Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑΣ

 

Πρόσφατα παρακολούθησα σε μίνι σειρά μια καινούργια μεταφορά του βιβλίου "οι Άθλιοι" του Βίκτωρος Ουγκό. Η πρωτοτυπία ήταν ο Επιθεωρητής Ιαβέρης που τον έπαιξε πρώτη φορά ένας μαύρος ηθοποιός. Συνολικά το εγχείρημα δεν ήταν σπουδαίο, ήταν όμως ευχάριστο κι ο μαύρος ηθοποιός αρκετά καλός. 

"Οι Άθλιοι" που ο Ιαβέρης είναι μαύρος, "Το Πορφυρούν χρώμα" που ξανανέβηκε σε θεατρικό με την Σέλι -ήδη μαύρη- να αποδίδεται  ως λεσβία και μια σειρά από remake όπου οι πρωταγωνιστές αλλάζουν φυλή ή σεξουαλικότητα, εμπίπτουν στην απόπειρα της βιομηχανίας του θεάματος να προσφέρει "ορατότητα" σε μειονοτικές ομάδες πληθυσμού. Το κυρίαρχο αφήγημα είναι ότι οι ομάδες αυτές δεν απεικονίστηκαν σωστά ως τώρα ή ακόμα και αποσιωπήθηκε η ύπαρξή τους, οπότε τώρα με τα remake γίνονται ορατές κι εμείς εξοικειωνόμαστε μαζί τους. 

(3 ζήτω για την ευαίσθητη Βιομηχανία του θεάματος!)

Το πρόβλημα με τα remake είναι το εξής: οι ταινίες φεύγουν από την κατηγορία που ανήκουν και μπαίνουν στην "επιστημονική φαντασία". Μόνο σε ένα παράλληλο Σύμπαν θα μπορούσαν να έχουν συμβεί. 

Ας σκεφτούμε λίγο: Θα μπορούσε να υπάρχει μαύρος Ιαβέρης, ένας επιθεωρητής Αστυνομίας στην Γαλλία του 1815-1832 που διαδραματίζονται οι Άθλιοι; Ούτε μία στο εκατομμύριο. Εκείνη την εποχή οι μαύροι στην Ευρώπη και την Αμερική όχι απλώς δεν ενέπιπταν στην κατηγορία των πολιτών, αλλά ούτε καν των ανθρώπων. Στην κοινή αντίληψη βρίσκονταν ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο. Ο Δαρβίνος στο ταξίδι του με το Άλμπατρος, παρατηρώντας τους σκλάβους από την Αφρική που μάθαιναν μιμητικά τα ναυτικά καθήκοντα,  ήταν εκείνος που πρώτος έγραψε στο ημερολόγιό του ότι "πρέπει να είναι αρκετά ευφυείς διότι μαθαίνουν τις δουλειές τόσο γρήγορα όσο οι λευκοί". Εμείς σήμερα γνωρίζουμε ότι έως και το 1958 σε ζωολογικό κήπο στο Βέλγιο μαζί με τα υπόλοιπα ζώα από την Αφρική βρισκόταν σε κλουβί όπως τα ζώα, μια νεαρή μαύρη γυναίκα, ημίγυμνη, με το μωρό της. 

Τα remake με μειονοτικές ομάδες είναι μια απάτη. Απευθύνεται σε θεατές που δεν γνωρίζουν τίποτα εκτός από ό,τι συνέβη από το 2000 και μετά, κι αυτό μόνο από πληροφορίες του Google, όπου ο κάθε ημιμαθής ή δόλιος γράφει ό,τι θέλει. Πάνω στην άγνοια των θεατών, έρχεται ο καπιταλισμός και στήνει την απάτη του. 

Ο καπιταλισμός δεν είναι μονολιθικός, αντιθέτως είναι πολύ ευέλικτος. Δεν έχει αντίρρηση σε τίποτα εφόσον δημιουργούνται καινούργια προϊόντα προς πώληση και καινούργιες αγορές που θα τα αγοράσουν. Καλοδέχεται όλα τα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα -εάν μπορεί να μετατρέψει τις ατομικότητες σε καταναλωτές και τις επιθυμίες ή τα οράματα σε εμπορεύματα. Με αυτόν τον τρόπο υποκλέπτει τα κινήματα, τα εμπορευματοποιεί, τα εκτροχιάζει και τα αδρανοποιεί. 

Τι θέλεις; ορατότητα ως λεσβία; Ορίστε η ταινία με τις δυό λεσβίες που έζησαν ευτυχισμένες σε έναν πράσινο κήπο. Βέβαια, δεν μπορείς στην πραγματικότητα να φιληθείς με την κοπέλα σου στο παγκάκι χωρίς να φας μια μπουνιά από περαστικό, αλλά μπορείς να βλέπεις το φιλμ κάθε βράδι για να έχεις ωραία όνειρα. 

Τι θέλεις; Σεξουαλική απελευθέρωση ως γυναίκα; Ορίστε το τελευταίο ερωτικό βοήθημα που ρουφάει την κλειτορίδα όπως  κανένας άντρας ποτέ δεν θα πετύχει.  Βέβαια, θα κάνεις την έκτρωση μόνη σου και θα την πληρώσεις μόνη σου, αφού έμεινες έγκυος από 1 night stand με άγνωστο που δεν ήθελε να φορέσει προφυλακτικό, αλλά χαμογέλα! τουλάχιστον είσαι sex positive!

Τι θέλεις; Να δεις στην οθόνη μαύρους σε ρόλους εξουσίας και ισχύος; Ορίστε οι Άθλιοι με μαύρο επιθεωρητή αστυνομίας. Βέβαια, ακόμα κινδυνεύεις στην αληθινή ζωή να πυροβοληθείς στην πλάτη μπροστά στα παιδιά σου καθώς μπαίνεις στο αμάξι σου, αλλά, τι να κάνουμε; Κάποια μέρα που θα έχεις πιο πολλή ορατότητα...

Φίλες και φίλοι η ορατότητα δεν κερδίζεται με ταινίες κι ευχολόγια. Κερδίζεται με αγώνες, πορείες και συλλογική προσπάθεια. 

Οργανωθείτε. 

(κείμενο Melusine)