ΑΧ! ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ!

 

Αναγνώστρια διαμαρτύρεται πως σε κατάστημα λιανικής της ζήτησε χαρτιά και ταυτότητα Πακιστανός. 

Μας διευκρινίζει πως δεν έχει τίποτα με τον άνθρωπο, άλλωστε πριν ένα μήνα αλλού της έπλυνε το αυτοκίνητό της, πρόβλημα έχει μόνο στο να δώσει την ταυτότητά της.

Και καταλήγει πως για να είναι τελείως ειλικρινής στην χώρα ΤΗΣ θα ήθελε να την ελέγχουν μόνο Έλληνες και μόνο ορθόδοξοι χριστιανοί. Κι αναρωτιέται: Είναι ρατσίστρια;

 

 

Η ερώτηση "είμαι ρατσίστρια;" είναι προβοκατόρικη. Έχει σκοπό να τραβήξει κυρίως την προσοχή των σχολιαστών,  όμως δείχνει αληθινά ανόητο άνθρωπο, ανίκανο να σκεφτεί πάνω από την επιφάνεια, γι αυτό και μιλάει με ταμπέλες. Νομίζω ότι  η αναρτήσασα δεν εστιάζει στο σωστό πρόβλημα. Μας πειράζει ο έλεγχος ή αυτός που κάνει τον έλεγχο; Ο ίδιος ο έλεγχος αλλάζει όταν τον κάνει Έλληνας, από όταν τον κάνει Πακιστανός;  Μας πειράζουν οι καπιταλιστές που εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη βγάζοντας υπερκέρδη ή συμφωνούμε με αυτήν την οργάνωση της εργασίας, αλλά θέλουμε μόνο Έλληνες καπιταλιστές να πλουτίζουν από την εργασία μας; Δεν μας ενοχλεί ο Έλληνας καπιταλιστής, αλλά μας εξαγριώνει ο Κινέζος;

Κατά την γνώμη μου όλους έπρεπε να μας πειράζουν ΜΟΝΟ τα ζητήματα, δηλαδή οι νόμοι κι οι θεσμοί -όχι τα πρόσωπα που εκπροσωπούν το κάθε τι. Τα πρόσωπα είναι περαστικά, αλλάζουν και δρουν ομοίως ανεξαρτήτως εθνικότητας, ενώ οι νόμοι κι οι θεσμοί παραμένουν μονίμως στον σβέρκο μας και μας  επιβαρύνουν πάντα το ίδιο. Γι αυτόν τον λόγο κρίνω πως η μεμονωμένη δράση κατά φυσικών προσώπων, ακόμα κι η ακραία, π.χ. η δολοφονία του διεφθαρμένου εκδότη εφημερίδων, δεν έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Εξαφανίζεται αυτός ο εκμεταλλευτής ή διεφθαρμένος, στην θέση του εμφανίζεται άλλος. Αυτό που μπορεί να μας σώσει από την εκμετάλλευση συνολικά είναι η οργανωμένη δράση κατά των νόμων και των θεσμών, δηλαδή μια μακροχρόνια συλλογική πάλη. 

Ωστόσο, εάν το πρόβλημα είναι η εθνικότητα των καταπιεστών κι εκμεταλλευτών μας, τότε να το λύσουμε μια που οι δημοκρατίες φτιάχτηκαν για να αυτορυθμίζονται. Θεωρητικά μπορούμε να μαζευτούμε (π.χ. μέσω ενός δημοψηφίσματος) και να συν-αποφασίσουμε εάν η Ελλάδα είναι χώρα μόνο για Έλληνες. Εάν το αποτέλεσμα πλειοψηφικά λέει "ναι, είναι", τότε μπορούμε να διώξουμε όλους τους αλλοδαπούς και να κλείσουμε τα σύνορα. Να μείνουμε μεταξύ μας εμείς οι Έλληνες, οι απόγονοι του Λεωνίδα, του Μεγάλου Κωνσταντίνου και του Κολοκοτρώνη. 

