Ο θάνατος του Ethan is supreme (B)

Από τι πέθανε ο Ήθαν Πήτερς; Για μένα πέθανε από εγκατάλειψη. Οι πάντες τον εγκατέλειψαν, ήταν εντελώς μόνος, συνέχεια. 

Καταρχάς τον εγκατέλειψε η Πολιτεία, που δεν μερίμνησε να φτιάξει νόμους που θα απαγορεύουν σε ανήλικους λογαριασμούς στο Ινσταγκραμ και στο Youtube. Στα σόσιαλ Μήντια, οι χρήστες είναι το προϊόν. Οι χρήστες με το περιεχόμενό τους δημιουργουν την ροή, που προσελκύει άλλους χρήστες και μαζί τις διαφημίσεις, δηλαδή το χρήμα. Οι ανήλικοι δεν πρέπει ποτέ να γίνονται προιόν, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Μετά τον εγκατέλειψαν οι γονείς του. Αυτός λέει '"Ήθελαν να είμαι ευτυχισμένος". Το καθήκον του γονιού δεν είναι να κάνει το παιδί του ευτυχισμένο, αυτό είναι το τρίτο καθήκον. Το πρώτο καθήκον του γονιού είναι το παιδί να είναι υγιές σωματικά: να τρώει το σωστό φαγητό, να κοιμάται όσο χρειάζεται και τις κατάλληλες ώρες (την νύχτα), να πλένεται και να πλένει τα δόντια του. Γιατί; Διότι απλούστατα, το γερό σώμα χτίζεται τότε, στην παιδική ηλικία και την εφηβεία και ή το χτίζεις κι έχεις να πορεύεσαι, ή δεν το χτίζεις κι υποφέρεις για πάντα (σημείωση: στην περίπτωση του Ήθαν, πεθαίνεις νωρίς). Το δεύτερο καθήκον του γονιού είναι το παιδί του να πάει σχολείο και να τελειώσει την βασικη εκπαίδευση, οπωσδήποτε. Δεν κάνει το ένα σχολείο; θα κάνει άλλο. Δεν κάνει και το άλλο; θα κάνει τρίτο. Η ευτυχία του παιδιού είναι η τρίτη μέριμνα και δεν μπορεί να εξασφαλιστεί χωρίς την υγεία ή χωρίς τα εντελώς απαραίτητα χρόνια στο σχολείο. 

Ναι, τι να κάνουμε τώρα; Η μοίρα των γονιών είναι να γίνονται δυσάρεστοι, να βάζουν περιορισμούς, να μας λένε "θα φας ως τις 10 και θα πλύνεις τα δόντια σου", "όχι βίντεο γκέημ τις καθημερινές", "αποκλείεται να μην πας στο σχολείο, σήκω αμέσως". Αυτή είναι η μοίρα τους γιατί απλούστατα οι ανήλικοι δεν μπορούν να αποφασίσουν μόνοι τους, το μυαλό τους δεν βλέπει πέρα από το σήμερα. Υπάρχει κανείς μεταξύ μας που να μην είπε στην μάνα του "εγώ δεν ξαναπάω στο σχολείο" μετα από μια μέρα εξευτελιστικού γεγονότος; Υπάρχει κανείς που δεν ήθελε να παίζει βίντεο γκέημ ως τις 6 το πρωί και μετά να πέσει να κοιμηθεί ως τις 3 το απόγευμα; Υπάρχει κανείς που ήθελε να φάει κάτι άλλο εκτός από σουβλάκια και χάμπουργκερ; Εγώ δεν έχω ακούσει άνθρωπο να έχει εθισμό στα φρούτα. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι θα φυτρώσει μοσχάρι μέσα μας, πρέπει οι γονείς να μας σταματήσουν από όλες τις μη βιώσιμες μακροπρόθεσμα ιδέες.

Ο Ήθαν λοιπόν εγκαταλείφθηκε από την Πολιτεία και τους γονείς του, αλλά όχι μόνο μια στιγμή, όταν του επέτρεψαν 12 χρονών να αποφασίσει τι θα κάνει. Εγκαταλείφθηκε και στην συνέχεια. Γιατί, ασφαλώς τα μακιγιάζ που έφτιαχνε, έπρεπε να πούν στους γονείς του ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί. Ότι χρειάζεται ψυχολογική βοήθεια. Τι έφτιαχνε; Αυτα τα δύο είδη μακιγιάζ, ένα τύπο όπου βάφεται με γυναικείο τρόπο κι έναν άλλο τύπο όπου μεταμορφώνει το σώμα σε καμβά μαρτυρίων (εδώ δυό φωτογραφίες, που στην μία έχει σβησμένα τσιγάρα κολλημένα πάνω του και στην άλλη σύριγγες χωμένες στο σώμα του και φλέβες ζωγραφισμένες μπλε παντού).  Πώς είναι δυνατόν η φαντασία ενός έφηβου 14, 15, 16 χρονών να βγάζει αυτούς τους εφιάλτες κα κανείς να μην σκέφτεται ότι ο νεαρός ζει μια κόλαση;

