Η Κυρία Γιώτα και πώς γλυτωσε τα θυμαρακια

Μια που σκέφτομαι πολύ τελευταία αυτόν τον νόμο των υποχρεωτικών γεννήσεων στις ΗΠΑ, σκέφτηκα να αφηγηθώ την ιστορία μιας γνωστής μου, της κυρίας Γιώτας.

Κάποτε εργαζόμουν σε ένα μεγάλο κτήριο που το κυλικείο ανήκε στον κύριο Αλέκο, έναν τύπο περίπου 75 χρόνων και την γυναίκα του, την κύρια Γιώτα. Η Γιώτα φαινόταν περίπου 70 χρόνων, όμως ήταν απλώς ταλαιπωρημένη, όταν συνέβη η ιστορία μας ήταν μόνο 49. Στην φωτό του γάμου της που είχε στο πορτοφόλι, ήταν σαν την Μπάρμπι, ένα ξανθό κοριτσάκι λεπτουλι, με μικρή μύτη, μεγάλα μάτια, πανέμορφη, μόνο 15 χρόνων. Είχαν δύο αγόρια, ένα 33 χρόνων σαν εμένα, κι ένα 32. 

Ο κυρ- Αλέκος ήταν ένας απαισιος τύπος, αισχρός, που γυρνούσε όλες τις συζητήσεις στα σεξουαλικά. Ήταν επίσης πολύ βίαιος, οι Χριστοπαναγίες έφευγαν βολίδα προς την κυρά Γιώτα μόλις έσκαγε μια φουσκάλα από καϊμάκι στον καφέ. Έβριζε επίσης πολύ τους γιους του που είχαν κάβα ποτών κι έφερναν κάθε μέρα αναψυκτικά, νερά και μπύρες στο κυλικείο. Κανένας δεν έβγαζε άχνα όταν αυτός έβριζε, ειδικά η Γιώτα ήταν φοβισμένη και μαζεμένη συνέχεια σαν ποντικός.

Εγώ μιλούσα με την Γιώτα συνέχεια, πήγαινα στο κυλικείο το μεσημέρι στο σχόλασμα, την ώρα που ο Αλέκος μάζευε τα ποτήρια και τις κούπες από τους ορόφους. Λέγαμε τα δικά μας. Μια μέρα λοιπόν της είπα πως σε μια βδομάδα το παιδί μου θα πάει νηπιαγωγείο. 

- Πότε θα βάλεις μπρος το δεύτερο; με ρώτησε.

-Μπα, δεν θα το βάλω, θα μείνω με ένα.

-Ο άντρας σου τι λέει; είπε η Γιώτα.

-Θελει κι άλλο, αλλά δεν επιμένει. Μου λέει "εσύ θα το γεννήσεις, εσύ αποφασίζεις"

-Α, εσείς οι τωρινές είστε τυχερές, βρίσκετε άντρες καλούς, που σας ακούνε...μου έκανε η κύρια Γιώτα.

-Κι εσύ που είσαι παλιά, δύο παιδιά έκανες, οχι εκατό, της είπα.

Η κυρια Γιώτα κοίταξε γύρω, έσκυψε πάνω από τον πάγκο κι είπε συνωμοτικά:

- Εγώ το τακτοποίησα μόνη μου αυτό.

Δεν είχα ιδέα τι εννοούσε, την ρώτησα λοιπόν

και μου αφηγήθηκε.

Όταν το πρώτο της παιδί -το οποίο γέννησε με καισαρική γιατί ήταν πολύ μικρή η λεκάνη της- ήταν μόλις τριών μηνών, η Γιώτα ανακάλυψε πως ήταν έγκυος ξανά. Τα ράμματα στην κοιλιά της την πονούσαν ακόμα. Ρώτησε τις γυναίκες στην γειτονιά τι έκαναν για αντισύλληψη, σκέφτηκε και πήγε επίσκεψη στον γιατρό μόνη της, χωρίς τον άντρα. Εκεί του είπε πως θέλει στον τοκετό να "της δέσει" τις σάλπιγγες, ώστε να μην ξαναμεινει έγκυος. Ο γιατρός την ρώτησε τι λέει ο άντρας της, κι εκείνη απάντησε πως δεν ξέρει τίποτα κι αν το μάθει θα την σκοτώσει, θέλει όσα πιο πολλά παιδιά γίνεται. Τότε ο γιατρός πετάχτηκε από το γραφείο του, έξαλλος.

