"Πείτε μας ακριβώς για το χτες"

Εχθές κυκλοφόρησε μια φωτογραφία στο ιντερνετ όπου ένας αστυνομικός των ΜΑΤ πατάει με το πόδι του γυναίκα πεσμένη στον δρόμο, μεταξύ άλλων και στην φεμινιστική σελίδα το Μώβ. Η φωτογραφία εύλογα μπέρδεψε όσους την ανέβασαν, γιατί το πόδι του αστυνομικού έχει την ίδια προστατευτική στολή και χρώμα με των δικών μας ΜΑΤ (τύπου Robocop), η δε γυναίκα είναι ίδια με τις δικές μας. Υπήρξαν ορισμένοι αναγνώστες που διαμαρτυρήθηκαν ότι η φωτογραφία δεν ήταν από την Ελλάδα στις 17/11/2020, αλλά από το Βέλγιο το 2019 ή την Γαλλία το 2020. Οι ερωτήσεις λοιπόν είναι δύο:

1) οι διαμαρτυρόμενοι είναι άνθρωποι που αναζητούν δημοσιογραφική ακρίβεια; 

2) Εχουν συμβεί τέτοια πράγματα στην Ελλάδα; Εχουν φάει ξύλο γυναίκες από τα ΜΑΤ εδώ, στην χώρα μας; 

κι οι απαντήσεις είναι οι εξής:

1) Οι διαμαρτυρόμενοι ενδέχεται να επιζητούν την ακρίβεια αλλά οπωσδήποτε κι όπου την βρίσκουν, δεν τους χρησιμεύει τίποτα γιατί δεν κρατάνε κανενός είδους αρχείο στο μυαλό τους. Διαβάζουν, πάνε παρακάτω και ξεχνάνε τα πάντα. Διαβάζουν για να περάσει η ώρα, όχι για να εντοπίσουν παθογενή φαινόμενα και να τα λάβουν υπόψη τους όταν μιλάνε για την βία στην καταστολή ή για την βία κατά των γυναικών. Οι σελίδες και ιδίως οι φεμινιστικές καταγράφουν κι αναλύουν τα φαινόμενα και σκέφτονται πάνω σε αυτά. 

Οι διαμαρτυρόμενοι είναι επίσης άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα τι είναι η πορεία διαμαρτυρίας και τι το ξύλο από τα ΜΑΤ, αυτό που λέμε "άκαπνοι". Γιατί αν τυχόν είχαν πάει ποτέ τους σε πορεία θα γνώριζαν πως όταν εκεί που περπατάς και φωνάζεις συνθήματα, ξαφνικά πέφτουν δακρυγόνα, κρότου-λάμψης και τα ΜΑΤ αρχίζουν να τρέχουν καταπάνω σου, φυσικά αρχίζεις κι εσύ να τρέχεις για να σωθείς. Δεν βγάζεις το κινητό να πάρεις φωτογραφία αυτόν που πίσω σου τον δέρνουν. Οι πιθανότητες είναι πως αν το κάνεις α) θα σε τσακίσουν στο ξύλο επίσης β) θα σου σπάσουν και το κινητό. Αυτοί που δέρνουν, γενικότερα στην ζωή, δεν θέλουν μάρτυρες των πράξεών τους. Σωστά; 

2) Ναι, έχουν συμβεί στην Ελλάδα πράξεις βίας κατά γυναικών από άνδρες της Αστυνομίας, δηλαδή από άτομα που υπερτερούν σωματικά κατά πολύ από οποιαδήποτε γυναίκα ΚΑΙ έχουν εξοπλισμό που προστατεύει τους ίδιους (στολή, κράνος, θώρακα, μπότες, επιγονατίδες, γάντια, ασπίδα), αλλά και εξοπλισμό κατάλληλο για ξύλο (γκλομπ). Το κυριότερο είναι ότι απολαμβάνουν την προστασία του νόμου, δικαιούνται να ασκούν βία και μάλιστα όπως δήλωσε παλιότερα ο βουλευτής Μάκης Βορίδης, "η επιβολή του νόμου εμπεριέχει στοιχεία αναγκαστικότητας -το λέω γλυκά(!). Το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας". 

Προτείνω σε όσους διαμαρτύρονται, να σκεφτούν πάνω στο φαινόμενο της βίας κι όχι πάνω στην 1 φωτογραφία που κατα λάθος ήταν από την Γαλλία. Υπάρχουν πολλές φωτογραφίες από εδώ. Σας βάζω μία παλιότερη χαρακτηριστική που συγκεντρώνει όλα όσα προανέφερα, και το πώς αντιμετωπίζονται οι γυναίκες από τα ΜΑΤ και για ποιό λόγο δεν υπάρχουν πολλές αποδεικτικές φωτογραφίες: της φωτορεπόρτερ Τατιάνας Μπόλαρη που έχει την κάμερα στο στήθος της την ώρα που δέχεται την γροθιά στο πρόσωπο.