Ο ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

 

Πριν λίγες μέρες είχαμε ένα κείμενο στα πολιτικά Ημερολόγια σχετικά με την απόλυση της Τζίνα Γκαράνο από  την εταιρεία Lucas films, εξαιτίας μιάς ανάρτησής της που έδειχνε ναζί πολίτες να κυνηγάνε μια γυναίκα στον δρόμο. Η Γκαράνο έγραψε πως πριν οι Ναζί φτάσουν να εξοντώνουν συγκεκριμένους ανθρώπους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μεθοδικά, είχαν πετύχει την ομόφωνη γνώμη του ευρύτερου πληθυσμού της χώρας, δηλαδή είχαν πετύχει τον ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ της Κοινωνίας. Η Γκαράνο είχε δίκιο, γι αυτό την απέλυσαν. Στα Πολιτικά Ημερολόγια διαπιστώνουμε τον εκφασισμό της Κοινωνίας στην δική μας χώρα,  μέσα από πολλές αφορμές-περιστατικά, εδώ και πολλά χρόνια. 

Το κύριο γνώρισμα του φασισμού είναι η έκπτωση των ηθικών αξιών, δηλαδή η απαξίωση της ζωής ορισμένων και η απαγόρευση της ελευθερίας του λόγου πολλών. Από την μια μέρα στην άλλη, δηλαδή μέσα σε 30 χρόνια, η πλειοψηφία του πληθυσμού κρίνει ότι  αξίζουν μερικές ζωές (όχι όλες) και  μπορούν να μιλάνε μερικοί (όχι όλοι). 

Ο φασισμός έρχεται πάντα με κάποια "δικαιολογία", με κάποιο αφήγημα που νομιμοποιεί την κατηγοριοποίηση των πολιτών.  Καταρχάς διαχωρίζει τους πολίτες σε Α και Β κατηγορίας, οι Α είναι οι δικαιούχοι όλων των αξιών του Διαφωτισμού, οι Β δεν είναι, πάνε στα σκουπίδια και κανείς δεν κουνάει βλέφαρο γι αυτό. Ονομάζει τους Β πολίτες ως "εχθρούς" των Α, ή ισχυρίζεται ότι αυτά που τους συμβαίνουν είναι "λογική συνέπεια των πράξεών τους".

Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του φασισμού είναι διαφορετικοί. Σήμερα στο επίπεδο της φίμωσης, έχουμε τους κανόνες του fb, στο επίπεδο της καταστολής την Αστυνομία. Και οι δύο μηχανισμοί επιδιώκουν την περιστολή των ελευθεριών και αν είναι δυνατόν, τον πλήρη αφανισμό των πολιτών Β κατηγορίας που ονομάζονται "εχθροί". Και οι δύο μηχανισμοί έχουν μαζί τους την σύμφωνη γνώμη των Α πολιτών, όταν αφανίζουν τα θεμελιώδη δικαιώματα των Β.  Αυτά που συμβαίνουν στους Β παρουσιάζονται ως λογική συνέπεια των πράξεών τους.

Έτσι, η λογική συνέπεια είναι η κύρια δικαιολογία για την φίμωση των ανεπιθύμητων φωνών (και τις απολύσεις από δουλειές κλπ), αλλά και για την βία που υπόκεινται όσοι αντιτίθενται στην Εξουσία κατεβαίνοντας σε πορείες διαμαρτυρίας. Γιατί να μιλάνε οι ρατσιστές; Λογικό είναι να μην τους δίνεται μέσο να πουν τα δικά τους, ούτε δουλειά να εργαστούν, ας μην ήταν ρατσιστές, να μιλάνε και να έχουν το ψωμάκι τους. Γιατί να μην συλληφθούν όσοι πήγαν σε πορεία, τόσο για έναν σκοπό που δεν υπερασπίζονται όλοι, όσο και ΤΩΡΑ που έχουμε κορονοϊό; Ας έμεναν σπίτι τους, να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, χωρίς τα πλευρά τους σπασμένα. 

Το πού μπορεί να φτάσει ο φασισμός το έχουμε δει στην Ιστορία κι υποτίθεται ότι εκεί τελείωσε η φρίκη, διδαχθήκαμε και δεν θα ξανασυμβεί. Ψέμα. 

Εδώ, σε αυτήν την χώρα, πριν λίγα χρόνια δολοφονήθηκε ο Ζακ Κωστόπουλος μέρα-μεσημέρι, μπροστά στα μάτια κοινού κι όμως σε μεσημεριανή εκπομπή βγήκε δημοσκόπηση που ρωτούσε αν ο ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου είχε δίκιο. 

Εδώ, σε αυτήν την χώρα νεαρός Ρομά μπήκε σε σπίτι να κλέψει κότες, ο ιδιοκτήτης τον πυροβόλησε στην πλάτη καθώς έφευγε και έξω από το αστυνομικό τμήμα περίμεναν τον δράστη που απελευθερώθηκε αμέσως κάτοικοι του χωριού,  και τον υποδέχθηκαν ως ήρωα. 

Εδώ, σε αυτήν την χώρα, τώρα με τον κρατούμενο που βρίσκεται σε απεργία πείνας έγινε άλλη δημοσκόπηση, κι οι πολίτες κατά 15,5% μόνο είπαν καθαρά ότι ο κρατούμενος δεν πρέπει να πεθάνει. 

Η ερώτηση είναι: από πότε η ίδια η ζωή μπαίνει σε δημοσκοπήσεις και από πότε είμαστε πρόθυμοι να απαντήσουμε σε αυτό το αισχρό ερώτημα; 

Η απάντηση είναι: από τότε που γίναμε τόσο βλάκες ώστε να μην καταλαβαίνουμε ότι σήμερα είναι η ζωή του ξένου ή του απεχθούς σε εμάς που δεν μετράει, αύριο θα είναι η δική μας ζωή, με κάποια άλλη δικαιολογία. 

Η απάντηση είναι: από τότε που η Ζωή δεν έχει αξία. 

Η απάντηση είναι: από τότε που ο φασίστας έχει χτίσει το σπίτι του μέσα μας. 

(κείμενο Melusine)

(artwork Seb Westcott)