Το προνόμιο της μητρότητας.

 

Συνεχίζονται οι επικριτικές αναρτήσεις για την Σμαράγδα Καρύδη που πρόσφατα δήλωσε ότι δεν έκανε παιδί διότι δεν ήθελε να γίνει σκλάβα του παιδιού. Οι ηπιότεροι σχολιαστές την αποκαλούν "εγωίστρια". Αλλοι δεν βρίσκουν τα λόγια να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους για την Καρύδη που αρνείται το προνόμιο της μητρότητας και βάζουν μόνο ένα εικονίδιο με εμετό. Επομένως αξίζει τον κόπο να δούμε το θέμα πιο προσεκτικά. 

Είναι η μητρότητα "προνόμιο"; 

Σύμφωνα με το ορισμό του λεξικού, προνόμιο είναι το αγαθό ή το δικαίωμα που παραχωρείται σε κάποιους κατ΄εξαίρεση. Εδώ δεν έχουμε αγαθό, μόνο δικαίωμα, κι αυτό δίνεται όχι κατ' εξαίρεση αλλά σχεδόν σε όλα τα θηλυκά όλων των ειδών στην Γη. Η μητρότητα είναι η συμμετοχή των θηλυκών στην αναπαραγωγή του είδους, τίποτα άλλο. Δεν είναι προνόμιο, είναι βασική διαδικασία της φύσης, η αλφαβήτα της διαιώνισης των ειδών. 

Το δικαίωμα στην μητρότητα, λογικά είναι όπως τα υπόλοιπα: αν θες το ασκείς, αν δεν θέλεις το προσπερνάς χωρίς να απολογείσαι, ειδικά όταν δεν έχει γίνει κανένας αγώνας για να κατακτηθεί όπως συμβαίνει π.χ. με το δικαίωμα στην απεργία. Κι όμως η Καρύδη κι οι υπόλοιπες που λένε πολύ καθαρά πως μπορούν αλλά δεν θέλουν να κάνουν παιδιά, αντιμετωπίζονται ως ιερόσυλες. Γιατί συμβαίνει αυτό; 

Ένα μέρος της αποδοκιμασίας γεννάται έμφυτα: τα είδη πάντα φροντίζουν για την διαιώνισή τους. Ένα άλλο μέρος γεννάται από τον μανδύα της ιερότητας με τον οποίο περιβάλουμε την μητρότητα - γι αυτό η Καρύδη είναι ιερόσυλη κι όχι απλώς εγωίστρια, δεν αναγνωρίζει το ιερό της υπόθεσης. 

Ποιό ιερό; Το ιερό καθήκον, θα πουν μερικοί. Δεν θέλει να γίνει η αγία μανούλα. 

Είναι σωστό το "αγία" ή υπερβολή; Νομίζω ότι αν δεν είναι αγίες οι μανάδες των ανθρώπων, είναι τουλάχιστον οσιομάρτυρες. Με τον τρόπο που διαμορφώνεται η ανατροφή του παιδιού στην κοινωνία μας, η μητρότητα καθίσταται καθήκον για οσιομάρτυρες, όχι για απλούς ανθρώπους, με τις κοινές αντοχές. 

Δυστυχώς δεν είμαστε όπως τα άλλα ειδή πάνω στην Γη. Οι γυναίκες δεν έχουμε καμιά βοήθεια την εποχή της εγκυμοσύνης -όπως οι πιγκουίνοι που μοιράζονται την εγκυμοσύνη σε ίσα μέρη μεταξύ αρσενικού και θηλυκού. Οι δυό γονείς-άνθρωποι  δεν έχουμε καμιά βοήθεια στην ανατροφή των μικρών, όπως έχουν οι μπαμπουίνοι που τα μεγαλώνουν όλοι μαζί, κοινοτικά. Τα μικρά μας δεν είναι ικανά να ζήσουν μόνα τους μετά από 3 μήνες, όπως στις γάτες. Αντιθέτως χρειάζονται επι 20 ή 25 ή 30 χρόνια τροφή, στέγη, φροντιστήρια, χαρτζιλίκι, φροντίδα -μια που φτάσαμε να τελειώνουν οι σπουδές όταν βγαίνουν τα πρώτα άσπρα μαλλιά των παιδιών. Επιπλέον, δεν έχουμε όλες τις ώρες της μέρας στην διάθεσή μας εμείς οι γονείς, δουλεύουμε πολλές ώρες την μέρα. Τελευταίο και χειρότερο, δεν επωμιζόμαστε ίσα την ανατροφή των παιδιών θτα θηλυκά με τα αρσενικά -μια απλή ματιά στον ελεύθερο χρόνο του άντρα και της γυναίκας σε κάθε σπίτι, αποδεικνύει ποιός επιβαρύνεται περισσότερο, από την πρώτη μέρα με το κάθε 3 ώρες πλύσιμο και τάισμα του μωρού, έως αργότερα στα διαβάσματα του Δημοτικού και το πλύσιμο των δοντιών πριν τον ύπνο, έως φυσικά το ξενύχτι για τον έφηβο που έχει βγει με τους φίλους του ή την έφηβη που πήγε σε πάρτι. 

