Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΦΑΝΑΤΙΚΟΎ ΙΣΛΑΜΙΣΤΗ (Γ)

Ας έρθουμε στο 2ο ερώτημα, τι σημαίνει σάτιρα; 

Σάτιρα είναι ο  σχολιασμός και η καυστική κριτική των δυνατών από τους αδύναμους ή από ίσης δύναμης άτομα. Σάτιρα είναι τα αστεία που φτιάχνουν οι καθαρίστριες για το αφεντικό τους. οι πιστοί για τους παπάδες τους, ο ψηφοφόρος για τους πολιτικούς, ο χαζός για τον έξυπνο. Σάτιρα είναι το αστείο που φτιάχνει ο κουτσός γι αυτόν που έχει δύο πόδια ή για εκείνον που επίσης έχει ένα πόδι -όλοι δικαιούνται να σατιρίζουν την ομάδα στην οποία ανήκουν ή την ανώτερή τους. 

Σάτιρα ΔΕΝ είναι το αστείο που φτιάχνει το αφεντικό για την καθαρίστρια, ειδικά εάν το λέει μπροστά της. Απλούστατα, η καθαρίστρια δεν μπορεί να απαντήσει ίσα σε αυτό το αστείο γιατί κινδυνεύει να απολυθεί. Δεν υπάρχει ισορροπία δύναμης σε αυτήν την αλληλεπίδραση. Το αφεντικό που αστειεύεται τοιουτοτρόπως, απλώς καταχράται την δύναμη του για να εξευτελίσει την καθαρίστρια. Η καθαρίστρια, όσο κι αν αυτό δεν την ωφελεί σε τίποτα, για μένα είναι λογικό να προσπαθήσει να τον εκδικηθεί. Δεν ωφελεί, αλλά το καταλαβαίνω:  αντιδρά στην αδικία. 

Είναι σάτιρα αυτό που κάνεi το Σαρλί Εμπντό; Οχι, δεν είναι, είναι κατάχρηση εξουσίας. Το Σαρλί Εμπντό δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του,  εκπροσωπεί την εξουσία, τους λευκούς Γάλλους που σιχαίνονται αυτούς που δεν μοιράζονται τα "γαλλικά ιδεώδη'. Και βάλλει κατά του ασθενούς τμήματος του πληθυσμού των μουσουλμάνων. Αυτών που ζουν υποτιμημένοι, περιθωριοποιημένοι, σε γκέτο και σε πόλεις γκέτο, που ενώ είναι μόνο το 7,5% του πληθυσμού της Γαλλίας συνιστούν το 60% των τροφίμων φυλακών, που σε κάποιες πόλεις το 40%  είναι άνεργοι, που έχουν γιαγιάδες που βιάστηκαν από τα γαλλικά στρατεύματα και παππούδες που αποκεφαλίστηκαν. Οι μουσουλμάνοι δεν έχουν τίποτα να ελπίζουν στην Γαλλία, μένουν σε δρόμους που δεν έχουν όνομα, αλλά αριθμό. Το γαλλικό κράτος τους απαξιώνει τόσο ώστε δεν δίνει καν ονόματα στους δρόμους τους. Μεγάλωσαν τόσο φτωχικά που επινόησαν το parcour για να παίζουν, το πήδημα από ταράτσα σε ταράτσα κι από μπαλκόνι σε μπαλκόνι, με κίνδυνο να σκοτωθούν, γιατί το μόνο πράγμα που είχαν για να παίξουν ήταν το σώμα τους -ένα σώμα που δεν είχε μεγάλη σημασία αν θα χαθεί. Σε αυτήν την ζωή δεν θα βρουν την ευτυχία, ίσως όμως την βρουν στην άλλη. Ο Μωάμεθ είναι η ελπίδα τους για μια κάποια δικαίωση, κάποτε. Το Σαρλί Εμπντό δεν μπορεί να παίζει με την ελπίδα των τελευταίων από τους τελευταίους στην χώρα. Ωθεί τους ισλαμιστές στα άκρα και συμμετέχει στην προπαγάνδα εναντίον τους. Οι μουσουλμάνοι είναι ο νέος αποδιοπομπαίος τράγος της Ευρώπης.

Δεν υπάρχουν κυρίες και κύριοι τρελοί μουσουλμάνοι που παρεξηγιούνται με τα πάντα  και σφάζουν χωρίς λόγο. Υπάρχουν μουσουλμάνοι που βλέπουν τους κατακτητές να τους σκοτώνουν μέσα στην ίδια τους την χώρα, ή να τους σβήνουν και την τελευταία ελπίδα. Ολοι οι άνθρωποι, σε όλες τις χώρες, από την στιγμή που γεννιούνται επιθυμούν να ζήσουν, να ερωτευθούν, να δουλέψουν, να γελάσουν, να περάσουν όμορφα. Ο φανατικός ισλαμιστής κατασκευάζεται, δεν γεννιέται και το Σαρλί Εμπντό βοηθάει στην κατασκευή του όπως ο Σαίξπηρ βοηθούσε κάποτε στην κατασκευή του απεχθούς Εβραίου. Για τη ακρίβεια, μια που ο αντισημιτισμός δεν έχει πεθάνει, το Σαρλί Εμπντό βοηθάει στην διατήρηση και της ισλαμοφοβίας και του αντισημιτισμού όπως βλέπετε στο τελευταίο σκίτσο του (όπου ένας παραδοσιακός Εβραίος σπρώχνει το καροτσάκι ενός ανάπηρου μουσουλμάνου κι η λεζάντα γράφει "δεν πρέπει να μας κοροϊδεύετε"). 

Δεν ήταν κτήνος ο Σάυλοκ, ήταν περιθωριοποιημένος και αγανακτισμένος. Ο Σαίξπηρ τον παρουσιάζει σαν κτήνος.