Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥ ΙΣΛΑΜΙΣΤΗ (Α)

Την πρώτη φορά που διάβασα τον "Εμπορο της Βενετίας" του Γουίλιαμ Σαιξπηρ, πέρασα από  τρεις θάλασσες αισθημάτων. Στην αρχή αηδίασα με τον Σάυλοκ που ήθελε ως αντάλλαγμα για τα χρήματα που δάνειζε να πάρει μιά λίβρα από την σάρκα   του πελάτη του -τι σόι τέρας ήταν αυτός;  Στην συνέχεια λυπήθηκα τον Σάυλοκ γιατί τον εξαπάτησαν και τον πρόδωσαν όλοι, αφού τον έσυραν στα δικαστήρια και κατάφεραν με απατεωνιές να χάσει τα λεφτά του, συν να κινδυνεύει να αλλάξει την θρησκεία του για να επιβιώσει. Στο τέλος κατέληξα να περιφρονώ τον Σαίξπηρ ως έναν ηλίθιο συγγραφέα που έγραψε μια παράλογη ιστορία απλώς προς εντυπωσιασμό, αφού ασφαλώς ποτέ δεν θα μπορούσε να συμβεί αυτό στην πραγματικότητα. Το μόνο πράγμα που με προβλημάτιζε ήταν για ποιό λόγο οι υπόλοιποι αναγνώστες δεν έβλεπαν πόσο βλάκας ήταν ο Σαίξπηρ. Τον είχαν σε πολλή μεγάλη εκτίμηση, οι Άγγλοι κυρίως - όπως μάθαινα. Πώς στους Άγγλους φαινόταν λογική η ιστορία του Σάυλοκ; 

Οταν πρωτοδιάβασα το βιβλίο του Σαίξπηρ ήμουν 14 χρονών και δεν ήξερα πολλά. Δέκα χρόνια αργότερα, επειδή γνώριζα ήδη αρκετή Ιστορία και τα παραλειπόμενά της,  η γνώμη μου για τον  Σαίξπηρ ήταν πολύ χειρότερη, δεν ήταν πια "ηλίθιος συγγραφέας" αλλά αντισημίτης. Το κοινό του που τον λάτρευε πολύ, ήταν επίσης αντισημίτες στον έναν ή άλλο βαθμό. Ο Σαίξπηρ μοιράστηκε μαζί τους τις ίδιες νοσηρές αντιλήψεις προς τους Εβραίους, το ίδιο μίσος δηλαδή και τάισε με αυτό του το έργο την επιθυμία τους να δουν τον απεχθή Εβραίο λιωμένο, γι αυτό τους έγινε πολύ αγαπητός. 

Αν ήθελε να είναι αντικειμενικός ας πούμε, θα μας έδινε ορισμένα στοιχεία για να καταλάβουμε καλύτερα τον Σάυλοκ, θα μας έλεγε ας πούμε ότι δούλευε στο κέντρο της πόλης, αλλά ζούσε σε γκέτο (1η φωτό χάρτης του γκέτο Βενετίας του 1600), μακριά από τους αυτόχθονες, τάχα μου για το καλό του αλλά στην πραγματικότητα για να μην εμπλέκεται στην κοινωνική τους ζωή. Θα μας έλεγε ότι στον καιρό της βασίλισσας Ελίζαμπεθ κυκλοφορούσαν φήμες ότι οι Εβραίοι είχαν επίτηδες μολύνει τα πηγάδια με ούρα και αίμα, πράγμα που οδήγησε στην χολέρα τους Χριστιανούς (2η φωτό, βιβλίο της εποχής).

Θα μας έλεγε ότι το κόκκινο καπελάκι που φορούσε ο Σάυλοκ (3η φωτό πίνακας με απεικόνιση του 'Εμπορου της Βενετίας από τον καιρό που γράφτηκε) ήταν υποχρεωτικό για τους Εβραίους, ώστε να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους. Και φυσικά εμείς σήμερα  γνωρίζουμε πού κατέληξε αυτό το καπελάκι την εποχή του Χίτλερ, έγινε ένα κίτρινο αστέρι που οδήγησε στην μαζική σφαγή των Εβραίων - με την ανοχή όλων των κατοίκων, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Τονίζω το "με την ανοχή όλων των κατοίκων" ώστε να αντιληφθούμε πως ο αντισημιτισμός, πιθανόν να μην είχε αποκτήσει όνομα ως φαινόμενο, όμως ήταν κοινή παθογένεια της κοινωνίας που οδήγησε σε φρικαλεότητες. Στην δική μας χώρα, στα Γιάννενα, οι Έλληνες κάτοικοι είχαν μπει στα σπίτια και τα μαγαζιά των Εβραίων το ίδιο βράδυ που τους συνέλαβαν οι Γερμανοί, ΠΡΙΝ φύγουν για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι Εβραίοι. 

Εχω την γνώμη ότι σήμερα, ειδικά στην Γαλλία βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παρόμοιο φαινόμενο: τον αντι-ισλαμισμό. Στις ειδήσεις παρουσιάζονται μπροστά μας παλαβοί ισλαμιστές που προσβάλλονται με τα πάντα και θέλουν να κατασφάξουν τους πάντες. Είναι αλήθεια ότι υπάρχον τρελοί ισλαμιστές; Κι αν είναι αλήθεια, πόσοι άραγε είναι; Είναι τόσοι ώστε να χρειάζονται νόμοι του Κράτους για να αναχαιτιστούν;