Η ΜΟΡΦΉ ΤΟΥ ΤΕΡΑΤΟΣ

 

Στις 23 Οκτωβρίου στην Κηφισιά, ένας άντρας πυροβόλησε κατα δύο τεχνικών φυσικού αερίου που εκείνη την ώρα δούλευαν σε μπαλκόνι πολυκατοικίας. Σκότωσε τον έναν και τραυμάτισε τον άλλον. συνελήφθη και στο σπίτι του βρέθηκαν τα οπλα που βλέπετε στην φωτογραφία: 2 σπαθιά,  2 δρεπάνια, 1 μαχαίρι, 1 τσεκούρι, 1 πιστόλι και σφαίρες. Βρέθηκε επίσης στολή του τζούντο. 

Οι δημοσιογράφοι έμαθαν από ρεπορτάζ στην γειτονιά ότι οι κάτοικοι που τον γνώριζαν και ήξεραν ότι έχει νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική, είχαν κάνει πολλές φορές καταγγελία στην Αστυνομία πως πυροβολεί στην ταράτσα με αληθινά πυρά εναντίον ομοιώματος ανθρώπου, ενώ τον κατήγγειλαν επίσης πως πυροβολεί γάτες, σκύλους και κάδους σκουπιδιών. Όμως η Αστυνομία δεν ανταποκρίθηκε στις καταγγελίες. Δεν ήρθε κανείς να ερευνήσει, να του κάνει ερωτήσεις και βασικά να τον συλλάβει, παρά το ότι  όσα έκανε  ήταν αφύσικα και παραβατικά. 

Η ερώτηση είναι: γιατί δεν ήρθαν οι αστυνομικοί; Γιατί δεν φοβήθηκαν όπως φοβήθηκαν οι πολίτες;

Την απάντηση μας δίνει ο Μάνος Χατζηδάκις: "Όποιος δεν φοβάται το Τέρας, πάει να πει ότι του μοιάζει".

Δεν ήρθαν για τον ίδιο λόγο που δεν πηγαίνουν στις καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας, που είναι επίσης παραβατική: στην πραγματικότητα δεν βλέπουν τίποτα περίεργο πάνω της, τα ίδια κάνουν κι αυτοί -ίσως όχι όλοι, αλλά αρκετοί ώστε το σύνολο να αδιαφορεί. 

Οι αστυνομικοί δεν βρίσκουν τίποτα περίεργο στην σκοποβολή και στις πολεμικές τέχνες, είναι το επάγγελμά τους και το δικό τους χόμπυ. Εχουν όλοι όπλα  υπηρεσιακά και όσοι θέλουν προσωπικά (δικαιούνται όλοι άδεια ιδιωτικού όπλου). Πολλοί από αυτούς ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες - το γνωρίζουμε από τους αστυνομικούς στις γειτονιές μας. 

Τα οπλα κι οι πολεμικές τέχνες είναι σχεδόν αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών, αντικείμενα που υπερεκθειάζονται από την Πατριαρχία ως τρόποι άμυνας έναντι φανταστικών εχθρών. Φυσικά καταλήγουν μέσα επιβολής βίας, αλλά αυτό δεν απασχολεί τους αστυνομικούς που έχουν το προνόμιο της χρήσης βίας με την άδεια του νόμου. Επειδή γνωρίζουν ότι δεν θα τιμωρηθούν από τα δικαστήρια, δεν σκέφτονται ποτέ την ηθική των πράξεών τους. Στο μυαλό τους η βία και τα μέσα της βίας είναι φυσικο-ποιημένα. 

Δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί έτσι, σίγουρα. Όμως μπορώ να φανταστώ την σκηνή όταν έφτασαν οι καταγγελίες στο τμήμα.  Ένας από όλους, ο πιο λογικός, θα είπε "να πάμε να δούμε τι γίνεται, κάποιος κάνει σκοποβολή στην ταράτσα". Πετάχτηκε κάποιος φίλος των όπλων και του τζούντο κι απάντησε "και τι έγινε; Κι εγώ κάνω σκοποβολή". "Στην ταράτσα την κάνεις;" 'Οχι, αλλά και τι είναι η ταράτσα; Άδειο μέρος με ηλιακούς θερμοσίφωνες". "Εγώ λέω να πάμε". Εδώ απάντησε άλλος φίλος των όπλων και των πολεμικών τεχνών: "Ναι, να πάμε, να τον πιάσουμε, να του ρίξουμε πρόστιμο κι όταν μπει ο κλέφτης στο σπίτι του, να πυροβολήσει το ταβάνι αντί για τον κλέφτη. Ασε τον άνθρωπο ήσυχο, ξέρεις τι σάρα και μάρα κυκλοφορεί έξω, να είναι προετοιμασμένος". 

Κι έτσι φιμώθηκε η φωνή της λογικής, γιατί είναι δύσκολο να επιμένεις όταν είσαι μειοψηφία. Ο άνθρωπος προσπαθεί εκ φύσεως να ταιριάξει στο περιβάλλον του, γι αυτό πάει με το ρεύμα. Χρειάζεται ισχυρές ηθικές αρχές και πολύ γερό στομάχι για να αντιστέκεσαι.  Δεν είναι εύκολο. 

Το θλιβερό αυτό περιστατικό δεν μας λέει πολλά για τον δράστη, μας λέει όμως πολλά για το ποιόν της Αστυνομίας που αδιαφόρησε στις καταγγελίες -κι είναι αυτή που βλέπουμε έτσι κι αλλιώς να χρησιμοποιεί βία αδιακρίτως και να πυροβολεί για πλάκα. Θα σας τα πω με τα παρακάτω λόγια του Μάνου Χατζιδάκι, από το ίδιο απόσπασμα:

"Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να ανεχόμαστε το Τέρας. Κι η ανοχή πολλαπλασιάζει τα ζώα στην δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια την μορφή του Τέρατος που προΐσταται, μας ελέγχει και μας κυβερνά"

(Μελουζίν)