ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

 

Στην φωτογραφία μας βλέπουμε σκηνή από τον Πόλεμο της Κορέας. Ένας αμερικανός στρατιώτης (φοβισμένος από την μάχη ή λυπημένος από την απώλεια κάποιου φίλου στρατιώτη) κλαίει στην αγκαλιά ενός άλλου. 

Αυτό δεν έπρεπε ποτέ να έχει συμβεί. Ο στρατιώτης έπρεπε να ήταν στο σπίτι του, με την κοπέλα του, με τους φίλους του, να περνάει μια ήσυχη μέρα και να γελάει -αντί να κλαίει. Όμως δυστυχώς είναι στον Πόλεμο, στις μάχες,  ανάμεσα στις εκρήξεις και τα διαμελισμένα σώματα. Πυροβολεί ανθρώπους που δεν τους γνωρίζει και τον πυροβολούν άνθρωποι που δεν τον γνωρίζουν. 

Η εικόνα μάς δείχνει ένα από τους βασικούς τρόπους με τους οποίους η πατριαρχία βλάπτει τους άντρες: πρώτα τους πιπιλίζει το μυαλό περί μιας  πατρίδας που είναι εξαίρετη διότι έχει σπουδαίο παρελθόν ή έχει σπουδαίο παρόν ή θα έχει σπουδαίο μέλλον, πάντως είναι εξαίρετη και βρίσκεται σε κίνδυνο από τους μισητούς Άλλους. 

Μετά τους στέλνει να σκοτωθούν σε ξένους τόπους ή σε λασπωμένα σύνορα, για να υπερασπίσουν οικονομικά συμφέροντα του βασιλιά ή των ευγενών ή των πλουσίων που κατέχουν πραγματικά την πατρίδα, την γη και τον πλούτο της. 

Την ίδια στιγμή, οι γυναίκες, τα παιδιά, οι γέροι, τα χωράφια, οι δουλειές πίσω στο σπίτι μένουν χωρίς τα αντρικά χέρια που είναι τόσο χρήσιμα. 

Οταν ο Πόλεμος τελειώνει οι άντρες ξαναγυρίζουν σε ρημαγμένη γη, ή καμιά φορά δεν γυρίζουν καθόλου. Ένα κομμάτι πανί είναι αυτό που λαμβάνουν οι αγαπημένοι τους -την σημαία. Κι αυτό είναι όλο, δεν ξανακούμε πια γι αυτούς. 

Η Πατριαρχία βλάπτει τους άντρες με πολλούς τρόπους κι ο χειρότερος από όλους είναι ο Πόλεμος, αφού τους οδηγεί στον τάφο. Είναι καθήκον των αντρών να σκεφτούν και να αποφασίσουν αν στον Πόλεμο υπερασπίζονται ιδανικά ή τα οικονομικά συμφέροντα των πλουσίων της χώρας τους.

(Μελουζίν)