Έχουμε γίνει όλοι τρομοκράτες ή τρομοκράτες δεν υπήρχαν ποτέ;

 

Σήμερα, κατά τύχη, έβγαλα μια σελφι που την έστειλα στον σύζυγο στο messenger και μου είπε "είσαι σαν Χιλιανή επαναστάτρια". Ξεράθηκα στα γέλια διότι είχε δίκιο, στο πρόσωπο μου μια γκρι μάσκα με κάτι διαόλους goth πάνω της, κόκκινο φουλαρι γύρω γύρω στον λαιμό, μια φραντζα στο μέτωπο, κλπ.

 

Μετά όμως που το ξανασκέφτηκα, σκοτείνιασα: με αυτήν την ιδια μάσκα και τα ίδια ρούχα πήγα σε δύο τράπεζες. Πάτησα το κουμπί και μου άνοιξαν. Δεν έβλεπαν τίποτα απο μένα εκτός από τα μάτια μου -ούτε καν τα φρύδια μου. Θυμάμαι πολύ καλά τις μέρες που στην τράπεζα δεν μου άνοιγαν γιατί φορούσα καπέλο ή γυαλιά ηλίου. Θυμάμαι τις μέρες που σε πορείες, για απλή κουκούλα σε μπλούζα, οι αστυνομικοί σταματούσαν τους πεζούς και έψαχναν τα σακίδια των πολιτών -τους νέους και τους μεγαλύτερους ομοίως. Θυμάμαι τις μέρες που έβγαλα διαβατήριο κι ο φωτογράφος μου είπε να αφαιρέσω το μακιγιάζ, γιατί η αστυνομία το θεωρεί μεταμφίεση - στον λόγο μου, αυτό είπε.

Υπήρχε λοιπόν ένας καιρός που δεν άνοιγε η πόρτα της τράπεζας αν φορούσες στοιχεία που "απέκρυβαν την ταυτότητα σου" και με την κουκούλα η αστυνομία σε θεωρούσε "τρομοκράτη". Αν σε έπιαναν με μάσκα εννοείται ότι σε εχωναν φυλακή και πετούσαν το κλειδί στον υπόνομο. Αυτά τα γελοία πράγματα, οι πλεχτές μάσκες full face για το κρύο στα παπάκια, έχουν μπει ως ενοχοποιητικά στοιχεία σε δικογραφίες.

 

Τώρα στην τράπεζα όλοι οι πελάτες μοιάζουμε με πιθανούς ληστές. Τι έγινε και δεν φοβάται το ματάκι της κάμερας στην πόρτα; Γιατί μας ανοίγει; Ήταν παραμύθια όλα αυτά που μας ελεγαν; Η υποχρέωση μας να συμμορφωνόμαστε με τις ενδυματολογικές απαιτήσεις των τραπεζών, μήπως ήταν μια άσκηση εξουσίας πάνω μας; 

 

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά γιατί να μην ε

ίναι κι η μάσκα μια άσκηση εξουσίας; Ναι, το ξέρω ότι υπάρχει covid19, ξέρω ότι η μάσκα είναι μέτρο προφύλαξης η μάσκα, ετσι λένε, όμως νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να σκεφτούμε λίγο πώς από την μια στιγμή στην άλλη μια συγκεκριμένη ενδυματολογική επιλογή επιβάλλεται με κάποιο πρόσχημα. Πώς πειθόμαστε μαζικά ότι η Χ εμφάνιση είναι επικίνδυνη για την δημόσια ασφάλεια - σωματική, υγείας, ηθική. Πώς κάποιοι με μόνο στοιχείο την εμφάνιση τους θεωρούνται επικίνδυνοι. Και πώς αυτό ανατρέπεται τελείως από την μια στιγμή στην άλλη.