"Αυτός ο άνθρωπος" έκανε "κάτι τέτοιο"

 

Στην φωτογραφία η προφορική δήλωση του 20χρονου γιού της δολοφονημένης γυναίκας στην Ζάκυνθο, η οποία εγινε έξω από τα Δικαστήρια:

"Ήρθα έτσι, να είμαι εδώ, να δω πώς ΑΥΤΌΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ έκανε ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ". 

Τα λόγια του χαρακτηρίζονται από πλήρη ασάφεια. Ποιός είναι "αυτός ο άνθρωπος" και τι είναι "αυτό που έκανε"; Γιατί δεν το λέει, δεν ξέρει; 

Η ασάφεια είναι κοινό χαρακτηριστικό στην περιγραφή της γυναικτονίας. Ξαφνικά όλοι χάνουν τα λόγια του. Για ανεξήγητους λόγους δεν πάει ο νους κανενός στις σωστές και πλήρεις λέξεις. 

Εως πριν ένα χρόνο τα ΜΜΕ για κάθε γυναικοκτονία έγραφαν "οικογενειακή τραγωδία", "Θρήνος στην Θεσσαλονίκη για την άτυχη γυναίκα που..." κλπ. Μέχρι να διαβάσεις όλο το  άρθρο δεν ήξερες αν δολοφονήθηκε γυναίκα ή συνέβη σοβαρό τροχαίο.  

Αλλά κι οι γείτονες των δολοφονημένων εκφράζονταν με την ίδια ασάφεια, στο φονικό της Μακρακώμης ας πούμε είχαν πει "του είπε να χωρίσουν κι αυτός ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ΕΤΣΙ". Τι σημαίνει αυτό; Η αντίδραση είναι η απάντηση στην δράση.  Οι δολοφονημένες δεν είχαν καμια δράση και δεν έκαναν τίποτα, μόνο οι δολοφόνοι είχαν δράση.

Οι σχολιαστές του Facebook ομοίως αποφεύγουν την ακρίβεια στην περιγραφή τους, δεν λένε ποτέ "την έσφαξε", συν το ότι δίνουν μεταθανάτιες ευχές στην νεκρή που κι αυτές δεν βγάζουν νόημα, π.χ. "Καλό Παράδεισο". Ο Παραδεισος πάντα καλός είναι, όμως είναι αμφίβολος. Η ζωή που ήταν σίγουρη, πάει, πέταξε για την δολοφονημένη. 

Φαίνεται λοιπόν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την σαφήνεια της προφορικής και γραπτής διατύπωσης σε ό,τι αφορά τις γυναικοκτονίες;

Άραγε πρόκειται για ευαισθησία του κοινού στον φόνο; Είναι οι λεπτές ψυχές αυτές που ανατριχιάζουν κι αποφεύγουν τις σωστές λέξεις, τις κυριολεκτικές;

Νομίζω πως όχι. Κρίνοντας από το πάθος με το οποίο οι μεγάλοι αγκαλιάζουν ταινίες γεμάτες αίμα ή τα αστυνομικά του Νέσμπο, ενώ οι μικρότεροι τα πολύ πιο αιμοσταγή βιντεοπαιγνίδια, όχι δεν είναι οι ευαίσθητες ψυχές αυτές που μιλάνε φλού. Όλοι μιλάνε φλου. Είναι η Πατριαρχία αυτή που ωθεί τους πάντες να αποφεύγουν τον στιγματισμό των δολοφόνων και του φόνου, όταν το θύμα είναι γυναίκα. Δεν θέλουν να γίνουν πολύ συγκεκριμένοι, γιατί η πραγματικότητα είναι φριχτή και ταυτόχρονα αρκετά επαναλαμβανόμενη ώστε να γίνεται ντροπιαστική για όλους τους άντρες μαζί. Αυτήν την  συλλογική ντροπή θέλουν να αποτινάξουν μιλώντας με μεταφορές, σε παθητική φωνή κλπ. Ντρέπονται να πουν "ο άντρας δολοφόνησε την γυναίκα", γι αυτό γράφουν "η γυναίκα δολοφονήθηκε". 

Ο γιός της νεκρής που τα λόγια του φαίνονται στην δήλωση, έχει κάποιους λόγους να βρίσκεται σε πιο ευάλωτη ψυχολογική κατασταση, μια που -όπως είπε ο ίδιος- αυτά όλα συνέβαιναν χρόνια κι έπρεπε ήδη να είχε βοηθήσει την μητέρα του. Ωστόσο ούτε αυτόν, ούτε τους υπόλοιπους γιούς που η μητέρα τους κακοποιείται αλλά δεν έχει δολοφονηθεί προς το παρόν, τους βοηθούν οι θολές προτάσεις. Καλύτερα να λένε τα πράγματά με το όνομά τους ώστε να ξέρουν όλοι (και οι ίδιοι) τι ακριβώς συμβαίνει. Δεν ωφελεί να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, γιατί η πραγματικότητα δεν αλλάζει επειδή την ονομάζουμε αλλιώς ή αποφεύγουμε να την κατονομάσουμε τελείως. 

Επομένως όχι "ήρθα να δω πώς αυτός ο άνθρωπος έκανε κάτι τέτοιο", αλλά "ήρθα να δω πώς ο πατέρας μου σκότωσε την μάνα μου". 

(Μελουζίν)