Ο ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

 

Η Νατάσα Μποφίλιου δίνει μια συναυλία ειρηνιστική δηλώνοντας πως είναι κατά του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, της Ρωσίας και "υπέρ των λαών". Αμέσως χλευάζεται ως απολιτικ, κατηγορείται για ισαποστακισμό. Βασικά περιγράφεται ως αφελής κι απλοϊκή. Ως δειλή.

Γιατί;

Δεν επιτρέπεται πια ο πασιφισμός;

Πρέπει όλοι να ζωστούμε τα άρματα και να συνταχθούμε σε μια πλευρά, στην διάσημη σωστή ή στην διαβόητη λάθος πλευρά της Ιστορίας;

Φαίνεται πως ναι. Δηλαδή φαίνεται ότι είναι τόσο πολεμοχαρής η κοινωνία μας πια, που όλα τα αντιλαμβανόμαστε ως μάχη. Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας. Κι όποιος ισχυρίζεται πως δεν είναι υπέρ κανενός, στην ουσία είναι ένας βλάκας που είναι εχθρός όλων. Επικίνδυνος. Υπάρχει πιο επικίνδυνος από τον βλάκα;

Η πολεμοχαρής διάθεση ξεκινάει από ψηλά και κατεβαίνει προς τα κάτω. Οι αρχηγοί των κρατών κι οι συνασπισμοί τους, από τον ΟΗΕ ως το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι πολεμικές μηχανές. Δεν κάνουν τίποτα άλλο από πόλεμο. Όμως όχι μεταξύ τους, αλλά εναντίον μας. Μετονομάζουν τον πόλεμο σε "εκδημοκράτηση", "απελευθέρωση" κι "εξυγίανση δημοσιονομικών". Χρειάζονται βέβαια "σκληρά μέτρα" ή "λιτότητα" στην αρχή, όμως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα: το τέλος ΘΑ είναι καλό.

Δεν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε πως ο με διάφορα μέσα πόλεμος είναι εναντίον μας -πιθανόν δεν αντέχουμε να το παραδεχτούμε. Ζούμε σε άρνηση. Αλλά η εχθρικότητα των από πάνω διαχέεται σε εμάς και την υιοθετούμε. Τα social media είναι το μέσον με το οποίο την αναπαράγουμε. Όλων των ειδών τα ζητήματα γίνονται μικροί πόλεμοι που έχουν πλευρές. Γέμισε ο τόπος με # και cancel_χ. Γέμισε ο τόπος με ειρωνικές ατάκες 140 τυπογραφικών χαρακτήρων, που είναι πιασιάρικες αλλά έχουν μηδενική ανάλυση. Με υβριστικά συνθήματα που όλο και σκληραίνουν σε περιεχόμενο.

Η Νατάσα Μποφίλιου δεν είναι ισαποστακισα, είναι ειρηνιστρια. Ο πασιφισμός είναι πολιτική στάση, όχι δειλία και χάσιμο χρόνου. Ήταν δειλός ο Γκάντι; Είναι δειλοί οι Ισραηλινοί αρνητές συνείδησης στο Ισραήλ;

Προτείνω να αφήσουμε τους ειρηνιστές στην ησυχία τους και να κοιτάξουμε τον εαυτό μας. Μάλλον υπάρχει βαθύτερος λόγος που όλη την ώρα εμπλεκόμαστε σε κάποιο πόλεμο για κάποιο "δίκαιο σκοπό". Κάτι μας τρώει κι είμαστε όλη την ώρα με το δάχτυλο στην σκανδάλη.

(Melusine)