Η μητρότητα είναι μια δέσμευση τουλάχιστον 20ετής για τις γυναίκες, που επί από τα 30 τους έως τα 50τους  δίνουν προτεραιότητα στα παιδιά τους, όλη μέρα, κάθε μέρα, βάζοντας τον εαυτό τους τελευταίο στα πάντα. Οι γυναίκες που γίνονται μάνες χάνουν τελείως τον έλεγχο του εισοδήματός τους, του σώματός τους, της σκέψης τους, του χρόνου τους και γενικότερα όλης της ζωής τους - είναι υποτελείς στις ανάγκες των παιδιών. 

Εχει πλεονέκτημα η ζωή της Καρύδη έναντι της γυναίκας που έγινε μητέρα; Βεβαίως έχει, πολύ ορατό πλεονέκτημα. Η Καρύδη μπορεί να ζήσει με πολύ λιγότερα χρήματα, γιατί όλο της το εισόδημα το διαθέτει στον εαυτό της. Μπορεί να κοιμάται ήσυχη πάντα -δεν θα μένει ξύπνια δίπλα από το παιδί που αρρώστησε ή περιμένοντας το να γυρίσει σπίτι. Δεν θα κάνει την νοσοκόμα και την δασκάλα κανενός. Δεν αναγκάζεται να πάρει δάνειο για σπίτι ώστε να εξασφαλίσει ένα σταθερό περιβάλλον για το παιδί -μπορεί να πηγαίνει σε άλλη περιοχή, σε άλλη πόλη και σε άλλη χώρα, όποτε νομίζει ότι εκεί θα ζήσει και θα εργαστεί καλύτερα. Έχει πολύ καλύτερη σεξουαλική ζωή από τις παντρεμένες γυναίκες: είναι στην διάθεσή της όλο το σπίτι, μαζί με τον καναπέ, το πλυντήριο και το τραπέζι της κουζίνας, και μάλιστα δικό της όλες τις ώρες κι όχι μόνο μετά τις 12.00 το βράδι που "κοιμούνται τα παιδιά". Έχει πολύ καλύτερη πολιτιστική ζωή -θα το ξέρετε βέβαια πως όλες οι συναυλίες, τα θεατρικά, οι κινηματογράφοι λειτουργούν το βράδι που οι γονείς δεν μπορούν να βγουν διότι δεν μπορούν α αφήσουν τα παιδιά μόνα στο σπίτι. Μπορεί να ζήσει ώσπου να πεθάνει τρώγοντας σουβλάκια -δεν την αναγκάζει κανείς να μαγειρεύει και ειδικώς υγιεινά ώστε να παίρνουν τα απιδιά βιταμίνες. Μπορεί να διαβάσει βιβλία και να δει μια ολόκληρη σειρά με 20 επεισόδια το Σ/Κ στο σπίτι της, γιατί ο χρόνος μετά την δουλειά είναι δικός της. Μπορεί επίσης να ακολουθήσει μια απαιτητική καριέρα όπως αυτή που ακολουθεί ή μια απαιτητικότερη, π.χ. να μπει στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, κάθε χρόνο σε άλλη χώρα. Να αφήσω για το τέλος το σημαντικότερο: κανένα παιδί δεν θα την κατηγορήσει ποτέ ότι του δημιούργησε τραύματα με την συμπεριφορά της - αυτό μετά από 25 χρόνια προσφοράς. 

Η Σμαράγδα Καρύδη περιγράφει πολύ ορθά την μητρότητα ως σκλαβιά. Το ότι είναι ο κατεστημένος τρόπος σκλαβιάς δεν εξωραΐζει την καταπίεση της κατάστασης. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε εμείς οι γυναίκες, ειδικά όσες έχουμε κάνει παιδιά -όπως  εγώ- είναι να αναγνωρίσουμε την καθαρή ματιά της Καρύδη και να πάψουμε να στολίζουμε την κατάσταση της δικής μας ζωής με πέπλα μαγείας που δεν έχει. 

Τα είπαμε φίλες μου πιο πάνω, η μητρότητα προβλέπεται από την Φύση. Είναι αναγκαία επιλογή για το είδος, όχι απαραίτητα και για εμάς. 

(υ.γ:Στην φωτογραφία μάνα σε ταραγμένη οικονομικά εποχή για την Αμερική, που εκτός από το σαρκί της, πρέπει να θρέψει και το παιδί της. )

(Μελουζίν)