ΕΝΑ GRAFFITI ΑΠΟ ΕΦΗΒΕΣ

 Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην Τέχνη που φτιάχνουν οι γυναίκες κι οι άντρες;

Ποιά Τέχνη, κάνουν οι γυναίκες Τέχνη;  

Κάνουν, αν τους δοθεί η ευκαιρία -κι αν προλαβαίνουν φυσικά, με τόσα άλλα που έχουν στο κεφάλι τους. Κάνουν, αλλά δεν αναγνωρίζεται, δεν μπαίνει στα μουσεία, δεν την προσέχουν οι κριτικοί κλπ. 

Μα τέλος πάντων, ό,τι κι αν κάνουν, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δικά τους έργα και των ανδρών;  

Υπάρχει. Μου φαίνεται πως τα γυναικεία έργα είναι λιγότερο εγωκεντρικά, λιγότερο επιδεικτικά και ποτέ επιθετικά -στην χειρότερη περίπτωση μπορούμε να τα πούμε αμυντικά. 

Εδώ έχουμε ένα πολύ ωραίο παράδειγμα γκράφιτι σε Γυμνάσιο, φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από 8 κορίτσια, τις φίλες Δέσποινα, Πάντιμη, Φωτεινή, Καλλιόπη, Ειρήνη, Μαρία, Άρτεμις, Αγγελική. Έφτιαξαν μια εικόνα συλλογική κι αισιόδοξη, σχεδόν ένα καρτούν με πρόοδο στην δράση από καρέ σε καρέ: πιγκουίνους που ξεκινούν από την ακτή με τους πάγους και πετούν πάνω από το νερό, ανέμελα.

Πολύ σπάνια δίνεται οι ευκαιρία σε κορίτσια μόνο να ζωγραφίσουν έναν τοίχο σχολείου. Το γκράφιτι είναι ανδροκρατούμενο. Μπράβο στον Γυμνασιάρχη που έδωσε μια ευκαιρία στις κοπέλες. Ντροπή στους νεαρούς σαν τον Res@ και τον *JkR που πήγαν με τους μαρκαδόρους κι έγραψαν πάνω τους ταγκιές, μην τυχόν και δεν αφήσουν το στίγμα τους, βρωμίζοντας τα πάντα (τις ταγκιές δεν τις βλέπετε, επειδή τις έσβησα).