ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ

 

"Αυτή είναι η στιγμή σου" γράφει το στυλό που ακουμπάει πάνω στο τετράδιο της φωτογραφίας κι έχει δίκιο. Όλοι χρειαζόμαστε χρόνο με τον εαυτό μας κι εμείς οι γυναίκες που τρώμε τόση πίεση κάθε μέρα, χρειαζόμαστε αυτόν τον χρόνο οπωσδήποτε. 

 

Ένα τετράδιο, ένα στυλό, λίγη ησυχία - ας πούμε, αργά την νύχτα που όλοι κοιμούνται - και...πάμε! Τι μπορούμε να γράψουμε σε ένα ημερολόγιο; Οτιδήποτε, αυτό είναι το καλό του. Κανείς δεν θα μας βαθμολογήσει όπως στην έκθεση, για αυτό μπορούμε να γράψουμε ανορθόγραφα, με παλιογραμματα, να κάνουμε μουτζούρες ή να σκιτσαρουμε ανάμεσα. Κανείς δεν θα το δει, για αυτό μπορούμε να είμαστε όσο βλάκες, μνησίκακοι και φτηνοί θέλουμε. Δεν βάζω καθόλου ότι μπορούμε να κάνουμε το ημερολόγιο κουκλί, με αυτοκόλλητα κι όμορφες εικόνες από περιοδικά, γιατί μπορεί να γίνει κι αυτό αλλά δεν παίζει ρόλο στο αποτέλεσμα που έχει το ημερολόγιο στην ψυχή μας.

Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει στην ψυχή μας; Εξαρτάται. Μπορεί να είναι διερευνητικό αν προσπαθούμε να περιγράψουμε λεπτομερώς μια δυσκολη κατάσταση που ζούμε. Οργανωτικό, αν φτιάξουμε κάποιο χαλαρό πλάνο για την επίλυση ενός προβλήματος. Ανακουφιστικό, αν βγάζουμε όλη την πίεση που νιώθουμε, ακόμα και βρίζοντας αν έτσι νιώθουμε. Και φυσικά μπορεί να είναι ψυχαναλυτικό.

Ναι, αν και δεν είναι κανείς μας ψυχαναλυτής, ένα παλιό κόλπο για να ρίξουμε μια καλη ματιά στον εαυτό μας είναι η αυτόματη γραφή. Δεν είναι κάτι δύσκολο, απλώς καθόμαστε μπροστά στο τετράδιο και γράφουμε συνέχεια, χωρίς καμία διακοπή για 10 λεπτά ( ή 15 ή 20). Δεν υπάρχει θέμα, γράφουμε ο,τι μας έρχεται, από το ένα πράγμα πάμε στο άλλο, ή γράφουμε επί 10 λεπτά "δεν έχω τι να γράψω, δεν έχω τι να γράψω, τι να γράψω, τι να γράψω, να γράψω, να γράψω". Τα πάντα επιτρέπονται, συμπεριλαμβανομένου του τίποτα. Όταν περάσει ο καθορισμένος χρόνος σταματάμε και διαβάζουμε το κείμενο. Υπάρχουν λέξεις ασυνήθιστες για εμάς ή αντιθέτως, συνειρμοί που δεν βγάζουν νόημα λογικά, όμως βγάζουν για εμάς επειδή συνδέονται με το υποσυνείδητο μας, το παρελθόν μας, ακόμα και την παιδική μας ηλικία. Λέγεται πως η αυτόματη γραφή ξυπνάει μνήμες. Δεν έχει αποδειχθεί επίσημα κάτι, αλλά νομίζω πως αληθεύει (δηλαδή, βεβαιώνω πως συμβαίνει σε εμένα).

Το γράψιμο σε ημερολόγιο έχει καλά αποτελέσματα όταν γίνεται χειρόγραφα και στην μητρική μας γλώσσα μόνο. Πρέπει να συμμετέχει το χέρι, το σώμα, στην διαδικασία που προσπαθούμε να αγγίξουμε τον εαυτό μας. Δεν πρέπει να υπάρχει κομπιούτερ που διορθώνει τα λάθη μας ή μας τα υποδεικνύει με κόκκινες γραμμές κάτω από τις λέξεις. Απλούστατα, οτιδήποτε γράφουμε στο ημερολόγιο είναι πάντα σωστό, γιατί μιλάμε στον εαυτό μας, ξέρουμε τι του λέμε, καταλαβαίνει τι του λέμε και χρησιμοποιεί τις ίδιες λέξεις με εμάς, με την ίδια ορθογραφία.

Συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους το γράψιμο σε ημερολόγιο ως άτυπη ψυχοθεραπεία κι ως χρονικό των αλλαγών της προσωπικότητας. Είναι εντυπωσιακή η χρησιμότητα του και εκπληκτική η αλλαγή των απόψεών μας σε 10 χρόνια.
Όσο για το τι μπορεί να συμβεί αν κάποιος τρίτος διαβάσει τα ημερολόγια μας μετά τον θάνατο μας (ας πούμε) , όποιος κι αν είναι, δεν αξίζει να το σκεφτόμαστε καν: δεν υπάρχουν άγιοι στην Γη.

( φωτό Melusine)