Η ΓΚΛΑΜΟΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΡΙΚΩΝ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΩΝ

 

Ενας από τους τρόπους με τους οποίους η Πατριαρχία περνάει τις αντιλήψεις της ως αποδεκτές, είναι η Τέχνη. Ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία, η ζωγραφική, η Ποίηση, είναι τα μέσα με τα οποία μαθαίνουμε ποιές είναι οι αξίες, τι επαινούμε και τι λοιδωρούμε ως γνωρίσματα του χαρακτήρος.

Οι άντρες κυριαρχούν στις Τέχνες, γι αυτό έχουν βρει τον τρόπο να φορέσουν φωτοστέφανο έως και στους σκληρότερους εγκληματίες  (π.χ τον Νονό), αλλά και να περιβάλουν με γκλάμουρ όλων των ειδών τα σοβαρά ελαττώματα: το ποτό, τα ναρκωτικά, τον τζόγο, τον ευέξαπτο χαρακτήρα - εν ολίγοις  αυτά που έχουν κλείσει σπίτια, έχουν φτάσει ανθρώπους στην φυλακή, οικογένειες στον δρόμο πεινασμένες, κλπ.

Βεβαίως οι άντρες καλλιτέχνες αυτά τα κάνουν για το φύλο τους μόνο, για τους άντρες πρωταγωνιστές. Οι γυναίκες ηρωίδες που πίνουν, που παίρνουν ναρκωτικά, που χαρτοπαίζουν και τσακώνονται, αντιμετωπίζονται με τον χειρότερο τρόπο από το αντρικό κατεστημένο: απεικονίζονται ως παράδειγμα προς αποφυγή, ως αιτία ψυχικών τραυμάτων στους δικούς τους και σχεδόν πάντα καταλήγουν νεκρές. 

Εννοείται ότι εμείς οι γυναίκες δεν διεκδικούμε μερίδιο και ίση πρόσβαση στην καταστροφή. Αρκετά έχουμε υποφέρει ως σύζυγοι, μανάδες και κόρες ανδρών που είχαν αυτά τα ελαττώματα.

Στην φωτογραφία βλέπουμε διαφήμιση γαλλικής ταινίας  του είδους Νουάρ με τίτλο "Μπομπ ο χαρτοπαίκτης" του Ζακ Μελβίλ, που ήταν τόσο επιτυχημένη στην εποχή της ώστε πολλά χρόνια αργότερα έγινε remake με τον Νικ Νόλτε (The good thief). Η χαρτοπαιξία είναι θέμα που επανέρχεται στον κινηματογράφο, προφανώς διότι και στην ζωή έχει πολλούς φίλους στο αντρικό κοινό.

Σε όσους από εμάς δεν πάει στον νου τι είναι "η φινέτσα και η γοητεία της πράσινης τσόχας" όπως λέει η διαφήμιση του φιλμ, αυτό το φιλμ θα μας εκπαιδεύσει. Μην το χάσουμε!