Inclusive = μόνο άντρες.

 

 

Ιδου οι τελευταίες εξελίξεις στην σοβαρή μάχη της συμπεριληπτικότητας.

Τα British music awards, Βρετανικά μουσικά βραβεία, πριν δύο χρόνια αποφάσισαν να καταργήσουν τελείως τις κατηγορίες με βάση το βιολογικό φύλο. Σκέφτηκαν πως δεν υπάρχει λόγος να ξεχωρίζουμε τους άντρες από τις γυναίκες, ιδίως μια που το φύλο έχει γίνει πολύ δύσκολη έννοια στον προσδιορισμό: ο καθένας δηλώνει ο,τι του κατέβη για το φύλο του κι είναι έγκλημα μίσους να μην αποδεχτείς ως αληθινή την δηλωσή του. Πώς θα πεις ότι το Χ άτομο είναι άντρας επειδή έχει μούσι, μήλο του Αδάμ και μοιάζει με άντρα; Δεν βλέπεις πως μέσα στο μυαλό του βρίσκεται μια γυναίκα;

Βεβαίως το μεγάλο πρόβλημα δεν ήταν οι άντρες που δήλωναν γυναίκες σε διάφορους τομείς, μπαίνοντας σε φυλακές γυναικών, σε αθλήματα γυναικών, σε νοσοκομειακές πτέρυγες γυναικών. Δεν ήταν πρόβλημα διότι οι φωνές των διαμαρτυρομενων γυναικών φιμώθηκαν, με τον νόμο. Στον Καναδά ας πούμε, όλα τα κέντρα κακοποιημένων γυναικών που δεν δέχονταν βιολογικά άτομα άντρες έκλεισαν, διότι σταμάτησε η κρατική τους χρηματοδότηση. Οι κακοποιημένες που έλεγαν "δεν θέλω να κοιμάμαι δίπλα σε κάποιον που το βράδυ βγάζει το πέος του έξω κι αυνανίζεται" θεωρήθηκαν φορείς λόγου μίσους και διώχθηκαν.

Το κύριο πρόβλημα ήταν η καινούργια ομάδα πληθυσμού που δήλωνε ούτε άντρας, ούτε γυναίκα -κι άλλαζε δηλώσεις ανά έξι μήνες αν ήθελε. Η μη-δυαδικη, non-binary. Αυτή η ομάδα προσβαλλόταν σε όποια κατηγορία κι αν την εβαζαν, ενώ δεν δεχόταν να μπει σε 3η ξεχωριστή κατηγορία για non binary, διότι το φύλο είναι ρευστό. Τί θα γινόταν αν δύο χρόνια μετά το non binary άτομο αυτοπροσδιοριζόταν μόνο ως γυναίκα; Δεν θα ήταν τραυματικό θέαμα το βραβείο στον τοίχο που πήρε ως non binary; O/Η Σαμ Σμιθ που είναι μη-δυαδικό άτομο διαμαρτυρηθηκε έντονα το 2019 για το ότι δεν ταίριαζε σε καμία κατηγορία. Ισχυρίστηκε ότι τα British awards ηταν απαρχαιωμένα και δεν ζούσαν στον κόσμο που πραγματικά υπάρχει ("they don't live in a world that really exists ")

Οι Βρετανοί λοιπόν πριν δυο χρονια βρήκαν την τέλεια λύση στο προβλημα αυτό, κατάργησαν πλήρως τις κατηγορίες με βάση το φύλο. Είμαστε όλοι άνθρωποι, δεν είμαστε; Αυτό είπαν we are all humans.

Πέρσι, ένα British award πήρε η Αντέλ, που δυσαρέστησε μερίδα πληθυσμού όταν δήλωσε κατά την απονομή "Σας ευχαριστώ που με βραβεύετε, το ξέρω ότι τα βραβεία άλλαξαν όνομα πάντως εγώ είμαι γυναίκα κι αισθάνομαι περήφανη γι αυτό".

Φέτος, επιτέλους δεν θα υπάρχουν Αντέλ να πετάνε κοτσάνες ως αγνώμονες γαϊδούρες παρά το ότι βραβεύονται: όλοι οι υποψήφιοι είναι ΜΟΝΟ άντρες. Οι γυναίκες δεν εκπροσωπουνται ΚΑΘΟΛΟΥ.

Πού πήγαν οι γυναίκες καλλιτέχνιδες;

Απλούστατα ΔΕΝ έτυχε να υπάρχει καλλιτέχνης αρκετά καλός ώστε να γίνει υποψήφιος, που ταυτόχρονα να είναι γυναίκα. Εντελώς τυχαίο. Υπαρχουν πολλές καλλιτέχνιδες αλλά δεν είναι τόσο καλές όσο οι άντρες -κατά σύμπτωση. Κάτι τα παιδιά, κάτι τα ορμονικά τους, κάτι το αλλοπρόσαλλο του χαρακτήρος τους, τελικά δεν είναι ικανές να στίψουν το κεφάλι τους και να παράγουν ένα ωραίο καλλιτεχνικό έργο. Τουλάχιστον για φέτος. Ή για φέτος και του χρόνου. Ή για φέτος, του χρόνου και του παραχρόνου. Τέλος πάντων θα δούμε...

Θα δουμε, δηλαδη ΝΑ δουμε κυρίως οτι δεν είναι ωραίο να γκρινιάζουμε εμείς οι γυναίκες, καλύτερα να παραδεχτούμε την αλήθεια. Ο Θεός δίνει ταλέντο, αλλά στους άντρες δίνει περισσότερο. Τι να κάνουμε τώρα, μπορείς να τα βάλεις με τον Θεό; Εφτιαξε τον άντρα παλαιόθεν παντοδύναμο ΚΑΙ ταλαντούχο. Η συμπερίληψη αποκάλυψε το πραγματικό θεϊκό σχέδιο, την κυριαρχία του ανδρός. Αυτό το σχέδιο πάντα παρουσίαζαν ως το μόνο σωστό οι συντηρητικοί, αλλά ήταν οι προοδευτικοί που το "τσιμέντωσαν" κυριολεκτικά, με την συμπερίληψη που περιλαμβάνει τους πάντες εκτός από τις γυναίκες.

Τουλάχιστον ζήσαμε μια μικρή περίοδο ορισμένων χρονών που χάρη στον φεμινισμό οι γυναίκες πέτυχαν συμμετοχή και κατηγορίες με δικά τους μόνο βραβεία, τα γυναικεία. Ετρεξαν στον Μαραθώνιο ας πούμε, έπαιξαν ποδόσφαιρο, πήραν λογοτεχνικά βραβεία, μουσικά βραβεία κλπ. Αυτό κράτησε 50 χρόνια περίπου, όχι πολλά.

Ήταν μια παρένθεση που τελείωσε, αλλά δεν είναι και λίγο.

Θα μπορούσαμε να μην το έχουμε ζήσει καθόλου.

Ή, θα μπορούσαμε να είχαμε γεννηθεί άντρες και να το ζούμε εδώ και χιλιάδες χρόνια.