Ο Ήθαν δεν φαίνεται να αγαπούσε τον εαυτό του καθόλου. Πιθανόν ποτέ δεν τον αγαπούσε και τα μήντια ήταν η λύση που σκέφτηκε, ο τρόπος να κερδίσει την αποδοχή και να πετύχει την αυτοεκτίμηση ανακλαστικά, μέσα από τα σχόλια των θαυμαστών του. Δυστυχώς, οι ακόλουθοι στα μήντια, τον εγκατέλειπαν κι αυτοί κάθε τρείς και τόσο. Τον έβριζαν, του έλεγαν τα χειρότερα, χωρίς καθόλου να σκέφτονται ότι τον στεναχωρούν, ή ότι αυτός είναι μόνο ένας και διαβάζει 3.000 σχόλια υβριστικά, καταρες να πεθάνει κι άλλα φριχτά. Τα ναρκωτικά πιθανόν ήταν ο τρόπος να αντέχει όλα αυτα τα σκαμπανεβάσματα της δημοφιλίας του, να ισορροπεί με τεχνητούς τρόπους την γενική ανισορροπία της ζωής του.  Μέχρι που μια μέρα, χάρη σε μια τυχαία υπερβολική δόση πέθανε. Μόνος του, στην μπανιέρα. Έτσι όπως έζησε, μόνος του. Εγκαταλειμμένος από τους πάντες και τα πάντα. 

Οι φιλοι του, δηλαδή η μία (1) φίλη του, ακόμα και τώρα που ο Ήθαν πέθανε, δεν έχει καταλάβει τι γίνεται, ούτε σε τι περιβάλλον βρίσκεται και η ίδια. 'Εγραψε "θα φροντίσω η κληρονομιά (legacy) που άφησε ο Ήθαν να μην χαθεί". Ποια κληρονομιά; Δεν υπάρχει κληρονομιά στο makeup. Είναι ο ορισμός της τέχνης του εφήμερου, που κρατάει λίγες ώρες, ως που να λιώσουν τα προϊόντα πάνω σου και να γίνουν μουτζούρες. Δεν υπάρχουν μακιγιέρ διάσημοι, που τους μνημονεύουμε μετά από 50 χρονια. Υπάρχουν, αλλά όχι για το μακιγιάζ τους, μόνο για τα προΙόντα που έφτιαξαν κι αντέχουν ακόμα (η βιομηχανία των καλλυντικών δηλαδή, που είναι άλλο πράγμα, όχι η φαντασία των μακιγιέρ). Δεν υπάρχει καμία κληρονομιά εκτός από τα λεφτά που έβγαλαν τα social media από την δουλειά του Ήθαν, δηλαδή πίνοντάς του το αίμα, έως την τελευταία του πνοή κι ακόμα πιο μετά. 

Υπάρχει τίποτα που μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί ώστε να μην έχουν κι άλλοι έφηβοι το φριχτό τέλος του Ήθαν; Ναι. Μπορούμε ως καταναλωτές και χρήστες των media να απαιτήσουμε ηλικιακούς περιορισμούς στην χρήση τους. Μπορούμε έπειτα να προσέχουμε τα λόγια μας και τα δηλητηριώδη σχόλια μας, όταν γράφουμε σχόλια. Και μπορούμε ως γονείς να σηκώσουμε το φορτίο της γονικής επιμέλειας, τόσο πολύ όσο χρειάζεται, καθιστώντας τους εαυτούς μας δυσάρεστους έως και μισητούς στα παιδιά μας, αλλά τα παιδιά μας γερά, στο περιβάλλον που πρέπει, δηλαδή στην αυλή του σχολείου  ανάμεσα σε άλλα παιδιά, να σαχλαμαρίζουν, ως τα 18. 

Υπάρχει χρόνος για σημαντικές κι εσφαλμένες αποφάσεις, όπως η υπερέκθεση στο κοινό ή τα ναρκωτικά, μετά τα 18. Δεν χρειάζεται να βιάζεται κανείς. Ας εξασφαλίσουμε πρώτα ότι έρχονται τα 18 για όλους, και μετά βλέπουμε.