ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ ΜΑΣ

Πολλές φορές διάφοροι γνωστοί μου στα Μέσα κοινωνικής Δικτύωσης, με βάζουν με ετικέτα (tag) σε σχόλιο κάτω από ανάρτηση κι εγώ, αν και το βλέπω, δεν γράφω τίποτα. Στην πραγματική ζωή επίσης γνωστοί μου με ρωτάνε τι λέω για το Χ ζήτημα κι απαντάω πως δεν έχω γνώμη. Πολλοί όταν το λέω αυτό νομίζουν ότι υπεκφεύγω, ότι δεν μιλάω για να μην εκτεθώ, διότι τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως οι πάντες έχουν γνώμη για τα πάντα. Αυτό σημαίνει δυο πράγματα, ή ότι οι πάντες πραγματικά ασχολούνται με τα πάντα, ή ότι η λέξη "γνώμη" έχει χάσει το ειδικό της βάρος.

 

Είμαι αποφασισμένη να επιμείνω παλιομοδίτικα και να μην έχω γνώμη για πολλά θέματα: για την κλιματική αλλαγή, για θρησκευτικά ζητήματα, για  γεωπολιτικά, για είδη μουσικής που δεν ακούω, για πρόσωπα της δημοσιότητας (όλα τα προσωπικά τους ή το ντύσιμό τους), για τον πόλεμο στην Συρία, για τα Όσκαρ και -τρόπον τινά- ακόμα και για τον κορονοϊό. 

Δεν θέλω να παρανοηθώ: γνωρίζω τα βασικά για το κάθε θέμα και αρκετά ελληνικά ώστε να φτιάξω μια πρόταση που θα φανεί σαν να λέω την γνώμη μου, μπορώ μάλιστα να την κάνω να φανεί βαρύγδουπη. Αλλά επίσης γνωρίζω ότι στην πραγματικότητα δεν έχω γνώμη: δεν έχω σκεφτεί το ζήτημα, δεν έχω διαβάσει για αυτό και δεν με απασχολεί. Δεν θέλω να δώσω την ψευδή εντύπωση πως τάχα έστυψα το κεφάλι μου και με μεγάλη σοβαρότητα διατύπωσα την άποψή μου. 

Τα θέματα για τα οποία έχω γνώμη είναι ελαχιστότατα, βασικά μόνο 3, τα εργασιακά, ο φεμινισμός και η κλασική κομψότητα. Έχω περάσει την ζωή μου γύρω τους επαγγελματικά και ιδιωτικά, ξέρω τα πάντα γι αυτά, όλο το παρελθόν τους ως σήμερα, έχω διαβάσει χιλιάδες σελίδες γι αυτά, έχω σκεφτεί, έχω δεχτεί ή απορρίψει κομμάτια τους κι αν με ρωτήσει κάποιος "γιατί το λες αυτό;", μπορώ να εξηγήσω τον λόγο. 

Βέβαια ακόμα και για όσα έχω γνώμη, δεν με πειράζει να διαφωνούν οι άνθρωποι μαζί μου, επειδή έτσι γίνεται ο δημόσιος διάλογος και η ζύμωση, με διαφωνίες. Μπορώ να ξεχωρίσω αμέσως ποιός έχει σκεφτεί τα ζητήματα ο ίδιος και ποιός διατυπώνει έτοιμα τσιτάτα χωρίς να τα έχει επεξεργαστεί νοητικά -συνήθως όσοι λένε αγγλικούς όρους ή μνημονεύουν διάσημους. Από τους πρώτους αντλώ, ξανα-σκέφτομαι και με την πάροδο των χρόνων αλλάζω κι εγώ γνώμη. Τους δεύτερους τους λυπάμαι για την επιπολαιότητά τους. Σε κάθε περίπτωση, εύχομαι σε όλους καλή τύχη. Καλύτερα να διαπιστώνουμε ότι η Κοινωνία ευημερεί ακολουθώντας διαφορετικό δρόμο από εμάς, παρά να επαληθεύονται οι χειρότεροι φόβοι μας. 

Σωστά; 

(πίνακας του Georges Condo, "Πεδίο με φιγούρες", 2011)