Η ΕΜΠΟΡΊΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

 

Στην φωτογραφία βλέπουμε διαφήμιση μιάς εταιρείας σεκιούριτυ. Απεικονίζει ένα δευτερόλεπτο από το πρόσφατο περιστατικό του καλοκαιριού, όπου η κάμερα ενός κτηρίου συνέλαβε νεαρό με τα γεννητικά του όργανα έξω από το παντελόνι, να ακολουθεί αμέριμνη κοπέλα έως την πόρτα της πολυκατοικίας της. Το βίντεο που έμεινε στο FB για έξι ώρες πριν κατέβη λόγω "προσβολής προσωπικών δεδομένων" του δράστη, κατάφερε να γίνει αντιληπτό κι από άλλες κοπέλες που στην ίδια περιοχή βίωσαν σεξουαλική παρενόχληση από τον ίδιο άντρα. 

 

Η κοινωνία μας λοιπόν είναι πατριαρχική κι επικίνδυνη, γι αυτό ο φόβος βασιλεύει κι εμποδίζει την κοινωνική δραστηριότητα των γυναικών -ειδικά την μετακίνησή τους. Την επιστροφή στο σπίτι περπατώντας, είναι αστείο ακόμα και να την αναφέρουμε. Η επιστροφή με λεωφορείο, είναι σίγουρα τακτική του παρελθόντος για τις βραδινές εξόδους. Τα ταξί ήδη αποδείχθηκαν μη ασφαλή, αφού ορισμένοι οδηγοί ταξί παρενοχλούν τις γυναίκες, γι αυτό εκείνες αναγκάζονται να φωτογραφίζουν τις πινακίδες των ταξί πριν μπουν στο όχημα και να τις στέλνουν με μήνυμα σε συγγενείς και φίλους.

Και ιδού,  ο καπιταλισμός έχει την λύση, πάνω στον φόβο των γυναικών σχεδιάζει και παράγει τα εμπορεύματά του: σεκιούριτι που σε συνοδεύουν ως το σπίτι τόσο μετά από βραδινή έξοδο, όσο και μετά από βραδινή εργασία! Όχι φωτογραφίες πινακίδων ταξί και ερασιτεχνικής εμπνεύσεως κόλπα, αλλά επαγγελματική εγγύηση ασφάλειας για την γυναίκα που αντί να κάθεται φρόνιμα στο σπιτάκι της, επιλέγει να βγει έξω νύχτα.

Είναι ντροπή για το σύνολο της κοινωνίας ότι σχεδιάστηκε τέτοιο εμπόρευμα, αλλά η ντροπή δεν είναι το μόνο κακό της υπόθεσης. Σημασία έχει ότι  απλούστατα, δεν μπορούμε να σωθούμε έτσι. Σε αυτήν την παροχή υπηρεσιών έχουν πρόσβαση ορισμένες γυναίκες, λίγες, αυτές που μπορούν να αγοράσουν το εμπόρευμα -όπως πάντα στον καπιταλισμό. Οι υπόλοιπες τι θα γίνουν; Οι φτωχές, τι θα γίνουν;

Προφανώς η λύση είναι να κοιτάξουμε το πρόβλημα στην ρίζα του, να καταπολεμήσουμε τα αίτια που το γεννούν, δηλαδή όσα δημιουργούν την "τοξική αρρενωπότητα" -όπως λέμε. Κι εδώ ακριβώς χτυπάμε τοίχο. Πώς είναι δυνατόν να καταπολεμήσουμε την αυξανόμενη σεξουαλική παραβατικότητα, όταν ταυτοχρόνως η Πορνογραφία έχει θεατές παιδιά του Δημοτικού; Πώς είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε την αυξανόμενη αντρική βία, όταν το μόνο πεδίο που οι άντρες μπορούν να διακριθούν σήμερα είναι η βία -κατά του μοναδικού που είναι πιο αδύναμος από αυτούς, της γυναίκας- αφού όλα τα άλλα πεδία έχουν ανοιχτές πόρτες μόνο για λίγους κι εκλεκτούς; Πώς είναι δυνατόν να διδάξουμε σε κάποιον την αξία της ζωής και της αξιοπρέπειας των άλλων (εδώ των γυναικών), όταν βλέπει καθημερινά ότι η δική του ζωή κι αξιοπρέπεια δεν έχει καμία αξία: για τον εργοδότη του, την πολιτική ηγεσία της χώρας μας, τα συλλογικά πολιτικά όργανα της Ε.Ε; 

Το Χάος στο οποίο ζούμε, οφείλεται εξ ολοκλήρου στην απληστία και την αυθαιρεσία της Εξουσίας. Ο φόβος που νιώθουμε είναι πολυεπίπεδος, χτίζεται από πολλά αίτια κι εκδηλώνεται ως βία με πολλούς τρόπους. Το πολιτικό σύστημα μάς επιβάλλεται με βία και δημιουργεί βία, γεννάει τον φόβο και τον εμπορεύεται.

Μπορούμε να κάνουμε κάτι; Ναι, μπορούμε να μιλάμε για να αναδείξουμε τα άσχημά του ώστε να τα φωτίσουμε όσο γίνεται. Μπορούμε επίσης όλοι μας  να συλλογιστούμε πάνω στις δικές μας αντιφάσεις.

(Μελουζίν)