Ε, αφού ζήτησε συγνώμη...

 

Στην είδηση διαβάζουμε πως μετά από καταγγελία για ΟΜΑΔΙΚΟ βιασμό 24χρονης γυναίκας, ο δράστης που είναι 27 χρονών κι επιχειρηματίας στην εστίαση, συνελήφθη , αλλά αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Σύντομα, ένας άλλος από τους δράστες ομολόγησε ότι "ναι, παρεκτράπηκαν στο πάρτι, με αποτέλεσμα να εκτεθεί ανεπανόρθωτα ψυχικά και σωματικά μια κοπέλα. Ζητάει τεράστια συγνώμη". Να σημειωθεί πως σύμφωνα με μαρτυρία πρώην εργαζόμενου στην εταιρία, το χούφτωμα, η παρενόχληση κλπ των γυναικών σε δημόσια θέα, ήταν συνηθισμένο φαινόμενο σε αυτήν την επιχείρηση, σε βαθμό που οι γυναίκες αναγκάζονταν να φέρνουν τα αγόρια τους έως την λήξη της βάρδιας. Δικαιούμαστε να υποψιαστούμε πως κεκλεισμένων των θυρών (π.χ στα πάρτι) τα πράγματα χειροτέρεψαν κι άλλες φορές στο παρελθόν, απλώς δεν έχουν αποκαλυφθεί. 

Ο άντρας που ομολόγησε πιθανόν χρησιμοποιεί την δημόσια συγνώμη ως τρυκ για να αποδείξει την μεταμέλειά του -δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοια ευγένεια από βιαστές, οπότε ορισμένοι ίσως το μετρούν ως θετικό, υπέρ του. Θα πετύχει μια καλύτερη μεταχείριση από τους δικαστές, ειδικά εάν δεν έχει ξανα-καταγγελθεί ως βιαστής, πράγμα πιθανόν με το νεαρό της ηλικίας του. Μόνο που τα λόγια του μας παραπλανούν, μικραίνουν όσο γίνεται το περιστατικό και την φρίκη που περιέχει. 

Καταρχάς τι σημαίνει "παρεκτράπηκαν"; Παρεκτρέπομαι σημαίνει πολύ μικρότερα πράγματα, π.χ "μίλησα άσχημα και χτύπησα το χέρι στο τραπέζι". Υπάρχει ρήμα που περιγράφει ό,τι έκανε, βίασε. Ήταν βιασμός, όχι παρεκτροπή. Δηλαδή, ομαδικός βιασμός, όπως είπαμε. 

Έπειτα αυτό το λογοτεχνικό "η κοπέλα εκτέθηκε ψυχικά και σωματικά". Εκτέθηκε σε τι; Στην δημόσια θέα όπως όταν σηκώνεται η φούστα μας; Όχι. Μήπως σε κίνδυνο; Οχι, δεν εκτέθηκε απλώς σε κίνδυνο, ο κίνδυνος την βρήκε, της χτύπησε την πόρτα και έπαθε. Η γυναίκα δεν είναι εκτεθειμένη, είναι παθούσα. Αυτό που έπαθε είναι ότι την βίασαν. 

Μετά έρχεται το κλου, ο δράστης ζητάει συγνώμη. Πώς; Τι "συγνώμη"; Συγνώμη ζητάμε όταν σπρώχνουμε κάποιον και του πέφτει το κουλούρι στον δρόμο. Του αγοράζουμε καινούργιο και ζητάμε συγνώμη. Τέλος περιστατικού. Εδώ η συγνώμη δεν έχει αξία, δεν αλλάζει τίποτα γιατί δεν μπορεί να επανορθώσει την βλάβη. Μπορεί κάποιος να σβήσει από το μυαλό της γυναίκας το περιστατικό; Μπορεί κάποιος να την πείσει πως όταν ο δικός της σύντροφος την αγγίζει, δεν έχει λόγο να του σπρώχνει το χέρι, γιατί αυτός δεν είναι βιαστής; Μπορεί να μην φοβάται όταν οποιοδήποτε αντρικό σώμα την πλησιάζει, π.χ στο μετρό; Μπορεί να μην βλέπει ξανά και ξανά και ξανά τον βιασμό της στον ύπνο της; Μπορεί να μην τον σκέφτεται όλη μα όλη την μέρα; Πόσα χρόνια θα χρειαστεί για να ξεχάσει; Θα ξεχάσει ποτέ; 

Ο δράστης που ζητάει συγνώμη, αυτός ο υποκριτής, ψεύτης ή και ηλίθιος,  μπορεί να μπει στην θέση της και να φανταστεί τον εαυτό του στην θέση της; Να πει πως πήγε στο πάρτι ο ίδιος, αλλά όταν οι άλλοι μέθυσαν, τα πράγματα "παρεκτράπηκαν" και ξαφνικά βρέθηκε με τρεις άντρες πάνω του και ΜΕΣΑ του;

Η συγνώμη των βιαστών να λείπει γιατί δεν χρησιμεύει σε τίποτα, η τιμωρία τους από τους δικαστές μας χρειάζεται. Μόνο έτσι θα καταλάβουν οι βιαστές τις συνέπειες της "παρεκτροπής" τους. Σιγά μην τους δώσουμε και μετάλλιο που ζήτησαν συγνώμη.