Αμέσως μετά βέβαια, να αρχίσουμε να πληρώνουμε το τίμημα της απόφασής μας. Θα πρέπει να ζήσουμε χωρίς τους ξένους, την εργασία τους και τους χαμηλούς μισθούς που πληρώνουμε γι αυτήν. Σε ό,τι αφορά τις μεγάλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, δεν βλέπω να υπάρχει αλλαγή, θα φύγει η Cosco και τις ίδιες εργασίες θα κάνει η Lamda Port που θα ιδρυθεί από μεγάλη εφοπλιστική οικογένεια και θα πληρώνει τους ίδιους μισθούς που προβλέπονται τώρα από νόμους. Σε ό,τι αφορά όμως μικρότερα πράγματα που σκορπίζονται σε πολλούς μικρο-εργοδότες, δηλαδή σε όλους εμάς που δεν έχουμε καν τοποθετήσει τον εαυτό μας στο κεφάλι μας με την ταυτότητα "εργοδότης", εκεί θα αλλάξει το πράγμα.

Θα πρέπει να βρούμε Έλληνες να μας μαζεύουν τις ελιές, τα πορτοκάλια και τις φράουλες. Να περιποιούνται τους ανήμπορους γέρους στα σπίτια μας. Να μας καθαρίζουν σκάλες και σπίτια. Να μας σιδερώνουν  τα ρούχα. Να μας προσέχουν τα μωρά. Να κόβουν τα χόρτα στο σπίτι στο χωριό. Να πλένουν τα αυτοκίνητα, στα πλυντήρια -που είπε κι η κυρία παραπάνω. 

Πρώτα πρέπει να βρούμε αρκετούς Έλληνες πρόθυμους να τα κάνουν αυτά και μετά να τους πληρώσουμε μισθούς Ελλήνων. Για την ακρίβεια, μια που είμαστε όλοι Έλληνες και δεν θέλουμε να αδικήσουμε τον συμπατριώτη, πρέπει να κάνουμε όσα οφείλει ο εργοδότης, να πληρώσουμε νόμιμους μισθούς και να τους βάλουμε ένσημα, να τους πληρώνουμε επίδομα αδείας, Χριστουγέννων και Πάσχα κλπ. 

Νομίζω πως αυτό είναι ανέφικτο. Αποκλείω να βρεθούν ημεδαποί που θα ζήσουν στις τριτοκοσμικές συνθήκες των φραουλοχώραφων, εξίσου αποκλείω να καταφέρουμε να πληρώσουμε εμείς ικανοποιητικούς μισθούς στην κυρία που μας κρατάει 12 ώρες την μέρα το μωρό. Τι μένει; Να κάνουμε τα πάντα μόνοι μας, αυτοπροσώπως. Η ζωή θα μοιάσει πάλι στο 1950 περίπου, τότε που οι γυναίκες έμεναν σπίτι για να μεγαλώσουν τα παιδιά και οι άντρες έφερναν όλα τα χρήματα για την διαβίωση της οικογένειας -λίγο πιο σφιχτά όμως γιατί ο σημερινός αντρικός μισθός είναι τουλάχιστον μισός από της δεκαετίας του 50. 

Προτείνω να σταματήσουμε να λέμε για τους αλλοδαπούς ανοησίες και να σκεφτούμε σε ποιο βαθμό έχουμε ωφεληθεί οικονομικά από την παρουσία τους στην χώρα. Εως και σήμερα που μιλάμε, εμείς είμαστε οι εκμεταλλευτές τους κι εκείνοι αναγκασμένοι να χορεύουν στον ρυθμό που τους παίζουμε.  Μπορούμε να διώξουμε τον αλλοδαπό που μας κάνει έλεγχο, αν καταλάβουμε ότι μαζί διώχνουμε και τον αλλοδαπό που πλένει το αυτοκίνητό μας στο πλυντήριο. Ναι, μπορούμε να τον διώξουμε και να σφυρίζουμε ξέγνοιαστα σε μια χώρα καθαρή, μόνο με Έλληνες. Αρκεί να το πάρουμε απόφαση πως από κει και πέρα, καθώς θα σφυρίζουμε, θα πλένουμε ταυτόχρονα και το αυτοκίνητο μας, με τα χέρια μας.