Μετεκλογικά

 

Ξέρετε, γράφω πολύ. Εννοώ χιλιάδες λέξεις, καθημερινά. Γράφω επαγγελματικά, εδώ μέσα και κυρίως ιδιωτικά -σε ημερολογια. Μπορούμε να πούμε ότι σκέφτομαι γράφοντας.

Κι όμως μερικές φορές οι λέξεις δεν έχουν πια νόημα για μένα. Μοιάζουν με γράμματα στην σειρά που όποιος τα έβαλε έτσι, κάτι ήθελε να πει, αλλά σε εμένα δεν το εξήγησε.

Όταν μου συμβαίνει αυτό, λέω τις λέξεις φωναχτά, να τις ακούσω. Αυτό χειροτερεύει πολύ τα πράγματα. Οι φθόγγοι μού ακούγονται σαν λαρυγγισμοί εξωγήινων, που μιλάνε εντελώς άγνωστη μου γλώσσα, έχουν άλλες εικόνες, άλλες εμπειρίες, ζουν σε άλλο πλανήτη.

Τότε λοιπόν τα παρατάω, δεν γράφω τίποτα. Πιάνω το κέντημα μου, το ράψιμό μου, τα εργαλεία για τα μπιζού μου. Αυτή είναι μια συνειδητή προσπάθεια να περιβάλλω τον εαυτό μου με ομορφιά, εκείνο το είδος ομορφιάς που εγώ εγκρίνω.

Πολύ σπάνια νιώθω ψυχικά κουρασμένη, σαν παράλυτη, δεν μπορώ ούτε την βελόνα να πιάσω. Είμαι τόσο απογοητευμένη που δεν μπορώ να φανταστώ το κοντινό αύριο και μεθαύριο, πόσο μάλλον έναν μήνα αργότερα που θα φορέσω το υπό κατασκευή φόρεμα ή έξι μήνες μετά που θα στρώσω το κεντημένο Χριστουγεννιάτικο τραπεζομάντηλο.

Τότε λοιπόν ακουμπάω τις τελευταίες μου ελπίδες στην παρελθούσα ομορφιά που με κάποιο τρόπο συνέλαβα, στις φωτογραφίες. Άλλες φορές κοιτάζω το παιδάκι μου μικρούλι, σε ποδήλατο με 4 ροδίτσες στην αυλή. Άλλες, φωτογραφίες από όμορφο ουρανό και θάλασσα.

Αυτή εδώ είναι μια από τις φωτογραφίες που με επαναφέρουν σε λειτουργία: ένας χειμωνιάτικος ουρανός, λίγο πριν την Δύση του ήλιου, μετά από κατακλυσμιαία βροχή. Όλος ο ορίζοντας ήταν γεμάτος από πορτοκαλί φως κι ανάμεσα σε δύο δένδρα, ένα μεγαλειώδες ουράνιο τόξο.

Η ζωή δεν σταματάει, ευτυχώς. Η Γη συνεχίζει να γυρίζει, τα σύννεφα μαζεύονται, βαραίνουν, βρέχει καταρρακτωδώς και μετά βγαίνει το ουράνιο τόξο. Δεν θέλω να απελπίζομαι, υπάρχει ελπίδα κι εξαρτάται από εμάς. Δεν είναι αλήθεια ότι την επόμενη τετραετία η κυβέρνηση θα κάνει περίπατο αυταρχισμού στον σβέρκο μας. Δεν μπορούμε να τα παρατήσουμε, μόνο οι νεκροί δεν αγωνίζονται. Εγώ έχω ευθύνη απέναντι στο παιδάκι μου κι όλα τα υπόλοιπα παιδάκια. Ελπίζω απέναντι σε κάποιον να έχετε ευθύνη κι εσείς.

Πάω να πιάσω το ράψιμό μου.

(Μελουζίν)