες τους, τις μπαλαρινούλες τους, το χτενισμένο τους κεφαλάκι, με τα όλα τους. Όχι σαν τα σημερινά! Τώρα βέβαια, αυτό το παιγνίδι είναι πολύ πιο ζωηρό από τα σημερινά κι απείρως πιο επικίνδυνο . Κι εκείνη η μεσαία κοπελίτσα, ουρά και κέρατα δεν έχει ακριβώς, αλλά η φούστα της μοιάζει λίγο με φτερά νυχτερίδας που κρέμεται ανάποδα.  Καλά κορίτσια είναι αυτά ή διαολόπαιδα; Συγνώμη κιόλας, "καλά κορίτσια" υπήρξαν ποτέ ή μας δουλεύετε εσείς οι γιαγιάδες που αφηγείστε τις ιστορίες;

  Στην φωτογραφία βλέπουμε μινιατούρα από την σειρά που κυκλοφορεί στα περίπτερα κι ονομάζεται "Στρατιώτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου".   Καταρχάς είναι άγνωστο ποιός θα αγοράσει αυτές τις μινιατούρες και τι θα τις κάνει, μια που υποτίθεται ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος συγκεκριμένα ήταν ένα πολύ μεγάλο μάθημα για τους πολίτες της Ευρώπης -το διάσημο "ποτέ ξανά". Όμως το αξιοπερίεργο είναι αυτό που βλέπουμε ακριβώς: το 1ο τεύχος της σειράς κυκλοφορεί με την πιο τρομακτική εικόνα του Β΄Παγκ. Πολέμου, τον υπολοχαγό των Ες-Ες. Ακριβώς αυτός που οι νεότεροι  τον βλέπουμε σε ταινίες  κι ανατριχιάζουμε, ενώ οι ηλικιωμένοι τον βλέπουν στον ύπνο τους και πετάγονται όρθιοι, αυτός είναι η πρώτη μινιατούρα. Το τεύχος μάλιστα τον αναφέρει με τον τίτλο του γερμανικά  Untersturmführer, μια τελείως περιττή πληροφορία, που ωστόσο μας προσθέτει κι άλλη ανατριχίλα μια που κρύβει μέσα της τον ήχο  "Φύρερ", την προσφώνηση που συνδέουμε με το πιο μισητό πρόσωπο της ανθρωπότητ

  Σε τι μοιάζει η εικόνα μιάς γυναικοκτονίας; Δεν γνωρίζουμε πραγματικά γιατί οι νεκρές δεν μπορούν να μιλήσουν, κανείς μας δεν  έχει δει ζωντανά γυναικοκτονία, και κανείς ποτέ δεν βιντεοσκόπησε μια αληθινή. Ό,τι έχουμε δει είναι στις ταινίες που  όμως είναι στημένες, η πρωταγωνίστρια ξαναπαίζει δυό βράδια μετά στη τηλεόραση -κοιτάξτε την, να 'τη, δεν έπαθε τίποτα.  Η λέξη "γυναικοκτονία" επομένως αν και μας είναι γνωστή από τα λεξικά διότι έχει καθοριστεί το περιεχόμενό της θεωρητικά,   στο μυαλό μας έχει ελλιπές περιεχόμενο. Ελλιπές λόγω έλλειψης οποιουδήποτε σχετικού βιώματος, όλων μας.   Ορίστε λοιπόν που από χτες η λέξη "γυναικοκτονία", αποκτά πληρέστερο περιεχόμενο: στην δημοσιότητα βγήκε βίντεο από κάμερες κλειστού κυκλώματος οι οποίες ενέγραψαν την δολοφονία της Νεκταρίας στην Κρήτη. Τώρα έχουμε μια κάποια εικόνα. Με τι μοιάζει η εικόνα που βλέπουμε;  Με  ταινία θρίλερ.  Αλλά πιο πολύ, με γυναικοκτονία.  Γιατί "γυναικοκτονία" κι όχι σκέτο "

  Πρωτότυπο σκίτσο της Cecile Dormeau, επεξεργασία κι απόδοση Meluzine για τα Πολιτικά Ημερολόγια

  Σημερινή είδηση, η αναφορά του Άρη Πορτοσάλτε στον διανομέα της WOLT ο οποίος σκοτώθηκε στην Θεσσαλονίκη σε τροχαίο, με τα λόγια:"Θεός σ'χωρέσ' τον ΑΛΛΑ κι αυτός οδηγεί μοτοσυκλέτα".    Εδώ έχουμε για χιλιοστή φορά περίπτωση των ΜΜΕ όπου στο θύμα της υπόθεσης αποδίδεται το φταίξιμο για το πάθημα του. Η φράση victim blaming (=κατηγορώ το θύμα) που επινοήθηκε από τον φεμινισμό για τις βιασθείσες οι οποίες έως και σήμερα κατηγορούνται για τον βιασμό τους, νομίζω πως έχει κι εδώ εφαρμογή.  Γνωρίζουμε μετά βεβαιότητος ότι ο νεκρός διανομέας, δεν φταίει σε τίποτα για τον θάνατό του: πέρασε οδηγώντας το παπί του με πράσινο, ενώ ο οδηγός πολυτελούς αυτοκινήτου που έτρεχε ιλιγγιωδώς και είχε ήδη παραβιάσει δυό κόκκινα φανάρια, παραβίασε ένα ακόμα και παρέσυρε τον διανομέα - εγκαταλείποντάς τον στην συνέχεια. Γνωρίζουμε πως δεν φταίει ο διανομέας διότι οι νομοθέτες δεν άφησαν το φταίξιμο για τα τροχαία στην κρίση του ενός και του άλλου, έφτιαξαν νομοθεσία που ορίζει τι μπορού