Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥ ΙΣΛΑΜΙΣΤΗ (Β)

 Το πρώτο σκίτσο της φωτογραφίας μας δείχνει το καινούργιο σκίτσο του περιοδικού Charlie Hebdo που εξόργισε τους μουσουλμάνους και τους οδήγησε σε πορείες διαμαρτυρίας για ασέβεια προς τη θρησκεία τους: ο Μωάμεθ ξαπλωμένος σε ένα κρεββάτι μπρούμυτα γυμνός ρωτάει τον κινηματογραφιστή "Και τα οπίσθιά μου; Σου αρέσουν τα οπίσθιά μου;". Το προηγούμενο που οδήγησε στην επίθεση των εγκαταστάσεων του Σαρλί Εμντό, είχε τον Μωάμεθ γυμνό και γονατιστό, με ένα αστέρι στον πρωκτό του και κάποιος του φώναζε "Κοίτα Μωάμεθ, ένα αστέρι γεννιέται".

Δεν τολμάω να φανταστώ τι αντίδραση θα είχαν οι χριστιανοί της χώρας μας σε ένα σκίτσο που θα έδειχνε τον Ιησού να κάνει τα ίδια. Ο σκιτσογράφος, η εφημερίδα του, το σπίτι του και το αυτοκίνητό του θα είχαν καεί όλα την ίδια μέρα. Αλλά δεν μιλάμε για εμάς στην Ελλάδα που είμαστε πιο οπισθοδρομικοί, μιλάμε για την Γαλλία την χώρα του Διαφωτισμού και της Δημοκρατίας. Εκεί "η σάτιρα επιτρέπεται κι αν δεν αρέσει στους μουσουλμάνους, να σηκωθούν και να πάνε αλλού", λέει ο Μακρόν. Οι ερωτήσεις λοιπόν είναι δύο¨

1) τι δουλειά έχουν εκεί 4,7 εκατομμύρια μουσουλμάνοι, δηλαδή του 7,5% του πληθυσμού; 

2) τι σημαίνει σάτιρα; 

οι απαντήσεις δεν είναι πολύ δύσκολες. 

1) Όλοι αυτοί οι "ξένοι" κι οι μουσουμάνοι κλπ, κάθονταν ήσυχα στην χώρα τους, δηλαδή στην Αλγερία, στο Μαρόκο, στην Τυνησία, στο Κονγκό, στο Τσαντ, στο Μάλι, στην Σιέρα Λεόνε, στην Γκαμπόν, στην Σενεγάλη, στην Ακτή του Ελεφαντοστού. Έως το 1830 κοιτούσαν την δουλειά τους, είχαν τον Μωάμεθ  θεό τους ( κι άλλες θεότητες) και δεν είχαν καμία ανάμειξη με τους Γάλλους που βρίσκονταν σε άλλη ήπειρο. Ξαφνικά το 1830 η Γαλλία ξεκίνησε με στρατό να αποικίσει αυτές τις χώρες, ξεκινώντας από την Αλγερία. Τα κατάφερε, χύνοντας ποτάμια αίμα των κατοίκων που υστερούσαν σε οπλισμό . Το 1945 οι χώρες αυτές δεν ήταν απλώς αποικίες, αλλά ήταν Françafrique, κάτι σαν "γαλλική Αφρική",  δηλαδή μιλούσαν γαλλικά στις υπηρεσίες, είχαν γαλλικό νόμισμα για να συναλλάσσονται και η μόνη γλώσσα που διδάσκονταν στα σχολεία ήταν τα γαλλικά -ωστόσο μόνο το 2% των παιδιών αφρικανικής καταγωγής μουσουλμανικής ή άλλης είχαν πρόσβαση στο σχολείο σε σχέση με το 84% των λευκών παιδιών. Από το 1887, είχε ήδη εφαρμοστεί σε όλη την Γαλλική Αφρική ένας νόμος ειδικός για τους ιθαγενείς που ονομάζεται «Le Code de l’indigénat» (είχε ήδη προηγηθεί δια νόμου ο διαχωρισμός των λευκών Γάλλων που λέγονταν πολίτες, από τους ιθαγενείς κατοίκους που λέγονταν υπήκοοι). Ο Κώδικας για ιθαγενείς υπέβαλε τους ντόπιους και τους μετανάστες εργαζόμενους σε καταναγκαστική εργασία, τους στερούσε από το θεμελιώδη τους δικαιώματα και τους επέβαλε φόρο επί των αποθεματικών τους, κλπ. 

Κάποια μέρα οι Γάλλοι υπήκοοι άρχισαν να μεταναστεύουν προς την Γαλλία. Δυστυχώς, πίσω στην Γαλλία από τον πλούτο της Αφρικής δεν ωφελήθηκαν οι πολλοί της εργατικής και μεσαίας οικονομική τάξης, αλλά μόνο όσοι ήταν ιδιοκτήτες ή μέτοχοι της Total (πετρέλαια), Air France (μεταφορές), Bel (αγροβιομηχανία), France Telecom (επικοινωνίες), BNP Paribas και Banque national de Paris (τράπεζες), Sogea Satom (κατασκευαστκή),  Nestlé (καφές, τρόφιμα και προσεχώς νερό). Ο πλούτος της μισής Αφρικής πήγε στα χέρια των λίγων πλούσιων Γάλλων, ενώ στους πολλούς φτωχούς λευκούς Γάλλους έμειναν αμανάτι οι φτωχοί και υποτιμημένοι Αφρικάνοι, μαύροι ή Άραβες, και μάλιστα έχοντας στο μυαλό τους την ανάμνηση από το αίμα των προγόνων τους που χύθηκε. Στις δημοσκοπήσεις και στα λόγια του Μακρόν ακούγεται ότι 60% των Γάλλων πιστεύουν ότι οι μουσουλμάνοι δεν είναι συμβατοί με τις γαλλικές αξίες, π.χ. την  Δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου. Ίσως αυτό συμβαίνει επειδή οι Αφρικανοί έχουν ήδη διαπιστώσει στην πράξη ότι οι γαλλικές αξίες είναι κούφια λόγια, που τα συναντάς στα βιβλία και στα παραμύθια. 

Σε κάθε περίπτωση, όλο αυτό το πρόβλημα δεν θα υπήρχε εάν εξαρχής οι Γάλλοι άφηναν τους Αφρικανούς και ειδικώς τους Άραβες, ήσυχους, στις αφρικανικές χώρες τους. Τώρα, 200 σχεδόν χρόνια μετά,  είναι πολυ αργά για να πουν στους Άραβες κι άλλους Αφρικανούς "σηκωθείτε να φύγετε", διότι αυτοί που ζούνε στην Γαλλία έχουν σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και τους προπαππούδες τους γεννημένους στα προάστια του Παρισιού ή στην Μασσαλία. Η Γαλλία τους πήρε τα πάντα και τους χρωστάει, δεν της χρωστάνε.