Ενδυνάμωση και χρήματα

Η διαφήμιση που βλέπουμε έχει ένα ενδυναμωτικό σύνθημα, ή τα λόγια μιάς δυνατής γυναίκας. Ισχυρίζεται ότι "ο Απρίλιος θα είναι όπως θέλουμε εμείς να είναι"! 

Μάλιστα κυρίες μου! Ο Απρίλιος δεν μπορεί να κάνει ό,τι του καπνίσει, θα κάνει ό,τι εμείς οι δυνατές γυναίκες θέλουμε. Δηλαδή τι θα κάνει; Τίποτα, εμείς θα κάνουμε μόνο. Θα αγοράσουμε με έκπτωση το σέρουμ ΧΧ που δίνει λάμψη, σβήνει τις ρυτίδες και αναστρέφει άμεσα την φωτογήρανση. Οσες δυστυχείς με κηλίδες ή ρυτίδες, σπεύσατε! Το σέρουμ έχει 30% έκπτωση, τον Απρίλιο. 

Μα καλά, πού είναι η δύναμη όταν εμείς δρούμε αλλά ο Απρίλιος κάθεται; Αυτό λέγεται δύναμη ή δουλεία; 

Ενδυνάμωση. Ενδυνάμωση των γυναικών εδώ, εκεί, παραπέρα, παντού -αρκεί να υπάρχουν χρήματα. 

Μια λέξη που πρωτομπήκε στο λεξιλόγιό μας πριν λίγα χρόνια, δεν άργησε να την βουτήξει ο καπιταλισμός και να την συνδέσει με εμπορεύματα. Όποια έχει χρήματα μπορεί να φτιάξει τον εαυτό που θέλει και μετά -εννοείται- η ζωή που ταιριάζει στον εαυτό που έφτιαξε, θα πέσει στα πόδια της σαν ώριμο φρούτο. 

Όλη η ενδυνάμωση που προκύπτει για τις γυναίκες από την βελτίωση του εαυτού -που θα έλεγε κι ο Φουκό- φαίνεται πως δεν πάει πουθενά αλλού εκτός από την βελτίωση της εμφάνισης. Η αναστροφή του χρόνου και η επαναφορά στην νεότητα, είναι το κύριο ζητούμενο για τις μεγαλύτερες. Η όμορφη σιλουέτα κι η εξάλειψη της τρίχας για τις μικρότερες. Ολα βρίσκονται στην επιφάνεια κι όλα μπορούν να επιτευχθούν με χρήματα. Η αμερικάνικη φράση Me-time, χρόνος για τον εαυτό μου, σήμερα πια σημαίνει τον χρόνο που θα βάλω μάσκα προσώπου. Το διάβασμα ενός βιβλίου ή το χάζεμα σε απόλυτη ακινησία στο μπαλκόνι, δεν είναι χρόνος για τον εαυτό. Απλούστατα, ο εαυτός, ο κάθε γυναικείος εαυτός χρειάζεται εξωτερική βελτίωση, στον αιώνα τον άπαντα. 

Η σύνδεση της ενδυνάμωσης με προϊόντα κι υπηρεσίες που βελτιώνουν το πρόσωπο και το σώμα, είναι τόσο πολύ επιτυχημένη που απίστευτα χρηματικά ποσά ξοδεύονται γι αυτήν χωρίς 2η σκέψη (ακόμα κι από γυναίκες που δεν έχουν τα απαραίτητα για την διαβίωση). Ταυτόχρονα όλες, μα όλες οι γυναίκες που ΔΕΝ επιδιώκουν την βελτίωση της εμφάνισής τους λογίζονται συλλογικά ως "παραιτημένες" από την Ζωή, ίσως κι ως φορείς κάποιας ψυχικής νόσου. Εξαιρούνται οι αφοσιωμένες χριστιανές. Σε αυτές τα γκρίζα τους μαλλιά, τα άβαφα νύχια και το πρόσωπο χωρίς μακιγιάζ αποδίδεται στην "βίδα" τους με τον χριστιανισμό, πάντως σε καμία περίπτωση με μια δυνατή γυναίκα. Μπορούμε να πούμε ότι οι  γυναίκες που έχουν φυσική εμφάνιση, δεν κατατάσσονται πια στις γυναίκες αλλά μάλλον σε μια υποκατηγορία που μπορούμε να την ονομάσουμε "ελλειμματικές γυναίκες" ή πιο κοινώς "κακομοίρες". Από την άλλη μεριά εκείνη που έχει 18 προϊόντα μακιγιάζ στο πρόσωπο και τακούνια 12 πόντων, αυτομάτως μπαίνει στις δυνατές γυναικάρες. 

Η αγορά προϊόντων ομορφιάς και υπηρεσιών περιποίησης, σήμερα πια περνάει ως ενδυνάμωση με το πρόσχημα ότι είναι επιλογή, επομένως γίνεται ενσυνείδητα κι είναι εμπρόθετη πράξη ( με agency, όπως λέμε). Εάν είναι, θα πρέπει να διερευνήσουμε με την σκέψη μας ποια είναι η πρόθεσή μας. 

Γιατί περνάμε τόσο χρόνο, δαπανούμε τόσο χρήμα και υποβαλλόμαστε σε τόσους πόνους (bikini wax, filler, botox, πλαστικές εγχειρήσεις) με στόχο την βελτίωση του εξωτερικού μας περιβλήματος;  

Εχει κάτι ελαττωματικό στην φυσική του κατάσταση; 

Ποιός μας υποδεικνύει πως είναι ελαττωματικό; 

Το τραίνο για την ψυχική δύναμη και την κοινωνική επιτυχία, περνάει από την βελτιωμένη εμφάνιση; Είναι διαπιστωμένο ή είναι ψέμα;

Είναι δυνατή εκείνη που ψωνίζοντας βελτιώνει την εμφάνισή της ή είναι αδύναμη και υποκείμενη στις επιθυμίες των Αλλων περί σωστής εμφάνισης; 

Πόσα πρέπει να κάνουμε για να πετύχουμε την αποδοχή του βλέμματος των Αλλων; 

Εχει ποτέ τελειωμό αυτή η δοκιμασία, ή είναι ισόβιος αγώνας;

Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να σκεφτόμαστε διαρκώς πόσα από όσα κάνουμε στην εμφάνισή μας είναι δική μας επιθυμία και πόσα είναι αποτέλεσμα κοινωνικής πίεσης και δόλιο σχέδιο των εμπόρων ομορφιάς. Αν όχι τίποτα άλλο, θα συνειδητοποιούμε σε ποιο βαθμό είμαστε χειραγωγήσιμες. 

(Μελουζίν)