Τα ύποπτα βραχιολάκια από κλωστές

 

Εχθές 5 Απριλίου του 2022, έξω από το Υπουργείο Ανάπτυξης κι Επενδύσεων έλαβε χώρα διαμαρτυρία των χειροτεχνών του δρόμου. Οι χειροτέχνες ζητούν να εξαιρεθούν από τον ν. 4849/2021 που αφορά το υπαίθριο εμπόριο -κι ορίζει πως για να εκθέσεις τις δημιουργίες σε πάγκους, πρέπει να έχεις κάνει έναρξη επαγγέλματος στην Εφορία κλπ. 

Το θέμα δεν είχε καμιά προβολή από τα ΜΜΕ, πιθανόν διότι φαίνεται σε όλους ασήμαντο. 

Δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Μαζί με το διαβόητο gentrification, τις προηγούμενες συλλήψεις μουσικών του δρόμου και την εξόντωση των αδέσποτων ζώων, φαίνεται πως συνιστούν σχέδιο εξάλειψης  κάθε αυθόρμητης φωνής στις πόλεις και απαγόρευσης όλων των επαφών που δεν έχουν το κέρδος στον πυρήνα τους. 

Καταρχάς τόσο οι μουσικοί του δρόμου, όσο και οι  πάγκοι με τις χειροτεχνίες (σκουλαρίκια, πορτοφολάκια, μπλουζάκια ζωγραφιστά) δεν έχουν σχέση με το Εμπόριο. Αυτό που προσφέρουν οι μουσικοί κι οι χειροτέχνες στους πολίτες της χώρας είναι Τέχνη, όχι εμπόρευμα. Δεν το πουλάνε, το χαρίζουν. Οι τιμές είναι συμβολικές, πολλές φορές μάλιστα ανοιχτές (δίνεις ό,τι θέλεις, ακόμα και τίποτα). Η σκέψη, η έμπνευση, συν τα άπειρα εργατικά του χειροτέχνη, εμπεριέχονται στο αντικείμενο (και στο τραγούδι) και εμείς δεν μπορούμε να βάλουμε "τιμή" σε κανένα από αυτά. 

Έπειτα, έχει σημασία να μπορέσουμε να διατηρήσουμε την στενή διαπροσωπική επαφή που βασίζεται στη αμοιβαία συμπάθεια κι εκτίμηση, εκείνου που προσφέρει κι εκείνου που παίρνει. Οι χειροτέχνες δεν είναι μαγαζάτορες να χαμογελάνε ψεύτικα. Οι περαστικοί που σταματάνε στον πάγκο, δεν είναι πελάτες "που έχουν πάντα δίκιο". Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει με τους μουσικούς του δρόμου, δεν παίζουν το Χ σκυλάδικο επειδή "αυτό θέλει ο κόσμος", ούτε όσοι τους ακούν κι αφήνουν από ευχαρίστηση κάποιο μικροποσό απαιτούν επιτακτικά το κομμάτι του γούστου τους. Ολοι οι εμπλεκόμενοι ό,τι δίνουν και παίρνουν, το δίνουν και το παίρνουν ανιδιοτελώς, μένοντας ευχαριστημένοι από την επαφή τους με τον άγνωστο άνθρωπο -πάνω από όλα.  

Γι αυτό οι σχέσεις μεταξύ των χειροτεχνών και των πολιτών της χώρας πρέπει να μείνουν ελεύθερες και αρρύθμιστες από επίσημους φορείς. Το Υπουργείο Ανάπτυξης κι Επενδύσεων δεν έχει καμιά δουλειά ανάμεσά μας, δεν υπάρχει θέμα Επενδύσεων: εκείνοι δίνουν τον χρόνο και την φαντασία τους κι εμείς είμαστε ευγνώμονες που κάνουν αυτό παράλληλα με τις βιοποριστικές ασχολίες ή τις σπουδές τους. Θέλουμε να φτιάχνουν τα βραχιολάκια από κλωστές, χωρίς την γραφειοκρατική διαδικασία που θα τους στερήσει το κέφι και την όρεξη να πιάσουν τις κλωστές στα χέρια τους. 

(Μελουζίν)