Η ΑΓΙΑ & ΜΙΣΗΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ

 

Όλοι γνωρίζουμε τι είναι το ειδεχθές έγκλημα και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα:  η Ρ.Π. από την Πάτρα κατηγορείται πως δολοφόνησε την κόρη της, ενώ ενδέχεται να κατηγορηθεί για τους θανάτους των άλλων δύο παιδιών της που πέθαναν τα προηγούμενα χρόνια. Το αν είναι ένοχη ή όχι θα φανεί στην συνέχεια, αλλά για την συζήτησή μας ας δεχτούμε πως η Ρ.Π είναι πράγματι ένοχη. 

Οι αντιδράσεις του κοινού δεν είναι αναλογικές με άλλες, προηγούμενες δολοφονίες παιδιών . 

Βλέπουμε πως πλήθος ανθρώπων ζητούν να απαγχονιστεί η ΡΠ σε δημόσια θέα, υπάρχει καταγγελία πως ξυλοκοπήθηκε στην ΓΑΔΑ μετά την σύλληψή της, ενώ επαγγελματίας παιδοψυχολόγος την αποκάλεσε "παμφάγο τέρας" κρίνοντας από τις ζωγραφιές της κόρης της. Γιατί εκδηλώνεται τόσο μένος εναντίον της Ρ.Π, το οποίο δεν εκδηλώθηκε σε προηγούμενες δολοφονίες παιδιών από γονείς; Μήπως επειδή οι προηγούμενες δολοφονίες έγιναν από πατεράδες, όχι μανάδες; 

Νομίζω πως ναι. Οι οργισμένες εκδηλώσεις προς την δολοφόνο, σχετίζονται με την μητρότητα που από την μια μεριά προβάλλεται ως ιερό καθήκον της γυναίκας και από την άλλη ως απύθμενο μίσος για όσες δεν το εκτελούν σωστά -ή αρνούνται τελείως να το αναλάβουν. 

Είναι λογικό  η κοινωνία να έχει σε βάθρο την αναπαραγωγή αφού  από αυτήν εξαρτάται η διαιώνισή της, όμως το παιγνίδι της αναπαραγωγής είναι άνισο. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι άντρες συμμετέχουν κατά ένα μέρος, όμως δεν γεννάνε. Μόνο οι γυναίκες γεννάνε.  Επομένως η κοινωνία ναι μεν όλη μαζί σκέφτεται την οικονομία της, αλλά  οι ομάδες εντός της εκκινούν από διαφορετικά σημεία, διότι είναι διαφορετικός ο ρόλος τους στην διαδικασία. 

Κατά την γνώμη μου οι άντρες από κοινού, άλλος πιο λίγο κι άλλος πιο πολύ, φθονούν τις γυναίκες για την δυνατότητά τους να γεννούν. Ξέρουν πως εάν σκοπεύουν να αφήσουν τον σπόρο τους στην Γη (στην ουσία έναν mini me του εαυτού τους) θα πρέπει να βρουν μια γυναίκα να τους ανεχτεί και να τους συμπαθήσει τόσο ώστε να δεχτεί να κάνει παιδιά μαζί τους. Δεν μπορούν να αποφύγουν τις γυναίκες παρά μόνο εδώ και λίγο καιρό, που ορισμένοι (αρκετά ευκατάστατοι άντρες) βρήκαν τον πλάγιο τρόπο να γίνουν πατεράδες παιδιού χωρίς μητέρα, με την βοήθεια της  παρένθετης μητρότητας. Στους αγανακτισμένους με αυτήν την βιολογική αδικία βάζω όλους τους διαζευγμένους που η γυναίκα τους "νοιάζεται μόνο για την διατροφή", τους άγαμους που θα ΄θελαν να παντρευτούν αλλά δεν βρίσκουν γυναίκα πρόθυμη, τους πελάτες της παρένθετης μητρότητας, αυτούς που βάζουν το προφυλακτικό κατά την διάρκεια του σεξ για να μην πάει το σποράκι τους χαμένο, εκείνους που είναι κατά της έκτρωσης κι υπέρ της ζωής του αγέννητου, χωρίς όμως να παίρνουν ορφανά παιδάκια σπίτι τους,  καθώς και τα δισεκατομμύρια των ανδρών που πέρασαν χωρίς να γνωρίζουν 100% εάν το παιδί είναι δικό τους.  

