ΤΑ ΣΥΖΥΓΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

 

Στις 25 Δεκεμβρίου ο Ιταλός Βίτο Κανίνι 80 χρονών μαχαίρωσε θανάσιμα την γυναίκα του Νάταλια Κύριτσοκ 61 ετών, όταν αυτή αρνήθηκε να κάνει σεξ μαζί του, ενώ ο Κανίνι είχε ήδη προμηθευτεί Βιάγκρα. Ο γυναικοκτόνος ισχυρίστηκε αργότερα στην Αστυνομία πως η γυναίκα του αρνήθηκε διότι στην πραγματικότητα έλκεται από το αφεντικό της κι όχι πια από τον ίδιο. 

Ο Κανίνι σκότωσε την Νατάλια, έπεσε για ύπνο, ξύπνησε το πρωί, πήρε πρωινό, πήγε βόλτα τον σκύλο, γύρισε σπίτι, ξαναπήγε βόλτα τον σκύλο και στο τέλος τηλεφώνησε στο αφεντικό της Ναταλια για να του πει:

"Την Νατάλια, δεν θα την ξαναδείς ποτέ πια". 

Έτσι έγινε γνωστό στις αρχές το γεγονός και προκάλεσε πολλά χλευαστικά σχόλια στα σάιτ που αναρτήθηκε ως είδηση. 

Όπως φαίνεται, η υποχρέωση των γυναικών να εκπληρώνουν τα συζυγικά τους καθήκοντα (=σεξ) δεν τελειώνει παρά μόνο όταν ο σύζυγος ή οι ίδιες φτάσουν στον τάφο.

Δεν τελειώνει  όταν ο σύζυγος είναι ηλικιωμένος. 

Τόσο ηλικιωμένος που οι δυνάμεις του τον έχουν εγκαταλείψει τελείως. 

Τόσο ηλικιωμένος που η Φύση του στέλνει σαφή μηνύματα "το σεξ με αυτό το σώμα που έχεις, ξέχασέ το". 

Προφανώς η αντρική απαίτηση για σεξ ΔΕΝ εδράζεται στο σώμα, εδράζεται στο μυαλό. Είναι το αντρικό μυαλό αυτό που θεωρεί ισόβιο δικαίωμά του την δυνατότητα για σεξ, επομένως γεννάει την απαίτηση οι γυναίκες να εκπληρώνουν τα συζυγικά τους καθήκοντα, επίσης ισόβια. 

 

Ο αντρικός δικαιωματισμός για σεξ δεν είναι ανεξήγητος, τον κατασκευάζει η πατριαρχική κοινωνία. Ξεκινάει από μύθους περί γεναρχών που γονιμοποίησαν γυναίκες ενώ βρισκόταν στα 150 τους, συνεχίζει με ιστορίες για παππού του γνωστού μας που στα 100  έκανε ακόμα σεξ με ιερόδουλες και  καταλήγει στο κόμπλεξ κατωτερότητας όσων ανδρών δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν με τις φυσικές δυνάμεις τους τις φαντασιώσεις για σεξ, έως και μία μέρα πριν τον τάφο. Εκεί έρχεται το Βιάγκρα. Το βοήθημα της φαρμακοβιομηχανίας που καλύπτει το κενό μεταξύ φαντασίωσης και πραγματικότητας. Όλοι θέλουν να γίνουν Γκουσγκούνης στην θέση του Γκουσγκούνη και να γράψουν νέες λαμπρές ιστορίες στην Αντρική Μυθολογία, με το σπέρμα τους φυσικά. Με την λήψη του Βιάγκρα μπορούν. 

Δεν είναι λοιπόν πολύ περίεργο που ο Κανίνι σκοτώνει την γυναίκα του όταν του αρνείται το σεξ. Εκείνος έχει δικαίωμα, εκείνη υποχρέωση. Το πρόβλημα του Κανίνι είναι ένα: πώς θα βρει τα τεχνικά βοηθήματα ώστε να εξασκήσει το δικαίωμά του. Δεν μπορεί να ζαλίσει το κεφάλι του με οτιδήποτε βρίσκεται εκτός του εαυτού του, π.χ. με την αυθάδεια της ξεροκέφαλης συζύγου που "δεν θέλει τώρα". Δεν βγάζει νόημα στο μυαλό του η άρνησή της, γιατί δεν ήταν ποτέ προαπαιτούμενο η συναίνεσή της -απλώς θεωρούνταν αυτονόητη. 

Εαν τυχόν η Νατάλια δεν αρνήθηκε ποτέ ως τώρα και το σκέφτηκε πρώτη φορά, έκανε πιο κακώς από ό,τι αν αρνιόταν 15 χρόνια πριν. Ο Κανίνι δεν έχει περιθώριο στα 80 να φανεί μεγαλόθυμος, όπου να 'ναι πεθαίνει, αυτές είναι οι τελευταίες του ευκαιρίες για εκσπερμάτωση. Δεν θα αφήσει μια παλιο-Ουκρανέζα, μια νηστική μετανάστρια που πριν 17 χρόνια την παντρεύτηκε και την έσωσε από απέλαση, να του χαλάσει τις τελευταίες ηδονές.  Θα μπει στον τάφο με δόξα και τιμή ως γνήσιος άντρας, κρατώντας ψηλά το λάβαρο της αντρικής αξιοσύνης (το πέος σε στύση). Εάν μάλιστα είναι δυνατόν,  θέλει να πεθάνει κάνοντας σεξ! Τι πιο τιμητικό για τον άντρα από έναν τόσο ηδονικό θάνατο; Όλοι οι γείτονες θα τον μνημονεύουν 50 χρόνια μετά την κηδεία του. 

Αφού δεν μπορεί να πεθάνει με δόξα και τιμή, θα σκοτώσει αυτή που του στέρησε την ευκαιρία. Με αυτόν τον τρόπο θα αποδείξει ότι αυτός παραμένει άντρας = δεν σηκώνει πολλά, ενώ εκείνη είναι η αφιλότιμη που του στερεί την ευκαιρία για (ειρηνική)  δόξα. 

Κυρίες και κύριοι, δεν χρειάζεται να γελάμε με τον γερο-ξεκούτη που δεν ήξερε τι έκανε. Δεν είναι ξεκούτης, είναι συνηθισμένος άντρας που ζητάει όσα η Κοινωνία του υποσχέθηκε, δηλαδή απεριόριστη πρόσβαση στο σώμα της συζύγου του. Στα 80, στα 60, στα 40 και στα 20, ίδιοι είναι όσοι εξαναγκάζουν τις γυναίκες τους σε σεξ, κι αν δεν πειστούν με το καλό, τις ξυλοκοπούν και τις βιάζουν, ή καμιά φορά τις σκοτώνουν. 

Κι ίδιες είναι μεταξύ τους οι γυναίκες τους, Ουκρανές κι Ελληνίδες,  νέες και μεγαλύτερες. Είναι γυναίκες που δεν έχουν δικαίωμα αυτοδιάθεσης τους σώματός τους, έχουν μόνο συζυγικά καθήκοντα. 

 

(Μελουζίν)