Η ΚΟΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

 

Από την σελίδα του David Atenborogh, άμεση αναφορά του φωτογράφου S. Maguire "Αυτή η φωτογραφία ήταν από τις πιο δύσκολες για μένα, γιατί κρατάω με το ένα χέρι ένα φακό Κάνον 600 αλλά γελάω με την καρδιά μου όπως κι άλλα δυό άτομα δίπλα μου, κοιτάζοντας το θέαμα: η καφέ αρκούδα έχει γεννήσει 5 μικρά. Ναι, 5. Τα έστειλε λοιπόν πάνω στο δένδρο να παίξουν κι έχει καθίσει από κάτω τρίβοντας την ξεχειλωμένη από την εγκυμοσύνη κοιλιά της. Κουνάει τις δίπλες στην κοιλιά της δεξιά-αριστερά και δεν αναγνωρίζει το σώμα της. Ο διπλανός μου μού λέει "πίστεψε με, κάθε γυναίκα που έχει γεννήσει μπορεί να ταυτιστεί μαζί της". 

Ναι, ένα από τα τιμήματα που πληρώνουν οι γυναίκες για την εγκυμοσύνη λόγω φύλου, είναι το σώμα που αλλάζει και δεν ξαναγίνεται ποτέ πια εκείνο που είχες. Όσες γεννούν σε νεαρή ηλικία, ας πούμε τα 25, μετά από έναν χρόνο κι άφθονη γυμναστική ξαναμπαίνουν στα στενά τζην τους και στα εφαρμοστά μπλουζάκια τους. Για τις περισσότερες όμως η τεκνοποίηση μετατίθεται στα 35, στα 40, ή και περισσότερο, εξαιτίας της καταστασης στον εργασικακό τομέα, των μακρόχρονων σπουδών κλπ. Στα 35 και τα 40 το δέρμα πια δεν έχει ελαστίνη, επομένως η επαναφορά του στην πρότερη κατάσταση είναι αδύνατη.

Οι γυναίκες τα γνωρίζουν αυτά, όπως και πολλά ακόμα που είναι όλα τίμημα για την μητρότητα. Αυτοί που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ούτε ότι είναι αναπόφευκτα, ούτε πόσο πολύ ευεργετήθηκαν από την φύση ώστε να απέχουν από τα ζοριλίκια της εγκυμοσύνης, είναι οι άντρες. 

Οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί των αντρών προς τα γυναικεία σώματα που "χαλάνε' με την εγκυμοσύνη, είναι ο κανόνας. Την φράση "το σώμα της χάλασε με τις γέννες" την έχουμε ακούσει από άπειρους άντρες, και μάλιστα για την ΔΙΚΗ τους γυναίκα, αυτή που τους έδωσε την ευκαιρία χωρίς κανένα κόπο να γίνουν πατεράδες. Φαίνεται πως η λογική ακολουθία στην σκέψη δεν είναι χαρακτηριστικό των ανδρών. Δεν καταφέρνουν να σκεφτούν "αυτό ήταν το όμορφο σώμα της κοπέλας μου, κι ετούτο είναι το όμορφο σώμα της κοπέλας μου που γέννησε τα παιδιά μας". 

Εν μέρει φταίνε τα πρότυπα ομορφιάς που έχουν φτάσει την ιδανική γυναικεία ομορφιά στα ύψη, χρησιμοποιώντας μοντέλα που βρίσκονται στην εφηβεία. Μετά φταίει κι ο δικαιωματισμός των ανδρών, οι οποίοι γενικότερα αισθάνονται πως έχουν πάντα το δικαίωμα να αγγίζουν την τέλεια γυναικεία εικόνα -απλώς και μόνο επειδή είναι άντρες. Αυτό είναι το προσωπικό μου συμπέρασμα παρατηρώντας την σιλουέτα όσων έχουν πει πως το σώμα της γυναίκας τους χάλασε με τις γέννες: μεσήλικες άντρες, καμιά φορά με στήθος και όλοι με κοιλιά από μπύρες. Μια κοιλιά από μπύρες για μένα είναι χίλιες φορές χειρότερη από μια κοιλιά που γέννησε, γιατί η κοιλιά με μπύρες δεν πρόσφερε τίποτα ούτε σε ένα έτερο ήμισυ, ούτε στην Κοινωνία. 

Τα πράγματα έπρεπε να είναι ακριβώς αντίστροφα. Η όμορφη κι ελαστική κοιλιά της νεότητας να αντιμετωπίζεται με θαυμασμό από τους θεατές -γιατί τα μάτια φυσικά και δεν μπορούν να χάσουν την αίσθηση του ωραίου για ιδεολογικούς λόγους- και η κοιλιά των ώριμων γυναικών τουλάχιστον με σεβασμό, αφού έχει πάνω της τα σημάδια της εμπειρίας. Την εμπειρία δεν είναι ευκολο να την αποκτήσεις, ούτε την αποκτούν όλοι -ενώ σίγουρα υπήρξαν όλοι νέοι.

Ταυτόχρονα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας. Να αναλογιστούμε τι είναι εφικτό για το σώμα και τι δεν είναι. Τι από όσα βλέπουμε στην κοινωνία του θεάματος είναι πραγματικό και τι είναι αποτέλεσμα πλαστικών εγχειρήσεων ή φωτοσόπ. Αυτό θα έκανε την ζωή των γυναικών πολύ ευκολότερη, θα μπορούσαν να αντιμετωπίζουν κάθε στάδιο της ζωής τους ξεχωριστά και να καλωσορίζουν την ενηλικίωση -αντί να προσπαθούν να την αναστρέψουν. 

Λίγο κράτει λοιπόν οι εστέτ τα σχόλια για τις γυναικείες κοιλιές, ειδικά τώρα που αρχίζουν τα μπάνια στην θάλασσα. Στις γυναικείες κοιλιές φιλοξενείται όλη η ζωή που βγαίνει στον κόσμο. Στην δικιά σας τι φιλοξενείται; 

(Melusine)