Πρώτα κρουαζιέρες, μετά σφαγές
*
***********************
Καταρχάς δεν είχα φανταστεί ότι υπάρχουν φέτος Ισραηλινοί ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ. Μαθαίνουμε στις ειδήσεις ότι ζωή είναι επί Γης Κόλαση στην Παλαιστίνη, ενώ ταυτόχρονα οι Ισραηλινοί όλοι μαζί ισχυρίζονται ότι κλαίνε κι οδύρονται για τους ομήρους τους που δεν επέστρεψαν. Πώς λοιπόν υπάρχουν ακόμα Ισραηλινοί που κάνουν τουρισμό, κλαίνε ή δεν κλαίνε για τους ομήρους; Είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τους Παλαιστίνιους ή δεν είναι; Όπως φαίνεται από την φράση "τουρίστας", ο Ισραηλινός πολίτης που είναι μονίμως φαντάρος, ανάμεσα στις μέρες του στον Στρατό του Ισραήλ και τις σφαγές που διαπράττει, κάνει λίγες διακοπές και μετά γυρνάει πάλι στο στρατιωτικό καθήκον, δηλαδή σε νέες σφαγές. Αυτό είναι ανήκουστο. Τι είδους ανθρώπους διαπαιδαγωγεί το Ισραήλ;
Έπειτα, αυτός ο δικαιωματισμός με την σερβιτόρα, είναι επίσης ανήκουστος. Από πού κι ως πού ο πελάτης επεμβαίνει και προβάλλει απαιτήσεις στο ντύσιμο του σερβιτόρου; Αν ο μαγαζάτορας επιθυμούσε ουδέτερη εμφάνιση προσωπικού, θα προμήθευε τους εργαζόμενους του με στολές. Έτσι κάνουν στην Μεγάλη Βρετανία στο Σύνταγμα, κάνοντας τους σερβιτόρους ορατούς από απόσταση ως έναν μικρό στρατό με βυσσινί ή μπλε στολές, αλλά και δίνοντας το μήνυμα στον πελάτη "είμαστε εδώ για να σε υπηρετούμε, εσύ έχεις πάντα δίκιο". Αυτό το δίκιο μεταφράζεται σε υψηλότερες τιμές για την παροχή υπηρεσιών, λεπτομέρεια που επισφραγίζει μια άτυπη συμφωνία μεταξύ πελάτη και σερβιτόρου για την ανοχή του δεύτερου στον πρώτο.
Εδώ, ο μαγαζάτορας δεν δίνει στολές και προφανώς έχει χαμηλότερες τιμές, επομένως το παιγνίδι παίζεται τρόπον τινά επί ίσοις όροις μεταξύ σεβριτόρων και πελατών. Οι πελάτες πρέπει να διαπραγματευτούν νοερώς τον σερβιτόρο-προσωπικότητα όπως κι αν αποκαλύπτεται αυτή μέσα από τα ρούχα του, πρέπει ουσιαστικά να συμβιβαστούν με ο,τι βλέπουν, γιατί κι ο σερβιτόρος συμβιβάζεται με ο,τι του αποκαλύπτει η εμφάνιση του πελάτη. Ο πελάτης δεν έχει κανένα δικαίωμα να εκφέρει γνώμη για τίποτα εκτός από το σέρβις ή την ποιότητα των προσφερόμενων προϊόντων, η προσωπικότητα του σερβιτόρου παραμένει εκτός δικαιοδοσία πελάτη. Αυτοί οι Ισραηλινοί τουρίστες, μεγαλωμένοι διαφορετικά από τους τουρίστες άλλων χωρών, προβάλουν εδώ την επιθυμία τους να έχουν το κυρίαρχο αφήγημα στην συναλλαγή τους με άγνωστους, δηλαδή η προσωπικότητα κι οι αντιλήψεις τους να επικρατούν. Πιθανόν, έτσι γίνεται στην χώρα τους διότι συναλλασονται μόνο με όμοιους Ισραηλινούς ή με Παλαιστίνιους που βρίσκονται υπό Κατοχή. Νιώθουν ότι έχουν δικαίωμα να υπερισχύουν, γι αυτό αναφέρομαι σε δικαιωματισμό.
Όπως φαινεται στο Ισραήλ μεγαλώνει ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου, που εμείς όλοι δεν γνωρίζουμε. Αυτό που πάει λίγο σε κρουαζιέρα, μετά κάνει λίγες σφαγές, μετά ξανά κρουαζιέρα + ταυτόχρονα απαιτεί όταν είναι στην κρουαζιέρα, να μην του πει κανείς "Γιατί ρε φίλε χτες έσφαζες;"
(Μελουζίν)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου