Για τα κορίτσια που χάνονται


Τρεις δολοφονίες γυναικών και μια αυτοκτονία σε 4 μέρες. Δεν έχουμε καμια όρεξη για αναλύσεις, μόνο για θρήνο. Αυτό το ποίημα αφιερώνεται σε όλα τα κοριτσάκια που έγιναν γυναίκες και χάθηκαν.
*************************
ΤΟ ΤΡΕΛΟΚΟΡΙΤΣΟ  (του Γουίλιαμ Μπάτλερ Γιέητς)

Κείνο το τρελοκόριτσο, μια αυτοσχέδια μουσική
Ωσάν ποίημα χορεύοντας στην άκρη της θαλάσσης
Θα ΄λεγες η ψυχή της απ' το κορμί έχει πετάξει
Να, το κορίτσι σκαρφαλώνει, πέφτει εδώ κι εκεί
Κρύβεται καταμόναχο στου καραβιού τ' αμπάρι
Δηλώνω εγώ ευθαρσώς, τούτη την κόρη με το γόνατο σπασμένο
Κάτι, μιαν αύρα αγέρωχη, πανέμορφη την έχει πάρει
Κάτι που βρέθηκε ηρωικά, από καιρό χαμένο.

Και τι σημαίνει πως τη χτύπησε καταστροφή
Πάρθηκε από άνεμο μουσικής απαρηγόρητης
Στο λαμπερό θρίαμβο της πληγής της πιότερο όμορφη
Ανάμεσα στα έρημα καλάθια, στα δεμάτια μόνη της
Με μιαν αλλόκοσμη φωνή έπιασε το τραγούδι
"Θάλασσα αχόρταγη, ποθείς κι εμένα το λουλούδι"

(μετάφραση Δημήτρης Κοσμόπουλος
 πίνακας Nancy Seamons Krookston)


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ή ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ;

ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΣΤΟΧΟ

AN UNSOLICITED DICK-PICK