Για όλους αυτούς οι καταραμένες γυναίκες έχουν εκ φύσεως το προνόμιο να γεννάνε και τι το κάνουν; Το σπαταλούν σε απερίσκεπτο σεξ δεξια κι αριστερά ή το χρησιμοποιούν ως όπλο εναντίον των ανδρών που θα πρέπει να τις ανεχτούν. Τι ωραία που θα ήταν οι γυναίκες να αναγκάζονται από τον νόμο να αναπαράγουν -και μετά να μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά! Αυτή η ΡΠ πόσο απαίσια είναι που αν κι ευνοημένη, δεν σεβάστηκε την εύνοια της φύσης και την έφτυσε στα μούτρα; Κρέμασμα, στην κεντρική πλατεία για την ιερόσυλη. 

Μετά έχουμε τις γυναίκες που καταριούνται. Εχουμε εκείνες που έχουν κάνει παιδιά κι αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής τους στα παιδιά. Η ΡΠ με την στάση της βεβηλώνει τον ιερό σκοπό της δικής τους ζωής -ειδικώς γι αυτές που δεν έχουν να επιδείξουν κάτι άλλο εκτός από τον ρόλο της συζύγου και μητέρας. Έχουμε τις άλλες γυναίκες, αυτές που δεν κατάφεραν να κάνουν παιδί ενώ ήθελαν. Η ΡΠ τους φαίνεται πολύ χειρότερη από όσο στις προηγούμενες, της δόθηκε ένα τεράστιο δώρο με ένα απλό πήδημα κι η αχρεία το πέταξε στα σκουπίδια, ενώ θα μπορούσε ο Θεός (αν ήθελε) να το δώσει στις ίδιες που ήξεραν πώς να το αξιοποιήσουν και να βγουν στην Κοινωνία με το κεφάλι ψηλά, ολοκληρωμένες γυναίκες. Έχουμε φυσικά και αυτές που δεν είναι μάνες, ούτε προσπαθούν να γίνουν προς το παρόν, αλλά ξέρουν ότι η δική τους μάνα είναι ιερή κυρίως διότι τις γέννησε. 

Το μίσος για την ΡΠ δεν οφείλεται στο ότι το παιδί είναι νεκρό. Οφείλεται μόνο στο ότι το σκότωσε αυτή, η μάνα του. Και δεν περιορίζεται μόνο στην ΡΠ αλλά και στις υπόλοιπες γυναίκες που έχουν δεσμούς αίματος με την δολοφόνο. Το μίσος ακουμπάει την μάνα της ΡΠ που κι αυτή μαζεύτηκε όχλος να την λυντσάρει. Ακουμπάει την αδερφή της ΡΠ που δεν την θέλουν στην δουλειά, γιατί ο κόσμος δε αντέχει να βλέπει τα μούτρα της. Το ίδιο συμβαίνει στην ζωή με τα μητρικά καθήκοντα, μεταβιβάζονται στις γυναίκες της οικογένειας. Πεθαίνει η μάνα; Το παιδί αναλαμβάνει η γιαγιά. Δεν υπάρχει γιαγιά; Το αναλαμβάνει η αδερφή. Η μητρότητα είναι γυναικείο προνόμιο και καθήκον, που οφείλουν να διεκπεραιώσουν οι γυναίκες πάση θυσία: μόνες, άρρωστες, άφραγκες, παρατημένες, ανάπηρες, τρελές. Κι αν δεν τους αρέσει ή δεν μπορούν, πρόβλημά τους: ας μην γεννιόντουσαν γυναίκες.