Είναι ψυχοπαθείς οι γυναικοκτόνοι;

 

Αυτή είναι η είδηση της τελευταίας γυναικοκτονίας στην χώρα μας: στην Χαλκιδική, ο άντρας πυροβόλησε κατ' επανάληψη την γυναίκα του, ορισμένα σκάγια πήραν και το 8χρονο παιδί τους που βρισκόταν μέσα στο σπίτι εκείνη την ώρα και στην συνέχεια αυτοκτόνησε ο ίδιος με την καραμπίνα. 

Δεν έχω σκοπό να συζητήσω άλλη μια φορά την ανευθυνότητα του δολοφόνου που πυροβόλησε την γυναίκα 4 φορές μπροστά στο 8χρονο παιδί του και το άφησε να τριγυρνάει 5 ώρες ανάμεσα στα πτώματα και τα αίματα, ούτε την ανευθυνότητα πολλών ανδρών που γίνονται πατεράδες. Η ανευθυνότητα αποδεικνύεται από πληθώρα περιπτώσεων όπου οι πατεράδες προβαίνουν σε αποτρόπαιες πράξεις μπροστά στα μάτια  ή και πάνω στο σώμα των παιδιών τους (αιμομίκτες βιαστές): τα έχουμε ξαναπεί, δεν υπάρχει πατρικό ένστικτο. Οι γενικότερα σοβαροί και ηθικοί άντρες, γίνονται καλοί πατεράδες, σταδιακά. 

Θέλω όμως να συζητήσω τα πολλά σχόλια κάτω από την είδηση που χαρακτηρίζουν τον δολοφόνο "ψυχοπαθή", "ψυχάκια" κλπ. 

Είναι ψυχοπαθείς οι γυναικοκτόνοι; 

Οχι, δεν έχουν καμία ψυχική πάθηση, είναι συνηθισμένοι άντρες εντός της Πατριαρχίας, που απλούστατα επιμένουν περισσότερο από τους άλλους να γίνουν τα πράγματα όπως αυτοί σχεδίασαν. Δεν έχουν τίποτα εκτός από δικαιωματισμό και εγωισμό -αυτά τα δύο είναι τα χαρακτηριστικά της πατριαρχίας. 

Αυτός ο δολοφόνος (κι όλοι οι προηγούμενοι) αντιμετώπισαν την ίδια κατάσταση: είχαν μια γυναίκα σύντροφο με την οποία κάποτε περνούσαν καλά και τους ήθελε, αλλά κάποια στιγμή σταμάτησε να τους θέλει κι αποφάσισε τον χωρισμό. Όλοι οι δεσμοί που τελειώνουν, με αυτόν τον τρόπο τελειώνουν, κάποια στιγμή ο ένας από τους δυό δεν θέλει τον άλλο πια, ενώ ο δεύτερος συνεχίζει να επιθυμεί την επιβίωση της σχέσης. Όταν αυτό συμβαίνει με πρωτοβουλία του ανδρός, κανένας από τους δυό δεν παθαίνει τίποτα. Οι άντρες φεύγουν, οι γυναίκες μένουν μόνες τους και τέλος ιστορίας. Όταν ο χωρισμός ξεκινάει από πρωτοβουλία της γυναίκας, το ξύλο προς την γυναίκα είναι πολύ συχνό, οι απειλές και ορισμένες φορές η δολοφονία. Αυτό συμβαίνει διότι απλούστατα, οι άντρες δεν ανέχονται κάποιος άλλος να τους χαλάει το σκατο-σχέδιο που είχαν στο μυαλό τους, δεν ανέχονται κάποιος άλλος να κάνει κουμάντο στην ζωή τους, στην περιουσία τους και τα κτήματά τους - δηλαδή τις γυναίκες και τα παιδιά τους που τα βλέπουν ως κτήματα. Τον χωρισμό τον βλέπουν το λιγότερο ως προσβολή.  Αν και οι γυναίκες απλώς δεν θέλουν να ξαναδούν τον άντρα, με τον οποίο στις 99, 99% των περιπτώσεων έχουν χρόνια που τσακώνονται ή και τις κακοποιεί σωματικά, αν και οι άντρες πολλές φορές δεν αγαπούν πια τις γυναίκες -γιατί αν τις αγαπούσαν, δεν θα τις ξυλοφόρτωναν- παρόλα αυτά και πάλι το φευγιό των γυναικών θεωρείται από τους άντρες η ύψιστη ασέβεια -στην οποία θα απαντήσουν με τον συνηθισμένο αντρικό τρόπο, το τσάκισμα, εδώ της γυναίκας. 

Ο συγκεκριμένος δολοφόνος αυτοκτόνησε μετά την δολοφονία της γυναίκας. Η αυτοκτονία του δεν συνεπάγεται καθόλου ότι δεν "μπορούσε να ζήσει χωρίς εκείνη" -όπως γράφουν ορισμένα σχόλια. Θα μπορούσε να αυτοκτονήσει χωρίς να την σκοτώσει και να αποφύγει τον πόνο της ζωής χωρίς αυτή. Αντιθέτως, αυτό που τον ενδιάφερε ήταν να μην ζήσει εκείνη με κανέναν τρόπο χωρίς αυτόν. Μετά την πράξη του πιθανόν να αναλογίστηκε τα 25 χρόνια φυλακή που τον περιμένουν και να αποφάσισε την αυτοχειρία του. 

Γενικότερα εντός των Πατριαρχικών αντιλήψεων έχουμε γνωρίσει δολοφόνους που σκότωσαν έως και άγνωστους ανθρώπους για κάποιου τύπου ασέβεια (π.χ. θυμόμαστε ένα χωρικό στο Αγρίνιο που πυροβόλησε 5 κυνηγούς και σκότωσε τον ένα πριν χρόνια), οι οποίοι είχαν πλήρη επίγνωση ότι τους περίμενε φυλακή μετά την πράξη τους, κι όμως δεν δίστασαν να προχωρήσουν, παρά το ότι οι συνέπειες ήταν ρεαλιστικά πολύ σοβαρότερες από το αφηρημένο όφελος που θα είχαν. Οι άντρες δεν φοβούνται να μπουν φυλακή ή και να πεθάνουν, εάν πρόκειται να νικήσουν τον αντίπαλο. Θέλουν να επικρατήσουν εκείνη την στιγμή -κι ας πληρώσουν αργότερα. Καμία φορά για να επικρατήσουν πρέπει να φτάσουν έως τον φόνο. 

Αλλά αυτό δεν λέγεται "ψυχοπάθεια", λέγεται πατριαρχία. 

(Μελουζίν)