- Τι λες κοπέλα μου, θα με κλείσεις φυλακή; Να κάνω τέτοιο πράγμα σε γυναίκα ανήλικη, χωρίς την έγκριση του άντρα της; Αυτά γίνονται στα 35, στα 40, σε γυναίκες με πέντε παιδιά. Εσύ μέχρι τα 20 θα έχεις αλλάξει γνώμη και θα με τρέχετε στα δικαστήρια.

Η Γιώτα δεν είπε τίποτα, κάθισε στην πολυθρόνα κι άρχισε να κλαίει. Έκλαιγε, έκλαιγε, χωρίς σταματημό. Ο γιατρός πήγε κοντά της.

- Γιατί κάνεις έτσι; Τι σου είπα; ρωτησε.

-Ως τα 20 γιατρέ θα έχω πεθάνει, πόσες καισαρικές μπορώ να αντέξω; Και θα είσαι εκεί όταν πεθάνω, στα χέρια σου θα γίνει, το κρίμα στον λαιμό σου, απάντησε η Γιώτα.

Ο γιατρός την καθησυχασε, της είπε πως στην επόμενη επίσκεψη με τον σύζυγο, θα του μιλούσε και θα του εξηγούσε πως στην δικιά τους περίπτωση η αντισύλληψη ήταν απαραίτητη. Η Γιώτα γνώριζε το αποτέλεσμα, αλλά είπε ναι.

Πραγματι στην επόμενη επίσκεψη ο γιατρός ξεκίνησε την κουβέντα στον Αλέκο. Είπε τα πάντα, πως όλες οι γέννες της Γιώτας έπρεπε να γίνουν με καισαρική, πως ο οργανισμός της ακόμα δεν είχε αναπτυχθεί πλήρως πως, πως... Όταν σταμάτησε ο Αλέκος είπε απλώς:

- Αυτός είναι ο προορισμός της γυναίκας, να γεννάει παιδιά. 

-Θα πεθάνει σε κάποια από τις καισαρικές, είπε ο γιατρός. 

Ο Αλέκος σηκώθηκε όρθιος και κοίταξε ολόγυρα. Η βιβλιοθήκη του γιατρού ήταν γεμάτη εικόνες. Έδειξε στον γιατρό τις εικόνες και είπε

- Α, αυτά είναι του Θεού. Αυτός αποφασίζει ποιους παίρνει κοντά του και ποιους αφήνει εδώ. Γεννηθήτω το θέλημά σου, δεν λέμε; 

Με αυτά τα λόγια κατευθύνθηκε προς την πόρτα, με την Γιώτα πίσω του.

Η Γιώτα κι ο γιατρός δεν ξανα-ειπαν τίποτα για αυτό το θέμα, έως μετά την γέννα. Την πέτυχε μόνη της την ώρα που θηλαζε το νέο μωρό.

- Αυτό το άλλο ζήτημα, το τακτοποίησα, της είπε με νόημα.

Της Γιώτας της ήρθε ο ουρανός σφοντυλι, άρχισε να κλαίει, από χαρά αυτήν την φορά.

- Αλήθεια γιατρέ μου; Μα πώς; Εγώ νόμιζα...

- Όταν μου είπε πως ο Θεός αποφασίζει ποιους παίρνει κοντά του, σκέφτηκα πως αφού είμαι γιατρός, το καθήκον μου είναι να βοηθήσω να μην σε πάρει πριν την ώρα σου... κι είσαι και μικρό κοριτσάκι...της είπε χαμογελαστός και της χάιδεψε τα μαλλιά.

Έτσι λοιπόν την γλύτωσε η κύρια Γιώτα που χωρίς τον φιλεύσπλαχνο γιατρό θα είχε πάει από νωρίς στα θυμαράκια. Όσο για τον κύριο Αλέκο, 33 χρόνια μετά τον γάμο του τον άκουσα μια μέρα να λέει "εγώ ήθελα 10 παιδιά, για αυτό παντρεύτηκα ετούτη εδώ που ήταν κορίτσι, για να είναι καρπερή, κι αυτή μου βγήκε σχεδόν στέρφα!" μουτζωνοντας προς την κύρια Γιώτα.

( υπογράφει η Melusine

(photo by Melusine, Barbie blue dream hand-made dress)