Ο Χριστός αφ' υψηλού

 

Όταν ήμουν στο Δημοτικό είχα μια εγκυκλοπαίδεια που συνοδευόταν από λεύκωμα με τους "100 σπουδαιότερους πίνακες όλων των εποχών". Σιχαινόμουν τους μισούς από αυτούς, τους έβρισκα "χάλια"  - χωρίς να μπορώ να αιτιολογήσω γιατί. 

Τώρα δεν είμαι πια στο Δημοτικό και ξέρω γιατί δεν μου άρεσαν όλοι τους: ήταν φτιαγμένοι από άντρες. Οι ζωγράφοι εξέθεταν τα θέματά τους μέσα από αντρική ματιά -που δεν είναι η δική μου ματιά. Είμαι γυναίκα. Βλέπω τα πάντα διαφορετικά από τους άντρες. 

Αυτός είναι ένας από τους πίνακες που απέρριπτα. Φτιάχτηκε από διάσημο σουρεαλιστή ζωγράφο και ονομάζεται "ο Χριστός στον Σταυρό". Προφανώς είναι άρτιος από τεχνικής απόψεως, αλλά αυτό είναι δευτερεύον για μένα, το πρωτεύον είναι ότι ο ζωγράφος κοιτάζει τον Χριστό αφ' υψηλού. "Αφ' υψηλού" είναι ο συνηθισμένος τρόπος που οι άντρες κοιτούν τα πράγματα. Σχεδόν όλοι τους κρίνουν πως βρίσκονται σε θέση ανωτερότητας, λίγο ως πολύ για όλα τα ζητήματα. 

Στην βάση αυτής της στάσης βρίσκεται ο πυρήνας της Πατριαρχίας που είναι η αντρική αλαζονεία, η οποία περισσεύει στον ζωγράφο μας. Ποιός άλλος παρά ένας απερίγραπτος αλαζόνας θα τοποθετούσε το μάτι του πάνω από τον Χριστό; Δεν παίζει ρόλο εάν ο Χριστός ήταν γιός του Θεού ή δεν ήταν, και στις δυό περιπτώσεις ο ζωγράφος είναι το ίδιο αλαζονικός. Εάν ο Χριστός ήταν γιός του Θεού, τότε ο ζωγράφος είναι ο ίδιος ο Θεός, γι αυτό τον κοιτάζει από ψηλά. Εάν ο Χριστός δεν ήταν ο γιός του Θεού αλλά μόνο ένας απλός θνητός και πάλι ο ζωγράφος θεωρεί τον εαυτό του σπουδαιότερο, γι αυτόν τοποθετεί τον Χριστό χαμηλότερα  από τον εαυτό του. 

Άραγε είναι δυνατόν ο ζωγράφος να είναι σπουδαιότερος; Οχι, δεν είναι, σε καμία περίπτωση. Ο Χριστός μίλησε και κατάφερε να πείσει αρκετές χιλιάδες ανθρώπους για την αλήθεια των λόγων του ώστε να δημιουργήσει ένα μεγάλο ρεύμα ακόλουθων, οι οποίοι έκαναν πράξη τις διδαχές του στην ζωή τους και συνέχισαν να διαδίδουν τον λόγο Του μετά τον θάνατό του, αυξάνοντας τον πληθυσμό τους ώσπου έγιναν θρησκεία. Πόσοι άνθρωποι κατάφεραν να φτιάξουν θρησκεία με τα λόγια τους και μάλιστα ΧΩΡΙΣ να καταφύγουν στον πόλεμο; Μόνο δύο, ο Βούδας κι ο Χριστός. Όλοι οι υπόλοιποι με το μεγάλο ρεύμα ακολούθων, θρησκευτικό ή και πολιτικό, δηλαδή ο Μωάμεθ, ο Λένιν, ο Μάο, έπεισαν τους υπόλοιπους κρατώντας τα όπλα στα χέρια -όχι μόνο με τα λόγια τους. 

Διατηρώ το δικαίωμα ως γυναίκα να απορρίπτω τον πυρήνα της πατριαρχίας που είναι η αντρική αλαζονεία, γι αυτό να απορρίπτω τον υπερφίαλο ανόητο που βάζει τον εαυτό του πάνω από τον Χριστό ή τον Βούδα, όποιος κι αν είναι, όποια δικαιολογία κι αν προβάλλει -εδώ την καλλιτεχνική άδεια. 

Χρειάζεται να πω το όνομά του ζωγράφου; Οχι, γιατί δεν έχει σημασία στο θέμα μας. Ο ζωγράφος είναι απλούστατα ένας τυπικός άντρας που σαν αυτόν υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι.  Εκατομμύρια που βλέπουν τα πάντα αφ' υψηλού. 

(Μελουζίν)