Η ΠΕΡΙΦΡΑΞΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

 

Μαθαίνουμε ότι στο Ισπανικό Κοινοβούλιο θα συζητηθεί την επόμενη εβδομάδα νομοσχέδιο σχετικά με το γυναικείο σώμα. Οι διατάξεις του αφορούν 1) την άμβλωση χωρίς γονική συναίνεση στις ανήλικες κάτω των 16ετών και β) την τριήμερη άδεια μετ' αποδοχών σε εργαζόμενες γυναίκες που έχουν δυσμηνόρροια. 

Στα διάφορα σάιτ και  φεμινιστικές σελίδες η είδηση χαιρετίστηκε  ως πρόοδος στα γυναικεία δικαιώματα, πιθανόν επειδή το νομοσχέδιο προτείνει μια προοδευτική -κατά δήλωσή της- παράταξη, οι Podemos. Περιγράφεται ως "αναγνώριση της ιδιαιτερότητας του γυναικείου σώματος", πράγμα περίεργο αφού σε δεν είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε τι ακριβώς είναι το γυναικείο σώμα.  

Η γνώμη μας είναι ότι το νομοσχέδιο αποκλείεται να έχει θετικό αποτέλεσμα στην ζωή των γυναικών. 

1)Θα δημιουργήσει ανισότητα σε εργασιακό χρόνο ανάμεσα σε άντρες και  γυναίκες, με τις γυναίκες να παρουσιάζονται ως προνομιούχες. Οι άντρες  δεν έχουν αντίρρηση για άδειες που ήδη προβλέπονται από την νομοθεσία κι αφορούν μόνο το γυναικείο σώμα, όπως η άδεια μητρότητας και λοχείας, αλλά αυτό συμβαίνει διότι η αδυναμία των γυναικών προς εργασία εκείνη την περίοδο αιτιολογείται με ένα σπουδαίο κοινό στόχο ανδρών και γυναικών: την γέννηση ενός παιδιού. Είναι αυτονόητο ότι δυό μήνες πριν την γέννηση οι γυναίκες δεν μπορούν να εργαστούν διότι βάζουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους και το έμβρυο. Είναι αυτονόητο ότι τρεις μήνες μετά την γέννηση επίσης δεν πρέπει να εργαστούν, διότι χρειάζονται χρόνο να αναλάβουν δυνάμεις, να κλείσουν τα τραύματά τους από τον τοκετό και να φροντίσουν το νεογέννητο που τρώει κάθε  τρεις ώρες. Η άδεια ανατροφής τέκνου που πριν δινόταν μόνο σε μητέρες κι ακουγόταν πολλά αντρικά παράπονα, έχει ρυθμιστεί, την παίρνουν από κοινού η μάνα κι ο πατέρας -και πολύ σωστά αφού κι οι δυό έχουν χέρια, επομένως μπορούν να φροντίσουν ισάξια το μωρό. 

Αν τυχόν εγκριθεί η διάταξη της τριήμερης άδειας, δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν άρθρα που θα αναρωτιούνται "Μήπως το γυναικείο σώμα δεν είναι κατάλληλο για εργασιακό χώρο, αλλά μόνο κατάλληλο για το σπίτι;".  

2) Θα επηρεάζει αρνητικά τους εργοδότες στην πρόσληψη γυναικείου πληθυσμού. Οι εργοδότες δεν το ομολογούν επίσημα, όμως γνωρίζουμε πως είναι απρόθυμοι να προσλάβουν γυναίκες παντρεμένες, χωρίς παιδιά, επειδή η πιθανότητα εγκυμοσύνης θα τους αναγκάζει να πληρώνουν εργαζόμενους που δεν δουλεύουν. Η στάση τους θα είναι πολύ πιο δυσμενής εάν στο μέλλον  υποχρεώνονται να πληρώνουν για ακόμα μεγαλύτερες απουσίες. 

3) Το χειρότερο είναι πως ιατρικοποιεί την περίοδο, μια κατάσταση επαναλαμβανόμενη και πολύ φυσική για τις γυναίκες, η οποία διαρκεί από 20 έως 40 χρόνια στην ζωή της κάθε μιας. Αληθεύει ότι υπάρχουν γυναίκες που έχουν δυσμηνόρροια, δηλαδή τρομερούς πόνους, διάρροια, πονοκέφαλο, πυρετό. Όμως όλα αυτά είναι δυσάρεστα αλλά φυσιολογικά. Έτσι είναι η ζωή όταν είσαι γυναίκα. Δεν μας συμφέρει να μετονομάζουμε το φυσιολογικό σε παθολογικό, να βάζουμε τους γιατρούς κριτές του όριου ανάμεσα στο φυσιολογικό και το σχεδόν παθολογικό, να προσπαθούμε να αποδείξουμε στους γιατρούς ότι δεν είμαστε ελέφαντες και μετά από όλα αυτά, να τοποθετούμε το Κράτος ως ρυθμιστή του σώματός μας και φιλογύνη ευεργέτη που παραχωρεί προνόμια. Αυτό το ψαχούλεμα, ο έλεγχος, τα κριτήρια, το ζύγι της κανονικότητας της περιόδου μας, αποκλείεται να έχει στόχο το δικό μας καλό. Ποτέ δεν ήρθε τίποτα καλό από το αντρικό κατεστημένο. Ήρθαν μόνο περιφράξεις. 

(Μελουζίν)