ΟΙ ΤΡΕΛΛΕΣ ΚΙ ΟΙ ΥΣΤΕΡΙΚΕΣ

Κυριακή στο μπαλκόνι. Έχω ακούσει τρεις γυναίκες να φωνάζουν έως τώρα και το πρωί άκουσαν οι άλλες εμένα. Η ιστορία είναι παρόμοια για όλες, κάποιος στο σπίτι τους δεν έχει κάνει κάτι που έπρεπε να έχει γίνει πριν από ώρες ή μέρες και του το υπενθυμίζουν για 5η, 6η, 100στη φορά:

- Ακόμα τα σκουπίδια είναι εδώ;
-Τι θα γίνει με τα μπουκάλια μπύρες, δεν μπορώ να πατήσω στο μπαλκόνι.
- Θα βγάλεις ποτέ τα σορτς από το κομοδίνο;
Κι ακούγονται οι απαντήσεις σε αντρική φωνή, του άντρα ή του γιού:
-Πώς κάνεις έτσι; Θα πιω τον καφέ μου πρώτα.
-Καλά και τι φωνάζεις;
-Δεν πας καλά, πρωί-πρωι μουρμούρα;
Έτσι βγάζουν οι γυναίκες τον τίτλο της τρελής και της υστερικής.
Πότε θα ακούσω αντρική φωνή να λέει:
-Ακόμα άπλυτα τα πιάτα; Έπρεπε να έχουν πλυθεί από την Παρασκευή!
Ε; Πότε;
( γράφει η Melusine)