ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

 Σταλινικές καταστάσεις, αλλά εντός καπιταλισμού. Οι πολίτες αιχμάλωτοι των μεγαλο-ιδιοκτητών της Αττικής οδού, που έχουν μόνο δικαιώματα και καμία υποχρέωση προς τους οδηγούς. Οι οδηγοί αναγκάζονται να σωθούν όπως οι πρωτόγονοι, στηριζόμενοι στο σαρκίο τους. Ο πατέρας της φωτογραφίας βλέπετε πως παρατάει το αμάξι, πιθανον μετά από 10 ώρες αναμονή και χωρίς πια καύσιμα, παίρνει το παιδί του αγκαλιά και περπατάει 2,5 χιλιόμετρα για να σωθεί από το κρύο. Μα, ασφαλώς, δεν μπορεί να αφήσει το παιδί να ζεσταίνεται με το χνώτο του.

Εταιρική ευθύνη καμία. Κρατική μέριμνα καμία. Μπισκότα και νερό έφεραν στους οδηγούς οι εθελοντές πολίτες από την Αγία Παρασκευή. Ακόμα και στην Σιβηρία οι εξόριστοι είχαν νερό και φαγητό από το Κράτος που τους απέκλεισε εκεί. Δώδεκα ώρες μετά, καταφτάνει ο Στρατός που ο εξοπλισμός του στοιχίζει κάθε χρόνο περισσότερο από το συνολικό κόστος για την Παιδεία. Να κάνει τι; Μήπως να πετούσαν το πρωί τα Ραφαλ και να έριχναν αλάτι; Θα ήταν κάτι - αφού δεν πρόκειται να χρησιμεύσουν ποτέ σε τίποτα άλλο.

Οι δημόσιοι δρόμοι, τα ΜΜΜ, το νερό, το ρεύμα, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα ασφαλιστικά ταμεία πρέπει να ανήκουν στο κράτος μόνο. Δεν διαχειρίζονται εμπορεύματα, άλλα αγαθά. Δεν έπρεπε ποτέ να επιτραπεί καμία σύμπραξη του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα στα αγαθά. Οι επιχειρηματίες κι οι έμποροι να περιοριστούν σε ο,τι μπορεί να διακινηθεί με γνώμονα το κερδος. Η επιβίωση μας δεν επιτρέπεται να εξαρτάται από το περιθώριο κέρδους των εμπόρων.

Κυβέρνηση τσίρκο, μας βλέπουν στο Ιρκούτσκ και γελάνε.