ΟΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΕΣ

Νομίζω πως είναι γενική παρατήρηση των τελευταίων ετών ότι η βία κατά των γυναικών αυξάνει. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι αυτό, όπως η άνοδος του φιλελευθερισμού, η διάδοση των πορνογραφικών προτύπων, η οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών και η απροθυμία τους να υπακούσουν σε αντρικές επιθυμίες, κλπ. Αυτό το κείμενο δεν εστιάζει στα αίτια αλλά στην επιβίωση των γυναικών, επομένως σε οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει πραγματικά, πρακτικά, στην αληθινή ζωή τις γυναίκες. Γι αυτό πάμε να  δούμε εάν υπάρχει κάποιος τρόπος να προβλέψουμε ποιοί μπορούν να γίνουν κακοποιητές και να τους αποφύγουμε εξαρχής. 

Δεν υπάρχει σίγουρος τρόπος να το προβλέψουμε, διότι οι κακοποιητές δεν έχουν κάποιο εξωτερικό σημάδι  π.χ. μια πινακίδα στο μέτωπο που να αναβοσβήνει, ώστε να δίνει προειδοποιητικά σημάδια. Εχουν όμως κάποια κοινά χαρακτηριστικά στην πλειοψηφία τους, τα οποία έχουν εντοπίσει οι ψυχολόγοι και οι στατιστικές πάνω σε κακοποιημένες (και δολοφονημένες) γυναίκες, επομένως μπορούμε να τα λάβουμε υπόψη μας για να τους εντοπίσουμε. Γνωρίζουμε ότι η κακοποίηση των γυναικών α)έχει ως στόχο των έλεγχό τους και την καθυπόταξή τους, β) ασκείται από άτομα που γενικώς χρησιμοποιούν την βία. Γι αυτό μπορούμε να ξεχωρίσουμε 4 ομάδες ανδρών που είναι πού πιθανόν να γίνουν κακοποιητές:

1) αυτούς που ασκούν βία επαγγελματικά, τόσο νόμιμα, όσο και παράνομα. Την ασκούν σε αυτούς που είναι ιεραρχικά κατώτεροί τους, δηλαδή όχι στο αφεντικό τους, αλλά εμείς πρέπει να κρατήσουμε στο μυαλό μας πως η βία είναι ο τρόπος με τον οποίο βιοπορίζονται, επομένως είναι η καθημερινότητά τους κι ο τρόπος με τον οποίο συνδιαλέγονται με τα άτομα. Αυτό αρκεί για να τους κάνει εν δυνάμει επικίνδυνους.

2) αυτούς που για λόγους "ιδεολογικούς" εξασκούν βία (πολιτικοί λόγοι, θρησκευτικοί, οπαδικοί). Είναι άνθρωποι που βλέπουν όποιον έχει αντίθετη άποψη ως εχθρό και την αμφισβήτηση της ορθότητας των δικών τους απόψεων ως αμφισβήτηση της ταυτότητάς τους και της ύπαρξής τους στην γη. Είναι πολύ πιθανό μια γυναίκα που τους φέρνει αντίρρηση, να τους φανεί επίσης ως εχθρός και να προσπαθήσουν να την αντιμετωπίσουν όπως τον ιδεολογικό εχθρό, λιώνοντάς την. 

3) όσους χρησιμοποιούν στο λεξιλόγιό τους τις αισχρές λέξεις από π. που παλιότερα χρησιμοποιούσε η κοινωνία για τους ομοφυλόφιλους και τις ιερόδουλες. Οποτεδήποτε ακούσουμε αυτές τις λέξεις, το καθήκον μας είναι να φεύγουμε τρέχοντας, γιατί είναι η επιτομή της πατριαρχίας, η συντομότερη απεικόνιση του ελλιπούς ανδρισμού και της λάθος θηλυκής διαγωγής. Κάποιος που χαρακτηρίζει ως π. την πρώην του, θα πει ακριβώς τα ίδια για εμάς μόλις φορέσουμε μια κοντή φούστα ή ένα ανοιχτό ντεκολτέ. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε να το ακούσουμε για εμάς, θα συμβεί οπωσδήποτε. 

4) αυτούς που γνωρίζουμε από φίλους πως έχουν ήδη χτυπήσει την σύζυγο, την φίλη τους, την αδερφή ή την μάνα τους. Δεν έχουμε κανένα λόγο όχι να σχετιστούμε μαζί τους, αλλά ούτε να βρεθούμε στο ίδιο τραπέζι γα καφέ. Τους αξίζει η απόλυτη κοινωνική απομόνωση για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων η αλληλεγγύη στις άλλες γυναίκες.   

Αληθεύει ότι υπάρχουν άντρες που είναι κακοποιητές και δεν έχουν κανένα τέτοιο χαρακτηριστικό, ή ότι υπάρχουν κάποιοι που βρίσκονται σε αυτές τις ομάδες αλλά δεν κακοποιούν γυναίκες. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να γίνουμε Πυθίες ώστε να μαντέψουμε τι έχει ο καθένας στο κεφάλι του, ούτε μπορούμε να ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα, όμως μπορούμε να αποφύγουμε όσους ήδη έχουν ιστορικό που προδιαγράφει το μέλλον. Προστατεύουμε τον εαυτό μας και παίρνουμε προφυλάξεις. Καλύτερα να προνοούμε, παρά να θεραπεύουμε.