Ο ΞΕΝΟΣ (του Αλμπέρ Καμύ)

 

" Όταν έφυγε εκείνος, ξαναβρήκα την ηρεμία. Ήμουν εξαντλημένος και ρίχτηκα στο στρώμα μου. Πιστεύω πως κοιμήθηκα, γιατί ξύπνησα με τ' αστέρια πάνω στο πρόσωπό μου. Θόρυβοι της εξοχής έφταναν ως εμένα. Μυρουδιές της νύχτας από χώμα κι από αλάτι, δρόσιζαν τα μηλίγγια μου. Η εξαίσια όψη του αποκοιμισμένου καλοκαιριού έμπαινε μέσα μου σαν πλημμυρίδα. Αυτή την στιγμή και στο σύνορο της νύχτας ουρλιάξανε σειρήνες. Αναγγέλανε ξεκινήματα για ένα κόσμο που τώρα μου ήταν για πάντα αδιάφορος. Για πρώτη φορά από πολύν καιρό, σκέφτηκα την μητέρα. Μου φάνηκε πως καταλάβαινα γιατί στο τέλος μιας ζωής είχε αποκτήσει έναν "αρραβωνιαστικό', γιατί διακινδύνεψε να ξαναρχίσει. Εκεί κάτω, εκεί κάτω επίσης, γύρω από αυτό το άσυλο όπου οι ζωές σβήνανε, το βράδυ ήταν σα μια μελαγχολική ανάπαυλα. Τόσο κοντά στο θάνατο, η μαμά θα 'πρεπε να αισθάνεται απελευθερωμένη κι έτοιμη να ξαναζήσει τα πάντα. Κανείς, κανείς δεν είχε το δικαίωμα να κλάψη πάνω της. Κι εγώ το ίδιο, νιώθω έτοιμος να ξαναζήσω το κάθε τι. Σάμπως αυτό το ξέσπασμα οργής να με είχε καθαρίσει από το κακό, να μ' είχε λυτρώσει από την ελπίδα, μπροστά σ' αυτή τη νύχτα, φορτωμένη με ζώδια κι άστρα, ξανοιγόμουν για πρώτη φορά στην τρυφερή αδιαφορία του κόσμου. Διαπιστώνοντας πόσο ήταν όμοιος με μένα, πόσο αδελφικός τέλος, ένιωσα πως υπήρξα ευτυχισμένος  και πως ήμουν ακόμα. Για να τελειωθούν όλα, για να αισθάνωμαι λιγότερο μόνος, μου απόμεινε να ευχηθώ να υπάρχουν πολλοί θεατές την ημέρα της εκτελέσεώς μου και να με υποδεχθούν με κραυγές γεμάτες μίσος".

......................

Ο Μερσώ, ο ήρωας του βιβλίου "ο Ξένος" του Αλμπέρ Καμύ (από όπου είναι παρμένο το παραπάνω απόσπασμα) είναι ένας άνθρωπος που βιώνει την ζωή του σε απόσταση από τον εαυτό του, αμέτοχα. Είναι παρατηρητής στην κηδεία της μητέρας του, στον έρωτά του με την Μαρία, στον φόνο που ο ίδιος διαπράττει και την καταδίκη του σε θάνατο. Εν τούτοις, είναι υποχρεωμένος να πληρώσει το τίμημα για τις πράξεις του.

"Τι κάνω εδώ; με τι ομοιοκαταληκτούν αυτές οι κινήσεις, αυτά τα χαμόγελα; Δεν είμαι από δω -ούτε κι από πουθενά αλλού άλλωστε. Και ο κόσμος δεν είναι πια παρά ένα άγνωστο τοπίο, όπου η καρδιά μου δεν βρίσκει στήριγμα. Ξένος - ποιός μπορεί να ξέρει τι σημαίνει αυτή η λέξη;"

Αυτή η παράγραφος από τα "Σημειωματάρια' του Καμύ, περιγράφει με λίγα λόγια την αντινομία ανάμεσα σε μια ζωή με επαναλαμβανόμενες προδιαγραμμένες κινήσεις και τον άνθρωπο που προσπαθεί να δομήσει ένα νόημα για τον εαυτό του, δηλαδή τον Ξένο.

(εκδόσεις Βίπερ, 1971, μετάφραση Γιώργος Γεραλής, η μεταφορά του κειμένου έγινε διατηρώντας την ορθογραφία του πρωτότυπου)